Finlandia
Finlandia, Republika Finlandii – państwo w Europie Północnej, powstałe po odłączeniu od Rosji w 1917. Członek Unii Europejskiej. Graniczy od zachodu ze Szwecją, od północy z Norwegią i od wschodu z Rosją. Od zachodu ma ponadto dostęp do Morza Bałtyckiego.
Finlandia powstała w 1917, po upadku władzy carskiej. Finlandia nie miała wówczas tradycji państwowych, gdyż od podboju w średniowieczu ludów fińskich była pod obcym – szwedzkim panowaniem, a następnie ponad 100 lat pod panowaniem rosyjskim.
Polityka
Finlandia była do 2000 roku republiką półprezydencką, ówcześnie przyjęta konstytucja, uchylając tę z roku 1919, zastąpiła ten system parlamentarno-gabinetowym.
Głową państwa jest prezydent (od 2012 roku ten urząd sprawuje Sauli Niinistö), wybierany przez społeczeństwo w bezpośrednich wyborach na sześcioletnią kadencję i może być wybrany na najwyżej dwie, następujące po sobie, kadencje. W kompetencjach prezydenta zawiera się, między innymi, mianowanie premiera i na jego wniosek ministrów. Mianuje kanclerza sprawiedliwości, przewodniczącego i członków Sądu Najwyższego oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także arcybiskupa i biskupów Kościoła ewangelicko-augsburskiego. Posiada możliwość rozwiązania parlamentu, prawo kontroli administracji, prawo inicjatywy ustawodawczej i veta ustawodawczego. Jest również najwyższym zwierzchnikiem sił zbrojnych.
Herb
Herb Finlandii został zatwierdzony w 1978 roku. Herb przedstawia w polu czerwonym złotego lwa wspiętego, trzymającego srebrny miecz, stojącego na takiej samej barwy szabli, pomiędzy dziewięcioma srebrnymi różami.
Gdy w 1556 roku król szwedzki Gustaw I Waza nadał synowi Janowi tytuł księcia Finlandii, tym samym Finlandia zyskała swoje pierwsze godło - herb księcia Jana. Drugie godło, z którego wywodzi się obecne, wiąże się z panowaniem króla szwedzkiego Jana III Wazy. Po tym jak nadał sobie tytuł wielkiego księcia Finlandii i Karelii w 1581 roku, ustanowił on nowe godło Finlandii wzorowane na płaskorzeźbie z nagrobka króla Gustawa I z katedry w Uppsali. Lew to rodowy herb Folkungów, a dwa miecze wywodzą się z dawnego herbu Karelii. Dziewięć róż ma symbolizować dziewięć prowincji Suomi. Ostatecznie swój obecny kształt herb zawdzięcza Finowi (o szwedzkim imieniu i nazwisku), Olofowi Erikssonowi. Sam Eriksson zasłynął jako twórca ponad 100 herbów różnych miast, które to herby wykonywał w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych ubiegłego stulecia.
Flaga
Flaga Finlandii to niebieski krzyż na białym tle. Kolor niebieski symbolizuje liczne jeziora, a biały - śniegi państwa. Poprzez umieszczenie tych dwóch barw w formie tzw. krzyża skandynawskiego fiński sztandar wzorem nawiązuje do flagi Danii (Dannebrog) oraz flag innych krajów skandynawskich.
Hymn - film
Maamme (fiń. Nasz kraju) – nieoficjalny (usankcjonowany przez tradycję, ale nie przez prawo) hymn państwowy Finlandii.
Oryginalny tekst hymnu został napisany w języku szwedzkim przez J. L. Runeberga, uważanego przez Finów za poetę narodowego. Ukazał się drukiem w 1846 roku jako wiersz poprzedzający zbiór trzydziestu pięciu opowiadań o bohaterach z czasów wojny 1808–1809. Uważa się, że powstał on z inspiracji węgierskim hymnem narodowym z 1836 roku.
Popularność wiersza wzrosła, gdy w dwa lata później Paavo Cajander przetłumaczył go na język fiński. Utwór do muzyki Fredrika Paciusa po raz pierwszy wykonano publicznie 13 maja 1848 roku podczas święta w Kumpula (szwedzkie: Gumtäkt) w Helsinkach.
