Zasada oznaczenia stopnia rozdrobnienia cementu (obliczenia powierzchni właściwej cementu), aparat Blaine'a.
Oznaczenie polega na pomiarze czasu niezbędnego do przepływu określonej ilości powietrza przez sprasowaną warstwę cementu o danej wielkości i porowatości. Powierzchnia właściwa jest proporcjonalna do zmierzonego czasu. Metoda ta jest metodą porównawczą i dlatego aparat Blaine'a wymaga skalibrowania przy użyciu cementu wzorcowego o znanej powierzchni właściwej.
q0 – gęstość cementu wzorcowego
q - gęstość cementu badanego
t0 - czas przepływu powietrza dla cementu wzorcowego
S0 – powierzchnia właściwa cementu wzorcowego
Zasada oznaczania czasu wiązania zaczynu cementowego, aparat Vicata
Oznaczenie czasu wiązania polega na zmierzeniu czasu początku i końca wiązania zaczynu normowego. Początek wiązania – od momentu wsypania cementu do wody do momentu, gdy odległość igły aparatu od płytki wynosi 4 + - 1 mm. Koniec wiązania – od momentu wsypania cementu do wody do momentu gdy igła aparatu zanurzy się w zaczynie na głębokość 0,5 mm.
Zasada oznaczenia stopnia rozdrobnienia gipsu metodą analizy sitowej
Polega na przesiewie próbki spoiwa przez zestaw sit o różnych wymiarach. Dzięki temu uzyskujemy informację na temat zawartości poszczególnych frakcji w danej próbce (skład ziarnowy).
Zasada wyznaczania stosunku w/c do uzyskania zaczynu o konsystencji normowej
Wyznaczenie stosunku w/c dla zaczynu normowego polega na wykonaniu takiego zaczynu, gdzie trzpień aparatu Vicata zanurza się w twardniejącym zaczynie na 5-7 mm licząc od powierzchni płytki po 4 minutach od zakończenia wsypywania cementu do wody; ilość wody, którą wykorzystaliśmy do wykonania zaczynu cementowego uwzględniamy w liczeniu stosunku w/c.
Zasada oznaczenia klasy wytrzymałości cementu
Klasę wytrzymałości cementu oznaczamy poprzez pomiar minimalnej wytrzymałości na ściskanie wyrażonej w MPa próbek zaprawy normowej w postaci beleczek o wymiarach 4x4x16 cm po 28 dniach ich przechowywania w określonych normą warunkach.
Pojęcia :
cement – spoiwo mineralne otrzymywane przez wypalenie mieszaniny wapieni i surowców ilastych. Otrzymany w tym procesie klinkier cementowy mieli się z różnymi dodatkami. Minerały cementowe pod wpływem wody ulegają procesowi uwodnienia, w którego wyniku uzyskany zaczyn zmienia swój stan ciekłości, wiąże i twardnieje
powierzchnia właściwa – sumaryczna powierzchnia wszystkich ziaren zawartych w 1 g materiału sypkiego
gips – spoiwo mineralne, którego głównym składnikiem jest półwodny siarczan wapnia otrzymywany przez częściowe odwodnienie kamienia gipsowego w procesie obróbki termicznej
spoiwo hydrauliczne – spoiwo, które wiąże po zarobieniu wodą zarówno na powietrzu jak i w środowisku wodnym. Należą do nich wapno hydrauliczne i cementy.
zaczyn cementowy – mieszanina spoiwa z wodą
zaprawa – zaczyn zmieszany z piaskiem lub innym drobnym kruszywem
klasa wytrzymałości cementu – liczba odpowiadającej minimalnej wytrzymałości na ściskanie w MPa zbadanej na próbkach zaprawy normowej w postaci beleczek o wymiarach 4x4x16 cm po 28 dniach ich przechowywania w określonych normą warunkach
zaprawa normowa – zaprawa składająca się z 1 części wagowej cementu (450 g), 3 części wagowych piasku normowego (1350 g), i 0,5 części wagowych wody (225 cm3), jest mieszana, formowana i przechowywana w określonych normą warunkach
zaczyn normowy – zaczyn o odpowiednio dobranej ilości wody, wykazujący określony normami stopień ciekłości
zaczyn cementowy normowy – trzpień aparatu Vicata zanurza się w zaczynie na głębokość 5-7 mm od dna
zaczyn gipsowy normowy – rozpływ zaczynu badany na tarczy Southarda wynosi 180 + - 0,5 mm