CZAS I MIEJSCE AKCJI:

Akcja rozgrywa się w roku 1900.

STRESZCZENIE:

AKT I

Rozpoczyna się opisem dekoracji. Izba wybielona z okrągłym stołem na środku i sutą zastawą. W kącie biurko zarzucone stertą papierów. Niedaleko drzwi umieszczona jest skrzynia wiejska, malowana w kwiatki. Nad drzwiami obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej, a nad drzwiami alkierza obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Na belkach stropu Słowo Boże i rok budowy.

RZECZ DZIEJE SIĘ W ROKU TYSIĄC DZIEWIĘCSETNYM

Scena 1 (Czepiec, Dziennikarz)

Czepiec rozmawia z Dziennikarzem i z ciekawością pyta o sytuację polityczną na świecie. Twierdzi, że ludzie we wsi z gazet dowiadują się o wszystkich ważnych wydarzeniach i udaje, że jego wiedza polityczna wcale nie odbiega od wiedzy ludzi z miasta. Gdy Dziennikarz odmawia i uzasadnia swoją odmowę znudzeniem i chęcią odpoczęcia Czepiec irytuje się i zarzuca Dziennikarzowi, iż ten wyśmiewa chłopów i uważa za ciemnych. Dziennikarz odpowiada, że szuka na wsi spokoju, ciszy i ucieczki od polityki. Czepiec przypomina, iż nawet Głowacki wywodził się z chłopów.

Scena II (Zosia, Dziennikarz)

Dziennikarz przygląda się pięknej Zosi. W rozmowie z nią wypytuje o powód jej smutku. Dziewczyna uważa, że mężczyzna próbuje ją uwieśc.

Scena III (Radczyni, Haneczka, Zosia)

Zosia i Hania są jedynymi osobami, które nie uczestniczą aktywnie w tańcach. Ciotka odradza im taniec z dróżbą twierdząc, że to nie towarzystwo dla tak młodych panienek i radzi aby dziewczyny bawiły się wspólnie. Zosi i Hani udaje się w końcu przekonac ciotkę i odchodzą.

Scena IV (Radczyni, Klimina)

 

Klimina jest wdową po wójcie. Kobiety przyglądają się synowi Radczyni, który podobnie jak ona pochodzi z Krakowa. Klimina stwierdza, że jej zdaniem mężczyźni z miasta obawiają się znajomości z pannami ze wsi podobnie jak syn Radczyni.

Scena V (Zosia, Kasper)

Zosia prosi jednego z dróżby do tańca. Mężczyzna zwierza się, że usiłują zeswatac go z Kasią. Dowiadujemy się także, że Zosia podoba się bardziej Kasprowi, ponieważ jej talia jest węższa, co niewątpliwie ma ogromne znaczenie przy wyborze partnerki życiowej.

Scena VI (Haneczka, Jasiek)

Haneczka prosi do tańca Jasia. Młodzi chętnie rozmawiają i cieszą się swoim towarzystwem.

Scena VII (Radczyni, Klimina)

Radczyni rozmawia z Kliminą i z udawanym zaciekawieniem pyta o żniwa.

Scena VIII (Ksiądz i Młoda Para)

Ksiądz jest szczęśliwy, iż został zaproszony na wesele pomimo swojego chłopskiego pochodzenia. Pan Młody dobrze życzy księdzu i ma nadzieję, że ten szybko awansuje. Panna młoda jako chłopka niestety niewiele rozumie z tej rozmowy, czego nawet nie próbuje ukrywac.

Scena IX (Para Młoda)

Pan Młody cały czas zapewnia żonę o swoich gorących uczuciach, jakimi ją darzy. Kobieta jest już znudzona tym tematem i woli tańczyc zamiast rozmawiac. Mąż oczekuje od żony zapewnień o miłości, niestety nie potrafi porozumiec się z nią w tej kwestii.

Scena X (Poeta, Maryna)

Poeta żali się dziewczynie, że chciałby, aby pokochała go jakaś dziewczyna ze wsi. Maryna stwierdza, że ona sama jest zimna i nie potrafi kochac. Poeta z kolei stwierdza,że zawsze jego miłośc była sztuką dla sztuki.