Do tej samej melodii powstał później hymn Estonii.
Geografia
Większość powierzchni kraju stanowią niziny z młodą rzeźbą polodowcową. Naturalne zachodnie i południowe granice Finlandii wyznaczają: Zatoka Botnicka i Zatoka Fińska, pomiędzy którymi rozciąga się poprzecinane ciągami wzniesień morenowych Pojezierze Fińskie złożone z 60 tys. jezior. Jeziora zajmują 18,8 tys. km², bardzo liczne są bagna i torfowiska. W środkowej części kraju ukształtowanie terenu ma cechy południowych pojezierzy i leżących na północ wyżyn. Na północ od Koła Podbiegunowego rozciąga się Laponia Fińska, która stanowi przedgórze Gór Skandynawskich. Linia wybrzeża szkierowego, jest silnie rozwinięta, z dużą liczbą małych wysepek.
Nast. Slajd
Liczba ludności Finlandii wynosi obecnie 5 375 276 obywateli (dane z 2010 roku). Średnia gęstość zaludnienia wynosi 17 mieszkańców na kilometr kwadratowy. Ten fakt czyni z Finlandii najrzadziej zaludniony kraj Europy po Norwegii i Islandii. Południowa część kraju zawsze była gęściej zamieszkana niż północna. Ta dysproporcja wzrosła wraz z postępującą urbanizacją Finlandii w XX wieku.
Odsetek obcokrajowców w Finlandii sięga 2,5% i należy do najniższych w Unii Europejskiej. Obcokrajowcy to w większości obywatele Rosji,Estonii oraz Szwecji.
Powierzchnia:
ląd: 304 473 km²
woda: 33 672 km²
całkowita: 338 145 km²
Stolica: Helsinki
Ustrój: republika
Język: fiński, szwedzki (oba urzędowe), lapoński
Religie: chrześcijaństwo (92% luteranizm, 1,1% prawosławie)
Rok przystąpienia do UE: 1995
Waluta: Członek strefy euro od 1999 r. (€)
Strefa Schengen: Członek strefy Schengen od 1996 r.
Długość granicy lądowej:
Długość wybrzeża:
całkowita: 1250 km
Najdłuższa rzeka: Kemijoki – 550 km
Największe jezioro: Saimaa – 1377 km²
Powierzchnia lasów: 69%
Największe miasta: wg. Spisu ludności 28.02.2009r.
Helsinki
Helsinki – stolica i największe miasto Finlandii oraz regionu Uusimaa. Liczba mieszkańców 591 306, aglomeracja – około 1,2 mln. W skład zespołu miejskiego wchodzą: Espoo, Vantaa i Kauniainen. Są głównym ośrodkiem przemysłu, kultury i administracji. Znajduje się tam również Port nad Zatoką Fińską.
Zabytki
Plac Senacki - plac w centralnej części Helsinek w bezpośrednim sąsiedztwie Kauppatori nad Zatoką Fińską. Jest jednym z najbardziej reprezentacyjnych miejsc stolicy Finlandii.
Uniwersytet Helsiński to największy uniwersytet w Finlandii (38 tys. studentów i 7,6 tys. pracowników). Wykłady odbywają się w językach fińskim i szwedzkim. Według szacunków uczelni kobiety stanowią ok. 64% studentów.
Suomenlinna (z fin. "Twierdza Fińska"; szw. Sveaborg – "Twierdza Szwedzka") – twierdza w Helsinkach, położona na grupie sześciu wysp niedaleko brzegu. Dawniej miała za zadanie bronić Helsinek od strony morza. Obecnie utraciła walory militarne, posiada jednak wielkie znaczenie kulturowe jako zabytek historyczny i atrakcja turystyczna. W 1991 r. została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Wyspy te mają ok. 800 mieszkańców. Znajduje się na nich również muzeum wojskowe (jednym z eksponatów jest "Vesikko" – okręt podwodny z okresu II wojny światowej), morska szkoła wojskowa oraz wiele restauracji i kawiarni dla turystów.
Do Suomenlinny można dotrzeć promem z rynku głównego.
