ODPOWIEDNIA KOMUNIKACJA ASYSTY Z LEKARZEM

Z perspektywy asystentki, komunikacja pomiędzy nią a lekarzem w gabinecie jest mocno ograniczona, głównie jeśli chodzi o liczbę wypowiadanych słów. Ponieważ nie ma warunku gwarantującego równą jakościowo i ilościowo komunikację pomiędzy członkami zespołu stomatologicznego, często dochodzi do niedomówień, zniekształceń i ograniczeń komunikacyjnych. Asystentka widząca trudności po stronie lekarza w znacznej mierze może sama pozytywnie zareagować, by ostatecznie uzyskać wyższą jakość pracy z lekarzem i pacjentem. Ponieważ jednak asystentka pełni funkcję pomocniczą, często nie ma możliwości rozmowy na stopie partnerskiej, która dotyczyłaby relacji interpersonalnych w gabinecie lub nie wykorzystuje tej możliwości, kiedy się ona pojawia.

Asystentka może śmiało komunikować się z lekarzem (również podczas nieobecności pacjenta w gabinecie – przed lub po wizycie), jeżeli przestrzega dziesięciu poniższych zasad:
1. zachowa umiar w swobodnym zachowaniu i będzie bardziej powściągliwa od lekarza,
2. żarty ze strony lekarzy nie będą dla niej oznaczać spoufalenia się, podobnie jak zwracanie się do niej po imieniu,
3. zawsze i wszędzie będzie się upewniała, że dobrze zrozumiała, co jej przekazał lekarz, również poza gabinetem, a co dotyczy leczenia lub pacjentów (np. poprzez stosowanie pytań z powtórzeniami: „Jeśli dobrze zrozumiałam, doktor poprosił o przygotowanie skierowania dla pacjenta Jana Kowalskiego?”),
4. będzie miła, pomocna, domyślna, będzie podejmowała działania pomocne konkretnemu, danemu lekarzowi (a jeśli pracuje z dwoma lekarzami – wobec każdego z nich z osobna),
5. prowadzona przez nią komunikacja swobodna nie będzie – ani dźwiękiem, ani formą zwracania się do lekarza – wykraczała poza teren pokoju socjalnego,
6. nie będzie aspirowała do pozycji partnera (osoby równoległej) wobec lekarza, a jeśli tak będzie traktowana, odbierze to jako przejaw szacunku i zaufania, którego nie należy nadużywać,
7. nigdy przy pacjencie nie odkryje tajemnic świata półprywatnego, tego, co dzieje się w pokoju socjalnym i w innych miejscach,
8. przy pacjencie nie będzie zwracała się nazbyt bezpośrednio do lekarza i zawsze wybierze drogę oficjalną,
9. będzie starała się wpłynąć na jakość komunikacji między lekarzem, asystentką i pacjentem, zada lekarzowi podstawowe pytania o jego oczekiwania odnośnie udziału w komunikacji z pacjentem podczas wizyt w gabinecie,
10. jeśli lekarz zada pytanie o poziom komunikacji panujący w gabinecie, postara się przekazać w łagodny i jednocześnie klarowny sposób, czego potrzebuje, czego jej i pacjentom brak w obszarze budowania dobrych relacji w gabinecie.