Scena XI (Ksiądz, Para Młoda)

Ksiądz przestrzega niedoświadczoną dziewczynę, że miłośc nie zawsze jest taka gorąca, mąż teraz bardzo ją kocha, ale jeżeli nie będą dbali o uczucie w przyszłości mogą się rozczarowac. Panna Młoda nie grzesząca wielkim intelektem stwierdza,

Panna Młoda nie grzesząca wielkim intelektem stwierdza, że jeżeli mąż kiedyś by ją zdradził to załatwi sprawę po swojemu i pozbawi hipotetyczną kochankę męża włosów na głowie. Pan Młody nie znając dotychczas takich praktyk jest zadowolony i odbiera to jako wyznanie miłości.

Scena XII (Para Młoda)

Pan Młody dalej zachwyca się urodą żony. Oczekuje od niej zapewnień o jej miłości. Żona jednak narzeka tylko na za ciasne buty, ale nie chce ich zdjąc, ponieważ na weselu trzeba byc w butach.

Scena 13 (Ksiądz, Pan Młody)

Ksiądz nie zgadza się z Panem Młodym, uważa że nie każdy może sięgnąc po szczęście jakie jest przed nim.

Scena 14 (Radczyni, Maryna)

Maryna opowiada Radczyni o swoim tańcu z Czepcem. Ta jednak sceptycznie podchodzi do zachwytu Maryny.

Scena 15 (Maryna, Poeta)

Poeta uważa, że Maryna także tęskni za miłością i pyta czy jej serce już do kogoś należy. Mężczyzna twierdzi, że „pani pamięta, jaka komu etykieta przylepiona i przypięta”. Dziewczyna żałuje uczuc, które tak się do siebie garną.

Scena 16 (Zosia, Haneczka)

Zosia zwierza się, iż chciałaby pokochac kogoś bardzo mocno. Haneczka gasi zapał koleżanki. Uważa, że w życiu zanim dozna się szczęścia trzeba wiele wycierpiec. Zosia mówi, Uważa, że w życiu zanim dozna się szczęścia trzeba wiele wycierpiec. Zosia mówi, że gdyby była Fortuną oszczędziłaby ludziom takiej kolei rzeczy i dalej będzie marzyc o miłości, której tak pragnie.

Scena 17 (Pan Młody, Żyd)

Żyd mimo życzliwego powitania przez Pana Młodego uważa, iż nie są oni przyjaciólmi. Mężczyźni rozmawiają o córce Żyda, Racheli. Pan Młody pyta kiedy kobieta zjawi się, ponieważ chciałby z nią porozmawiac. Żyd chwali córkę za jej inteligencję, opowiada o wizycie córki w operze w Wiedniu i o tym, że spina włosy niczym kobiety z obrazów Botticellego. Twierdzi, że córka, jako osoba inteligentna obserwuje panów bawiących się na weselu.

Scena 18 (Pan, Młody, Żyd, Rachel)

 

Rachel wita się z Panem Młodym „Bon soir”. Żyd mówi, że córka w przeciwieństwie do Pana Młodego nie wstydzi się go. Pan Młody zaprasza Rachel do zabawy.

Scena 19 (Pan Młody, Rachel)

Rachel jest zachwycona tańczącymi. Twierdzi, że Pan powinien umieścic to wydarzenie w poezji. Ten jednak twierdzi, że odpoczywa na wsi i czuje się tu bardzo dobrze, dlatego chce życ jak reszta wieśniaków.

Scena 20 (Pan Młody, Rachel, Poeta)

 

Poeta przekazuje Panu Młodemu, iż żona go woła.

Scena 21 (Rachel, Poeta)

Poeta zachwyca się Rachelą i każdym słowem,

Scena 21 (Rachel, Poeta)

Poeta zachwyca się Rachelą i każdym słowem, jakie wypowiada. Zapytana czy chciałaby zaznac miłości odpowiada, że wtedy nie miałaby o czym marzyc.

