Zgodnie z treścią ewangelii Jakuba Chrystus urodził się nie w stajence, a w grocie. Józefa przedstawia jako starca, który miał liczne potomstwo z inną żoną. Zaawansowany wiek Józefa miał zapewnić „czystość” Marii. Kiedy Józef poszedł po akuszerkę dla rodzącej żony, widział cud. Chmury zatrzymały się na niebie, a ptaki zawisły w powietrzu.

W południowym Egipcie, opodal Nag Hammadi w 1945 roku piaski pustyni „odkryły” gliniane naczynie, w środku którego znajdowały się starożytne manuskrypty. Odkryte teksty napisane były trzy wieki po śmierci Chrystusa, w języku koptyjskim na papirusie i oprawione w skórę. Przedstawiały one po części inną wersję chrześcijaństwa, o bardzo kontrowersyjnej i zaskakującej treści. Trzynaście starożytnych ksiąg składało się z 51 tekstów. Najciekawszy w tym znalezisku jest fakt, iż 49 tekstów było całkowicie nieznanych, odczytanych po raz pierwszy. Manuskrypty przedstawiały nieznane opowieści o Chrystusie, jego młodości, a także możliwym związku z kobietą. Eksperci z całą pewnością stwierdzili, że odnalezione manuskrypty są autentycznymi dokumentami z przełomu drugiego i trzeciego wieku. Niektórzy uznają te teksty za herezję, za przejaw obecności szatana.

Do tej pory historię chrześcijaństwa zawsze utożsamialiśmy z czterema biblijnymi Ewangeliami: Jana, Marka, Mateusza i Łukasza. Teksty te powszechnie są uznawane za najdokładniejszy obraz przedstawiający życie Jezusa. Odnalezione manuskrypty zwane „Biblioteką z Nag Hammadi” podważają te poglądy Kościoła. Biblijne Ewangelie i odnalezione manuskrypty mają cały szereg wspólnych elementów, ale także zdecydowanie się różnią w wielu miejscach.

Ewangelia Dzieciństwa według Jakuba mówi o narodzinach Jezusa. Zgodnie z jej treścią Chrystus urodził się nie w stajence, a w grocie. Józefa przedstawia jako starca, który miał liczne potomstwo z inną żoną. Zaawansowany wiek Józefa miał zapewnić „czystość” Marii. Kiedy Józef poszedł po akuszerkę dla rodzącej żony, widział cud. Chmury zatrzymały się na niebie, a ptaki zawisły w powietrzu. Kiedy dotarł do groty z akuszerką, dzieciątko już się narodziło. Później zobaczył, jak malutki Jezus podszedł do matki, by ssać jej pierś.

Ewangelia Dzieciństwa według Tomasza opowiada o dziecku mającym nadnaturalną moc. Rozpoczyna się od obrazu 5-letniego Jezusa bawiącego się nad brzegiem strumienia wodą i błotem. Dziecko ulepiło z błota kilka figurek ptaków. Kiedy przechodzący Żyd zaczął złorzeczyć, że Jezus pracuje w szabas, ten rozkazał ptakom, by rozłożyły skrzydła i odleciały. Te „uznając” boską moc Jezusa wykonały polecenie i odleciały. Młody Jezus, gdy miał zły humor, potrafił odbierać innym życie. Było w nim coś nieposkromionego, był potężny i popędliwy. W Ewangelii Tomasza młody Jezus dokonał co najmniej trzy razy tych samych cudów, co w dorosłym życiu. Dorastając zaczął używać swojej mocy do czynienia dobra. Zaczął uświadamiać sobie, kim jest i w jakim kierunku podąża jego przeznaczenie.

Jeden z apokryfów mówi o życiu Jezusa między 12 a 30 rokiem. W 1887 roku mnisi buddyjscy udostępnili rosyjskiemu podróżnikowi starożytne pisma o odwiedzinach Issa przed wiekami. Po odczytaniu tych pism podróżnik stwierdził, ze opisują Jezusa w brakujących latach w Biblii. Słowo "Issa" w licznych językach wschodu oznacza Jezus. Zgodnie z treścią dokumentów Jezus przez sześć lat żył i nawracał wśród Hindusów. Nie posłuchał jednak hinduskich nauczycieli i nauczał niskie klasy, co było nie do przyjęcia przez mentorów. Miał zostać za to ukarany śmiercią, więc uciekł z tamtych stron.

W Księdze Marii i Filipa odnajdujemy sugestie o intymnym związku Jezusa z Marią Magdaleną. Jezus uważał Marię Magdalenę za bliskiego, ukochanego ucznia, najbardziej zaufanego spośród wszystkich. Istnieje tam także stwierdzenie, że Jezus pocałował Marię. W biblijnych Ewangeliach także rola Marii Magdaleny jest zauważona, gdyż wymieniono tam jej imię aż 18 razy.

Męka, ukrzyżowanie i zmartwychwstanie Chrystusa jest dobrze udokumentowane zarówno w Biblii, jak i w innych Ewangeliach. Istnieją jednak duże różnice w tych relacjach. W jednym z odnalezionych tekstów głoszony jest pogląd, że Jezus wcale nie umarł na krzyżu. Kontrowersyjna wersja mówi o niedostrzeżonej zamianie postaci Jezusa i Szymona, który pomógł Jezusowi nieść krzyż przed egzekucją.

Zdaniem chrześcijan w trzy dni po ukrzyżowaniu, niedzielnego poranka miał miejsce cud zmartwychwstania Jezusa. Ewangelie biblijne jednak w różny sposób to opisują. Marek mówi, że przy grobie były trzy kobiety i anioł, Mateusz twierdzi, że dwie kobiety i anioł, Łukasz wspomina o trzech kobietach i dwóch aniołach, a Jan pisze, że była tam Maria Magdalena i dwóch aniołów. W Ewangelii Piotra istnieje zupełnie inny opis tego wydarzenia. Po zmartwychwstaniu Jezusa z grobu wyszło dwóch olbrzymów. Z grobu wyłonił się także krzyż. Z nieba Bóg zapytał, czy będzie nauczał żywych i umarłych, a ten unosząc się w kierunku nieba odparł, że tak.

Po Soborze Nicejskim Kościół ujednolicił wersję życia Jezusa. Alternatywne teksty zaczęły wówczas zanikać, gdyż duchowni nie płacili za przepisywanie innych Ewangelii. To była jedna z przyczyn wyjścia z użycia tych tekstów. Natomiast te z nich, które były przez innych kopiowane zostały wyklęte przez Kościół i zakazane.

Czego uczą nas te kontrowersyjne teksty? Luki w biografii Jezusa przez wieki zawsze wywoływały spory, zawsze budziły emocje i różne opinie. Które teksty są prawdziwe, a które były zaadoptowane przez Kościół na własne potrzeby polityczne? Tego po wielu wiekach chyba nie wie już nikt. Może prawda leży, tradycyjnie, gdzieś po środku?