Podczas II wojny światowej na 1000 Polaków zabito 220. Dla porównania – na 1000 Francuzów życie straciło 15

Posted by Włodek Kuliński - Wirtualna Polonia w dniu 2016-04-05

Wszyscy wiedzą, że II wojna światowa zaczęła się od ataku III Rzeszy na Polskę. Nie wszyscy jednak zdają sobie sprawę ze skali hekatomby jaką Niemcy do spółki z Rosjanami zgotowali wówczas Polakom. Zgodnie z oficjalnymi statystykami podczas II wojny światowej na każdy 1 tysiąc mieszkańców Polski życie straciło 220. Dla porównania – na skutek wywołanych przez Niemców działań wojennych na każdy 1 tysiąc mieszkańców życie straciło 22 Holendrów, 15 Francuzów, 8 Brytyjczyków i 7 Belgów.

                      

Oficjalne statystyki zabitych podczas działań wojennych w latach 1939 – 1945 wskazują, że w naszym kraju śmierć w wyniku agresji niemiecko-rosyjskiej śmierć poniosło ponad 6 milionów mieszkańców. To ok. 22 proc. populacji wówczas zamieszkującej tereny II RP. Inaczej rzecz ujmując – a skutek działań wojennych i podczas okupacji spośród każdego tysiąca polskich obywateli zginęło 220 osób.

Dla porównania skali tej hekatomby warto przytoczyć statystyki innych państw, które zostały zaatakowane w trakcie II wojny światowej (nie były agresorem): Węgry – 63 zabitych na każdy 1 tys. mieszkańców; Rumunia – 40 zabitych na każdy 1 tys. mieszkańców; Finlandia – 26 zabitych na każdy 1 tys. mieszkańców; Holandia – 22 zabitych na każdy 1 tys. mieszkańców; Francja – 15 zabitych na każdy 1 tys. mieszkańców; Wlk. Brytania – 8 zabitych na każdy 1 tys. mieszkańców; Belgia – 8 zabitych na każdy 1 tys. mieszkańców; Norwegia – 3 zabitych na każdy 1 tys. mieszkańców; Dania – 1 zabity na każdy 1 tys. mieszkańców. W tym kontekście przypomnijmy raz jeszcze Polskę – 220 zabitych na każdy 1 tys. mieszkańców!

Źródło: Ofiary II wojny światowej w Polsce (Wikipedia)

Zestawienie porównawcze strat w ludziach
w poszczególnych krajach bior¹cych udzia³ w wojnie.*)
Kraj -Straty w zabitych
i zamordowanych ogółem-- na 1.000 w tys. mieszk
Unia Płd. Afryki ……………………………………….. 6 - 0,6
U.S.A. ………………………………………………………..187 - 1,4
Indie …………………………………………………………..759 - 2
Australia …………………………………………………… 12 - 2
Norwegia ………………………………………………….. 8,6 - 3
Kanada ……………………………………………………… 41 - 3,4
Nowa Zelandia …………………………………………. 10 - 6
Belgia ………………………………………………………… 59 - 7
Anglia ……………………………………………………….. 368 - 8
Francja ………………………………………………………. 653 - 15
Czechos³owacja ………………………………………… 250 - 15
Luksemburg ……………………………………………… 5 - 17
Holandia …………………………………………………… 200 - 22
Albania ……………………………………………………… 28 - 24
Związek Radziecki ……………………………………. 7.000 - 40
Grecja ………………………………………………………… 558 - 70
Jugos³awia ………………………………………………… 1.706 - 108
Polska ……………………………………………………….. 6.028 - 220
*) Dane oparte na materiałach przedstawionych Konferencji Reparacyjnej
w Pary¿u. Dane dotyczące Związku Radzieckiego oparte na
sprawozdaniu zawartym w czasopiśmie „Gospodarka œŚwiatowa
i polityka œświatowa”. Nr 10–11, październik-listopad 1946 r.
Warto dodać,że straty w Polsce dotyczą w 75% ludności miast oraz trudnej do policzenia inteligencji polskiej. Ponadto, trzeba brać pod uwagę zjawisko ogromnej ilości Polaków, którzy emigrowali lub pozostali poza granicami.
Taka jest okrutna skala upustu polskiej krwi nad Wisłą, trudna do odrobienia.