Linnanmäki – wesołe miasteczko w Helsinkach, położone w dzielnicy Alppila. Należy do fundacji, która zbiera pieniądze na pracę ochrony dzieci. W Linnanmäki jest około 40 różnych dużych i małych urządzeń. Poza tym są hale z automatami do gry, kioski, restauracje i scena zewnętrzna.
Najstarsze urządzenie to karuzela, która została zbudowana w 1896 r. Najbardziej popularne urządzenie to kolejka górska, istniejąca od 1951 r.
Linnanmäki należy do najczęściej odwiedzanych celów podróży do Finlandii.
Eduskunta – jednoizbowy parlament w Finlandii, wybierany raz na cztery lata w wyborach powszechnych (system proporcjonalny, metoda d'Hondta). Liczy 200 członków.
Bank Finlandii – fiński bank centralny z siedzibą w Helsinkach.
Bank należy do Europejskiego Systemu Banków Centralnych i do Eurosystemu. Podstawowym celem działalności Eurosystemu i Banku Finlandii jest utrzymanie stabilnego poziomu cen – Bank Finlandii uczestniczy w procesie decyzyjnym ustalania polityki monetarnej w strefie euro i odpowiada za jej wdrażanie na terenie Finlandii
Helsinki Centralne - największy dworzec kolejowy Helsinek, stolicyFinlandii. Do 2010 nosiła nazwę Helsingin rautatieasema.
Stockmann – dom towarowy znajdujący się w centrum Helsinek między ulicami Aleksanterinkatu i Mannerheimintie. Jest jednym z wielu sklepów sieci Stockmanna. Z roczną liczbą klientów wynoszącą 17 mln jest największym domem handlowym w Finlandii oraz największym w krajach nordyckich pod względem obrotu
Pałac Prezydencki w Helsinkach – jedna z oficjalnych rezydencji prezydenta Republiki Finlandiiw Helsinkach. Znajduje się na północnej stronie Esplanadi, z widokiem na Rynek.
Obserwatortum astronomiczne Ursa - wieża obserwacyjna Fińskiego Towarzystwa Astronomicznego Ursa w Helsinkach w parku Kaivopuisto.
Wieża została wybudowana w roku 1926 w najwyższym miejscu w parku. Dobrze widoczna z różnych punktów miasta, jest punktem orientacyjnym i jednym z symboli Helsinek. Jest udostępniana do zwiedzania i obserwowania nieba.
Kaivopuisto (szw. Brunnsparken), pot. Kaivari - park w Helsinkach. Również nazwa dzielnicy w bezpośrednim otoczeniu parku, w której znajdują się ambasady kilku państw. W najwyższym miejscu parku znajduje się obserwatorium astronomiczne Ursa udostępnione do zwiedzania.
Podział administracyjny
Od 1 stycznia 2010 Finlandia jest podzielona na 20 regionów, regiony są podzielone na 72 podregiony, podregiony są podzielone na 342 gminy.
Laponia jest to kraina śniegu i mrozu, leżąca w północnej części kraju, poza kołem podbiegunowym, region w północnej Europie, obejmujący swoim zasięgiem Półwysep Kolski w Rosji oraz północne tereny trzech państw nordyckich: Finlandii, Szwecji i Norwegii. Zajmuje obszar ok. 380 000 km². Nierozerwalnie ludziom na całym świecie kojarzy się ze Świętym Mikołajem i Bożym Narodzeniem. Poza walorami przyrodniczymi i nieskażoną naturą jest to także miejsce wędrówek turystycznych i uprawiania sportów. Laponia kojarzy się też z samotnością i wyzwaniami, pokonywaniem wielkich przestrzeni w pojedynkę, walką z własnymi słabościami, zjawiskami polarnymi oraz zwierzętami.
