Scenariusze zajęć dotyczące opanowywania i przezwyciężania złości i agresji.
Scenariusz zajęć- wyrażanie emocji.
GRUPA WIEKOWA: klasy licealne (I-III)
CELE OGÓLNE:
Kształcenie świadomości przeżywanych emocji, rozwój empatii oraz podwyższanie poziomu samooceny.
CELE OPERACYJNE:
Uczestnik zajęć powinien:
-wiedzieć i rozumieć jak ważne w życiu są emocje;
-rozumieć, czym są emocje pozytywne a czym są emocje negatywne;
-przewidzieć konsekwencje własnego zachowania, które powodują występowanie poszczególnych uczuć;
-docenić wartość współdziałania, dobrej komunikacji w budowaniu zgranego zespołu;
-odkryć pozytywne strony swojej osobowości, dostrzegane przez innych;
-nawiązać bliższą wieź emocjonalną z członkami grupy;
-otworzyć się na pomoc innemu człowiekowi.
METODY i FORMY PRACY:
-kalambury (gra słowo-ruchowa)
-pantomima
-praca w grupach
-praca w parach
-rysunek (kontur twarzy)
-rysunek (dłoń)
CZAS ZAJĘĆ: 60 min.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
-kartki białego papieru;
-2 brystole
-flamastry, markery
-karteczki z nazwami uczyć, emocji (liczba zależna od ilości uczestników)
-rysunek (kontur twarzy- liczba zależna od ilości uczestników) załącznik nr1
PRZEBIEG ZAJĘĆ:
Powitanie uczestników. Słowo wstępne: Dzisiejsze zajęcia poświęcimy poznawaniu naszej emocjonalnej strony osobowości.
ĆWICZENIE nr 1 (10 min.)
(zajęcia w kręgu)
Zaproponuj uczniom, aby usiedli w kręgu, zajmując wszystkie miejsca. Następnie rozdaj każdemu uczestnikowi zajęć identyczne karty z konturem twarzy. Poproś, o dorysowanie brakujących elementów (usta, nos, oczy, brwi, zęby, dołeczki, zmarszczki itp.) tak, aby twarz wyrażała uczucie, emocję obecnie przez osobę przeżywaną. Gdy uczestnicy będą już gotowi, każdy kolejno przedstawia swój rysunek grupie i mówi: „ Tu i teraz czuję się …. , ponieważ….”
Wnioski:
Uczestnicy informują nas w jakim nastroju przyszli na zajęcia. Każdy doświadcza indywidualnie różnych emocji, nie każdy potrafi otwarcie o nich opowiedzieć innym. Powinniśmy być wyrozumiali dla osób, których nastrój nie jest w danej chwili pozytywny i starać się zrozumieć ich sytuacje.
ĆWICZENIE nr 2 (10 min.)
(zajęcia w kręgu)
Uczestnicy zajęć pozostają na swoich miejscach w kręgu. Prowadzący zajęcia rozdaje każdemu uczestnikowi 1 białą kartkę papieru. Należy odrysować na niej dłoń (obojętne: prawa czy lewa). W środku odrysowanej dłoni wpisuje swoje imię oraz nazwisko. Następnie, kartkę z dłonią podaje do osoby siedzącej w lewo. Ta z kolei, wpisuje do środka dłoni pozytywną cechę!, zaletę osoby!, do której „dłoń” należy. Zabawa kończy się, gdy każdy z uczestników uzupełni „dłonie” swoich towarzyszy w grupie oraz gdy powróci do niego jego „dłoń”. Uczestnicy mają chwilę na zapoznanie się z opiniami kolegów o sobie. Każdy wybiera najatrakcyjniejszą, najbardziej zaskakującą zaletę dostrzeżoną przez kolegów i prezentuje ją na forum grupy.
Wnioski:
Ćwiczenie służy odkryciu pozytywnych cech naszej osobowości, często niedostrzeganych przez samych siebie. Nasza samoocena zdecydowanie ulega poprawie. Uczestników zajęć możemy spytać Jak się czuli podczas czytania opinii kolegów o sobie? Czy mieli trudności z zapisaniem miłego zdania o innych? Czy nastrój uległ poprawie, dzięki ćwiczeniu?
ĆWICZENIE nr 3 (10 min.)
