1. Miłość – dar i miłość –potrzeba

Miłość – dar: przykładem jest relacja między Bogiem Ojcem i Jezusem. Ojciec oddał wszystko w ręce Syna, Jezus siebie w ręce Ojca. Bóg sam w sobie nie potrzebuje nikogo ani niczego, wszystko co czyni jest w takim razie dla stworzeń.

Miłość – potrzeba: Jest pragnieniem miłości od drugiej osoby, korzystania z niej. Nie można nazywać jej wyłącznie egoizmem, też jest miłością. Człowiek nie powinien być sam, brak miłości-potrzeby to zły objaw duchowy. Miłość człowieka do Boga jest w większości miłością-potrzebą.

2. Dwa zjawiska zbliżenia do Boga

a) przez podobieństwo – ludzie (przez rozum), aniołowie ( nieśmiertelność i bezpośrednia znajomość Boga). Nie jest możliwe większe zbliżenie, występuje bez naszych starań.

b) bliskość przez zbliżenie – człowiek jest najbliższy Bogu w stanach, w których najpewniej i najszybciej zbliża się do ostatecznego zjednoczenia z Bogiem. Bliskość może się zwiększać, ale wymaga to naszego wysiłku.

Te zjawiska mogą się pokrywać, ale niekoniecznie.

„Miłość przestaje być demonem, z chwilą gdy przestaje być bogiem” - Miłość może przesadzić, udawać w nas głos Boga, usprawiedliwiać wszystko uczynione w jej imię, a nawet uważać za dobre.

Kto bardzo kocha jest „bliski Boga” – przez podobieństwo

„Najwyższe na najniższym wznosi się i opiera” – musi być coś, co nie wydaje się nam piękne i ważne, żeby na tym mogło się oprzeć coś wzniosłego. Przykład: piękny kwiat, który wyrasta z ubłoconego korzenia.