Od 1996 roku kraina Laponii znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO
Renifery
Renifery są największym bogactwem Laponii. Wiele z nich chodzi wolno, żyjąc w tej głuszy w stanie dzikim, ale część z nich to zwierzęta hodowane przez tzw. Saamów, czyli miejscowych pasterzy. Renifery są dla nich podstawą bytu i jedynym majątkiem. Mogą dzięki nim transportować towary, mogą tez zjadać ich mięso a ze skór wykonywać odzież Czy namioty. Saamowie żyją bowiem w namiotach, tak jak to nieraz można zobaczyć na filmach. Są przystosowani do zimna i panujących tu warunków, a dzięki reniferom potrafią przetrwać najgorsze nawet zimy. Lapończycy albo jak sami mówią o sobie – Saami - to rodowici mieszkańcy tych ziem. Obecnie mieszka ich tutaj około 70 tysięcy. Zajmują się głównie rybołówstwem i hodowlą reniferów.
Zorza polarna
Zorza polarna (Aurora borealis) jest wyjątkowym zjawiskiem, które każdej zimy przyciąga do zmrożonej i zaśnieżonej Laponii kolejnych turystów. Gra świateł - najwięcej wśród nich zielonych, żółtych i czerwonych - pojawia się przy dużym mrozie i bezchmurnym niebie: płomieniste fale i świetlne łuki roztaczają się wtedy aż po horyzont. Są one efektem eksplozji na słońcu: kolorowe smugi powstają dzięki pędzącym z prędkością światła cząstkom słonecznym zderzającym się w atmosferze. Zorze występują głównie za kołem podbiegunowym, choć przy sprzyjających warunkach można je zobaczyć także na południu Skandynawii, a bywało, że obserwowano je również w krajach śródziemnomorskich. Jednak nawet najdalej na północy nigdy nie ma gwarancji, że zobaczy się je na pewno: czasem jaśnieją światłami przez kolejne, długie noce, a czasem - nie pojawiają się tygodniami. Wedle statystyk największe szanse na ich obserwację występują w lutym i marcu w okolicach miasteczku Kilpisjaervi.
Kuchnia Laponii
Laponia słynie z poronkaristys - duszonego renifera, podawanego z borówkami, a prowincja Savo (szczególnie region Kuopio) z kalakukko - rodzaj pieroga z mąki razowej z farszem mięsnym lub rybnym, pochodzący z prowincji Sawonia w Finlandii. Spożywany na zimno lub na gorąco. Wielkością zbliżony jest do bochenka chleba.
Kuchnia Fińska
Ze względu na surowy klimat kuchnia Finlandii opiera się głównie na mięsach i rybach. Specjalnością jest karjalanpaisti - duszone mięsa: wołowina, baranina, cielęcina, peklowana baranina, pieczeń wołowa, a z ryb śledź w sosie żurawinowym, marynowany, z fasolą, ryba pieczona w glinie, ryba nadziewana słoniną czy też zupa rybna. Ceniona jest wódka Ryyppy.
Współczesna kuchnia fińska to połączenie tradycyjnej kuchni fińskiej i kontynentalnego stylu gotowania. W Zachodniej Finlandii głównym składnikiem dań było mięso i ryby. Natomiast kuchnia wschodniej Finlandii bazuje raczej na warzywach i grzybach, gdzie wyraźne są wpływy wschodnie wraz z przybyciem ludności karelskiej. Dania najnowszej kuchni fińskiej są bardziej lekkostrawne. W fińskiej kuchni wyraźne są wpływy zarówno kuchni europejskiej, jak i amerykańskiej. Najpopularniejsze specjały kuchni fińskiej to: karjalanpaisti - gotowane mięso, czyli gulasz oraz karjalanpiirakat - pikantne ciastka z żytnią skórką wypełnione ryżem lub jęczmiennym puddingiem.
Pierogi karelskie (fin. karjalanpiirakat) - rodzaj płaskiego pieroga otwartego, składającego się z dwóch warstw: spodniej, z ciasta z maki pszenno-żytniej, oraz wierzchniej, wykonanej z purée ziemniaczanego lub gotowanego ryżu. Podaje się na gorąco, często z voimuna paisti - smarowidła wykonanego z jajek i masła. Prostym i smacznym posiłkiem jest świeży, często jeszcze ciepły chleb razowy, posmarowany masłem, z żółtym serem, podawany z bardzo zimnym mlekiem lub piwem.