(zajęcia w kręgu)
Prowadzący zajęcia szuka ochotnika do rozpoczęcia następnego ćwiczenia- o nazwie kalambury. (Może również samodzielnie wyznaczyć osobę.) Ochotnik losuje karteczkę i zapoznaje się z jej treścią dotyczącą z nazwy emocji, uczucia. Nie mówi na głos co wylosował. Następnie demonstruje np. mimiką twarzy, ruchem, postawą ciała, gestem lub przy pomocy rekwizytu wylosowane słowo. Grupa odgaduje hasło. Osoba, która wypowie nazwę uczucia, losuje następną karteczkę i pokazuje grupie hasło, oczywiście bez pomocy słów. Gra toczy się do momentu, aż wylosowane będą wszystkie karteczki.
Wnioski:
Bardzo ważne jest poprawne rozpoznawanie i nazywanie emocji. Niektóre z nich są bardzo do siebie podobne. Uczestnicy mają niełatwe zadanie, liczy się dobra komunikacja, oryginalność w pokazywaniu uczucia a także precyzja w jego odgadnięciu.
ĆWICZENIE nr 4 (10 min.)
(zajęcia w parach)
Ćwiczenie zatytułowane jest „ślepe samochody”. Ważna jest parzysta liczba uczestników, prowadzący może również brać udział w ćwiczeniu. Uczestnicy samodzielnie dobierają się w pary. Osoby w parze stoją jedna z druga w tym samym kierunku. Osoba z przodu (samochód) ma ręce wyciągnięte do przodu i zamknięte oczy. Osoba stojąca tuż za nią (kierowca) trzyma ręce na barkach osoby z przodu. Zadaniem kierowcy jest prowadzenie samochodu, tak by uniknąć zderzenia z innymi parami. Używa ona komunikatów słownych: w prawo, w lewo, stój, do tyłu itp. Następnie następuje zamiana ról- kierowca, samochód.
Wnioski:
Nie jest łatwo zaufać innej osobie i zdać się na nią. Często możemy nie rozumieć przekazywanych sobie komunikatów. Uczestnikom należy zadać pytania W której roli czułeś się bardziej komfortowo: w roli kierowcy czy samochodu? Dlaczego? Czy łatwo było Ci zaufać drugiej osobie? Czy bez problemu sterowałeś drugim człowiekiem?
ĆWICZENIE nr 5 (10 min.)
(zajęcia w grupach)
Rzeźba z osób. Uczestników dzielimy na 2 grupy. (odliczanie np. wiśnia, gruszka, wiśnia, …). Każda grupa wybiera swojego przewodniczącego- rzeźbiarza, pozostałe osoby to modele. Grupa ustala temat rzeźby i uzgadnia koncepcję. Rzeźbiarz konstruuje z osób nieruchomą rzeźbę, przedstawiającą scenkę z życia, sytuację wybrana przez grupę. Następnie prezentuje swoje dzieło drugiej grupie i opowiada o jej tworzeniu. Druga grupa po obejrzanej prezentacji, demonstruje swoją rzeźbę a rzeźbiarz opowiada o niej.
Wnioski:
Ćwiczenie pozwala otworzyć się na grupę, kształtuje współpracę. Od rzeźbiarza wymaga się kierowania grupą i czuwania nad powodzeniem zadania. Wieź między uczestnikami zabawy zacieśnia się, przełamana zostaje granica dystansu. Warto zapytać rzeźbiarza o współpracę z modelami i łatwość porozumienia się z innymi.
ĆWICZENIE nr 6 (10 min.)
(zajęcia w grupach)
Uczestnicy zajęć pozostają w swoich 2 grupach. Pierwsza grupa tworzy klub pesymistów a druga klub optymistów. Zadaniem grup jest zapisanie flamastrami na kartkach brystolu swojego regulaminu oraz 5 zdań wyrażających myśli typowe dla członków swojego klubu. Następnie opracowują oni scenkę z życia klubu i prezentują ją na forum grupy zajęciowej, łącznie z zapisanym wcześniej regulaminem.
Wnioski:
Prezentacje klubów zaczynamy od grupy pesymistów, by zajęcia skończyć optymistycznie. Na zakończenie przeprowadzamy krótka pogadankę na temat wcielania się w narzucone role. Jak czujemy się gdy rola która mamy odgrywać, nie pasuje do naszego usposobienia, charakteru i aktualnego nastroju? Czy łatwo przyjmujemy narzucone role?
Podsumowanie dzięki zebraniu wniosków cząstkowych z każdego ćwiczenia we wniosek ogólny. Podziękowanie uczestnikom za współpracę, aktywność i pomysłowość.
Scenariusz zajęć dotyczący wyrażania gniewu i innych negatywnych emocji.
PRZEBIEG ZAJĘĆ:
Powitanie uczestników. Słowo wstępne: Dzisiejsze dotyczyć będą naszej emocjonalnej strony osobowości. Skupimy się głównie na emocjach negatywnych i umiejętności wyrażaniu ich.