Scena 22 (Radczyni, Pan Młody)

Pan Młody nie kryje przed kobietą swojej radości. Radczyni jako kobieta zrównoważona i ceniąca sobie umiar w okazywaniu uczuc przestrzega go przed nadmiernym poddaniem się emocjom, ponieważ bywają one zgubne i Pan może się „utopic”. Ten jednak nie zważa na jej słowa.

Scena 23 (Pan Młody, Poeta)

Pan Młody chciałby opisac historię swojej miłości do żony za pomocą poezji. Poeta odpowiada „To ciekawe, że, co my rozumiemy przez prozę, przetapia się na dźwięk, rymy i że potem z tego idą dymy po całej literaturze.” Poeta rozważa także ubranie w poezję umierającego na stosie człowieka, któremu na głowę włożono wieniec z róż i uważa, że taki tekst odniósłby furorę.

Scena 24 (Poeta, Gospodarz)

Poeta z podziwem patrzy na bawiący się lud. Muzyka rozbudza w nim chęc kochania. Gospodarz uważa że w każdej warstwie społecznej znajdzie się ktoś waleczny i godny podziwu, ale jeżeli wywodzi się z chłopów, panowie podziwiają go tym bardziej. Kończy swoją wypowiedź słowami „chłop potęga jest i basta”.

Scena 25 (Poeta, Gospodarz, Czepiec, Ojciec)

Gospodarz zwraca uwagę na znaczną ilośc gości z miasta. Ojciec hamuje zachwyt przypominając,

Ojciec hamuje zachwyt przypominając, że ludnośc z miasta gardzi już starymi rozrywkami i szuka nowych doznań w postaci odpoczynku na wsi. Czepiec twierdzi, że „z miastowymi to dziś krucho; ino na wsi jesce dusa, co się z fantazyją rusa.” Chwali się jak pewnego dnia pobił Żyda. Radzi Poecie poślubienie wiejskiej kobiety, ponieważ mało z nią problemów, a potrafi dac szczęście mężczyźnie.

Scena 26 (Ojciec, Dziad)

Dziad wspomina czasy, kiedy panowie walczyli z chłopami, mordowali się wzajemnie, a teraz jak gdyby nigdy nic bawią się wspólnie na weselu.

Scena 27 (Dziad, Żyd)

Żyd rozmawia z Dziadem, który podziwia sposób w jaki Pan Młody przywitał chłopów. Żyd jednak twierdzi, że to tylko pozory.

Scena 28 (Żyd, Ksiądz)

Żyd z duchownym obserwują bójkę Czepca z Makiem. Mosiek postanawia nie upominac się o zapłatę za wódkę w tej chwili, ponieważ jak mówi boi się zadzierac z pijanymi chamami.

Scena 29 (Żyd, Ksiądz, Czepiec)

Bójka się kończy. Żyd przypomina Czepcowi o długu. Ten reaguje impulsywnie. Ksiądz usiłuje uspokoic mężczyzn, jednak kiedy słyszy, że nie dostanie z tego powodu zapłaty za wynajem karczmy, nakazuje Czepcowi zapłacic za wódkę.

Scena 30 (Pan Młody, Gospodarz)

Pan Młody ubolewa nad faktem,

Scena 30 (Pan Młody, Gospodarz)

Pan Młody ubolewa nad faktem, iż goście kłocą się. Gospodarz twierdzi, że temperamentni i impulsywni chłopi nadal pamiętają wydarzenia sprzed lat.

Scena 31 (Gospodarz, Ksiądz)

Gospodarz z Księdzem wypijają strzemiennego.

Scena 32 (Haneczka, Jasiek)

Haneczka zrobiła na Jasiu bardzo dobre wrażenie, obiecała zatańczyc jeszcze z chłopcem.

Scena 33 (Kasper, Jasiek)

Jasiek w przeciwieństwie do kolegi uważa, że dziewczęta z nich kpią.

Scena 34 (Jasiek)

Jasiek jest szczęśliwy, że ukradł kilka pawich piór. Cieszy się, że w przyszłości wybuduje swój dwór.

