Rozwój technologii

Kronika Chip-a: Przenośne nośniki danych

Dzisiaj 64 GB danych można schować do kieszeni. Pendrive to jednak relatywnie nowe urządzenie. Dane na przenośnych nośnikach przechowujemy tak naprawdę od jakichś 20 lat?

Techniki przenoszenia danych znane są od zarania ludzkiej cywilizacji: na samym początku ważne informacje odciskano na glinianych tablicach albo zapisywano na papirusach. Wszystko po to, by nie zostały utracone. Pierwszym cyfrowych nośnikiem danych była karta dziurkowana.

Pod koniec XIX wieku Herman Hollerith, statystyk pracujący dla amerykańskiego rządu, zaprojektował system kart dziurkowanych. Posłużył on do zbierania danych podczas spisu ludności USA przeprowadzonego w latach 1890-1891.

1998

Taśma samoprzylepna jako nośnik danych

Podczas przygotowań do wizyty na targach CeBIT w 1998 roku fizycy Steffen Noethe
i Matthias Gerspach odkrywają, że na taśmie samoprzylepnej można zapisywać dane za pomocą lasera. Dzisiaj istnieje już cała linia urządzeń bazujących na tym odkryciu.

 

2001

DVD-R

Nośniki danych mieszczące ponad 4 GB pojawiają się na rynku. Wkrótce stają się na tyle tanie, że może sobie na nie pozwolić przeciętny użytkownik.

 

2002

Blu-ray

Niebieski laser pozwala zapisywać dane na nośniku optycznym w niezwykle wysokiej jakości. Po długotrwałej wojnie formatów między Blu-ray a HD-DVD wreszcie mamy zwycięzcę: to ten pierwszy. Jednocześnie na najbliższe lata umocnił on swoją pozycję jako nośnik filmów wysokiej jakości.

2003

Iomega REV

REV to czytnik wymiennych dysków twardych

znajdujących się w kartridżach. W odróżnieniu od przenośnych dysków twardych, tu elektronika i głowice umieszczone są w napędzie, a kartridż zawiera sam nośnik danych o pojemności 35 GB.

 

2005

U3

Można uruchamiać aplikacje bezpośrednio z pendrive’a – bez potrzeby instalowania ich na komputerze.

 

2008

HAMR

Połączenie lasera i głowic magnetycznych pozwala na znaczne zwiększenie gęstości zapisu danych na dyskach twardych.

PRZYSZŁOŚĆ

Bakterie nośnikiem danych

Bakteria Deinococcus radiodurans jest jednym z nośników danych przyszłości: sekwencje danych zostaną zakodowane jako DNA i wszczepione rozwiniętej bakterii. Dane będą dostępne nawet po upływie setek lat i będą powielone miliardy razy.

Zobacz więcej: http://www.chip.pl/artykuly/trendy/2009/03/kronika-chip-a-przenosne-nosniki-danych/article_view?b_start:int=1&-C=#ixzz19PF0SQjG