Moje polecenie brzmiało tak :
Napisz jak zmieniło się życie Sary po przybyciu na pensje do londynu.
Sara jest głowną bohaterką powieści "Mała Księżniczka". Ojciec jej, umieścił ją na pensji panny Marii Minchin w Londynie. Sara rozumiała, że nie może zostać wraz z ojcem. Jednak bała się rozstania. Jej matka od dawna nie żyła, a ojciec był dla niej najbliższą osobą.
Pobyt na pensji u panny Minchin materialnie był dla Sary bardzo komfotowy. Miała odzielny pokój i własną pokojówkę. Jednak inne uczennice często się z niej wyśmiewały. Poznała dziewczynkę, Ermengardę, z którą szybko się zaprzyjaźniła. Podczas organizowanych jedenastych urodzin Sary, uroczystość zakłóciło przybycie pana Barrowa. Był on pełnomocnikiem kapitana Crewe, ojca Sary.Pan Barrow przekazał przykrą wiadomość pannie Minchin, że ojciec Sary zbankrutował i zmarł, nie pozostawiając żadnych pieniędzy. Panna Minchin wpadła w złość. Sara od razu została inaczej traktowana. Musiała przeprowadzić się do pokoiku na poddaszu i wykorzystywano ją do pracy w kuchni i jako posługaczkę. Wszyscy się od niej oddalili. Jednak nadal przyjaźniła się z Ermengardą i poznaną wcześniej Basią, która również była posługaczką panny Minchin. Jednego wieczoru, gdy Sara oglądała ze swojego pokoju zachód słońca, zauważyła w sąsiedniej kamienicy Hindusa. Mężczyzna był służącym pana z Indii. Pewnego razu Sara znalazła na drodze cztery centy i postanowiła iść do piekarni i kupić bułki. Zauważyła przed sklepem żebraczkę i oddała jej zakupione bułki. Któregoś dnia Sara opowiadała koleżance Lottie, o wymarzonym pokoju. Wyobrażały sobie ten pokój z nowymi meblami, dodatkami itp. Pewnego dnia Sara, kiedy wchodziła do swojego pokoju na poddaszu zobaczyła nowe meble, ozdoby, nowe ubarania i różne sprzęty. Bardzo się ucieszyła . Prezentem tym obdarował ją sąsiad Ram Dass. Odnowiony pokój zauważyła też panna Minchin i pomyślała, że Sara nie jest taką nędzarką jak sądziła. Zmieniła ton i zaczęła być dla niej coraz milsza. Pewnego dnia do jej pokoju zakradła się małpka mężczyzny z sąsiedniej kamienicy. Postanowiła osobiście mu go oddać. Okazało się, że mężczyzna przyjechał tu w poszukiwaniu Sary Crewe, by oddać dziewczynce majątek ojca. Sara znowu była bogata. Swoim bogactwem postanowiła podzielić się z innymi. W piekarni każde głodne dziecko mogło dostać na jej koszt coś do zjedzenia.
Z tej powieści możemy nauczyć się, że to nie pieniądze decydują o wartości człowieka. Najważniejsze jest to, by w każdej sytuacji umiał zachować się szlachetnie, godnie i uczciwie.