Po dokonaniu analizy termodynamicznej czynnika wykonującego pracę, potrafimy określić z jaką turbiną mamy do czynienia, jak również po dokonaniu analizy prędkość w stopniu.
dp − srednica podzialowa ∖ nl − wysokosc lopatki ∖ nl1 − wysokosc lopatki kierwoniczej ∖ nl2 − wysokosc lopatki kierwoniczej
A1=πdp×l1×ε1×τ × sinα1
τ − wspolczynnik zwezenia pola powierzchni (dla kierownicy τ=1, dla wirnika τ=2); ∖nw wspolczynniku tym zawarta jest grubosc i liczba lopatek
ε1 − luk zasilania pary; wspolczynnik mowiacy jak zasilana jest lopatka ∖ n(w 1 stopniu turbiny lub w 1 stopniu w grupie zasilanie jest niepelne, pelne zasilanie ε = 1)
$$c_{1s} = \sqrt{2H^{k} + c_{0}^{2}} = \sqrt{2\left( i_{0} - i_{2s} \right) + c_{0}^{2}}$$
α1 − kat wyplywu z kanalu kierowniczego
$$\sin\alpha_{1} = \ \frac{b}{c}\ $$
b = sinα1 × c
Σb = πdp × sinα1
A2=πdp×l2×τ2×sinβ1
β1 − kat wplywu do kanalu wirnikowego
$$u = \frac{\pi dp \times n}{60}$$
n − predkosc obowodowa
$$w_{2s} = \sqrt{2H^{w} + w_{1}^{2}} = \sqrt{2\left( i_{1s} - i_{2s} \right) + w_{1}^{2}}$$
Dla analizy kinematyki stopnia turbiny łączymy trójkąt prędkości z kierownicy i wirnika
Straty wylotowe wynikają z prędkości bezwzględnej c2, najmniejsze straty występują tylko wtedy gdy owa prędkość c2 jest najmniejsza a to ma miejsce tylko wtedy gdy α2 = 90o. Przy projekcie β2 wyliczamy w taki sposób by sprawność turbiny była największa, czyli strata wylotowa musi być jak najmniejsza a to znaczy że α2 = 90o.