Scena 35 (Pan Młody, Radczyni)

Radczyni nie pochwala tak rychłego ślubu mimo przekonujących słów Pana Młodego.

Scena 36 (Poeta, Rachel)

Poeta przekonuje Rachel, że kiedyś pokocha chłopa. Ona z kolei mówi, iż po powrocie do domu będzie myślec o poecie i jeżeli uzna, że się w nim zakochała to prześle mu list i klucz. Rozmawiają także o różach osłoniętych chochołem. Rachel mówi, że sprawi, aby chochoł zjawił się na weselu. Następnie żegna się i wychodzi stwierdzając, Rachel mówi, że sprawi, aby chochoł zjawił się na weselu. Następnie żegna się i wychodzi stwierdzając, że zjawiła się na weselu jedynie z powodu ogarniającej ją nudy.

Scena 37 (Poeta, Panna Młoda)

 

Poeta namawia kobietę, aby na wesele zaprosiła duchy z Piekła, ponieważ przepełnia ją wyjątkowa radośc.

Scena 38 (Poeta, Para Młoda)

Pan Młody gotowy jest zaprosic na swoje wesele cały świat. Poeta zachęca do zaproszenia chochoła i tak też się dzieje.

AKT II

Scena 1 (Gospodyni, Isia)

Isia nie chce iśc spac tak jak pozostałe dzieci, pragnie bawic się dalej na weselu.

Scena 2 (Isia, Klimina, Gospodyni)

Klimina, Gospodyni i jej córka o północy rozpoczynają oczepiny.

Scena 3 (Isia, Chochoł)

Zaskoczona Isia uważa Chochoła za śmiecia, nie przejmuje się zapowiedzią kolejnych gości i wypędza ducha na pole nazywając „słomianym nygusem”.

Scena 4 (Marysia, Wojtek)

Marysia prosi o przerwę w zabawie. Wojtek chce bawic się dalej, ponieważ czuje się jakby był na ich wspólnym weselu.

Scena 5 (Marysia,

Wojtek chce bawic się dalej, ponieważ czuje się jakby był na ich wspólnym weselu.

Scena 5 (Marysia, Widmo)

Marysi ukazuje się narzeczony. Dziewczyna pyta, gdzie jest jego grób i tłumaczy, że czekała na niego bardzo długo, ale nie wracał z miasta. Od zjawy bije chłód. Dziewczyna płacze, lecz jej łzy palą i pieką ducha. Młodzi chociaż przez chwilę chcą razem zatańczyc. Chłód pojawił się ponownie. Dziewczyna próbowała zatrzymac ukochanego. Bezskutecznie.

Scena 6 (Marysia, Wojtek)

Wojtek pyta Marysię dlaczego tak nagle zbladła. Dziewczyna tłumaczy, że to z powodu chłodu i przytula się do męża.

Scena 7 (Stańczyk, Dziennikarz)

Stańczyk przedstawia się jako błazen. Dobrze zna polską rzeczywistośc i biernośc, która cechuje Polaków. Jego zdaniem potrzeba wielu błaznów, aby obudzic rodaków. Dziennikarz żali się Stańczykowi i dzieli się własnymi przemyśleniami, którym towarzyszą łzy. Błazen wie, że następnego dnia Dziennikarzowi wróci dobry humor, ponieważ mówi o grzechach innych ludzi.

Rozmawiają o dzwonie Zygmunta i ważnych uroczystościach, którym towarzyszyło jego bicie. Dziennikarz uważa, że ludzka mentalnośc niedługo doprowadzi ich do zagłady. Stańczyk nie pochwala negatywnego nastawienia mężczyzny. Wręcza mu błazeńską laskę. Dziennikarz uważa,że błazen to jego zły duch.

Scena 8 (Dziennikarz, Poeta)

Dziennikarz uważa,

Scena 8 (Dziennikarz, Poeta)

Dziennikarz uważa, że poeta chce zgasic jego patrotyczne uczucia pięknymi słowami. Ubolewa nad zniewoloną Polską. Opowiada także o zjawie, która go odwiedziła.

