7. Podaj odpowiedniki elementów rzutu środkowego w kamerze fotogrametrycznej.

Zgodnie z równaniem soczewki:

$\frac{1}{\text{ck}}$ + $\frac{1}{d}$ = $\frac{1}{f}$

c_k – odległość obrazowa

powstaje obraz:
- rzeczywisty
- odwrócony
- pomniejszony

8. Dystorsja radialna obiektywu fotograficznego i jej związek z odległością obrazową.

Zależność dystorsji od odległości obrawej:

c_k - stała kamery, odległość obrazowa

α – kąt wpadania promieni do obiektywu

r - promień radialny

∆r – dystorsja radialna, czyli różnica między położeniem rzeczywistym a położeniem idealnym (gdy występuje idealy rzut środkowy)

Dystorsja – wada obiektywu powodująca zniekształcenie obrazu.

Rodzaje obrazów objętych dystorsją:

a) beczka,
b) poduszka
c) obraz bez dystorsji – skorygowana dystorsja soczewek

Zdjęcie nie jest idealnym rzutem środkowym, więc należy wyznaczyć dystorsję i skorygować obraz.

9. Elementy orientacji wewnętrznej kamery fotogrametrycznej, narysuj, zdefiniuj.

x₀, y₀ lub x₀, z₀ - współrzędne punktu głównego zdjęcia 0’, który jest początkiem układu tłowego i powstaje przez przesunięcie początku układu znaczków tłowych

c_k – stała kamery (odległość
obrazowa 00’)

Elementy orientacji wewnętrznej umożliwiają odtworzenie położenia środka rzutów 0 na podstawie zdjęcia – rekonstrukcja wiązki promieni rzutujących, które naświetliły zdjęcie.

Kalibracja kamery- wyznaczanie elementów orientacji wewnętrznej kamery, oraz parametrów dystorsji.

10. Elementy orientacji zewnętrznej kamery fotogrametrycznej, narysuj, zdefiniuj.

oś kamery

• 3 elementy liniowe: X₀, Y₀, Z₀ – współrzędne terenowe środka rzutów 0

• 3 elementy kątowe:
  ω – kąt nachylenia osi kamery (płaszczyzna pionowa)
  φ – kąt orientacji osi kamery (płaszczyzna pozioma)
  κ – kąt skręcenia zdjęcia (płaszczyzna zdjęcia)

Elementy orientacji zewnętrznej kamery pozwalają odtworzyć usytuowanie zrekonstruowanych wiązkek promieni rzutujących w przestrzeni

11. Fotogrametria stolikowa – zasada, rysunek

Fotogrametria stolikowa = fotogrametryczne wcięcie w przód ze zdjęć naziemnych poziomych – wyznaczenie punktu P

Wyznaczone elementy orientacji zewnętrznej co najmniej dwu zdjęć tego samego obiektu pozwalają na wykonanie fotogrametrycznego wcięcia w przód dla pomierzonego na tych zdjęciach tego samego punktu. Do obliczeń potrzebne są: współrzędne X₀, Y₀, Z₀ środków rzutów kamer, azymuty osi kamer A_kam oraz kąty poziome α i pionowe β odtworzone w kamerze za pomocą pomierzonych współrzędnych tłowych wyznaczanego punktu. Z nich obliczamy azymuty do punktu wcinanego (wcięcie w przód azymutalne)
A_P= A_kam ± α
ewentualnie kąty między kierunkami promieni do punktu a linią bazy (wcięcie w przód kątowe). Wysokość punktu P może być obliczona względem jednego, drugiego lub obu środków rzutów:
Z_P= Z_st+ ∆Z= Z_st+ d_st-P ∙ tgβ_P

Współrzędne terenowe punktu P:

Xp = X₀ + d ∙ tg Ap, Yp = Y₀ + d ∙ sin Ap, Zp = Z₀ + d ∙ cos Ap

12. Zasada i rola znaczka pomiarowego w sztucznym efekcie stereoskopowym

Znaczek pomiarowy umieszczamy na obu zdjęciach stereoskopowych na tym samym elemencie, np. szczyt góry, dzięki czemu będziemy mogli zobaczyć ten obiekt w stereoskopowo (3D). Jeśli przesuniemy znaczek na jednym zdjeciu w lewo, to zobaczymy w obrazie stereoskopowym, że znajduje się on przed obserwowanym obiektem, natomiast przesuwając go w prawo, zobaczymy go za obiektem.

[Ściślej:

Jeżeli w polu widzenia każdego z fotogramów umieści się - w płaszczyźnie rdzennej obserwowanego szczegółu - jednakowe znaczki pomiarowe (np. kropki), to w przestrzeni modelu stereoskopowego zauważy się przestrzenny znaczek pomiarowy . Przesuwając jeden ze znaczków pomiarowych w lewo lub w prawo (w płaszczyźnie rdzennej obserwowanego szczegółu), odbieramy wrażenie przybliżania lub oddalania się przestrzennego znaczka od obserwowanego stereoskopowego modelu przedmiotu. Znając wielkość przesunięcia znaczka pomiarowego, możemy obliczyć wielkość przestrzennego przemieszczenia przestrzennego znaczka pomiarowego na modelu stereoskopowym. Przestrzenny znaczek pomiarowy spełnia w fotogrametrii rolę pomiarowego - wysyłanego z tyczką lub sygnałem w określone miejsce mierzonego obiektu, aby móc pomiarowo określić jego położenie. Jest to zasadnicza koncepcja pomiarów stereofotogrametrycznych. ]

FOTOMAPA - mapa fotograficzna uzyskana drogą przetwarzania zdjęć (lotniczych)

ORTOFOTOMAPA - mapa fotograficzna uzyskana na drodze przetwarzania różniczkowego;

można ją uzyskać metodą analogową lub cyfrową