1. Wymień nauki przyrodnicze których przedmiotem badań jest ziemia.
geodezja, geofizyka, geografia, geologia, oceonalogia

2. Wymień 8 planek układu słonecznego.
Merkury, Wenus, Ziemia, Mars, Jowisz, Saturn, Uran, Neptun

3. Podaj odległość Ziemi od Słońca, jej średnicę, oraz gęstość właściwą.
odległość od słońca: około 149 597 890km
średnica Ziemi: 12 742km
gęstość właściwa: 5,515 g/cm³

4. Kształt i wielkość ziemii:
Kształt Ziemi zbliżony jest do elipsoidy obrotowej, kuli lekko spłaszczonej na biegunach.
Promień równika = 6378,1 km
Promień biegunowy = 6356,8 km

5. Całkowita pow. ziemii - procentowy układ Lądów i Wód:
Powierzchnia: 510 072 000 km^2
70,8 % zajmuję woda a 29,2% lądy.

6. Skład atmosfery ziemskiej:
azot (78%), tlen(20%), argon (1%), (reszta to min. dwutlenek węgla)

7. Badanie geofizyczne mówiące o budowie ziemi.
badanie fal sejsmicznych, badanie zjawisk magnetycznych, pomiary energii promieniowania i wielkości fizycznych

8. Zasadnicze stresy z jakich zbudowana jest ziemia.
atmosfera, hydrosfera, litosfera (z pedosferą), biosfera

9. Pojęcie skorupy ziemskiej.
skorupa ziemska - część litosfery ograniczona od góry atmosferą i hydrosferą, a od dołu granicząca z górną warstwą płaszcza ziemskiego

10. Części płaszcza ziemskiego i głębokości na jakich występują.
płaszcz górny - około 400km, strefa przejściowa (400-650km), płaszcz dolny (2890 km), strefD

11. Części jądra ziemi i głębokości ich występowania.
jądro zew. - nifesima (2080 km od płaszcza ziemi)
faza przejściowa - nieciągłość Lehmann
jądro wew. - nife

12. 7 dużych płyt litosfery.
pacyficzna, antarktyczna, euroazjatycka, północno amerykańska, południowo amerykańska, afrykańska, indo-australijska.

13. Metody określania wieku ziemi.
Paleontologiczne, litologiczne, diastroficzne, Geofizyczne, Archeologiczne

14, 15, 16, 17, 18, 19, 20. Ery w podziale stratygraficznym ziemi.

21. Najważniejsze glacjały i interglacjały na terenie Polski w pleistocenie.
Würm (w Polsce zlodowacenie północnopolskie, Wisły, bałtyckie)
Riss/Würm (Eem)
Riss (zlodowacenie środkowopolskie (Odry))
Mindel/Riss (Holstein) (interglacjał mazowiecki)
Mindel (zlodowacenie południowopolskie (Sanu, krakowskie))
Günz/Mindel (Cromer) (interglacjał podlaski (przasnyski))
Günz (zlodowacenie podlaskie (zlodowacenie północno-wschodniopolskie, Narwi))
22. Wymień grupy skał wchodzących w skład skorupy ziemskiej
Osadowe, magmowe, przeobrażone

23. Podaj genezę skał magmowych
powstałych wskutek krystalizacji lub zakrzepnięcia magmy w głębi skorupy ziemskiej lub lawy na powierzchni Ziemi.

24. Podział skał magmowych
Skały magmowe, ze względu na warunki w jakich powstały dzielimy na:
- Skały plutoniczne (głębinowe): powstają w wyniku powolnej krystalizacji magm wgłębi Ziemi.
- Skały wulkaniczne (wylewne): powstają w wyniku szybkiego zestalenia się lawy wulkanicznej na powierzchni Ziemi.

