Biomechanika 20.11.2012

Pomiar maksymalnych momentów sil wybranych grup mięśniowych w statyce

Cel cwiczen

Zapoznanie się z pomiarem momentów sil mięśniowych oraz określenie topografii(rozkładu) tych momentów w układzie mięśniowym człowieka.

Wprowadzenie

Umiejętność pomiaru sil rozwijanych przez mięsnie i sił oporu pozwala na określenie sil działających na staw, czy na kości. Dzięki analizie tych sil można określić spadek lub wzrost sily mięśni u pacjenta, czy sportowców.

(Ocenić czy symetrycznie rozwijają się miesnie i zaleznosc pomiędzy zginaczami i prostownikami proporcje zależności.)

Efekt działania siły w stawie zależy nie tylko od siły mięśni, lecz od ramion dźwigni na które działają, a także od kata działania mięśni ( kat zawarty miedzy linia łącząca punkt przyczepu mięśnia z osia obrotu w stawie, a linia styczna do ścięgna mięśniowego w punkcie jego przyczepu) . na wynik pomiaru może mieć wpływ sila ciezkosci która należy uwzglednic jeżeli pozycja badanego przy pomiarze tego wymaga.

Istotnymi czynnikami mogącymi mieć wpływ na wynik pomiaru są: temperatura otoczenia, cykl dobowy, precyzja wskazań przyrządów pomiarowych.

Gdy chcemy określić wielkość momentu wybranej grupy mięśniowej, wystarczy zmierzyć moment siły oporu(zewnętrzny) Mz i obliczyć równy co do wartości moment sil mięśniowych korzystając z zależności:

Mmax = Fz d [Nm]

Gdzie: Mmax maksymalny moment sily miesnowej,

Fz- wartość siły odczytana z dunamometru

d- ramie sily zewnętrznej 9dynamometru) –odleglosc od osi stawu do linii działania dynamometru.

Dla praktyki nie jest bez znacznia jakie relacje dotycza wielkości rozwijanych sil iesniowych(momentów sił ) i ciężaru ciała.

Wskaźniki względne

Moment względny:

Mw= M max/ m (Nm/kg)

Gdzie m-masa ciala badanego

Wskaźniki względne pozwalają na ocenę możliwości oddziaływania wewnętrznymi siłami mięśniowymi na własne ciało.

Hierarchiczny układ wielkości sił mięśniowych poszczególnych części ciała określa się mianem topografii sił mięśniowych. Cechami charakterystycznymi tej topografii u człowieka są m.in. – przewaga sił mięśni zginaczy nad prostownikami w obrębie kończyny górnej oraz odwrotne stosunki w obrębie kończyny dolnej. Najsilniejszymi grupami mięśniowymi człowieka są mięśnie prostowniki tułowia i mięsnie prostowniki stawu biodrowego.

Stanowisko do pomiaru dynamometr

(mierzenie długości dzwigni Od nadklykcia stawu łokciowego )

Algorytm postepowania- pomiar Mmax

1. Przygotować badanego uwzględniając zasadę tworzenia pozycji standardowych ( kąt prosty miedzy osia długą tej części ciała, do której mocuje się dynamometr linką wyznaczająca kierunek działania siły reakcji dynamometru)oraz konieczność eliminowania wpływu sily ciężkości na wynik pomiaru.

2. Założyć na badane części ciała opaskę i umocować dynamometr na ramie pomiarowe.

3. Ustalić os obrotu stawu i posługując się przymiarem liniowym zmierzyć wielkość ramienia sily zewnętrznej.

4. Wykonać maksymalny skurcz izometryczny badanej grupy mięśniowej starając się by naprężenie mięśni odbywało się w sposób płynny, bez szarpnieć.

5. Odczytac wielkośc sily z dynamometru.

6. Wyniki pomiaru wpisac do tabeli, obliczyć wielkości rozwijanych maksymalnych i względnych momentow sił.

7. Sporządzić wykres słupkowy rozkładu wzgelednych momentów ssił badanych grup mięśniowych od najsilniejszych do najsłabszych przypadków w badanej grupie.

8. Obliczyć różnice procentowe Mmax analogicznych zespołów miesni(zginacz do zgninacza prostownik – do prostownika) po obu stronach osi długiej ciała- wyniki zamieścić w tabeli.

9. Obliczyć proporcje Mmax antagonistycznych zespołów miesni (zginaczy do prostowników) (podzielić wartości ), wyniki zamiescic w tabeli

10. Sporządzić wnioski.