Święta
Święta w Finlandii, tak jak w większości krajów europejskich dzielą się na kościelne i państwowe, a wśród nich najważniejsze to: Nowy Rok, Święto Trzech Króli, Wielkanoc, Wigilia święta pracy (29 kwietnia), Święto Pracy (1 maja), Wniebowstąpienie, Zielone Świątki, Sobótka (trzeci weekend czerwca), Wszystkich Świętych, Wigilia i Boże Narodzenie.
Dzień Kalewali
28 lutego Finowie obchodzą święto fińskiej kultury tzw. Dzień Kalewali. Kalewala to fiński epos narodowy, zbiór starych pieśni tzw. run, które tworzą wspaniałą opowieść o dawnej Finlandii. Siedem tygodni przed Wielkanocą wypadają Ostatki (Laskiaistiistai), będące czasem zabawy i specjalnego jedzenia. W Tłusty Czwartek Finowie jedzą blini, czyli małe gryczane naleśniczki i słodką bułkę z nadzieniem z bitej śmietany i dżemu; oraz zupę z groszku.
Wielkanoc Święta Wielkanocne w Finlandii mają charakter bardziej świecki aniżeli religijny, kojarzą się Finom z witaniem wiosny i dobrą zabawą. Chociaż w kościołach organizowane są wówczas liczne koncerty muzyki religijnej i klasycznej, procesje i nabożeństwa.
Święto Pracy
1 maja wypada Święto Pracy (Vappu), jednak dzień ten jest zdominowany przez studentów świętujących nadejście wiosny. Odbywają się wtedy liczne festyny, koncerty i huczne zabawy. W czerwcu obchodzone jest m.in. Święto Flagi (6 czerwiec) - rocznica urodzin fińskiego dowódcy wojskowego marszałka Carla Gustafa Mannerheima; Dzień Helsinek (12 czerwca), upamiętniający założenie stolicy Finlandii w 1550 r., święto obchodzone jest od 1959 r.; Noc Świętojańska (23 czerwca), czyli Juhannus jest jednym z ważniejszych świąt w kalendarzu fińskim, w ten dzień rozpala się kilkumetrowe ogniska, a brzozowymi gałązkami przystraja się autobusy, domy i tramwaje.
Imprezy kulturalne
W okresie letnim odbywa się wiele ciekawych imprez kulturalnych, jak np. międzynarodowe festiwale operowe i filmowe, przeglądy teatralne, festiwale folklorystyczne. Jesienią w Helsinkach organizowane jest Fińskie Święto Śledzia (3 październik), podczas którego prezentowane są i sprzedawane owoce pracy rybaków przybywających z Wysp Alandzkich. Są to przede wszystkim śledzie ale też fińskie rękodzieło i dżemy ze skandynawskich jagód.
Święto Niepodległości
6-go grudnia Finowie obchodzą Święto Niepodległości upamiętniające odzyskanie niepodległości przez Finlandię w 1917 r. To najważniejsze święto narodowe w tym kraju, organizowane są wówczas pochody, wystawy sklepowe dekoruje się flagami narodowymi, a wieczorem w oknach zapala się dwie świeczki.
Święta Bożego Narodzenia
Święta Bożego Narodzenia w Finlandii są traktowane bardzo wyjątkowo. To państwo o głębokiej tradycji luterańskiej, stąd duży nacisk kładzie się na wiarę i obrzędy z nią związane. Przygotowania świąteczne zaczynają się już w listopadzie, ze względu na krótkie dni. 13 grudnia obchodzony jest Dzień św. Łucji, uważanej za ucieleśnienie dobroci, który ma przygotować ludzi do zbliżających się świąt. Przed świętami ubiera się choinkę, w oknach pojawiają się dekoracje, w każdą niedzielę Adwentu zapala się świeczkę, a w Wigilię obdarowuje się prezentami, zaprasza św. Mikołaja i spędza czas w gronie rodziny.
Obyczaje
Sauna odgrywa szczególną rolę w życiu Finów. Zazwyczaj przebywa się w niej w towarzystwie rodziny lub przyjaciół, ale również bardziej nieformalne spotkania zawodowe mogą się tam odbywać. W kraju jest ponad 2 miliony saun, podczas gdy samych Finów jest około 5,3 milionów.
