Alina Szapocznikow

Była jedną z najoryginalniejszych współczesnych rzeźbiarek. Opierając się na osobistym doświadczeniu wieloletniej walki z nieuleczalną chorobą, stworzyła własny język form dla odzwierciedlenia przemian zachodzących w ludzkim ciele. Wprowadziła w tym celu do warsztatu rzeźbiarza nowe materiały, z którymi odważnie i skutecznie eksperymentowała, tworząc - w dużej mierze dzięki nim - przejmujące prace o rzadko spotykanej sile ekspresji.

„Portret wielokrotny” Są to cztery twarze odlane w poliestrze rozwijają się niczym wachlarz, a właściwie to nie to nie twarze, lecz jedynie jej dolne partie, zwielokrotnione dzięki technice odlewu. Każda w innej barwie - od niemal czerni, przez granat po róż bliski kolorowi skóry. Każda ujęta odwróconymi odlewami ramion. W tym układzie przypominają niewielkie skrzydła, które zdają się unosić w górę. Przy ziemi trzyma je jednak kamień, na którym zostały osadzone. Częściowo gładki, częściowo chropowaty marmur może oznaczać kobiecy biust.

Magdalena Abakanowicz

Jej interesującym i jednocześnie chyba najbardziej znanym dziełem jest rzeźba "Plecy" z 1976 roku. "Plecy" to 26 figur wykonanych ze wzmocnionego płótna, przedstawia siedzących ludzi, nieokreślonej płci. Co ciekawe, rzeźby nie mają "ciał" - gdy obejrzymy je z przodu, widzimy pustkę, nie ma tułowia, rąk, nóg, to właściwie tylko atrapa pleców. Być może artystka daje do zrozumienia, że ciało ludzkie jest niedoskonałe.

Nierozpoznani są największą plenerową realizacją Magdaleny Abakanowicz. Składają się ze 112, wysokich na ponad dwa metry, odlanych z żeliwa, antropomorficznych figur, tworzących pozornie bezładną grupę, pośród otaczającego ją trawnika. Sylwetki pozbawione są głów i robią wrażenie kroczących w różnych kierunkach.

Mirosław Bałka

Rzeźba Mirosława Bałki "7 + 1" (1998) wzbogaciła Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie.

Składa się z ośmiu elementów w formie walca, wykonanych z soli kamiennej i eksponowanych na żwirze solnym. Rzeźba powstała dla wnętrza budynku Centrum Finansowego Puławska w Warszawie. Symboliczne użycie soli odnosi się do czasów, w których była ona środkiem płatniczym. Walce nawiązują do kształtu monet, a obracanie się jednego z nich może nawiązywać do obiegu pieniądza.

„Chłopiec i orzeł” Rzeźba odwołuje się do mitu o Zeusie, który pod postacią orła kusi młodego Ganimedesa. W katalogu wystawy Rzeźba w ogrodzie z 1988 roku (wówczas Chłopiec i orzeł pokazywany był po raz pierwszy) artysta zamieścił dwa teksty zmieniające i rozszerzające interpretację tej pracy: fragment prozy Williama S. Burroughsa oraz patriotyczny wierszyk z 1900 roku Wyznanie wiary dziecięcia polskiego (rozpoczynający się od słów: „Kto ty jesteś ? Polak mały…").

Szkoła Rzeźbiarska w Chorwacji

Jest to jedyna tego rodzaju instytucja edukacyjna nie tylko w Chorwacji, ale w tej części Europy i stanowi prawdziwą atrakcję dla turystów. Mimo że szkoła w miejscowości Pučišća została założona w 1909 roku, to edukację rzeźbiarzy na Braču rozpoczęto już w 1906 roku. Już wtedy w miejscowości Pučišća i Selce we współpracy ze Szkołą Rzemieślniczą w Splicie organizowane były kursy rzeźbiarstwa, po ukończeniu których uczestnicy zdawali egzamin. Starannie pielęgnując tradycję rzemiosła rzeźbiarskiego ze szkoły tej wychodziły pokolenia najlepszych mistrzów. Do szkoły rocznie zapisuje się około stu uczniów ze wszystkich części Chorwacji, a odwiedza ja około dziesięciu tysięcy turystów.