W języku C++ operacje można wykonywać na całych słowach (mówiliśmy o tym wcześniej) lub na poszczególnych bitach słowa. Do tego drugiego typu operacji służą do tego operatory bitowe.

Operator Działanie

& bitowa koniunkcja

| bitowa alternatywa

^ bitowa różnica symetryczna

<< przesunięcie w lewo

>> przesunięcie w prawo

~ bitowa negacja

//Przykład operatory bitowe:

int a = 0x0f0f; //0000 1111 0000 1111

intb = 0x0ff0); //0000 11111111 0000

c = a & b; // 0000 1111 0000 0000 iloczyn bitowy

c = a | b; //0000 111111111111 suma bitowa

c = a ^{^} b; // 0000 0000 1111 1111 różnica symetryczna

Operatoty inkrementacji i dekrementacji mogą występować w dwóch odmianach: przedrostkowej ++ i;--i; / przyrostkowej; i++; i-- ;

Operator przedrostkowy ++ i; --i obliczany przed przypisaniem (nowej wartości pod i);

Operator przyrostkowy jest obliczany po przypisaniu.

Wyrażenie warunkowe (nie instrukcja):

(warunek)? wartość1 : wartość2;

cout « ((i>5)? 15: 20) « endl;

Operator sizeof:

Sizeof (nazwa typu) //również własne typy

Sizeof (nazwa Obiektu) //np. zmienne

Operator rzutowania:

(Nazwa typu) obiekt;

Nazwa typu (obiekt);

Funkcje – podprogram grupujący instrukcje

■ łatwego powtarzania pewnego cyklu obliczeń (za

pomocą funkcji tworzymy jakby własne obszerne „instrukcje")

■ zwiększenia przejrzystości programu

W języku C++ wszystkie podprogramy są funkcjami.

Funkcję wywołuje się przez podanie jej nazwy i w nawiasie (ewentualnych) argumentów.

Uwagi:

Funkcja ma swoją nazwę, która ją identyfikuje.

Przed odwołaniem się do nazwy wymagana jest jej deklaracja. Deklaracja, ale niekoniecznie definicja.

Sama funkcja może być zdefiniowana później;

Wywołanie funkcji, to napisanie jej nazwy wraz z listą argumentów przesyłanych do funkcji, ujętych w nawiasy okrągłe.

Przesyłanie argumentów do funkcji

przez wartość, przez referencję,

przez wskaźnik

Przesyłanie argumentów przez wartość:

W definicji funkcji występują parametry formalne.

Przy wywołaniu funkcji posługujemy się parametrami aktualnymi.

■ Do funkcji (przy wywołaniu) przesyłane są tylko wartości parametrów aktualnych.

■ Służą one do inicjalizacji parametrów formalnych

(operacje wykonywane są na parametrach formalnych).

■ Parametry formalne (i inne zadeklarowane w funkcji) są tworzone na stosie (tj wydzielonym obszarze pamięci; po wyjściu z funkcji zawartość tych zmiennych jest niszczona, a przy kolejnym wejściu jest ona przypadkowa).

I Są one kopiami parametrów aktualnych.

Uwagi:

Obiekt zdefiniowany na zewnątrz wszystkich funkcji ma zasięg globalny.

Zmienne globalne umieszczone są w wydzielonym

I obszarze pamięci, który przed uruchomieniem programu jest zerowany.

Zmienne lokalne są zmiennymi automatycznymi.

W momencie, gdy kończymy działanie blok, w którym

zmienne lokalne zostały powołane do życia, automatycznie

przestają Istnieć.

Obiekty automatyczne komputer przechowuje na stosie.

Należy pamiętać, że zmienne automatyczne nie są zerowane w chwili definicji.

'Jeśli nie zainicjowaliśmy Ich Jakąś wartością to przechowują one wartości przypadkowe.