wskaźnik	2007	2008	2009
płynności bieżącej	2,63	3,32	3,23
płynności przyspieszonej	1,27	1,66	1,50
płynności natychmiastowej	0,07	0,03	0,01
ROE (%)	1,05	1,31	4,76
ROS (%)	0,49	0,68	2,62
ROA (%)	0,81	1,08	3,91
rotacji zapasów (dni)	69	68	75
rotacji zobowiązań (dni)	50	41	44
rotacji należności (dni)	60	66	63
zadłużenia ogółem (%)	23,02	17,88	17,81
DFL	0,30	0,22	0,22
pokrycia kapitałem własnym długu	3,34	4,59	4,62
pokrycia odsetek	17,53	13,31	55,71

Analiza wskaźnikowa przedsiębiorstwa „Kopernik”.

Poniższa tabela przedstawia wartości poszczególnych wskaźników stosowanych do analizy wskaźnikowej na przestrzeni lat 2007-2009.

Pierwszą grupę wskaźników stanowią wskaźniki płynności, czyli informują nas o zdolności przedsiębiorstwa do terminowego regulowania swoich zobowiązań.

Wskaźnik płynności bieżącej na przestrzeni analizowanych lat osiągał wysoki poziom. W 2007 roku było to ok. 2,6, po czym w latach kolejnych zwiększył się i wynosił ponad 3. Zmiana ta była głównie spowodowana znaczną spłatą zobowiązań krótkoterminowych przez spółkę, przy niewielkim, w stosunku do spadku wartości zobowiązań, zmniejszeniu się wartości aktywów obrotowych. Wskaźnik ten jest zbyt wysoki, gdyż majątek obrotowy zaangażowany w przedsiębiorstwie powinien być 1,5 - 2 razy większy niż suma zobowiązań. Obserwujemy tu niekorzystne zjawisko, gdyż może to świadczyć o tym, iż przedsiębiorstwo posiada trudno zbywalne zapasy, należności trudne do ściągnięcia czy też w niskim stopniu wykorzystywane są zobowiązania.

Kolejny jest wskaźnik płynności przyspieszonej, który mierzy natychmiastową zdolność firmy do spłaty długów w krótkim okresie. Jego właściwy poziom powinien oscylować ok. 1. W analizowanej spółce, podobnie jak wskaźnik płynności bieżącej, wskaźnik ten wzrósł z 1,27 w roku 2007, do 1,66 w roku kolejnym i zmniejszył się do 1,5 w 2009. Było to skutkiem malejącej wartości zobowiązań krótkoterminowych.

Wskaźnik płynności natychmiastowej w latach 2007-2009 był mniejszy niż 0,1 i wykazywał tendencję malejącą, spowodowaną znacznym, bo około dwukrotnym spadkiem wartości inwestycji krótkoterminowych, w stosunku rok do roku. Spadek wartości pieniężnej może sugerować racjonalizację gospodarki środkami pieniężnymi. Firma ta w roku 2007 jest w stanie natychmiast spłacić 7% swoich zobowiązań, w 2008- 3%, a w roku kolejnym jest to już tylko niespełna 1%.

Następną grupą wskaźników są wskaźniki rentowności, które charakteryzują efekty uzyskiwane z podstawowej działalności operacyjnej. Na przestrzeni analizowanych zmian poszczególne wskaźniki rentowności wykazywały podobną tendencję zmian- tj. z roku na rok zwiększały się.

Wskaźnik rentowności kapitału własnego nie jest na zbyt wysokim poziomie. W roku 2007 na każdą złotówkę zysku netto przypada zaledwie ok. 1 grosz zaangażowanego kapitału. Podobna sytuacja ma miejsce w roku następnym, w roku ostatnim sytuacja uległa poprawie- na każdą złotówkę przypadało już około 5 groszy zaangażowanego kapitału. Polepszenie stanu ROE w roku 2009 miało miejsce na skutek prawie trzykrotnego zwiększenia wartości wyniku finansowego, przy niewielkim wzroście wartości kapitału własnego. Jest to pozytywna zmiana, ponieważ poprawia się efektywność kapitału własnego, co oznacza korzystniejszą sytuację finansową jednostki, ułatwia dalszy rozwój, czy pozwala na zwiększenie dywidend dla akcjonariuszy.

Również wskaźnik rentowności sprzedaży w analizowanym przedsiębiorstwie jest na niskim poziomie, choć wykazuję on tendencję wzrostową. Może to być spowodowane krótkim cyklem produkcyjnym, który nie powoduje wysokiego ryzyka i kosztów zamrożenia środków. W 2007 roku na złotówkę zrealizowanego obrotu przypada zaledwie 0,5 gr. W roku kolejnym sytuacja ulega niewielkiej poprawie, gdyż wzrosła wartość zysku netto, przy jednoczesnym spadku wartości przychodów ze sprzedaży. W roku 2009, w wyniku niemal trzykrotnego wzrostu zysku netto, na 1 zł obrotu przypada już prawie 3 grosze zysku, tak więc rentowność sprzedaży podnosi się.