GRUPA WIEKOWA: klasy licealne (I-III)
CELE OGÓLNE:
Kształcenie świadomości przeżywanych emocji i ich wpływu na nasze zachowanie, połączone z nauką nazewnictwa doświadczanych stanów.
CELE OPERACYJNE:
Uczestnik zajęć powinien:
-wiedzieć i rozumieć jak ważne w życiu są emocje;
-rozumieć czym są emocje negatywne;
-przewidzieć konsekwencje własnego zachowania, które powodują występowanie poszczególnych negatywnych uczuć;
-docenić wartość współdziałania, dobrej komunikacji w budowaniu zgranego zespołu;
-odkryć nieznane strony swojej osobowości;
-nawiązać bliższą wieź emocjonalną z członkami grupy.
METODY i FORMY PRACY:
-pantomima
-praca w grupach
-praca w parach
- praca indywidualna
- pogadanka
CZAS ZAJĘĆ: 60 min.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
- rysunki, wycinki z gazet przedstawiające ludzi w różnych sytuacjach;
-kartki białego papieru;
-flamastry, markery
-karteczki z nazwami uczyć, emocji (liczba zależna od ilości uczestników)
-butelka
ĆWICZENIE 1. (10 min.) Co nowego i dobrego?
(praca indywidualna)
Prowadzący rozkłada przed uczestnikami ilustracje postaci z gazet, które swoją postawą ciała i mimiką wyrażają rożne emocje w zaskakujących sytuacjach. Uczestnicy wybierają jedną postać, która przedstawia ich aktualne emocje, z jakimi przyszli na zajęcia lub emocje jakie im w dniu dzisiejszym towarzyszą. Argumentują na forum swój wybór.
Wnioski:
Poznajemy dzisiejsze pozytywne bądź negatywne uczucia uczestników zajęć.
ĆWICZENIE 2. Pogadanka na temat negatywnych emocji. (10 min.)
Wspólnie znajdujemy odpowiedzi na pytania:
- jak mogą zachowywać się osoby gniewające się na siebie?
- jakie mogą być ich uczucia?
- w jakich sytuacjach się gniewają i dlaczego?
- czy łatwo jest pogodzić się z osobą, na którą się gniewamy?
- po czym można poznać, że ktoś złości się?
- po czym poznaję, że ja się złoszczę?
- o czym mówi nam złość?
- jakie są dobre strony złości?
- jakie są złe strony złości?
- sposoby radzenia sobie z gniewem np. poinformowanie o swoich emocjach, decyzja o "odpuszczeniu sobie" itp.
ĆWICZENIE 3. (10 min.) Wściekłe początki zdania.
(praca indywidualna)
Uczestnicy dostają karty papieru. Zapisują na nich dokończenie podyktowanych przez prowadzącego zdań:
1. Kiedy jestem wściekły, wtedy…….
2. Mój najlepszy przyjaciel złości mnie, gdy…….
3. Nienawidzę chodzić na uczelnie, gdy….….
4. Kiedy inni się złoszczą wtedy ja…….
Wnioski:
Członkowie zajęć doświadczają możliwości by wypowiedzieć publicznie jakie kwestie ich irytują. Obiektywne spojrzenie na te kwestie pozwoli zastanowić się głębiej nad tym, czy faktycznie są to sytuacje, które powinny wywoływać wściekłość.
ĆWICZENIE 4. (10 min.)
(praca w parach; ćwiczenie w kręgu)
Grupa uczestników siedzi w kręgu. Tworzymy najlepiej przypadkowe pary lub prosimy uczestników o dobranie się w pary. Pierwsza para poproszona jest o staniecie w środku utworzonego kręgu. Po zapowiedzi prowadzącego ma wykonać określone czynności:
1.Kłocic się ze sobą.
2.Być dla siebie czułym.
3.Być wściekłym na siebie.
4.Pocieszac się wzajemnie.
5.Bać się czegoś.
Wnioski:
Po zakończonym ćwiczeniu wspólnie zastanawiamy się czy osoby wyrażają uczucia w sposób odmienny czy podobny, na czym polegają ewentualne różnice. itp. Czy nasza natura jest bardziej kłótliwa czy przyjazna? Którą symulacje czynności było najtrudniej odegrać i dlaczego?
ĆWICZENIE 5. „Trojaczki” (10 min.)
(praca w trójkach)
Aby lepiej zrozumieć siebie i nauczyć się współpracy, tworzymy grupy 3-osobowe, każdy z zespołów pracuje nad zdaniem. Osoby wspólnie:
Wypisują na kartce 3 rzeczy jakich każdy nie lubi.