W Finlandii istnieje długa tradycja utrzymywania równości płci. Uczestnictwo kobiet w polityce i życiu publicznym jest tu zawsze dobrze widziane. Finlandia była pierwszym krajem, który zagwarantował kobietom prawo do głosowania (1906). Rok później 9% składu parlamentu stanowiły kobiety. Obecnie jest ich około jednej trzeciej.
Podczas gdy kobiety pracują razem z mężczyznami w biznesie, przemyśle i administracji, ich zarobki wynoszą jedynie 81% zarobków mężczyzn na tych samych stanowiskach. Pomimo obowiązków zawodowych, często muszą też same zajmować się domem i dziećmi.
Narodowy charakter Finów często opisuje się jako połączenie germańskiej pracowitości ze słowiańską melancholią. Finowie znani są ze swej bezpośredniości i upartości (po fińsku taka postawa nazywana jest 'sisu'.
We współczesnej Finlandii panuje poszanowanie dla równości, liberalizmu i oddanie idei państwa opiekuńczego, któremu obcy jest podział na klasy społeczne. Ważny jest również protestancki etos pracy i wiara w istotność powszechnej edukacji.
Jednak Finowie nie są aż tak spokojni jak reprezentant tego państwa w programie „Europa da się lubić”, Toni Hyyryläinen. Toni idealnie nadaje się na potwierdzenie stereotypu o łagodnym, dbającym o zdrowie, zapewniającym bezpieczeństwo obywatelu Finlandii. W rzeczywistości nie wygląda to tak różowo. Finowie piją i to dużo. A jak wypiją, to się awanturują. Bramkarze pracujący w klubach coraz częściej myślą o zakładaniu kamizelek kuloodpornych. Alkohol w kraju reniferów jest drogi. Także słynna wódka czysta „Finlandia”, więc mieszkańcy często wyjeżdżają do położonego za wodą Tallina. W weekendy połowa Helsinek jedzie zaopatrzyć się w wysoko procentowe trunki. Skąd my to znamy? Może dlatego jest to kraj z najwyższą liczbą rozwodów. Tak kończy się aż 50 procent małżeństw. Przyczyną tego jest również bardzo rozwinięta opieka społeczna. Matki samotnie wychowujące dzieci żyją jak pączek w maśle, podobnie jak bezdomni, bezrobotni. Finlandia bardzo wzięła sobie do serca ideę św. Mikołaja.
Z czego słynie Finlandia?
Muminki – fikcyjne istoty o antropomorficznej budowie ciała (nieco podobne do hipopotamów, ale dwunożne), zamieszkujące pewną dolinę gdzieś wFinlandii, bohaterowie cyklu dziewięciu książek fińskiej (piszącej po szwedzku) pisarki Tove Jansson. Pierwsza książka o Muminkach powstała w 1939 a opublikowana została w 1945.
Wszystkie książki o Muminkach odniosły sukces: zostały przełożone na ponad trzydzieści języków. Muminki doczekały się też swojej wersji teatralnej, filmowej, radiowej, telewizyjnej i komiksowej. W Tampere, trzecim co do wielkości fińskim mieście, mieści się Muzeum „Dolina Muminków”. Natomiast w Naantali, miejscowości położonej niedaleko Turku, powstał park rozrywki "Dolina Muminków".
Nokia – fińskie przedsiębiorstwo elektroniczne zajmujące się obecnie produkcją urządzeń dla telekomunikacji, powszechnie znane z produkcji telefonów komórkowych.
Przedsiębiorstwo założone zostało w roku 1865 jako fabryka masy papierniczej, następnie zajmowało się produkcją kabli i galanterii gumowej. Przedsiębiorstwo zaczęło używać nazwy Nokia, po przeniesieniu produkcji do miasta Nokia w Finlandii. Po przeprowadzce przedsiębiorstwo weszło w branżę elektroniczną, produkując elektronikę użytkową: telewizory, magnetowidy, zestawy do odbioru telewizji satelitarnej, a także podzespoły elektroniczne. Nokia przez krótki okres produkowała własne roboty przemysłowe. Wraz z rozwojem branży informatycznej oraz komputeryzacji przedsiębiorstwo rozszerzyło branżę o monitory komputerowe, a następnie o dedykowane urządzenia oparte na układach cyfrowych, telefony i interfejsy dla telefonii komórkowej by w końcu całą produkcję skoncentrować głównie na rynku telefonii cyfrowej. Spółką-córką jest producent opon Nokian, organizator Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej w Błocie.
