ANAKSYMANDER

Był prawdopodobnie uczniem Talesa. Napisał traktat O naturze będący pierwszym spisanym dziełem filozoficznym Greków i zachodu. Z Babilonii miał sprowadzić umiejętność konstruowania zegara słonecznego ,rysował też mapy, konstruował modele nieba.

Analsymander wprowadził termin „arche” dla oznaczenia pierwszej i ostatniej przyczyny rzeczywistości czyli owej physis. Dla niego taką zasadą nie była woda ale apeiron. Apeiron oznaczał –bezkres, coś nieskończonego, nieograniczonego. Ów bezkres jest nieskończony przestrzennie i nieskończony co do wielkości. Gdyż zasadą wszystkiego może być tylko coś nieskończonego właśnie dlatego że nie posiada granic nie ma ani początku ani końca i właśnie dlatego może być zasadą wszystkich innych rzeczy. Ów aperion obejmuje kieruje i rządzi wszystkim ponadto jest prazasadą boska nieśmiertelną, niezniszczalną. Nieśmiertelność nie dopuszcza nie tylko końca ale i równie początku. Rzeczy są w nieustannym ruchu i to co bierze swój początek w bezkresie wraca do niego w chwili śmierci.

Jego filozofii można przypisać twierdzenie Talesa mówiące iż „ wszystko jest pełne bogów”. Anaksymander twierdził bowiem iż z nieskończonej zasady rodzą się nieskończone liczby światów, które nazywa „bogami”, trwają one bardzo długo, ale w końcu podlegają śmierci a sa nazwane bogami gdyż są nieskończonym przejawem nieskończonej zasady.

Rzeczy powstają z bezkresu a dokonuje się to przez rozdzielenie lub odłączenie przeciwieństw . Pierwszym przeciwieństwem jest ciepło-zimno pod postacią ognia i wody. Twierdził że przy powstawaniu świata wydzielił się z wiecznej substancji zalążek ciepła i zimna i że z tego utworzyła się kula ognista naokoło powietrza otaczającego ziemie ,a gdy następnie pękła i oderwała się w postaci kuli ukształtowało się słońce oraz księżyc i gwiazdy.