Współpraca – zdolność tworzenia więzi i współdziałania z innymi, umiejętność pracy w grupie na rzecz osiągania wspólnych celów, umiejętność zespołowego wykonywania zadań i wspólnego rozwiązywania problemów.

Zdolność tę zalicza się do kompetencji emocjonalnych; umiejętność ta stanowi jeden z wyróżników kompetencji społecznych, które warunkują jakość relacji z innymi ludźmi.

Współpraca i współdziałanie prowadzą do tworzenia wewnętrznych więzi wśród członków grupy, jak też rodzą ich poczucie tożsamości z zespołem, co zapewnia trwanie i sprawne funkcjonowanie tego zespołu na rzecz osiągania wspólnych celów jego członków.

Współdziałanie - uzgodnione ześrodkowanie wysiłków i działań różnych rodzajów wojsk i sił zbrojnych co do zadań, czasu, miejsca, przestrzeni i ich taktyczno-operacyjnych możliwości w myśl ogólnego zamiaru osiągnięcia celu operacji czy walki.

Celem współdziałania jest takie wykorzystanie materialnych i moralnych możliwości poszczególnych rodzajów wojsk i sił zbrojnych do zorganizowanego działania, aby w najkorzystniejszych warunkach, przy jak najmniejszych stratach własnych, załamać wolę walki nieprzyjaciela i narzucić swoją wolę.

Ze względu na cele, zasięg i strukturę organizacyjną rodzajów wojsk lub sił zbrojnych rozróżnia się:

współdziałanie strategiczne

Zespół przedsięwzięć organizacyjno-wykonawczych, zmierzających do skoordynowania działań wojennych prowadzonych przez rodzaje sił zbrojnych i wojsk kilku związków operacyjnych na jednym lub kilku teatrach działań wojennych dla osiągnięcia celów strategicznych.

współdziałanie operacyjne

Prowadzenie uzgodnionych działań przez związki operacyjne oraz siły i środki rodzajów wojsk i sił zbrojnych dla jak najlepszego wykonania zadań oraz osiągnięcia celu operacji w wyznaczonym czasie i przy minimalnych stratach własnych. Osiąga się je w wyniku podziału wysiłków wojsk co do celu zadań i czasu ich wykonania siłami związków i oddziałów różnych rodzajów wojsk i sił zbrojnych dla osiągnięcia celu operacji.

współdziałanie taktyczne

współdziałanie ogniowe

Prowadzenie skoordynowanego ognia przez różne środki walki i pododdziały dla wykonania wspólnego zadania bojowego. Realizuje się je przez podział celów między poszczególne środki ogniowe lub pododdziały rodzajów wojsk, określenie czasu i kolejności otwierania, prowadzenia i przenoszenia ognia oraz takie rozmieszczenie środków ogniowych, które zapewnia utrzymanie między nimi łączności ogniowej.