1. Obliczanie wartości średniej.

Wartości średnie zostały policzone za pomocą arkusza kalkulacyjnego Excel, ze wzoru:

$$\mu = \overset{\overline{}}{x} \mp t_{\alpha,\ \ n - 1} \times S(x)$$

Liczba podwójnych przejść	Średnia arytmetyczna[x]	Odchylenie standardowe[S(x)]	Przedział ufności	Średnia [µ]
	Ra	Rz	Ra	Rz
1	0,17	0,97	0,025166	0,145717
2	0,3	1,8	0,134288	0,740968
3	0,26	1,67	0,056862	0,54151
4	0,33	1,78	0,205994	1,020931
6	0,21	1,19	0,075719	0,517816
8	0,2	1,27	0,089629	0,635164
10	0,15	0,86	0,03	0,616144
12	0,086	0,44	0,005774	0,02

1. Analiza wpływu liczby przejść wyiskrzających na chropowatość powierzchni obrobionej.

Z wykresu wykonanego na podstawie pomiarów przeprowadzonych na zajęciach laboratoryjnych wynika, że wraz z kolejnymi przejściami ściernicy spada chropowatość obrabianego detalu.

1. Analiza wpływu rodzaju i stanu materiału obrabianego na chropowatość powierzchni po szlifowaniu.

Z wykresów wykonanych na podstawie pomiarów chropowatości wynika, iż chropowatość powierzchni dla wolniejszych posuwów rośnie wraz z ilością przejść (za wyjątkiem stali 43 HRC dla posuwu 3,31m/s), prawdopodobnie ten wniosek jest wynikiem błędu pomiarowego i aby osiągnąć wiarygodne wyniki pomiary trzeba by powtórzyć, lub przeprowadzić większą liczbę pomiarów. Natomiast pomiary wykonane dla większych posuwów pozwalają wywnioskować, że wraz ze wzrostem ilości przejść, chropowatość spada dla wszystkich rodzajów stali. Ogólnie można przyjąć, iż chropowatość jest najmniejsza dla materiałów o najmniejszej twardości.

1. Analiza wpływu posuwu na chropowatość powierzchni po szlifowaniu.

Z wykresów można wydedukować, że zarówno dla materiałów miękkich jak i twardych najbardziej gładką powierzchnię można uzyskać stosując większą prędkość posuwu.

1. Wnioski.

Wyniki otrzymane podczas zajęć nie są łatwe do zinterpretowania. O ile pierwsza część doświadczenia przebiegła poprawnie i w sposób dość oczywisty można dojść do wniosków, iż wraz z kolejnymi przejściami ściernicy spada chropowatość obrabianego detalu, to analiza wyników otrzymanych podczas drugiej części ćwiczenia, czyli badanie wpływu twardości i prędkości posuwu nie jest już taka oczywista. Najbardziej oczywistym wnioskiem, nasuwającym się podczas próby wyjaśnienie tego faktu jest to, że zostały popełnione jakieś błędy podczas wykonywania pomiarów chropowatości. Zawinić tutaj mogła maszyna pomiarowa, choć jest to raczej wątpliwe, lub winę ponosi „czynnik ludzki”. Prawdopodobnie pomiary były przeprowadzane w różnych miejscach detalu, które różniły się w znaczący sposób chropowatością. Szlifowanie w tych miejscach mogło przebiegać w Inn sposób, co przyczyniło się do otrzymania takich, a nie innych wyników pomiarów. Aby uzyskać dobrą i wiarygodną analizę wpływu twardości detalu i wpływu szybkości posuwu na chropowatość powierzchni, należałoby jeszcze raz przeprowadzić drugą cześć zajęć laboratoryjnych.