Scena 9 (Poeta, Rycerz)

Rycerz podaje się za dzieło Witolda, Jagiełły, Zawiszy. Twierdzi, że brał udział w bitwie pod Grunwaldem. Poeta jest zaskoczony wizytą zjawy. Duch nakłania go do sięgnięcia po miecz. Uważa, że trzeba nakłonic rycerzy do walki, obudzic w nich patrotycznego ducha. Poeta zdaje sobie sprawę, że nie potrafi walczyc. Pod przyłbicą dostrzega ciemnośc i śmierc. Pogrąża się w cierpieniu.

Scena 10 (Poeta, Pan Młody)

Poeta zwierza się Panu Młodemu, że chce walczyc i nakłonic do walki innych. Ma również nadzieje, iż na czele stanie ktoś silny i mądry. Uważa, że jego wiersze są w tej sytuacji nic nie warte.

Scena 11 (Hetman, Pan Młody, chór)

Chór zachęca Branieckiego, aby oddał swe pieniądze na oczepiny. Przypomina, że wykorzystał Polskę i jest odpowiedzialny za jej niewolę. Pan Młody woła Chrystusa.

Scena 12 (Pan Młody, Hetman)

Pana Młodego nawiedza Hetman. Mężczyzna wymawia zjawie, że był za życia łotrem i to z jego winy Polska jest w niewoli. Braniecki krytykuje młodego mężczyznę za poślubienie zwykłej wiejskiej dziewczyny. Według niego każdy Polak jest tak samo łasy na złoto i kosztowności i nie jest on wyjątkiem. Pan Młody nie pozwala na takie obelgi.

Scena 13 (Pan Młody,

Według niego każdy Polak jest tak samo łasy na złoto i kosztowności i nie jest on wyjątkiem. Pan Młody nie pozwala na takie obelgi.

Scena 13 (Pan Młody, Hetman, Chór)

Hetman oddaje cześc carowi, jednocześnie krzycząc, że psy rozrywają jego serce i ciało.

Scena 14 (Pan Młody, Dziad)

 

Młodzieniec opowiada o duchach, które przybyły na wesele. Na koniec wychodzi zaczerpnąc powietrza.

Scena 15 (Dzied, Upiór)

Przed Dziadem pojawia się zakrwawiona zjawa prosząca o wiadro wody do zmycia krwi. Szela niegdyś był mordercą ojców gości, a teraz przybywa jako swat. Dziad przepędza go wołając o pomoc Matkę Boską.

Scena 16 (Kasper, Kasia, Jasiek)

Chłopcy walczą o względy Kasi. Jasiek odchodzi po wódkę.

Scena 17 ( Kasper, Kasia)

Kasia wyznaję, że wysłała Jasia po wódkę z premedytacją i nakłania chłopca do wyjścia do ogrodu, gdzie go całuje. Zauważa, że w jej ubiorze brakuje wstążki.

Scena 18 (Kasper, Kasia, Nos)

Nos dając Kasprowi wódkę pyta, czy może pocałowac dziewczynę. Ten bez większych oporów zgadza się. Dziewczyna nie jest jednak chętna i Nos wychodzi.

Scena 19 (Para Młoda)

 

Młodzi marzą o wspólnym domu i przyszłości jaka ich czeka. Wyobrażają sobie siebie siedzących w ogrodzie.

Scena 20 (Dziennikarz,

Dziewczyna nie jest jednak chętna i Nos wychodzi.

Scena 19 (Para Młoda)

 

Młodzi marzą o wspólnym domu i przyszłości jaka ich czeka. Wyobrażają sobie siebie siedzących w ogrodzie.

Scena 20 (Dziennikarz, Zosia)

Zosia ubolewa nad Polską sytuacją. Zazdrości mężczyźnie, że on swe żale może przelac na papier. Twierdzi, że nie będzie żoną chłopa. Pyta poetę, czy mu się podoba, na co ten odpowiada twierdząco.

Scena 21 (Poeta, Rachel)

Rachel zawróciła w połowie drogi do domu, gdyż zauważyła jakąś osobę na ścieżce. Poeta zaprasza ją do izby i opowiada, że ktoś usunął chochoła. Opowiada także o zjawach, które pojawiły się na weselu.