25. Podział skał magmowych w zależności od ich budowy wew.
• pełnokrystaliczne (holokrystaliczne) - gdy wszystkie składniki są wykrystalizowane; taka strukturę mają wszystkie skały magmowe głębinowe, a także część skał wylewnych,
• półkrystaliczne (hipokrystaliczne) - gdy w nieskrystalizowanej (szklistej) masie tkwią pojedyncze kryształy lub ich zespoły,
• szkliste - gdy nie doszło do krystalizacji, a cała skała zbudowana jest z bezpostaciowego szkliwa, które z biegiem czasu na ogół rekrystalizuje; z tego względu szkliwo występuje zwykle tylko w młodszych skałach.
26. Rodzaje tekstur w zależności od rodzaju wypełnienia

Pod względem stopnia wypełnienia przestrzeni skalnej tekstury dzielą się na:

teksturę zbitą (masywną), gdy minerały wypełniają ściśle całą przestrzeń skały, nie pozostawiając między sobą żadnych wolnych miejsc (porów, próżni). Tekstura taka jest charakterystyczna dla skał plutonicznych i żyłowych, spotykana jest też w skałach wulkanicznych.

tekstury porowate charakteryzują się tym, że w skale pozostały wolne miejsca, nie zapełnione podczas krystalizacji magmy. W porach były uwięzione pęcherzyki gazów. W zależności od kształtu tych porów tekstury porowate dzielą się na:

miarolityczne, gdy po gazach pory są kanciaste, ograniczone ścianami kryształów. Pory takie nazywamy miarolami. Teksturę miarolityczną spotykamy w skałach plutonicznych i żyłowych, które krystalizowały z magm obfitujących w gazy. pęcherzykowate, polegające na tym, że pozostałe w skale pory po pęcherzykach gazowych są kuliste lub elipsoidalne.

Teksturę pęcherzykowatą, w której jest tak dużo pęcherzyków, że oddzielają je tylko cienkie ścianki skalne nazywamy gąbczastą.

Tekstury pęcherzykowate powstają podczas gwałtownego wydzielania się gazów z magmy wskutek spadku ciśnienia towarzyszącego wydobywaniu się jej na powierzchnię. Tekstury te są charakterystyczne dla skał wulkanicznych. W skałach o teksturze pęcherzykowatej pęcherzyki gazów nie zdążyły ujść z płynnej lawy na skutek jej dużej lepkości. Gdy zawierająca je lawa płynęła podczas zastygania, to pęcherzyki ulegały wyciągnięciu w kierunku płynięcia i wyrażają fluidalną teksturę skały.
W skałach o teksturze porowatej bardzo często obserwujemy występowanie minerałów wtórnych, które całkowicie lub częściowo wypełniają wolne przestrzenie. Pory mogą być wypełnione kwarcem, chalcedonem, kalcytem, hematytem, zeolitami, chlorytem i innymi minerałami. Wypełnienia te zwykle bardzo wyraźnie różnią się od skały barwą, strukturą, składem mineralnym – mówimy wtedy o teksturze migdałowcowej.

27. Na jakie grupy dzielimy skały magmowe w zaleznosci od zawartosci SiO
kwaśne – powyżej 66% SiO₂ (w górnej części diagramu QAPF - obfite w kwarc (Q)
obojętne – 53-66% SiO₂ (w środkowej części diagramu QAPF)
zasadowe – 45-53% SiO₂ (w dolnej części diagramu QAPF - obfite w skaleniowce (F))
skrajnie zasadowe (ultrazasadowe) – poniżej 45% SiO₂
skały alkaliczne - skały względnie nasycone alkaliami, a więc niedosycone krzemionką.

28. Skład mineralny i występowanie granitów w Polsce.
skała o budowie jawnokrystalicznej, zbudowana z kwarcu, skalenia potasowego i plagioklazu oraz biotytu.
W Polsce granity występują na powierzchni ziemi na Dolnym Śląsku i ziemi kłodzkiej oraz w Tatrach, natomiast w głębokim podłożu również w pasie od Zawiercia do Krakowa i w północno-wschodniej Polsce. Masywy dolnośląskie, to: masyw karkonoski, masyw strzegomski, masyw strzeliński, masyw kłodzko-złotostocki, masyw kudowski, masyw Żulowej.
W Polsce obecnie granity eksploatowane są z masywów: karkonoskiego, strzelińskiego i strzegomskiego (Strzegom-Sobótka), natomiast w przeszłości wszystkie granity były wydobywane w niewielkich kamieniołomach.