Podobnie jak wcześniejsze wskaźniki rentowności także ROA wykazuje rosnąca dynamikę zmian. Warto także wspomnieć, że zachowana jest następująca zależność: wskaźnik rentowności kapitałów własnych jest większy niż wskaźnik rentowności aktywów, a wskaźnik rentowności aktywów jest większy od wskaźnika rentowności sprzedaży, co daje podstawy do stwierdzenia, iż przedsiębiorstwo prawidłowo funkcjonuje. W analizowanej firmie aktywa firmy nie są wykorzystywane zbyt efektywnie, choć z roku na rok obserwujemy pozytywne zmiany. Wskaźnik zwiększa się i z poniżej 1 grosza zysku netto otrzymywanego z każdej złotówki zaangażowanej w aktywa jednostki w roku 2007, w roku kolejnym jest to ponad 1 grosz, a w ostatnim analizowanym roku to prawie 4 grosze zysku, co było spowodowane spadkiem wartości aktywów i zwiększeniem zysku netto.

Kolejną grupą są wskaźniki sprawności, które pozwalają na ocenę działań osób zarządzających przedsiębiorstwem. Nie świadczą one o ogólnej kondycji przedsiębiorstwa w danym momencie, jednak mogą pozwolić ocenić słuszność decyzji zarządu.

Pierwszy z nich to wskaźnik rotacji zapasów. W spółce „Kopernik” zapasy dla zrealizowania sprzedaży w 2007 roku odnawia co 69 dni. Wysoki poziom wskaźnika informuje o wolnym obrocie zapasami. W roku 2008 cykl ten skrócił się o jeden dzień, co mogłoby zostać ocenione pozytywnie i nastąpiło to na skutek zmniejszenia wartości zapasów. Natomiast w roku następnym firma odnawiała swoje zapasy co 75 dni, spadła wartość przychodów netto ze sprzedaży, a wzrósł stan zapasów

Wskaźnik rotacji zobowiązań głównie przeciętny czas regulowania zobowiązań w

przedsiębiorstwie. W roku 2007 wskaźnik ten wynosi 50 dni. . Z punktu widzenia danego przedsiębiorstwa korzystny jest jak najdłuższy cykl zobowiązań, ale z punktu widzenia

kontrahentów przedsiębiorstwa oczekiwania są przeciwstawne. W roku 2008 na skutek zmniejszenia wartości zobowiązań o ok. 30% i spadku wartości przychodów ze sprzedaży w mniejszym stopniu niż zobowiązań, firma regulowała swoje zobowiązania co 41 dni, mogło to być pozytywnie odebrane przez kontrahentów. W roku 2009 były to 44 dni, ponieważ przy zmniejszeniu wartości przychodów zwiększył się stan zobowiązań krótkoterminowych.

Podobną tendencję do wskaźnika rotacji zobowiązań wykazywał wskaźnik rotacji należności, mówiący o okresie oczekiwania na uzyskanie należności za swoją sprzedaż

kredytową. Ciężko jest podać wartość optymalną tego wskaźnika, ponieważ zależy ona od rodzaju działalności przedsiębiorstwa. W analizowanej spółce na przestrzeni trzech lat wynosi on ok. dwóch miesięcy, tj. w roku 2007- 60 dni, 2008- 66, 2009- 63. Zmiany te obserwujemy na skutek malejącej dynamiki zmian zarówno należności jak i przychodów netto ze sprzedaży. W roku 2008 większą dynamiką wykazywały się przychody, natomiast w roku kolejnym miała miejsce sytuacja odwrotna.

Sądzę, że mimo tego, iż cykl zobowiązań jak i cykl należności wydają się dość długie, to jest to sytuacja pozytywna. Przedsiębiorstwo może sobie pozwolić na rzadsze ściąganie należności, przy czym nie jest zagrożona jego płynność i radzi sobie ze spłatą swoich zobowiązań. Dzięki temu spółka nie postępuje wbrew oczekiwaniom swoich kontrahentów i nie jest zagrożona strata przez nich zaufania do firmy, a co za tym idzie w skutkach dla przedsiębiorstwa utrata kontrahentów.

Ostatnią grupą wskaźników wykorzystaną w analizie są wskaźniki zadłużenia.