Scena 22 (Gospodarz, Kuba)

Kuba zauważa przed chatą przybysza na koniu ubranego na czerwono. Charakterystyczna jest również lira u boku jeźdźca. Gospodarz nie kryje zaskoczenia, ale poleca Kubie zając się koniem gościa.

Scena 23 (Gospodyni, Gospodarz, Kuba)

Gospodyni nakazuje mężowi, aby nie wprowadzał gościa do chaty, ale porozmawiał z nim przed domem.

Scena 24 (Wernychora, Gospodarz)

Wernychora rozmawia z Gospodarzem o Przymierzu. Twierdzi,

Scena 24 (Wernychora, Gospodarz)

Wernychora rozmawia z Gospodarzem o Przymierzu. Twierdzi, że w domu przebywają prości, ale szczęśliwi ludzie. Przybysz oznajmia, że niesie rozkazy. Gospodarz ma o świcie wezwac chłopów do zbiórki pod kościołem. Zebrani mają nadsłuchiwac tętentu koni od strony krakowskiego gościńca. Mówi także, iż ten który jako pierwszy pojawi się w Warszawie na sejmie, ten uratuje Polskę. Wernychora wręcza Gospodarzowi złoty róg.

Scena 25 (Gospodarz, Gospodyni)

Gospodarz opowiada żonie o spotkaniu i prosi, aby nikomu nie zdradziła tajemnicy. Idzie po szablę i przygotowuję się do misji. Żona uważa, że mąż jest pijany i usiłuje go powstrzymac.

Scena 26 (Gospodarz, Jasiek)

Gospodarz wręcza Jaśkowi złoty róg i nakazuje zebrac chłopów pod kaplicą. Jasiek powinien wrócic zanim trzeci kogut zapieje i wówczas zadąc w róg. Prosi chłopca, aby szczególnie uważał na róg, jako dar niebios. Chłopiec wybiega. Po chwili jednak wraca po czapkę z piór, której zapomniał.

Scena 27 (Gospodarz, Staszek)

Staszek dopytuje się o tajemniczego nocnego gościa, następnie podaje Gospodarzowi złotą podkowę zgubioną przez zjawę.

Scena 28 (Gospodarz, Gospodyni, Staszek)

Gospodarz pokazuje żonie podkowę.

Scena 29 (Gospodarz, Gospodyni)

Żona powstrzymuje gospodarza przed pokazaniem znaleziska pozostałym i wspólnie chowają podkowę do skrzyni. Następnie Gospodarz stwierdza,

Scena 29 (Gospodarz, Gospodyni)

Żona powstrzymuje gospodarza przed pokazaniem znaleziska pozostałym i wspólnie chowają podkowę do skrzyni. Następnie Gospodarz stwierdza, że musi jechac. Żona nie potrafi go powstrzymac.

Scena 30 (Gospodarz, Gospodyni, Goście z miasta)

Gospodarz uważa, że goście z miasta stwarzają tylko pozory, a tak naprawdę traktują wizytę we wsi jako jedną z rozrywek. Na koniec spluwa.

AKT III

Scena 1 (Gospodarz)

Gospodarz wciąż zamyka drzwi, a następnie zapada w drzemkę.

Scena 2 (Gospodarz, Gospodyni, Poeta, Nos, Para Młoda)

Wszyscy zgodnie twierdzą, że Gospodarz jest pijany. Nos zaczyna miec przywidzenia. Wydaje mu się, że znalazł się w lesie. Prosi o wino. Wznosi toast za sztukę i twierdzi, że pije, bo musi i tylko tak może zrozumiec prostotę. Gospodarz i Nos dalej majaczą.

Scena 3 (Czepiac, Czepcowa)

 

Czepiac ma pretensje do Muzykanta, że zapłacono mu za granie, a on nie gra. Muzykant odprowadza pijanego.

Scena 4 (Czepiec, Czepcowa)

Czepcowa usiłuje wpłynac na męża i uspokoic go.