29. Skały zaliczane do skał magmowych, głębinowych, obojętnych
Głębinowe skały obojętne magmowe – są reprezentowane przez: syenit, monzonit, dioryt, syenodioryt, syenogabro

30. Skały zaliczane do skał magmowych, wylewnych
Przykłady skał wylewnych: bazalt trachit latyt andezyt ryolit (riolit) dacyt melafir obsydian porfir

31. Skład mineralny i występowanie bazaltu w Polsce.
Głównymi składnikami bazaltu są: plagioklazy (labrador-bytownit) i pirokseny (augit, hipersten, enstatyt, bronzyt), ponadto występują: amfibole (hornblenda, kaersutyt), melilit, biotyt, mogą występować: kwarc, trydymit lub krystobalit, albo też skaleniowce (leucyt, nefelin, analcym, hauyn), oliwiny, szkliwo a także akcesoryczne: magnetyt, ulvospinel, ilmenit, rzadziej hematyt, piryt i grafit, czasami apatyt. Zawartość kwarcu może dochodzić do 20%, skaleniowców (foidów) do 10% (obie grupy minerałów wykluczają się).

W Polsce bazalty występują przede wszystkim w południowej części kraju, na Śląsku (Sudety, Przedgórze Sudeckie, Śląsk Opolski) – od granicy z Niemcami do Góry Świętej Anny jest ich tu około 200 wystąpień należących do środkowoeuropejskiej prowincji bazaltowej^[1] oraz sporadycznie w Beskidach – w dolinie Grajcarka, stwierdzone także wierceniami w północno-wschodniej Polsce.

32. Powstawanie skał osadowych
powstają przez nagromadzenie się materiału przynoszonego przez czynniki zewnętrzne (np. wodę, lodowiec, wiatr), na skutek jego osadzania się lub wytrącania z roztworu wodnego. Nauka zajmująca się powstawaniem skał osadowych to sedymentologia.

33. Na jakie grupy dzielimy skały osadowe
skały okruchowe, skały piroklastyczne, skały rezydualne, skały chemogeniczne, skały organogeniczne

34. Grupy skał osadowych okruchowych
skały bardzo drobnookruchowe (pelity): ił, iłowiec, łupek ilasty;
skały drobnookruchowe (aleuryty): muł, mułowiec, łupki osadowe;
skały średniookruchowe (psamity): piasek, piaskowiec, arkoza, szarogłaz;
skały grubookruchowe (psefity): gruz, żwir, brekcja, zlepieniec;

35. Cechy biorące udział przy określaniu struktury skał okruchowych luźnych
procent ziarn mineralnych o danej średnicy składających się na skałę

36. Grupy skał okruchowych luźnych
luźne (nieskonsolidowane, niezlityfikowane) – skały sypkie okruchowe (a więc jednocześnie osadowe), które nie zawierają spoiwa oraz wykazują stosunkowo niewielką wytrzymałość na działanie sił zewnętrznych. Są nimi np. bloki, głazy, odłamy, kamienie, żwiry, rumosz, piaski, pyły i inne.

37. Skały zaliczane do psefitów
żwiry, zlepieńcei brekcje

38. Skały zaliczane do psamitów
piasek, piaskowiec

39. Psamity zaliczane do grupy piasków
gruboziarniste, stednioziarniste i drobnoziarniste

40. Rodzaje piasku w zależności od transportu i ?
rezydualne - nieprzemieszczone zwietrzeliny piaszczyste skał
morskie
rzeczne – ziarna połyskujące i średnio obtoczone
fluwioglacjalne (polodowcowe) – ziarna kanciaste o niskim stopniu obtoczenia
eoliczne (toczone przez wiatry) – ziarna dobrze wyselekcjonowane, o wysokim stopniu obtoczenia; powierzchnia ziaren mocno porysowana

kwarcowe (główny składnik: kwarc SiO₂)
wulkaniczne (główny składnik: pyły i popioły wulkaniczne, okruchy szkliwa)
wapienne lub węglanowe (główny składnik: kalcyt, rzadziej aragonit CaCO₃)
polimineralne (różne minerały, np. produkty wietrzenia innych skał)

41. Charakterystyka piasków eolicznych
(wydmowe) są dobrze obtoczone i przesortowane. Składają się prawie wyłącznie z okruchów drobnoziarnistych, co uwarunkowane jest ograniczoną zdolnością transportową wiatru. Powierzchnia ziarn piasków eolicznych jest matowa i porysowana na skutek wzajemnego ich ocierania się w trakcie transportu. Skład mineralny tych piasków jest na ogół zróżnicowany, dlatego ich zabarwienie jest najczęściej żółtawe. Na terenie Polski wydmy tworzą się lub niedawno tworzyły się głównie w pasie przymorskim, na nadzalewowych tarasach rzek lub na obszarach sandrowych. Klasycznym obszarem wydmowym jest np. wybrzeże Bałtyku w okolicach Łeby.