Nokia jest koncernem międzynarodowym – zatrudnia 112 tys. osób w 120 krajach. Tworzy 20% całego eksportu Finlandii. W kwietniu 2006 więcej niż co trzeci (35%) telefon komórkowy sprzedawany na świecie został wyprodukowany przez Nokię. Nokia jest w pierwszej dziesiątce firm rozpoznawanych przez konsumentów na świecie.
Główna siedziba firmy Nokia znajduje się w Keilalahti w miejscowości Espoo w Finlandii.
Finlandia – wódka produkowana w Finlandii od 1970 r., o zawartości ok. 40% alkoholu. Istnieją też jej inne odmiany, ale nie są one dostępne na wszystkich rynkach (m.in Finlandia o 60% zawartości alkoholu)
Powstaje ze spirytusu jęczmiennego, według zapewnień producenta powstaje tylko ze starannie wyselekcjonowanych 6-rzędowych źdźbełjęczmienia i naturalnie czystej wody lodowcowej, pozyskiwanej w miejscowości Koskenkorva. Produkt poddawany jest ponad 200 procesom destylacyjnym.
Butelka (ice bottle) została zaprojektowana przez fińskiego projektanta Tapio Wirkkali. Obecna butelka wódki Finlandia została zaprojektowana przez firmę Hanson Associates z Filadelfii. Wprowadzono ją na rynek w 1998 r. Dodano srebrną zakrętkę a papierową etykietę zamieniono na lakierowaną na szkle. Zmiana spowodowała dwukrotny wzrost sprzedaży na rynku amerykańskim.
Ciekawostki
1. To, co jest często i mocno podkreślane, kiedy opowiada się na temat Finów, to to, że nie lubią dużo mówić.
Odpowiadają zwięźle i na temat. Jeśli nie rozwijają odpowiedzi, nie jest to odbierane jako przejaw złego nastawienia, po prostu wypowiedzieli się i starczy. Nie przerywają innym. Milczą, zanim odpowiedzą - zastanawiają się.
Ogólnie cenią milczenie, nie peszy ich ono. Często można spotkać w pubie kilka siedzących w swoim towarzystwie osób, które nie rozmawiają ze sobą. Nie ma w tym nic złego, relaksują się w milczeniu.
Finowie nie lubią dyskutować na drażliwe tematy (np. polityka, zarobki).
Nie mówią też: "Musimy wybrać się kiedyś na kawę", bo wiadomo, że to nigdy nie nastąpi. Nie lubią takiego czczego gadania. Nie mówią dużo, bo w ich odczuciu jak ktoś dużo mówi, to znaczy, że pewnie mówi nieszczerze.
Naturalnie unikają też mówienia "ja". Fin zamiast "zrobiłem kawę" powie "kawa jest gotowa".
2. Finowie są pragmatyczni w wielu dziedzinach życia. Ich mieszkania podobno pozbawione są zbędnych ozdób. W życiu ważne jest, by przedmioty były użyteczne i schludne, a także - ładnie zaprojektowane, ale to wyraża się właśnie w prostocie.
3. Chociaż Finlandia jest bogatym krajem, miasta są bardzo nowoczesne, a Finów stać na wiele, lubią oni wracać do natury - często wyjeżdżają do domków letniskowych, gdzie nie ma np. prądu, bieżącej wody, toalety. Spędzają czas łowiąc ryby, polując, zbierając grzyby i jagody.
4. W języku fińskim brak jest rozróżnienia na rodzaje. Nie mówi się "ona" i "on". Jest jedna trzecia osoba. Płeć gdzieś zanika. Zwłaszcza, gdy czyta się książkę, czasem trudno zorientować się, czy dany bohater to faktycznie bohater czy bohaterka.