Związki frazeologiczne, które swoje źródło mają w Biblii, określa się mianem biblizmów.
CIEMNOŚCI EGIPSKIE - ciemność zupełna, całkowita, nieprzenikniona. Związek ten nawiązuje do biblijnej historii plag egipskich (Wj 7,14-10,29), kiedy to Bóg za pośrednictwem Mojżesza i Aarona pragnął uwolnić naród izraelski z rąk Faraona. ZAKAZANY OWOC – grzech, pokusa. Frazeologizm ten wywodzi się z historii pierwszych rodziców, Adama i Ewy, którzy, zrywając owoc z drzewa poznania dobra i zła, okazali Bogu nieposłuszeństwo, co w konsekwencji sprowadziło na całą ludzkość cierpienie i niedoskonałość.
TRĄBY JERYCHOŃSKIE – przeraźliwy, silny dźwięk. Nawiązuje do historii miasta Jerycha, które Izraelici z Jozuem na czele zdobyli, grając na siedmiu trąbach z baranich rogów, siódmego dnia obalili mury miasta. (Joz 6, 1-21)
SODOMA I GOMORA – miejsce rozpusty i rozwiązłości, braku zasad moralnych. Te miasta zostały zniszczone przez Boga z powodu rozpusty tam panującej (Rodz 19, 1-29).
WIEŻA BABEL – - niemożność porozumienia się, bałagan, nieporozumienia.
RZUCAĆ PERŁY PRZED WIEPRZE - ofiarowywać coś wartościowego komuś, kto na to nie zasługuje i nie potrafi tego docenić; „Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie, by ich nie podeptały nogami, i obróciwszy się, was nie poszarpały” (Mt 7,6)
SALOMONOWY WYROK – wyrok sprawiedliwy, mądry.
Z PUSTEGO I SALOMON NIE NALEJE – istnieją sprawy, których nawet najmądrzejsi tego świata nie są w stanie rozwiązać.
POCAŁUNEK JUDASZA (bądź JUDASZOWY POCAŁUNEK) – zdrada, podstęp, gest fałszywy, nieszczery, dwulicowy.
ALFA I OMEGA – ktoś, kto wszystko wie z danej dziedziny, najwyższy autorytet, guru.
HIOBOWE WIEŚCI - wieści smutne, tragiczne, fatalne.
JUDASZOWY GROSZ – zapłata za zdradę.
MANNA Z NIEBA – niespodziewany dar.
PLAGI EGIPSKIE – olbrzymie nieszczęścia. W Księdze wyjścia Egipt nawiedziły następujące plagi: krew w Nilu, żaby, komary, muchy, zaraza bydła, wrzody, grad, szarańcza, ciemności, śmierć pierworodnych.
RZEŹ NIEWINIĄTEK – zdarzenie, w którym padło wiele niewinnych ofiar.
SYN MARNOTRAWNY – osoba, która zbłądziła, ale potrafiła się do tego przyznać.
WDOWI GROSZ – dar cenny nie ze względu na realną wartość, ale na ogrom wyrzeczenia, jakie poniósł ofiarodawca.
ZAMIENIĆ SIĘ W SŁUP SOLI – znieruchomieć z zaskoczenia lub zdziwienia, nie wiedzieć, co powiedzieć i zrobić. ŻONA LOTA – osoba charakteryzująca się nieposkromioną ciekawością.
MISKA SOCZEWICY – oddanie czegoś bardzo cennego za coś, co nie jest wiele warte. Wyrażenie pochodzi z przypowieści o Ezawie, który wyrzekł się pierworództwa za miskę soczewicy.
UMYWAĆ OD CZEGOŚ RĘCE – zrzucać z siebie odpowiedzialność.Ten gest wykonał Piłat, który nie chciał brać na siebie odpowiedzialności za śmierć Chrystusa. Kainowe piętno – to związek frazeologiczny pochodzący ze Starego Testamentu. Oznacza ‘piętno, znamię zbrodniarza, mordercy, bratobójcy, zabójcy brata albo rodaka.

Jezus Chrystus- pochodził z rodu Dawida i urodził się w Betlejem. Matką jego była Maryja żona cieśli Józefa. Dzieciństwo i młodość spędził w Jerozolimie i Nazarecie. Ok. 27r. p.n.e przyją chrzest w Jordanie z rąk Jana Chrzciciela i rozpoczął działalność jako nauczyciel prorok i uzdrowiciel, głównie w Galilei i Jerozolimie. W swoich kazaniach kierowanych głównie do Żydów mówił o nadejściu Królestwa Bożego, Bogu jako Ojcu. Wzywał do nawrócenia i zapowiadał nadejście sądu ostatecznego. Krytykował żydowskie przepisy i stawiał przed człowiekiem maksymalistyczne zasady i wymagania dotyczące wiary. Powołał on 12 apostołów na uczniów i świadków wiary wyróżniając z nich Piotra ( Mianował go pierwszym papieżem). Nauki Jezusa budziły niepokój faryzeuszy i uczonych w piśmie, oskarżali go o przywłaszczenie Boskiego autorytetu i podważanie Prawa Mojżeszowego. Podczas ostatniej Wieczerzy opowiadał apostołom o sobie. Następnie pojmany w czasie modlitwy, uwięziony a następnie skazany przez poncjusza Piłata na ukrzyżowanie. Trzy dni po śmierci zmartwychstał i stało się to symbolem i podstawą wiary w Jezusa Chrystusa.