42. Piaski zawałowe i fluwioglacjalne
zwałowe - wytworzone w wyniku działalności lodowca, charakteryzują się brakiem wysortowania i warstwowania, a obok okruchów obtoczonych występują ziarna ostrokrawędziste. W porównaniu z innymi utworami piaszczystymi są one znacznie zasobniejsze w składniki pokarmowe dla roślin. W Polsce występują dość powszechnie.

fluwioglacjalne - składają się z ziarn obtoczonych jeszcze słabiej niż ziarna piasków rzecznych. Charakteryzują się słabą selekcją i urozmaiconym składem mineralnym. W porównaniu z piaskami aluwialnymi wykazują mniejsze przesortowanie i przemycie. Obok glin morenowych stanowią one najbardziej rozpowszechnioną skałę macierzystą gleb na obszarze centralnej i północnej Polski.

43. Występowanie oraz wartości piasków
. Piasek do celów gospodarczych jest wydobywany metodą odkrywkową w kopalniach zwanych piaskowniami, jest również pozyskiwany przy pogłębianiu rzek, kanałów żeglugowych na obszarach jezior i mórz itp.
Wykorzystywany jest m.in. do wyrobu szkła, a w budownictwie jako składnik betonu, zapraw murarskich, tynków.

44. Wymień skały drobnookruchowe luźne
Do skał drobnookruchowych zalicza się:
pyły - skały luźne, które mogą być: rezydualne, pochodzenia wodnego (muły) lub eolicznego (lessy)
mułowce - skały scementowane, powstałe w wyniku diagenezy mułów

45. Rodzaje piaskowców w zależności od składu mineralnego
kwarcowe, arkozowe (zawierają znaczne ilości skaleni) i lityczne (zawierają okruchy różnych skał). ze względu na obecność drobnoziarnistej masy wypełniającej (matrix) na arenity ("czyste" piaskowce) i waki (zawierają znaczne ilości frakcji mułowcowej).

46. Właściwości, występowanie lesów
Less jest skłonny do osiadania pod wpływem zawilgocenia względnie dodatkowego obciążenia. W stanie suchym wykazuje skłonności do pękania i tworzenia pionowych obrywisk, które zanikają, gdy less jest wilgotny i nasycony wodą.

W Polsce lessy występują w obrębie Wyżyn Polskich, Niziny Śląskiej, Wzgórz Trzebnickich, na Podkarpaciu i Pogórzu Karpackim oraz na Wyżynie Lubelskiej, Roztoczu Zachodnim i Wyżynie Sandomierskiej. Są także na Płaskowyżu Głubczyckim. Płaty lessów wyciągnięte są w kierunku WNW-ESE. Zbudowane są one z różnowiekowych warstw, niekiedy poprzedzielanych glebami kopalnymi. Wyróżniane są lessy młodsze akumulowane podczas ostatniego zlodowacenia Vistulianu , lessy starsze tworzące się w strefach peryglacjalnych zlodowaceń środkowopolskich (Odranian i Wartanian) oraz lessy najstarsze ze zlodowaceń mezoplejstoceńskich (tj. zlodowaceń Nidanian, Sanian 1, Sanian 2 i Liwiecian – wg schematu stratygraficznego L.Lindnera (L.Dolecki 1995). Rozmieszczenie lessów w Polsce wykazuje szereg prawidłowości m.in. wzrost miąższości płatów lessowych z zachodu na wschód, występowanie płatów tylko na określonych wysokościach nad poziomem morza tj. od 170 do 450 m n.p.m. Pokrywy lessowe o największej powierzchni i miąższości występują w Polsce na Grzędzie Horodelskiej i Sokalskiej, natomiast na terenie Chin ich grubość dochodzi nawet do kilkuset metrów a ich wiek jest miejscami także eoplejstoceński. Występują one także m.in. na terenie Kazachstanu, Ukrainy, Stanów Zjednoczonych, Węgier, Bułgarii, Czech, Austrii, Niemiec, Francji, Belgii, a nawet w Anglii.

