Wojny punickie były z Kartaginą. Kartagina była uznawana za siedlisko zła, gdzie jest handel, zbytek, luksus. Zniszczenie Kartaginy doprowadziło do znacznego wzbogacenia się Rzymu.

Proces Sokratesa - 399 r. 431-404 r. wojna poloponeska - wojna o hegemonię pomiędzy Spartą i Atenami oraz ich mnóstwem sojusznikami. Był to największy konflikt starożytnej Grecji. Wojnę tę wygrała Sparta. Najbardziej wpływowym politykiem tamtego okresu był Perykles, który umarł w 429. Od 404 r. zaczynają się rządy 30 tyranów, a w 403 następuje przywrócenie demokracji. Rządy 30 tyranów były narzucone Atenom przez Spartę. Rządy te były znienawidzone przez Ateńczyków, choć niektórym osobom podobały się ustrojowe rozwiązania Sparty. Np. Platon uważał Ateny za zbyt rozpasłe. Platon wyniósł się z Aten po procesie z obawy przed reperkusjami.

graphe - można było złożyć skargę przeciw obywatelowi, jeśli uważano, że jego działanie było sprzeczne z dobrem państwa.

Heliaja - sąd (jako taki). Bo: sąd obradował w pełnym słońcu (helios). Sędziów było czasem nawet 2000. Wyznaczano ich przez losowanie, którym mieli kierować bogowie. Natomiast bogami miał kierować los.

Kult w Grecji był kultem państwowym. Nieuczestniczenie w obrzędach było przestępstwem. W Grecji wszystko miało charakter publiczny: rozmowy, obrzędy, głosowania, decyzje. Sfera prywatna kończyła się za progiem domu Greka.

Perykles w "Wojnie pogrzebowej" Tutykidesa mówi, że jednostka żyjąca życiem prywatnym jest państwu zupełnie zbędna. Była nazywana "idiotes".

Mowa pochwalna o łysinie, pochwała garnków - przykłady mów sofistycznych, robienia "ze słabszego zdania mocniejszego".

Prawda i sprawiedliwość - główne wartości wyznawane przez Sokratesa.

Platon, Ksenofont, Arystofanes: 3 źródła wiedzy o Sokratesie.

Polityka - od polis.

Niektórzy mówią, że Sokrates był zwolennikiem systemu spartańskiego, inni, że był zwolennikiem demokracji.

Anaksagoras: wszystkim rządzi nous (Rozum).

Szerokie koła, masy - hoi polloi (ci, których jest wielu).

I oskarżenie: oskarżenie tłumu, szerokich kół:

- bada rzeczy ukryte w niebie i pod ziemią (w domyśle: a to może prowadzić do ateizmu).

- ze słabszego zdania robi mocniejsze i tego naucza (sofistyka - wykorzystywanie erystyki i nauczanie jej innych).

Na co Sokrates:

ad 1a Sokrates się tym nie zajmuje

Oskarzenie II:

- demoralizacja młodzieży

- wprowadzanie nowych bogów, nieuznawanie starych

daimon - to, co boskie.

W badaniu Sokratesa najlepiej wypadają rzemieślnicy, a najgorzej politycy, podczas gdy to politycy powinni wykazywać się mądrością. A wypadają najlepiej w tym, że są od niego mądrzejsi o swoją sztukę (techne).

to kalon i to agathon - piękne i dobre

Poeci przedstawiają bogów w takim świetle, że jest to fatalne w skutkach wychowawczych (wg Sokratesa, Platona). Ich i innych artystów dzieła to idee odbite dwa razy, i dlatego nie uznawał ich Platon.

Intelektualizm etyczny - doktryna Sokratesa mówiąca, że cnota jest wiedzą, a rozum jedynym naszym motywującym elementem.