Tworzywa sztuczne
Napisz skróty do:
- politereftalan etylenu: (C10H8O4)n
- politetrafluoroetylen: -[-CF2-CF2-]n-
- polimetakrylan metylu: -[-CH2-C(CH3)( COOCH3)-]n-
Fenoplasty i ich zastosowanie
Fenoplasty – tworzywa sztuczne na bazie żywic otrzymywanych w wyniku polimeryzacji fenolu i formaldehydu. Ich synteza została opracowana w latach 1907-1908 przez Leo Hendrika Baekelanda. Pierwotnie były one nazywane bakelitem, choć bakelit to tylko jedna z odmian tych tworzyw.
Zastosowanie:
- wyrobu galanterii, uchwytów narzędzi, form - w postaci żywic lanych
- produkcji części elektrotechnicznych, obudów aparatów telefonicznych, radiowych i fotograficznych - w postaci tłoczyw do prasowania na wyroby powszechnego użytku
- do produkcji okładzin ciernych hamulców i sprzęgieł - w postaci tłoczyw zawierających azbest i opiłki metalowe
- dodatków do lakierów, klejów, kitów, spoiw zwłaszcza do laminatów.
rozwiń skróty: SAN, LDPE, EP
SAN - styren/akrylonitryl
EP - żywica epoksydowa
PE-LD - liniowy polietylen o niskiej gęstości
Opisz kalandrowanie
Kalandrowanie - proces ciągłego formowania wyrobów z materiałów polimerowych. Polega na uplastycznianiu tworzywa, we wcześniejszym procesie przetwórczym, następnie jego kształtowaniu pod wpływem nacisków wywieranych przez zespoły walców kształtujących zwanych kalandrami. Tworzywo uplastycznione wstępnie w walcarce przepuszczane jest jednokrotnie przez kilka szczelin międzywalcowych, w wyniku, czego otrzymuje się odpowiednio szeroką wstęgę, którą odbiera się na bębny chłodzące i zwija na wale odbierającym.
W wyniku tego procesu, któremu poddaje się tworzywa termoplastyczne, otrzymuje się folię. Urządzenie służące do jej otrzymania nosi nazwę kalandra. Kalandry mają zwykle 3-6 walców o wzajemnie równoległych osiach, umieszczonych w jednym rzędzie pionowym lub odpowiednio przesuniętych.
Jak powstaje guma?
Prawie każdy gatunek gumy otrzymuje się z kauczuku poprzez wulkanizację. Kauczuk składa się z ułożonych obok siebie bardzo długich łańcuchów poliolefin. Wulkanizacja powoduje tworzenie się stosunkowo niewielkiej liczby mostków chemicznych między tymi łańcuchami, na skutek czego powstaje przestrzenna sieć.
Proces sieciowania musi być dokładnie kontrolowany, gdyż gęstość występowania mostków chemicznych decyduje o własnościach mechanicznych produktu. Ze wzrostem stopnia usieciowana zmniejsza się elastyczność i wzrasta wytrzymałość na zerwanie. Przy zbyt dużym stopniu usieciowania materiał traci własności elastyczne i staje się duromerem. Większość gum jest usieciowana w 1 do maksymalnie 8% molowo, co oznacza, że przy 1 do 8% merów występują mostki sieciujące.
Współczesna guma często jest łączona z innymi materiałami np. siatkami stalowymi tworząc kompozyty. Przykładem może być tutaj opona samochodowa, która stanowi bardzo zaawansowany wyrób nowoczesnej technologii.
Bakelity i ich zastosowanie
Bakelit – najstarsze syntetyczne tworzywo sztuczne (fenolowo-formaldehydowe tworzywa sztuczne). Technologia produkcji bakelitu została wynaleziona przez Leo Hendrika Baekelanda na początku XX wieku (1907-1909).
Tworzywo to, pomimo niezbyt dużej wytrzymałości mechanicznej i sporej kruchości, przez wiele lat było jedynym masowo stosowanym tworzywem sztucznym. Jego głównymi zaletami jest niepalność, nietopliwość, nierozpuszczalność, niskie przewodnictwo elektryczne, słaba przewodność cieplna oraz względnie duża odporność chemiczna.
Zastosowanie
- przemysł elektrotechniczny jako materiał konstrukcyjny i izolacyjny (suszarki, telefony, radioodbiorniki)
Aminoplasty i ich zastosowanie
Aminoplasty to tworzywa sztuczne będące produktami polikondensacji aldehydów, głównie aldehydu mrówkowego ze związkami zawierającymi grupy aminowe m.in. z mocznikiem, melaminą, dicyjanodwuamidem, aniliną, guanidyną. Cząsteczki aminoplastów połączone są mostkami metylenowymi (-NH-CH2-NH-) i dimetylenoeterowymi (-NH-CH2-O-CH2-NH-).
Zastosowanie:
Aminoplasty znajdują zastosowanie m.in. jako kleje, środki impregnujące, spoiwa do płyt wiórowych, lakiery chemoutwardzalne, produkuje się z nich także artykuły gospodarstwa domowego i elektrotechniczne.
rozwiń skróty: pet, pa, pmma
PET - poli(tereftalan etylenu)
- Poli(tereftalan etylenu), (C10H8O4)n (PET) – polimer z grupy poliestrów, otrzymywany na drodze polikondensacji z tereftalanu dimetylowego (DMT) i glikolu etylenowego (GE). PET jest masowo wykorzystywany jako tworzywo sztuczne, służące do produkcji naczyń, butelek, opakowań, niewielkich kształtek (np. przezroczystych klawiszy) i obudów urządzeń elektronicznych. Przędzie się także z niego włókna, z których m.in. produkuje się tkaninę polartec (polar).
PA - poliamid (kolejna cyfra określa ilość atomów C w substratach)
- Nylon- Szeroka gama poliamidów umożliwia, w zależności od zastosowań, dobór tworzywa o określonych właściwościach technicznych. Już w fazie konstrukcji można uniknąć późniejszych kosztów związanych z korektą i naprawą zużytych elementów. Preferowane obszary zastosowań to: budowa maszyn, budowa pojazdów, technika transportowa, budowa sprzęgieł i przekładni, maszyn włókienniczych, pakujących i papierniczych, budowlanych, rolniczych oraz drukarskich.
PMMA - poli(metakrylan metylu)
- Szkło akrylowe (szkło organiczne; inaczej pleksi, pleksiglas, metapleks) – przezroczyste tworzywo sztuczne, którego głównym składnikiem jest polimer –
poli(metakrylan metylu) (PMMA). Niektóre rodzaje pleksiglasu zawierają też pewne ilości innych polimerów i kopolimerów poliakrylowych.