Dialogi platońskie dzieli się na 3 okresy:

- okres, gdy mamy do czynienia z historycznym Sokratesem, gdzie Platon wyznaje jego poglądy

- okres średni, gdy Platon odchodzi od poglądów Sokratesa, ale Sokrates wciąż się pojawia i pełni istotną rolę (np. Państwo)

- okres późniejszy, gdy Platon zaczyna dyskutować z własnymi poglądami; Sokrates odgrywa tam coraz mniejszą rolę, pojawiają się goście, Parmenides. W "Prawach", ostatnim dialogu Platona, Sokrates nie pojawia się w ogóle.

Sokrates i sofiści zapoczątkował humanistyczny okres filozofii. Jego filozofia była właściwie wyłącznie humanistyczna. Skupiał się on na znalezieniu definicji, podstawowych pojęć etycznych.

W "Państwie" Sokrates zaczyna głosić poglądy pozytywne - we wcześniejszych dziełach nigdy ich zaś nie formułuje.

Eutyfron. "Szerokie koła". Sokrates działał w V w. p.n.e. Bylo to społeczeństwo bardzo tradycyjne, gdzie panował ścisły podział na "naszych" i "obcych", dlatego tezy Eutyfrona o moralności są bardzo nowoczesne.

Sofiści byli płatnymi nauczycielami wymowy, obiecywali też wszechstronne kształcenie, "ulepszenie" człowieka. Nauka wymowy była w Grecją kluczową sprawą dla udowadniania swych racji. Nauczania za pieniądze nie akceptował Sokrates.

I definicja pobożności - skarżyć kogoś za zabójstwo. Czym jest F? (pobożność)

Idea, eidos.

Wg Platona istnieje idea pobożności, w której wszystkie rzeczy pobożne istnieją.

Dla Sokratesa Bóg powinien być ideałem pobożności, dlatego greccy bogowie z ich niemoralnością i knowaniami są nie do zaakceptowania. Niektórzy średniowieczni filozofowie chrześcijańscy uznawali Sokratesa za świętego i modlili się do niego.

Dajmonion to głos, który mówi do Sokratesa.

II definicja pobożności - to, co miłują wszyscy bogowie.

1) Rzecz jest miłowana, ponieważ ktoś ją miłuje.

2) Pobożność jest miłowana, ponieważ jest pobożnością (a nie dlatego, że miłują ją bogowie).

3) To, co miłe bogom, czyli przez nich miłowane, jest im miłe, ponieważ bogowie to miłują.Pobożne - część sprawiedliwości

Pobożne - część sprawiedliwości.

Definicja klasyczna. Kwadrat - prostokąt równoboczny. Prostokąt to rodzaj najbliższy - genus proximum. Równoboczny to różnica gatunkowa - differentia (ncja) specifica.

W tym sensie sprawiedliwość to rodzaj najbliższy, należy więc znaleźć różnicę gatunkową. Jest nią to, że pobożność dotyczy bogów - III definicja jest to troska o bogów.

DO UT DES - daję, byś dał. Wyraża to stosunek starożytnych do bogów i składania ofiar. Bogowie byli bardzo wyspecjalizowani i musiano uważać, któremu bogu złożyć ofiarę w danym przypadku.

IV definicja. Jest to modlenie się i umiejętność składania ofiar.

Metoda elenktyczna. Elenchos - sposób argumentacji, którą Sokrates przeprowadza w dialogach. Stąd dialogi, w których poszukuje definicji, nazywamy elenktycznymi. Były dwie fazy takiej metody: faza zbijania i faza majeutyczna (czyli położnicza). W pewnym momencie dialogu Sokrates prowadzi rozmówcę do miejsca, gdzie rozmówca jest całkiem zbity z tropu. Wtedy można wyciągnąć z niego jakąś treść pozytywną. Matka Sokratesa była akuszerką, sam Sokrates mówił, że jest akuszerem prawdy.

Gregory Vlastos, jeden z najwybitniejszych znawców Sokratesa, przedstawia formę dialogów (np. Kritona) w ten sposób:

1)Rozmówca: P

2) Sokrates: Q ^ R

3) Q^R -> ~P

P jest fałszywe

~P jest prawdziwe.

Sokratesowi na pierwszym miejscu przyświeca kwestia etyczna - to odróżnia go od sofistów, prowadzących czczą dyskusję. Temu ma prowadzić zbijanie.

Gregory Vlastos - "Socrates: Ironist and moral philosopher". (dobre)

Piotr Juchacz - "Sokrates. Filozofia w działaniu".

Adam Krokiewicz - "Sokrates".