Pierwsze próby oszacowania strat wojennych podjął już w 1939 rząd II RP. Po wojnie w styczniu 1947 r. Biuro Odszkodowań Wojennych działające przy Prezydium Rady Ministrów w „Sprawozdaniu w przedmiocie strat i szkód wojennych Polski w latach 1939-1945” oszacowało ogółem straty osobowe na 6,028 mln osób, w tym 3,2 mln Żydów (ubytek urodzeń obliczono na 1,215 mln), co wzbudziło zastrzeżenia międzynarodowych ekspertów. Szacunkowe straty ludności Polski w wyniku działań III Rzeszy na terenach okupowanych zostały sklasyfikowane na poszczególne grupy:

Przyczyna śmierci	Liczba ofiar w tysiącach	Procent ogółu ludności
działania wojenne	644	2,4
śmierć w obozach zniszczeń, w rezultacie pacyfikacji, egzekucji i likwidacji gett	3577	13,3
śmierć w więzieniach, obozach, wskutek epidemii, wycieńczenia, złego obchodzenia się itd.	1286	4,7
śmierć poza obozami z wycieńczenia, na skutek doznanych ran, okaleczeń, nadmiernej pracy itd	521	1,8
	6028^[1]	22,2

Wśród całkowitej liczby ofiar ok. 2 700 000^[2] do 3 000 000^[3] stanowili obywatele polscy narodowości żydowskiej, w tym około 500 000^[3] zginęło w gettach i obozach pracy, 200 000 Żydów polskich zamordowały oddziały Einsatzgruppen. 1 400 000^[2]do 1 800 000^[3] spośród ogólnej liczby pomordowanych Żydów to ofiary obozów zagłady. Wojnę przetrwało ok. 500 000, w tym jedynie 100 000 Żydów pod okupacją niemiecką^[3].

Z tych oficjalnych szacunków wynika również, że w latach 1939-1945, na skutek działań wojennych i podczas okupacji spośród każdego tysiąca obywateli zginęło 220 osób (dla porównania: USA – 2,9, Belgia – 7, Wielka Brytania – 8, Francja – 15, Holandia – 22, ZSRR – 116). Spośród warstw wykształconych społeczeństwa i inteligencji, w wyniku celowych akcji eksterminacyjnych jak Intelligenzaktion czy Akcja AB w Polsce zginęło:

• 39% lekarzy

• 33% nauczycieli szkół niższych szczebli

• 30% naukowców i wykładowców wyższych uczelni (700 profesorów)

• 28% księży

• 26% prawników^[4]

Przed wojną Polskę zamieszkiwało 35 mln obywateli (z czego 13 mln na ziemiach anektowanych przez Związek Radziecki, 22 mln na zachód od Bugu), po wojnie spis powszechny wykazał 24 mln, przy czym spis ten objął swoim zasięgiem 2 mln Niemców oraz ok. 1-1,5 mln Polaków zamieszkujących Ziemie Zachodnie przed II Wojną Światową.(24 -(2+1,5)=20,5. 35mln - 20,5 mln=14,5 mln, obywateli polskich ubyło w wyniku IIw.Sw. -straconych, zamordowanych, wywiezionych na Sybir, wygnanych Z porównania demograficznego wynika więc ubytek ok. 3-3,5 mln obywateli, nie licząc mieszkańców Kresów (co najmniej 1,5 mln ofiar nazistów i represji stalinowskich). Liczba 6 mln ofiar, jaka szacunkowo została po wojnie podana przez władze komunistycznePRL, nie była później szczegółowo weryfikowana. Podawana liczba stała się wkrótce po wojnie przedmiotem polemiki i obecnie przez część historyków jest przyjmowana za prawdziwą, a przez drugą część kwestionowana. Krytycy oficjalnych szacunków z kolei dzielą się na grupę pomniejszającą liczbę ofiar oraz tych, którzy twierdzą, że było ich znacznie więcej.

W 1947, na procesie Ludwiga Fischera, polski demograf H. Kopeć podał liczbę 5,8 mln^[1]. W 1958 inny demograf, A. Maryański, oszacował polskie straty ludnościowe na 4-4,5 mln ofiar^[1]. Precyzyjne określenie liczby ofiar jest problematyczne, z uwagi m.in. na konieczność uwzględnienia zmniejszenia przyrostu naturalnego na skutek okupacji niemieckiej w Polsce w latach 1939-1945 i inne istotne czynniki.

Oficjalne statystyki polskich ofiar II wojny światowej nie uwzględniają szczegółowych strat mniejszości polskiej zamieszkałej w granicach III Rzeszy, np. członków różnych polonijnych organizacji jak Związek Polaków w Niemczech.

W obawie przed reakcją ZSRR w szacunkach tych pominięto także straty ludnościowe powstałe w wyniku działalności Rosji sowieckiej. W szacunkach nie uwzględniono lub uwzględniono tylko częściowo, przypisując je Niemcom, ofiar kampanii wrześniowej w walkach z ZSRR, ofiar wysiedleń i stalinowskich czystek etnicznych dokonanych w okresie II wojny światowej. Od stycznia 1988 r. Ośrodek KARTA rozpoczął projekt badawczy dokumentujący także losy obywateli polskich represjonowanych przez Związek Radziecki w latach 1939-56. Informacje zawarte w bazie danych „Indeksu” zawierają dziś około 946 tys. biogramów i pozwoliły na zweryfikowane ponad 262 tys. osób w Internetowym Centrum „Indeksu Represjonowanych”.