Pismo języka japońskiego składa się z 3 alfabetów: Rōmaji, Kana i Kanji.

Rōmaji:
Zapis wyrazów japońskich alfabetem łacińskim (tzw. Transkrypcja Hepburna)


Kana, czyli alfabet sylabiczny dzieli się na:
Hiragana
- dawniej używany przez kobiety
- obecnie używany do:
- końcówek lub do wyrazów,
których nie da się przedstawić
za pomocą Kanji („krzaczków”)
- partykuł

Katakana:
- obecnie używany do:
- wyrazów zapożyczonych
- dźwiękonaśladowczych
- może być użyty do zaznaczenia wyrazu (kursywa)


Kanji:
Są to znaki (ideogramy) zapożyczone z alfabetu chińskiego i odpowiednio przekształcone na użytek w alfabecie japońskim.
Obecnie używanych jest około 10 tys.
Służą do zapisu rzeczowników oraz nieodmiennej części czasownika. Np.: 日本語　(czyt. Nihongo) –język japoński

Kierunek pisma:
- horyzontalnie (poziomo) od lewej do prawej
- pionowo od prawej do lewej (góra-dół)



CZYTANIE:
Sylaby:
shi – jak miękkie „si” np.: w wyrazie siano
chi – jak miękkie „ci” np.: w wyrazie ciepło
ji – jak miękkie „dzi”
y – jak polskie „j „ np.: w wyrazie jabłko
w – jak polskie „ł” np.: w wyrazie łódka
n – przy wymawianiu język powinien iść w tył podobnie jak w wyrazie bank
n występujące przed p,b... czytamy jak m np.: kanpai (czyt. Kampai)– toast, na zdrowie
konbanwa (czyt. Kombanła) – dobry wieczór

u – zazwyczaj niewymawialne (nieme) np.: desu (czyt. Des) – jest być
suki (czyt. Ski) – lubić


Pozioma kreska nad samogłoską oznacza jej przedłużenie: ā, ii (wyjątek), ū, ē, ō


Język japońskich charakteryzuje się hierarchicznością. Czyli inaczej będziemy mówić do osób starszych, inaczej między rówieśnikami, a inaczej do dzieci.

- Język posiada 2 czasy : teraźniejszy i przeszły,
- rzeczowniki raczej nie posiadają liczby mnogiej,
- czasowniki nie odmieniają się przez rodzaje (męski, żeński...)
- orzeczenie w zdaniu wędruje zawsze na jego koniec, można to porównać do mowy mistrza Jody z Gwiezdnych Wojen „(...) on dzielnym wojownikiem jest”

1. Neko – kot
Neko desu - kot jest.

2. Inu - pies
Inu desu - jest pies.

3. Magda desu - Jestem Magda (najprostsza forma przedstawienia się)

Pytania tworzymy dodając na końcu zdania przyrostek „ka”

Neko desu ka? - Kot?

Inu desu ka? - Pies?

Magda-san* desu ka? - Jesteś Magda?/ Nazywasz się Magda?
*przyrostków nie używamy w 1 osobie.

Watashi – ja
wa - partykuła tematu (określa co jest tematem w zdaniu)
Watashi wa Magda desu. - Jestem Magda. (druga, najczęściej stosowana możliwość przedstawiania się)


Gakusei (czyt. Gakse) - student
Watashi wa gakusei desu - Jestem studentem.


Anata - ty
Anata wa gakusei dasu - Ty jesteś studentem.

Teraz twoja kolej:

Watashi wa ..............desu - Mam na imię.......
lub
Jestem.........

Pytania:

Watashi wa gakusei dasu ka? - Jestem studentem/studentką?

Anata wa gakusei desu ka? - Jesteś studentem/ studentką?

Odpowiedzi:

Hai – tak
Iie – nie
Dewa arimasen – forma przecząca czasownika „desu” (forma grzecznościowa)
Janai desu – forma przecząca czasownika „desu” (forma potoczna)

1. -Watashi wa gakusei desu ka?
-Hai, gakusei desu.

2. -Anata wa gakusei desu ka?
-Iie, gakusei dewa arimasen/ Iie, janai desu.


Kore – to ( bliżej mówiącego)
Sore – to (bliżej słuchającego)
Are - tamto

"Kore wa inu desu"
"sore wa inu desu"
"Are wa hoshi(gwiazdy)" desu

Kore wa neko desu - To jest kot.
Kore/Sore/Are wa inu desu - To jest pies.

Kore wa nan* desu ka - Co to jest?
*„co” używane do rzeczy, zwierząt, nigdy ludzi!

"sore wa nan desu ka?""Kore wa inu desu."
"Sore wa inu desu""Kore wa nan desu ka?."


Słownictwo:
Ohayō gozaimasu (czyt. Oyajou gozaimas) – dzień dobry (do koło 10 rano)
Konnichiwa (czyt. Konniciła) – dzień dobry (po około 10 rano)
Konbanwa (czyt. Kombanła) – dobry wieczór
Oyasuminasai (czyt. Ojasuminasai) – dobranoc (forma grzecznościowa)
Oyasumi (czyt. Ojasumi) – dobranoc (forma potoczna)
Sayōnara (czyt. Sajounara) – do zobaczenia (jeśli żegnamy się na dłuższy okres czsu)
Matane (czyt. Matane) / Ja mata (czyt. Dzia mata) – do zobaczenia, cześć
Mata ashita (czyt. Mata asita) – do zobaczenia jutro
Sumimasen (czyt. Sumimasen) – przepraszam (excuse me), gdy chcemy kogoś np. zaczepić na ulicy, zwrócić czyjąś uwagę.

Gomennasai (czyt.Gomennasai) – przepraszam, proszę o wybaczenie (forma grzecznościowa)
Gomen (czyt. Gomen) – przepraszam, proszę o wybaczenie (forma potoczna)

Arigatō (czyt. Arigatou) – dziękuję
Dōmo arigatō gozaimasu (czyt. Doumo arigatou gozaimas) – dziękuję bardzo (forma bardzo grzecznościowa)
lub forma pochodna:
Dōmo(czyt. Doumo)
Arigatō Gozaimasu (czyt. Arigatou gozaimas)

Dōitashimashte (czyt. Douitasimasite) – nie ma za co
Dōzo (czyt. Douzo) – proszę