WC 3200-2200

ŚC 2100-1600

PC1600-1100

WM 2800-2000

ŚM 2000-1550

PM 1550 1100

WH3000 2100

ŚH 2100-1550

PH I 1550-1500

PH II 1500-1420

PH III 1420-1075

Okres Archaiczny Homer wojny perskie 750-480 pne

Okers Klasyczny Bitwa pod Salamina-smierc Aleksandra 480-323 pne

Hellenizm 323-30 pne

Zalozenie rzymu 753 pne

Republika 509-27 pne

Dynastja Jliansko klaudyjska 27 pne-68 ne

Dynastja Flawijska 69-96 ne

Dynastja Antoninianow 96-192 ne

Dynastja SErwerow 193-235 ne

Tetrarchia 284-364 ne

Knossos - miejscowość na greckiej wyspie Krecie, położona około 6 km na południowy wschód od Iraklionu, u stóp gór Ida, słynąca z odkrytych tam w 1899 r. przez Arthura Evansa rozległych ruin pałacu pochodzącego z lat 2000-1400 p.n.e. (okres kultury minojskiej), zwanego pałacem Minosa lub labiryntem kreteńskim. Był to jeden z największych i najwspanialszych pałaców minojskich, położony u północnych wybrzeży Krety. Jego powierzchnia obejmowała około 2 ha i miał łącznie ok. 1500 pomieszczeń. Pałac wielokrotnie ulegał zniszczeniom, po czym był odbudowywany i przebudowywany.

Plan pałacu w Knossos.
1 - Sala tronowa. 2 - Wejście wraz z pomieszczeniami reprezentacyjnymi. 3 - Podwórze centralne. 4 - Pomieszczenia kultowe i reprezentacyjne. 5 - Magazyny. 6 - Ołtarz. 7 - Silosy. 8 - Podwórzec zachodni. 9 - Ołtarz. 10 - Przejście do podwórca centralnego. 11 - Korytarz do wschodniej klatki schodowej i megaronu królowej. 12 - Wschodnia klatka schodowa wraz z holem kolumnowym i świetlikiem. 13 - "Hol Podwójnych Siekier". 14 - Pomieszczenia o nieznanym przeznaczeniu. 15 - Propylon. 16 - Sala kolumnowa. 17 - Wejście południowe. 18 - Schody prowadzące do "Małego Pałacu".

Początkowo główne wejście prowadziło monumentalnymi schodami od południa. Później jednak umieszczono je od strony północnej, a więc od strony morza i portów. Znaleziono tam, częściowo zrekonstruowany, wielki hol kolumnowy. Z centralnego podwórza, wyłożonego kamiennymi płytami, prowadziły wejścia do pomieszczeń reprezentacyjnych.
Najsłynniejszym z nich była Sala Tronowa. Podłoga była tutaj wyłożona kamienną posadzką z zachowanymi resztkami czerwonej farby. Pod ścianami umieszczono kamienne ławy oraz tron z kamienia gipsowego. Po jego obu stronach były wyobrażenia dwóch gryfów. W pobliżu wybudowano także szereg innych, mniejszych pokoi (m.in. kuchnia i łazienka). Nieopodal znaleziono pozostałości obszernej klatki schodowej prowadzącej na wyższe poziomy. Stopnie schodów były w kolorze białym, natomiast zwężające się ku dołowi kolumny, w kolorze czerwonym.
W pałacu znajdowały się jeszcze inne hole (np. Hol Podwójnych Siekier), a także tzw. Megaron królowej, kolejne pomieszczenie noszące prawdopodobnie reprezentacyjny charakter oraz warsztaty garncarskie i kamieniarskie oraz magazyny. Zajmowały one północną i zachodnią część pałacu. Magazyny znajdowały się w wykopanych w ziemi jamach, wyłożonych ołowianymi płytami. Ściany i podłogi pomieszczeń pałacowych były zdobione malowidłami, w tym także figuralnymi. Szczególną uwagę zwracają te zdobiące południowe wejście do pałacu, a także Damy w Błękitach, odkryte w części południowo-wschodniej pałacu.
Około 1450 p.n.e. Achajowie zajęli Kretę. Sam pałac zniszczono ostatecznie około 1400 r. p.n.e.

Pałac Nestora

Odkrywca nazwał pozostałości dużego mykeńskiego pałacu "Pałacem Nestora" od postaci Nestora, który władał Pylos w poematach Homera. Pałac ten powstał w XV wieku p.n.e., lecz główne jego części pochodzą z czasów późniejszych. Pod koniec XIII wieku p.n.e. wraz z całym kompleksem uległo zniszczeniu archiwum pałacowe, w resztkach którego jednak zachowały się gliniane tabliczki pokryte pismem linearnym B (w sumie zachowało się ponad 1200 sztuk). Tabliczki te, znalezione przez Blegena, ujawniły, że miejsce to rzeczywiście było nazywane Pylos przez mykeńskich mieszkańców.

Odkryte zabudowania pałacowe nie posiadały, jak inne budowle mykeńskie, potężnych murów obronnych. Pierwotnie pałac miał dwa piętra, z których przetrwały ściany metrowej wysokości. Ściany były zbudowane z kamienia pokrytego od wewnątrz tynkiem i drewnianą boazerią. W skład zespołu pałacowego wchodziły trzy kompleksy budowli i ponad 40 pomieszczeń: sale, komnaty, magazyny, warsztaty. Całkowita długość kompleksu wynosiła 170 m, a szerokość w najszerszym miejscu - 90m.

Monumentalne wejście, po którego lewej stronie znajdowały się archiwa glinianych tabliczek, prowadziło na dziedziniec. Po lewej stronie od wejścia do dziedzińca przylegała łazienka (zachowała się terakotowa wanna) oraz pomieszczenie królowej. Na wprost wejścia znajdował się megaron. Megaron miał długość około 13 m, a jego centrum zajmowało palenisko, którego zewnętrzny brzeg pokryto reliefem w kształcie spirali. Nad paleniskiem znaleziono otwór z kominem wykonanym z połówek glinianych rur. Pod jedną ze ścian znajdował się tron, zaś ściany były ozdobione freskami, a posadzka pokryta była stiukiem w geometryczne wzory. Wzdłuż ściany zbudowano balkon.

Do ciekawych fresków odnalezionych w pałacu należą: tzw. Lirnik – przedstawienie mężczyzny grającego na lirze; ekspresyjna scena batalistyczna z udziałem mykeńskich żołnierzy walczących z innymi wojskami; Procesja z Pylos – przedstawienie szeregu kobiet i mężczyzn biorących udział w ceremonii. Oprócz pomieszczeń mieszkalnych odkryto także warsztaty i magazyny (z amforami na wino i pitosami na oliwę). W pobliżu pałacu odkryto grób kopułowy z kamiennym sarkofagiem. Pałac został zniszczony około 1200 p.n.e. Miejsce to zostało całkowicie opuszczone po VIII wieku p.n.e. i było najwidoczniej nieznane w okresie klasycznym.

Opis: 1-Wejście. 2-Dziedziniec. 3-Przedsionek. 4-Megaron (główny). 5-Pomieszczenia magazynowe z oliwą. 6-Pomiszczenia magazynowe z winem. 7-Archiwa. 8-Propylon. 9-Łazienka.

10-Megaron (mały).