47. Skały zaliczane do bardzo drobnoziarnistych (pelity)
skały alitowe, skały ilaste

48. Z jakich minerałów zbudowane są skały ilaste.
kaolinit, montmorillonit i illit.

49. Rodzaje iłów w zależności od transportu i sedymentacji.
Transport: piaski wydmowe oraz lessy, aluwiami, fluwioglacjalnymi, piargy
Sedymentacja: piaski, żwiry, zlepy muszlowe, wapienie oolitowe, iły warwowe, gliny zwałowe, piaski fluwioglacjalne, kredy jeziornej,

50. Gleby tworzące się z iłów różnej genezy
Z iłów różnej genezy powstają gleby zasobne, o niekorzystnych właściwościach fizycznych, o małej przewiewności i przepuszczalności. Są one trudne do uprawy - lepkie i mażące w stanie wilgotnym, twarde i zwięzłe w stanie suchym. Zdolności iłów do silnego pęcznienia w czasie namakania i kurczenia w trakcie wysychania, dodatkowo obniżają ich wartość rolniczą.

51. Skały zaliczne do grupy glin
ilaste, mułowe, piaszczyste

52. Charakterystyka glin zwałowych ich wartość glebotwórcza.
skała ilasta, rodzaj gliny; zazwyczaj niewarstwowany materiał osadowy powstający z błota morenowego, składający się z grubszych frakcji. Na glinę zwałową składa się materiał, wmarznięty niegdyś w lodowiec, który po stopieniu lodu został osadzony na skałach podłoża.

53. Skały zaliczne do skał osadowych chemicznych
wapień, trawertyn,

54. Jak powstały skały osadowe organiczne
powstałe na skutek nagromadzenia szczątków organicznych lub wytrącenia substancji chemicznych powstałych na skutek przemian fizjologicznych organizmów

55. Grupy skał zaliczane do skał chemicznych
sól kamienną, sole potasowe, gips, anhydryt

56. Najważniejsze skały węglanowe
wapienie, margle, dolomity, opoki

57. Wapienie w zależności od okresu powstawania
. wapień krystaliczny, wapień pelitowy, wapień krynoidowy, wapień koralowy (wapień rafowy), wapień numulitowy, wapień litotamniowy, wapień diploporowy, wapień oolitowy, wapień podstawowy, wapień cechsztyński, wapień dębnicki.

58. Właściwości i występowanie dolomitów w polsce
Dolomit – niemal monomineralna osadowa skała węglanowa, zbudowana głównie z minerału o tej samej nazwie.

• ulega reakcji z kwasem solnym dopiero po sproszkowaniu,

• jest biały, szary żółtawy, brunatnoszary, niemal czarny,

• struktura – zwięzła, masywna, porowata, równo- lub nierównoziarnista,

• tekstura – bezkierunkowa, kierunkowa.

występuje w Małopolsce – w Tatrach (Dolina Białego, Dolina Kościeliska, Dolina Chochołowska), w Górach Świętokrzyskich, duże wystapienia są na Wyżynie Krakowsko-Wieluńskiej oraz na Dolnym Śląsku – w Sudetach (Masyw Śnieżnika, Krowiarki).

59. Najważniejsze skały krzemionkowe
Radiolaryty, Spongiolity, Lidyt, jaspis, gezy, opoki

60. Skały żelaziste
żelaziak brunatny, rudy darniowe i bagienne, osadowe syderyty

61. Geneza torfów i ich podział
Torf powstaje w wyniku torfienia polegającego na gromadzeniu i humifikacji szczątków roślinnych w warunkach nadmiernego uwilgotnienia. W zależności od długotrwałości warunków beztlenowych mogą powstać utwory całkowicie zhumifikowane – muły, lub częściowo zhumifikowane – torfy.

62. Najważniejsze skały metamorficzne
gnejsy, fyllity, łupki krystaliczne, kwarcyty, marmury, zieleńce, serpentynity, amfibolity, granulity, eklogity

63. Czym zajmuje się geomorfologia
Geomorfologia – nauka o formach rzeźby powierzchni Ziemi oraz procesach je tworzących i przekształcających. Zajmuje się opisem (morfografia), pomiarem (morfometria), genezą (morfogeneza) i wiekiem (morfochronologia) form powierzchni Ziemi.