Wskaźnik zadłużenia majątku kształtuje się na poziomie 23% w roku 2007, w roku następnym charakteryzuje się tendencją spadkową. Udział zobowiązań w finansowaniu majątku firmy nie jest zbyt wysoki, czyli nie niesie to ze sobą dużego ryzyka finansowego. W roku 2008 większą dynamiką zmian charakteryzowały się zobowiązania, w 2009 tendencja zmian była rosnąca i większą dynamikę miały aktywa. Stąd w 2008 zobowiązania w 17,88% finansowały majątek, a w roku kolejnym- 17,81%. Podobnie jak w pierwszym analizowanym roku sytuacja ta nie niesie ze sobą żadnego zagrożenia dla finansów firmy, a nawet przedsiębiorstwo to mogłoby skorzystać w większym stopniu z obcych źródeł finansowania i wykorzystać płynące z tego korzyści.

Relacja dług- kapitał własny określa stopień zaangażowania kapitału obcego w stosunku do kapitału własnego, a więc także możliwości pokrycia zobowiązań kapitałami własnymi. Charakteryzuję się tendencją spodkową, na skutek malejącej dynamiki zmian zobowiązań oraz rosnącej kapitału własnego. W roku 2008 wynosi 0,3, przedsiębiorstwo w niewielkim stopniu finansuje się kapitałem obcym, podobnie jest w latach kolejnych- jego wartość zmniejsza się do 0,22- w 78% spółka korzysta z kapitału własnego. Wynika z tego, iż przedsiębiorstwu nie zagraża wysokie ryzyko finansowe, ale też ogranicza możliwości dalszego rozwoju poprzez niewykorzystywanie pozytywnych efektów finansowania się kapitałem obcym.

Wskaźnik pokrycia kapitałem własnym długu w analizowanych latach ma tendencję rosnącą. Z 3,34 w roku 2007 wzrasta do 4,59 w roku kolejnym i 4,62 w 2009.kapitał własny ma rosnącą dynamikę zmian, przy malejącej wartości zobowiązań w 2008 i niewielkim wzroście w 2009. Kapitał własny na przestrzeni tych kilku lat posiada kilkakrotnie większą wartość niż dług. Wskaźnik ten potwierdza wcześniejsze wnioski o finansowaniu się przedsiębiorstwa w głównym stopniu środkami własnymi.

Ostatnim wskaźnikiem jest wskaźnik pokrycia odsetek i jest on istotnym wykładnikiem wiarygodności kredytowej przedsiębiorstwa. Osiąga on znaczne wartości, co jest efektem tego, iż przedsiębiorstwo w niewielkim stopniu korzysta z kapitałów obcych, więc stąd posiada niskie odsetki, które w stosunku do Cash flow stanowią marginalną jego część.

Relacje między poszczególnymi grupami wskaźników.

Wskaźniki płynności finansowej i wskaźniki sprawności działania są ze sobą silnie powiązane. Analizowane przedsiębiorstwo posiada płynność finansową, dzięki czemu jest ono w stanie zaoferować swoim kontrahentom korzystne dla nich terminy płatności, co możemy zaobserwować na podstawie otrzymanych wartości wskaźników. Mimo tego, iż cykl należności jest dłuższy od cyklu zobowiązań przedsiębiorstwo radzi sobie regulowaniem płatności w stosunku do swoich dostawców.

Na podstawie relacji wskaźników sprawności działania i rentowności możemy wnioskować, że wzrost zobowiązań wobec dostawców może podnosić rentowność przedsiębiorstwa, podobnie jak kredyt kupiecki udzielany odbiorcom i wzrost należności.

Relacja wskaźników rentowności i wskaźników zadłużenia mogłaby wskazywać na to, iż rentowność przedsiębiorstwa pozwala na zarządzanie strukturą finansowania, gdyż to właśnie zysk pozwala na kształtowanie wartości kapitału własnego i wykorzystanie efektu dźwigni w finansowaniu przedsiębiorstwa.

Analizując związek wskaźników płynności finansowej z wskaźnikami zadłużenia można stwierdzić, że przedsiębiorstwo nie do końca wykorzystuje swoje możliwości w finansowaniu kapitałem obcym, gdyż mimo posiadania płynności finansowej w zdecydowanej większości finansuje się kapitałem własnym. Sytuacja ta może mieć miejsce dlatego, iż wysoka płynność jest wynikiem posiadania trudno zbywalnych zapasów i należności trudnych do ściągnięcia, co może zakłócać nieco odbiór przedsiębiorstwa jako płynnego finansowo.

Patrząc na relację wskaźników sprawności, tj. zobowiązań i zadłużenia możemy zauważyć, że przedsiębiorstwo określając długość terminu płatności, ustala tym samym wartość zobowiązań krótkoterminowych i udział kapitału obcego w finansowaniu.

Wpływ wskaźników rentowności na wskaźniki płynności finansowej nie jest bezpośredni. W analizowanym przedsiębiorstwie nadpłynność finansowa powoduje, że przedsiębiorstwo nie zaciąga nowych zobowiązań, co nie przyczynia się do wzrostu wskaźników zadłużenia, a wprost przeciwnie do ich zmniejszenia i ma to też wpływ na niską rentowność przedsiębiorstwa.