Wypisują na kartce 3 rzeczy które każdy z tej trójki lubi.
Wypisują na kartce 1 rzeczy, jakiej nie lubi tylko 1 osoba.
Wypisują na kartce 1 rzeczy, jaką lubi tylko 1 osoba.
Wnioski:
Po zakończonym ćwiczeniu powstaje pytanie, czy łatwo/ trudno było odnaleźć różnice/ podobieństwa? Czy dopowiedzieliśmy się czegoś nowego? Czy panowała zgodna współpraca?
ĆWICZENIE 6. „Gra w uczuciową butelkę” (15 min.)
(ćwiczenie w kręgu)
Uczestnicy siadają w kręgu. Prowadzący rozkłada kartoniki z nazwami uczuć przed uczestnikami. W środku kręgu leży butelka. Pierwszy ochotnik wybiera osobę, która mimicznie pokaże uczucie wskazane przez pokręcenie butelką. Wyznaczona osoba pokazuje pantomimicznie uczucie, wybiera kolejną osobę i kręci butelką.
Wnioski:
Grupa odpowiada na pytania:
-Jak się czułeś podczas oglądania scenek z uczuciami?
-Jak się czułeś odgrywając scenki z uczuciami?
-Przedstawienie którego uczucia sprawiło ci najwięcej trudności?
-Odgadnięcie którego uczucia sprawiło ci najwięcej trudności?
-W jakich innych sytuacjach możemy przeżywać przedstawione uczucia?
-W jakich sytuacjach masz trudności z rozpoznaniem uczuć, które przeżywa inna osoba?
Scenariusz zajęć dotyczący poprawnej, bezkonfliktowej komunikacji. Nauka negocjacji.
PRZEBIEG ZAJĘĆ:
Powitanie uczestników. Słowo wstępne: Dzisiejsze dotyczyć będą poprawnej, bezkonfliktowej komunikacji. Nauczymy się także zasad negocjacji.
GRUPA WIEKOWA: klasy licealne (I-III)
CELE OGÓLNE:
Kształcenie umiejętności komunikowania się z innymi ludźmi, pozbawionego zabarwienia konfliktowego.
CELE OPERACYJNE:
Uczestnik zajęć powinien zdobyć:
- umiejętność określenia czynników utrudniających i ułatwiających kontakt między ludźmi
- uświadomienie wpływu swojej osoby na innych ludzi
- świadomość swojej roli w komunikacji interpersonalnej
-przewidzieć konsekwencje własnego zachowania, które powodują występowanie poszczególnych negatywnych uczuć;
-docenić wartość współdziałania, dobrej komunikacji w budowaniu zgranego zespołu;
-nawiązać bliższą wieź emocjonalną z członkami grupy.
- umiejętność odróżniania stanowisk od interesów
- rola mowy ciała oraz tonu głosu w komunikacji i rozwiązywaniu konfliktów
- rozwój kreatywności, pomysłowości połączony z humorem
- zrozumienie istoty współodpowiedzialności za dobrą atmosferę w np. klasie
- ćwiczenie umiejętności negocjowania.
- uczeń uświadomi sobie istotę sytuacji konfliktowej
- uczeń pozna własne strategie postępowania w przypadku zaistnienia sprzecznych interesów
- uczeń pozna uczucia związane z przeżywaniem sytuacji konfliktowej
- rozwinie umiejętności konstruktywnego rozwiązywania konfliktów
- umiejętność racjonalnej oceny sytuacji
- uczenie się ugodowego postępowania
METODY i FORMY PRACY:
- praca w parach
- burza mózgów
- rozmowa kierowana
- metoda inscenizacji- odgrywanie ról
-praca w trojkach
CZAS ZAJĘĆ: 60 min. +10min.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
- kartki papieru, mazaki
- kolorowa kreda, tablica
- scenariusze scenek wydrukowana na kartach
-cukierki
ĆWICZENIE 1. Konflikty a negocjacje (25 min.)
(praca w parach)
Zaproponuj uczniom, by porozmawiali w parach, zapisując na kartce odpowiedź na pytanie:
Co wiem na temat konfliktów? Co wiem na temat negocjacji? Następnie poproś, by podzielili się swoimi odpowiedziami. Niech każda para zgłasza kolejno po jednej odpowiedzi (nie powtarzając podobnych). Zapisuj je na tablicy. W razie potrzeby pytaj autorów odpowiedzi, co mają na myśli.
