Sławni ludzie o samotności

 

 

 

 

 

 

 

Módl się, aby twoja samotność pomogła odnaleźć ci to, dla czego warto żyć i umierać.

 

Dag Hammarskjöld

 

 

Kiedy zamykasz twoje drzwi i trwasz w ciemnościach, pamiętaj, abyś nigdy nie sądził, że jesteś sam, ponieważ nie jesteś sam. Bóg i twój geniusz jest w środku.

 

Epiktet

 

 

Być dorosłym to być samotnym.

 

Jean Rostand

 

 

Najgorszą samotnością jest czuć się źle z sobą samym.

 

Mark Twain

 

 

W moim wnętrzu jest miejsce, gdzie żyję tylko sam, miejsce, gdzie odnawiam źródła, które nigdy nie wysychają.

 

Pearl Buck

 

 

Być samotnym to być innym, być innym to być samotnym.

 

Suzanne Gordon

 

 

Czasem jest pełno ludzi po to,

aby głębsza była samotność.

 

Anna Kamieńska

 

 

Czujesz się osamotniony? Postaraj się odwiedzić kogoś, kto jest jeszcze bardziej samotny.

 

Jan Paweł II

 

 

Człowiek nie jest samotny! Ktoś go przecież pilnuje.

 

Stanisław Jerzy Lec

 

 

Jedyne lekarstwo dla znużonych życiem w gromadzie: życie w wielkim mieście. To jedyna pustynia, jaka jest dziś dostępna.

 

Albert Camus

 

 

Jestem istotą, której przeznaczono: żyć samej i samej umierać.

 

Zygmunt Krasiński

 

 

Kapłan jest człowiekiem żyjącym samotnie po to, aby inni nie byli samotni.

 

Jan Paweł II

 

 

Kto posiada kota, nie musi się obawiać samotności.

 

Daniel Defoe

 

 

Miłość niespełniona to specyficzny rodzaj nienawiści.

Miejmy się na baczności przed jej ofiarą - myślącym samotnikiem.

 

Hagiwara Sakutaru

 

 

Można kochać i chodzić samemu po ciemku; z przyjaźnią jest inaczej - ta zawsze wzajemna.

 

Samotność łączy ciała, a dusze cierpliwość.

 

Ks. Jan Twardowski

 

 

Prawdy szukają tylko samotnicy.

 

Borys Pasternak

 

 

Samotność nie ma nic wspólnego z brakiem towarzystwa.

 

Samotność, prawdziwa samotność bez złudzeń, to stan poprzedzający obłęd lub samobójstwo.

 

Erich Maria Remarque

 

 

Samotność sprawia, że stajemy się bardziej surowi dla siebie samych a łagodniejsi dla innych: i jedno, i drugie czyni nasz charakter lepszym.

 

Friedrich Nietzsche

 

 

Trzeba być samotnikiem, aby czuć własne serce i aby kochać; ale trzeba być światowcem, aby mieć powodzenie w miłości.

 

Wszystko można nabyć w samotności, prócz charakteru.

 

Stendhal

 

 

Wojownik światła wie, że żaden człowiek nie jest samotną wyspą. Wie, że nie może walczyć sam. Jakiekolwiek byłyby jego zamiary, zawsze potrzebuje innych ludzi.

 

Paulo Coelho

 

 

Wolnym bowiem jest człowiek tylko wtedy, gdy jest samotny.

 

Artur Schopenhauer

 

 

Wśród ludzi jest się także samotnym.

 

Antonie de Saint –Exupery

 

 

Znacznie znośniej jest się nudzić samemu niż we dwoje.

 

Aleksander Konar

 

 

Żyjemy tak jak śnimy - samotnie.

 

Joseph Conrad

 

 

Samotność.

 

O! nie jestem człowiekiem: huczy noc nade mną.

Płomień mój jak anioły odchodzące w ciemność.

Ogromne, całe w blasku sine piętna czasu

>jak odrzucone w wieczność pokolenia głazów.

O! nie jestem człowiekiem. Koła nieboskłonów

trzeszcząc suną przeze mnie ziemią ocaloną.

Ocaloną? Czas taki: tak dawno; już nie wiem,

już nie pomnę, kto ziemię tak odcisnął w niebie,

wiem tylko żem zgubiony, o, ten czas bez ludzi

to bez twarzy zwierciadło, które z wolna studzi

jakieś płomienie mroczne, kształty w siebie zbiera,

i ja w nim bez odbicia, i ja w nim umieram.

O,, dajcie mi spojrzenie, przywróćcie choć przyśpiew

żuków w lwiej paszczy, choć do oczu liście

i jeden kolor żywy i nie nadaremny.

Nie ma ludzi. To tylko tragiczność tak krzepnie

w pomniki fantastyczne rosnące beze mnie

i poza mną rosnące. Wzrok ich jak zasłona

i za grzech pierworodny odjęte ramiona.

O, daj mi ten grzech poznać. Nikt na mnie nie woła.

O, daj mi choć szatana poznać, lub mi daj anioła.

0, wróć mi czyn przedwieczny lub milczenie wróć mi,

abym człowiekiem chodził między tymi ludźmi,

których pamiętam jeszcze i których ujrzałem

w widzeniu ostatecznym. Niech się staną ciałem.

A ja spośród ciemności widzę tych, co niosą

>swoje stopy przez ogień i przechodzą boso

po tych zgliszczach pożogi, którą sami wznieśli

i której na ramionach wątłych [nie] unieśli.

A ja spośród ciemności tych widzę, co bluźnią,

bo na zmartwychpowstanie przybyli za późno,

i tych, co ściąwszy serce czyjeś jak kwiat ciszy

płaczą z ognistej studni, gdzie ich nikt nie słyszy.

I czuję na swych oczach dłonie potępione,

co niewiarę i ciemność na dzieci włożyły

i tych, którym starczyło do pół-zbrodni siły,

a cały grzech przez wieki niosą na ramionach.

A ja spośród ciemności. 0, ja nie człowiekiem,

ja tylko głosem bożym zbawionym od piekieł,

któremu - odciętemu od ust wzdętych nieba -

czynów boskich nie stało, a ludzkich nie trzeba.

 

29.IV.42 r.

Krzysztof Kamil Baczyński