64. Czynniki kształtujące powierzchnie ziemii

• Wietrzenie (wietrzenie mechaniczne, wietrzenie chemiczne, wietrzenie biologiczne )

• Grawitacyjne ruchy masowe

• Działalność wód podziemnych (zjawiska krasowe, sufozja))

• Działalność wód płynących (erozja, transport, akumulacja rzeczna)

• Działalność morza (abrazja i akumulacja morska )

• Działanie lodowców (erozja, transport i akumulacja lodowcowa)

• Działalność wiatru (deflacja, korazja i akumulacja eoliczna

65. Najwyższy i najniższy punk w Polsce.
Najwyższy punkt w Polsce - Rysy - 2503 m n.p.m.
Najniższy punkt w Polsce - Raczki Elbląskie - -1,8 m p.p.m.

66. Strefy o róźno-wiekowej rzeźbie an terenie Polskie
Trzeciorzędowa rzeźba fluwialno - denudacyjna występuje w Polsce Południowej: w pasie starych gór i wyżyn, Karpat i kotlin przedkarpackich. Polska środkowa i Północna ma rzeźbę czwartorzędową. Na Niżu Polskim i pojezierzach - glacjalną i glacifluwialną, a w pasie wybrzeży - równieź litoralną i eoliczną

67. Prowincje wyróźniane na obszarze Europy zachodniej
wyspy brytyujskie, pozaaalpejska europa srodkowa, region alpejski, region karpacki

68. Regionalizacja niziny srodkowo europejskiej

• 311 Półwysep Jutlandzki

• 312 Pobrzeża Morza Północnego

• 313 Pobrzeża Południowobałtyckie

• 314-316 Pojezierza Południowobałtyckie

• 317 Niziny Sasko-Łużyckie

• 318 Niziny Środkowopolskie

• 319 Niziny Brabancko-Westfalskie

69. Geneza niżu środkowe europejskiego
Rzeźba przeważającej części powierzchni Niziny została ukształtowana podczas zlodowacenia plejstoceńskiego przez lodowiec skandynawski. Na obszarach Niziny, do których sięgnęły tylko starsze zlodowacenia, rzeźba ta została już zatarta, jednak istnieje dotychczas na obszarze Niżu duńskiego oraz północnej części Niżu niemieckiego i polskiego. Przez Nizinę przebiega równoleżnikowo kilka pasm moren czołowych, odzwierciedlających poszczególne stadia zlodowacenia. Po wewnętrznych stronach moren czołowych ciągną się pagórkowate powierzchnie moren dennych, a po zewnętrznych stronach moren czołowych leżą wielkie równiny sandrowe, przed którymi biegną pradoliny. Rzeźba Niziny nie jest więc monotonna.

70. Rzeźba terenu na obszarze masywu czeskiego
Odwadniany przez liczne rzeki, z których największe to: Wełtawa, górna Łaba, Berounka, Sázava i Ohře. Ograniczony łańcuchami górskimi Rudaw, Sudetów, Szumawy, Lasu Czeskiego i Lasu Bawarskiego.

71. Charakterystyka wyżyny małopolskiej
Wyżyna Małopolska (342) - wyżynna podprowincja fizycznogeograficzna w południowej Polsce, stanowiąca centralną część Wyżyn Polskich. Położona jest na północ i zachód od Wisły.

Średnia wysokość 200-400 m n.p.m. Najwyższy szczyt Łysica (612 m n.p.m.) w Górach Świętokrzyskich.

72. Podprowincje Karpat i Podkarpackich
Karpaty: zachodnie, centralne zachodnie, wewnetrzne zachodnie, wschodnie, wewnetrzne wschodnie , południowe, zachodniorumuńskie, wyzyna transylwanska

Podkarpacie zachodnie i północne

73. Prowincje europy wschodniej
krym i kaukaz, nizina wschodnioeuropejska, ural

74. Podprowincje niżu wschodniobałtyckiego
Pobrzeże Wschodniobałtyckie, Pojezierze Wschodniobałtyckie, Równiny Podlasko – Białoruskie

75. Charakterystyka Polesia.
kraina geograficzna i historyczna, leżąca głównie na terytorium obecnej Białorusi i Ukrainy, oraz częściowo Polski i Rosji. Stanowi południowo-zachodnią część Niżu Wschodnioeuropejskiego.Polesie stanowi płaską równinę, leżącą w dorzeczu Prypeci i Bugu. Wysokość nad poziomem morza: 100-250 m (maks. 316 m).