Scena 5 (Czepcowa,

Scena 5 (Czepcowa, Gospodyni)

Czepcowa i Gospodyni narzekają, że wesele jest bardzo pracochłonne.

Scena 6 (Rachel, Poeta)

Kobieta jest zbyt nieśmiała, aby zbliżyc się do Poety. Uważa, że następnego dnia wszyscy zapomną o sobie nawzajem. Poeta twierdzi, że smutek jest dobrym uczuciem i Rachel powinna się cieszyc, że go odczuwa. Rozmawiają jeszcze o poezji i literaturze.

Scena 7 (Haneczka, Pan Młody)

Panna Młoda wyznaje, że chciała pocałowac jednego z Krakusów. Pan Młody gani ją i mówi, że tylko jemu jako poecie wolno całowac inne kobiety, ponieważ inaczej pojmuje pocałunek.

Scena 8 (Poeta, Maryna)

Dziewczyna pyta poetę, czy ujmie wydarzenia tej nocy w słowa poezji. Ubolewają nad sytuacją Polski. Dostrzegają jednak pewne zmiany.

Scena 9 (Czepiec, Kuba)

Kuba opowiada o nocnej wizycie Wernychory, o złotej podkowie i Moskalach. Uznają, że powinni iśc za Gospodarzem.

Scena 10 (Czepiec, Dziad)

Dziad opowiada Czepcowi, że chłopi chwytają za broń. Czepiec zastanawia się, dlaczego nic nie pamięta. Dowiaduje się Czepiec zastanawia się, dlaczego nic nie pamięta. Dowiaduje się, że przepił wszystkie wydarzenia.

Scena 11 (Czepiec, Gospodyni)

Kobieta opowiada o wymysłach męża i przyznaje, że nic z tego nie rozumie.

Scena 12 (Radczyni, Dziennikarz)

Dziennikarz twierdzi, że pobyt na wsi pomógł mu oderwac się od pracy. Radczyni dziwi się, że mężczyzna tak wyraża się o swojej pracy.

Scena 13 (Radczyni, Panna Młoda)

Radczyni wypytuje o plany małżonków na przyszłośc. Twierdzi, że Pan Młody jako człowiek wykształcony nie będzie miał o czym rozmawiac z wieśniaczką.

Scena 14 (Panna Młoda, Marysia)

Marysia twierdzi, że siostra szybko zatęskni za rodziną i dawnym życiem.

Scena 15 (Marysia, Ojciec)

Marysia prosi ojca o spłatę gruntów. Ten jednak mówi, że jest zbyt ubogi. Wspominają dawnego narzeczonego kobiety. Opowiada ona ojcu, że wyobrażała sobie, iż jest on wraz z nią na zabawie.

Scena 16 (Poeta, Panna Młoda)

 

Pannie Młodej śnił się diabeł, który wiózł ją karetą do Polski. Dziewczyna nie wie, gdzie ten kraj leży. Poeta wskazuje na jej serce.

Scena 17 (Pan Młody,

Poeta wskazuje na jej serce.

Scena 17 (Pan Młody, Poeta)

 

Pan Młody zwierza się, że podoba mu się nowe spokojne życie.

Scena 18 (Pan Młody, Poeta, Czepiec)

Czepiac zauważa, że kosa jest naostrzona. Twierdzi, że jest ona ważna.

Scena 19 (Pan Młody, Poeta, Czepiec, Gospodarz)

Chłopi czekają na rozkazy Gospodarza. Ten jednak śpi. Budzi go Czepiec i przypomina o nocnych wydarzeniach. Gospodarz z trudem się budzi, nie pamiętając już wizyty Wernychory. Uważa, że nie czas na bójki i przelewanie krwi. Poeta i Pan Młody zwracają jedynie uwagę na poranną rosę. Drzemie w nich poezja.

Scena 20 (Pan Młody, Czepiec, Gospodarz)

Słychac zebranych chłopów. Czepiec nakazuje Panu Młodemu wyjście przed chatę.

