TRANSKULTUROWOŚĆ- WELSC
Pojęcie kultury rozwinęło się pod koniec XVII wieku. Jako ogólna koncepcja, pojęcie kultury pojawiło się w 1687 roku, zdefiniowane przez Samuela von Pufendorfa, jako:
„sumę czynności poprzez które ludzie kształtują swoje życie jako istoty ludzkie – w przeciwieństwie do zwierząt”. Sto lat później koncepcja kultury została sformowana przez Hedera (w latach 1784-1791), która obowiązuje do dziś.

Hederowska koncepcja kultury.
charakteryzują ją 3 determinanty:
- społeczna jednorodność (powinna kształtować życie poszczególnych ludzi)
- etniczne zjednoczenie (czyli kultura powinna być kulturą ludu, związana z ludem)
- interkulturowe granice (czyli powinna mieć wytyczone granice, odróżniona i odseparowana)

Jednak te elementy są już przestarzałe, społeczeństwa są w wysokim stopniu zróżnicowane. Istnieją cechy zdezaktualizowane , dzielące społeczeństwo na
różnice pionowe: kultury dzielnicy bogatej, kultury dzielnicy biednej.
różnice poziome: ze względu na płeć, różnice pomiędzy kobieta i mężczyzna, hetero i homo.
Różnice te tworzą zupełnie inne wzorce życia. Zjednoczenie etniczne również jest wątpliwe.

Heder wyobraża sobie kultury jako kule, autonomiczne wyspy, czyli kultury właściwe tylko sobie i zamknięte w swoim środowisku. Ale kultury są wytworem wynalezionym, wytworzonym, nie rzadko przy użyciu siły. Idea Kuli tworzy odseparowanie, rasizm kulturowy, ostatecznie konflikty polityczne i wojny.

Wielokulturowość.
koncepcja wielokulturowości stawia i akceptuje bariery jako swe postawy (Heder mówi o zderzaniu się ze sobą kul). Koncepcja ta potęguje problemy z niej wynikające.
Interkulturowość .
Interkulturowość próbuje zapobiec konfliktom przy pomocy dialogu interkulturowego. Klasyczna koncepcja kultury mówiąca o separatystycznym charakterze kultur, stwarza drugorzędny problem niemożności komunikowania się pomiędzy kulturami.
Zarówno wielokulturowość jak interkulturowość nie sięgają do korzeni problemu, nie dostrzegają dzisiejszego przenikania się kultur.

WELSCH nową koncepcję, gdzie nie ma jednorodności kultur, a istnieje ich przemieszczanie się i przenikanie, nazywa TRANSKULTUROWOŚCIĄ.

TRANSKULTUROWOŚĆ
- sieć kulturowa - dzisiejsze kultury są w najwyższym stopniu splecione i powiązane ze sobą. Różnorakie style życia nie zamykają się w granicach kultur, wychodzą poza nie, dobrze adaptują się w innych kulturach. Jest to m.in. konsekwencją procesów migracyjnych. Efektem tego przemieszczania jest świadomość podstawowych problemów - powstają debaty dotyczące praw człowieka, ruchy feministyczne.

- hybrydyzacja - na całym świecie żyją obok tubylców również obcokrajowcy. Te same produkty, niegdyś dla jednych zupełnie egzotyczne, stają się dostępne na całym świecie.

- Rozległość zmian kulturowych - wymieszanie kulturowe występuje nie tylko na poziomie niskiej kultury (coca cola, mtv) ale i wysokiej ( sztuka afrykańska, muzyka chińska)

- zanik różnicowania na obce i własne - obcość nie istnieje. Autentyczność stała się folklorem, „naszość” jest symulowana dla innych. Nadal istnieje kultura regionalna, lecz jest ona symulacyjna i estetyczna.

Jednostka staje się członkiem wielu grup społecznych. Należy odróżniać tożsamość cywilną od osobistej czy kulturowej.
Transkulturowość nie jest czymś nowym. Artyści swe najlepsze prace tworzyli poza domem rodzinnym. Edward Said zauważa , że: „ wszystkie kultury są hybrydami. Żadna kultura nie jest czysta”. Odkrycie i zaakceptowanie przed jednostkę swej transkulturowej struktury jest warunkiem zaakceptowanie społecznej trans kulturowości.
Nietzsche również przewidywał kulturowe przemieszanie w Europie.

Wittgenstein . W dziedzinie filozofii to Wittgenstein nakreślił zasadniczą koncepcję kultury. Jego zdaniem kultura jest zawsze tuż obok wtedy, gdy podziela się praktyki życia. Główne zadanie polega nie na zrozumieniu obcości, lecz na integracji z obcą kultura.

Transkulturowość nie oznacza prostej uniformizacji. Na poziomie trans kulturowości różnice nie polegają między kulturami, a między transkulturowymi sieciami. Nie warunkują ich już ani geograficzne ani narodowe czynniki.
Transkulturowe sieci zawsze mają jedne rzeczy wspólne, zaś inne różne, nie tylko wykazują dystynkcje, lecz nakładają się nawzajem.