Kain i Abel byli synami Adama i Ewy. Kain był starszym synem i zajmował się uprawą roli, Abel natomiast był pasterzem trzód. Kain składał Bogu w ofierze płody rolne, natomiast Abel „pierwociny ze swej trzody i z ich tłuszczu”. Bogu milsza była ofiara młodszego z braci, dlatego Kain chodził z ponurą miną. Bóg pouczał go, że powinien składać ofiary takie, jakich wymaga. Kain zaproponował Ablowi wyjście w pole i tam go zabił. Bóg przeklął Kaina, jego ziemia miała już nigdy nie rodzić, a on miał stać się wiecznym tułaczem i zbiegiem. Bóg dał również Kainowi znamię i ostrzegł, że jeżeli ktokolwiek go zabije, poniesie siedmiokrotną karę.

Noe, wg Biblii (Pismo Święte) patriarcha, który wraz z rodziną i zabranymi do arki zwierzętami ocalał z potopu zesłanego przez Boga. Motyw potopu zaczerpnięty został z tradycji sumeryjsko-babilońskiej (epos o Gilgameszu). Noe również wprowadził uprawę winorośli i wyrób wina.

Abraham w wieku 100 lat doczekał się wkrótce swojego pierworodnego syna, któremu nadał imię Izaak. Pewnego dnia Bóg postanowił wystawić swojego sługę Abrahama na ciężką próbę wiary. Rozkazał mu poświęcić w ofierze swojego jedynego syna. Abraham zabrał więc Izaaka w miejsce wskazane przez Boga, skonstruował tam ołtarz ofiarny i położył na nim ciało swojego syna Izaaka. W pewnym momencie sięgnął on po nóż, by dopełnić dzieła, gdy nagle usłyszał głos Anioła wysłanego do niego przez Boga. Anioł oznajmił Abrahamowi, ze Bóg widząc jak Abraham bardzo go kocha, postanowił ocalić Izaaka, ponadto obiecał, że będzie go miał w swojej opiece oraz obdarzy go bardzo licznym potomstwem.

Mojżesz żył w pierwszej połowie XIII w. p.n.e. Był głównym twórcą i prawodawcą judaizmu i prorokiem. Postać biblijna, przywódca Izraelitów w okresie ich wyjścia z Egiptu i wędrówki do Ziemi Obiecanej. Żył prawdopodobnie w XIII-XII wieku p.n.e. (według Biblii 120 lat). Brat Aarona i Miriam. Jest to wielka postać, która odegrała doniosłą rolę w historii Izraela. Dzięki niemu możliwe było wydostanie się tego narodu z niewoli egipskiej. Mojżesz odebrał od Boga na górze Synaj Dziesięć Przykazań, które od tej pory stanowią boskie prawo na ziemi. Jest on również uważany za autora "Pięcioksięgu". Wiąże się z nim wiele cudownych wydarzeń - zesłanie manny z nieba, wody ze skały, a także zamiana laski w węża.

SALOMON -był on synem Dawida, również został królem izraelskim. Znany jest do dzisiaj jako bardzo mądry i roztropny władca. Jego decyzje są dziś synonimem rozwagi i roztropności, a także wielkiej sprawiedliwości. Dzięki niemu Izrael rozwinął się pod względem kulturowym, literackim, ale też gospodarczym. Dzięki niemy powstała pierwsza w Jerozolimie świątynia. Najbardziej znany jest jego sąd w sprawie kobiet, które kłóciły się o dziecko - kazał je zabić, dzięki czemu wiadomo było, że prawdziwa matka woli oddać dziecko obcej kobiecie, niż doprowadzić do jego śmierci.

DAWID-jest on uznawany za idealnego władcę izraelskiego. Według "Biblii" jest on autorem psalmów. Zanim został królem, Dawid był pasterzem, grał na lutni. Charakteryzował się ponadprzeciętną siłą - zabił z procy Goliata.

JÓZEF-był on synem Jakuba, a wnukiem Izaaka. Był on ostatnim patriarchą. Józef był ulubieńcem swojego ojca, co spowodowało zawiść braci. Postanowili go oni sprzedać w Egipcie do niewoli. Miał Józef szczęście, ponieważ jego niesamowity dar proroczych snów i umiejętność tłumaczenia snów, sprawiły, że otrzymał on łaską faraona. Pozostał Józef na jego dworze, gdzie dobrze mu się żyło. Dzięki Józefowi, który poprawnie zinterpretował sen o chudych i tłustych krowach, uniknięto w Egipcie głodu. Józef znalazł sobie żonę, która urodziła dwóch synów. Wówczas przybyli do Egiptu starsi bracia, którym Józef wybaczył wszystkie krzywdy. Był on bowiem bardzo dobrym, miłosiernym i łaskawym człowiekiem. W historii naszej kultury jawi się jako ucieleśnienie przebaczenia win.