Scena 21 (Gospodarz, Czepiec)

Kilku chłopów, a wśród nich Kasper wchodzą do izby na dowód, że wieśniacy faktycznie się zebrali z kosami w rękach.

Scena 22 (Gospodarz, Czepiec, Parobcy)

Gospodarz nie ma pojęcia, co wydarzyło się w nocy. Usiłuje sobie przypomniec wizytę Wernychory, jednak nie potrafi.

Scena 23 (Pan Młody,

Usiłuje sobie przypomniec wizytę Wernychory, jednak nie potrafi.

Scena 23 (Pan Młody, Poprzedni)

Pan Młody widzi białe gołębie. Kasper powstrzymuje Pana Młodego przed zawołaniem żony.

Scena 24 (Panna Młoda, Poprzedni)

Kobieta jest oburzona, że nie została wpuszczona do środka.

Scena 25 (Poeta)

Poeta widzi kraczące stado wron. „Na chmurach się dziwy stroją”. Wszyscy obserwują chmury.

Scena 26 (Gospodyni, Poprzedni)

Gospodyni mówi chłopom, aby poszli zobaczyc jak wojsko w „ogniu stoi”.

Scena 27 (Para Młoda)

Para Młoda wychodzi, aby sprawdzic co się dzieje.

Scena 28 (Para Młoda, Poeta)

Poeta krzyczy, że słyszał „w powietrzu wrzawę”.

Scena 29 (Poprzedni, Pan Młody)

 

Pan Młody powraca szybko mówiąc „ze Zorzy się zrobiła krew: taki sznur krwi wydłużony ponad Kraków – krwawy pąs, jakby wieża Zygmuntowska miała we dwie strony wąs.”

Scena 30 (Poprzedni,

Scena 30 (Poprzedni, Panna Młoda)

Opowiada o kruku, który usiadł na ganku.

Scena 31 (Poprzedni, Gospodyni)

Gospodyni każe Czepcowi wrócic do sieni, nie zdaje sobie sprawy z powagi sytuacji.

Scena 32 (Poprzedni, wielu chłopów z kosami i różną bronią, poubieranych jak do drogi)

Gospodarz rozumie, że nie ma już wyjścia i musi wyruszyc. Niestety nie pamięta, co wydarzyło się w nocy. Gospodyni nie kryje przerażenia. Pan Młody dostrzega jedynie piękny poranek.

Scena 33 (Zosia, Haneczka)

Haneczka zdaje Panu Młodemu relację z dziwnych zjawisk przyrody. Gospodarz powoli przypomina sobie wizytę starca na koniu. W oddali daje się słyszec tętent koni. Konie zaczynają klękac. Gospodarz uważa, że to Wernychora nadjeżdża i każe bic mu pokłony. W drzwiach chaty staje Jasiek. Wszyscy oczekują gościa.

Scena 34 (Jasiek, Chochoł)

 

Jasiek powinien był zadąc w złoty róg, jednak okazuje się, że go zgubił. Mówi „ostał mi się ino sznur”. Do izby wkracza kołyszący się słomiany Chochoł.

Scena 35 (Chochoł, Jasiek)

Chochoł twierdzi,

Scena 35 (Chochoł, Jasiek)

Chochoł twierdzi, że Jasiek zgubił sznur, gdy schylał się po czapkę z piór. Zgubiła go chciwośc. Jasiek wybiega z izby. Nagle pojawia się niebieskie światło.

Scena 36

Jasiek zauważa, że już świta, nikt go jednak nie słucha. Chłopca nurtuje nadal pytanie, co się stało ze złotym rogiem.

Scena 37

Jasiek wyjął zebranym kosy z rąk, a z broni wysypał proch. Na ziemi narysował okrąg. Wszyscy zaczęli tańczyc. Chochoł twierdzi, że zebrani usłyszeli głos Ducha i ogarnął ich Lęk i Strach. Chochoł wciąż powtarza: „Miałeś chamie złoty róg, miałeś, chamie, czapkę z piór: czapkę wicher niesie, róg huka po lesie, ostał ci się ino sznur”. W oddali słychac pianie koguta. Jasiek nie potrafi zapanowac nad tańczącymi.