Dworek w Soplicowie, opisany na kartach "pana Tadeusza", usytuowany jest w niezwykle pięknym miejscu. Stoi na wzgórzu, dookoła ciągną się pola uprawne obfite w zboża, niedaleko płynie strumyl. Niewielki dworek widać już z daleka, gdyż jego białe ściany odbijają się od soczystej zieleni topoli. Drzewa mają chronić dwór od wiatrów, a latem dawać upragniony cień. Szeroko otwarta brama wiodąca do Soplicowa świadczy o gościnności i życzliwości jego mieszkańców.
Kiedy Tadeusz odwiedza dwór szlachecki i wchodzi do jego środka, od razu przypomina sobie lata dzieciństwa. Dostrzega te same meble, które teraz wydają mu się mnije
okazałe, gdyż ogląda je z perspektywy dorosłego mężczyzny, a nie kilkuletniego chłopca. Młodzieniec zauważa także dobrze znane mu portrety wyitnych Plaków, takich jak: Kościuszko-przywódca powstania nazwanego od jego nazwiska, Rejtan- wielki patriota, ktory nie chciał dopuścic do zatwierdzenia traktatu rozbiorowego oraz Jasiński i Krosak- dzielni obrońcy Pragi. Tadeusz ropoznaje również piękny zegar kurantowy znajdujący sie w starej szafie, który o określonej godzinie wtgrywa "MAzurka Dąbrowskiego"
Dwore w Soplicowie przypomina arkadię- miejsce szczęśliwe i przyjazne człowiekowi ze względu na otaczającą go przyrode. Dla mieszkańców Soplicowa najważniejsza wartością jest dobro kraju, o czym świadczy obecność portretów słynnych Polaków oraz zegara kurantowego wygrywającego hymn Polski.
Jest to bez wątpienia miejsce, w którym każdy człowiek czułby się szczesliwy.