Przykładowe odpowiedzi:
- konflikty przejawiają się w różnych formach, w zależności od ich nasilenia (np. kłótnia a wojna);
- konflikty składają się głównie z konfliktu interesów (konkurowanie o te same korzyści, wtedy negocjujemy),
- konfliktu danych (różna interpretacja informacji), wartości (różne światopoglądy) oraz konfliktu relacji (negatywne nastawienie do partnera negocjacji);
- konflikty mają swoje minusy (np. napięte stosunki z drugą osobą) oraz plusy (np. rozładowanie
atmosfery, kreatywne rozwiązanie problemu);
- wyróżniamy cztery główne metody rozwiązywania konfliktów (negocjacje, mediacje, arbitraż
i proces sądowy);
- negocjacje dają nam największą kontrolę nad przebiegiem rozwiązywania konfliktu, gdyż
w procesie nie bierze udziału trzecia strona (mediator, arbiter czy sędzia).
Zaznacz na tablicy (np. różnymi kolorami) słowa o wydźwięku negatywnym, pozytywnym
i neutralnym.
Poproś, by uczniowie wskazali różne metody rozwiązywania konfliktów.
Upewniaj się też, że wszyscy pozostali rozumieją sens poszczególnych zapisów.
Wnioski:
Podsumuj tę część zwracając uwagę na to, że:
- konflikty miedzy ludźmi są czymś naturalnym;
- wiedza dotycząca różnych metod rozwiązywania konfliktów jest ważna;
- negocjacje to bardzo istotna metoda, dająca nam największą kontrolę nad przebiegiem rozwiązywania konfliktu.
ĆWICZENIE 2. Stanowiska a interesy (10 min.)
(praca w parach)
Zaproponuj uczniom, by porozmawiali w parach, zapisując na kartkach odpowiedź na
pytania: Co to jest stanowisko negocjacyjne? oraz Co to jest interes negocjacyjny?
Poproś uczniów, by podzielili się swoimi odpowiedziami. Niech każda para zgłasza kolejno jednej odpowiedzi (nie powtarzając podobnych). Zapisuj je na tablicy. W razie potrzeby pytaj autorów odpowiedzi, co mają na myśli. Następnie poproś, aby wspólnie wskazali różnice między stanowiskami a interesami.
Wnioski:
Każdy uczestnik ćwiczenia ma świadomość różnicy pojęć interes i stanowisko.
ĆWICZENIE 3. Gra „Ryba” (15 min.)
(praca w parach)
Zaproponuj do każdego etapu dwoje ochotników (najlepiej chłopca i dziewczynę). Zadaniem każdego z nich jest odegranie scenki, zadaniem reszty grupy będzie odgadnięcie scenariusza tej scenki.
Uwaga: Pamiętaj, aby zapoznać ochotników ze scenariuszem gry w miejscu odizolowanym od reszty grupy (np. na zewnątrz klasy).
W pierwszej scence ochotnicy mogą używać tylko jednego słowa – ryba.
Scenka:
dziewczyna- wypomina chłopakowi, iż zapomniał odebrać dziecko z przedszkola.
chłopiec- czuje się atakowany, wypomina jej, że nie posprzątała w mieszkaniu.
Wybucha kłótnia.
W drugiej scence dwoje nowych ochotników nie może gestykulować – ręce powinni trzymać splecione z tyłu. Nadal jedynym dozwolonym słowem jest ryba.
Scenka:
dziewczyna- tym razem dziewczyna prosi swojego chłopaka, by nie obrażał się i zdecydował się z nią nadal spotykać.
chłopak- waha się nieco, pozostaje jednak przy stanowczym nie, nie będzie się już z nią spotykał.
W trzeciej scence dwoje ochotników może stosować gesty, ale nie może wydawać z siebie
jakiegokolwiek dźwięku.
Scenka:
Dyrektor szkoły wydaje decyzję o pozostawieniu ucznia w tej samej klasie na kolejny rok. Uczeń broni się, pokazując swoje wcześniejsze dobre wyniki. Dyrektor jest jednak stanowczy. Dochodzi do ostrej kłótni, w wyniku której uczeń zostaje wyrzucony ze szkoły.
Wnioski:
Podsumowując wyniki ćwiczenia zwróć uwagę na:
- bogactwo mowy ciała –różnorodność gestów, mimiki i postaw ciała;
- istnienie całej gamy symboli o jednolitym dla wszystkich znaczeniu (np. skierowany do góry
kciuk oznaczający sukces i powodzenie);
- niebezpieczeństwo interpretacji mowy ciała z punktu widzenia naszych doświadczeń życiowych;
- zapytaj ochotników, jak się czuli grając w scenkach.
ĆWICZENIE 4. „Cukierki” (10 min.)
(praca w trojkach)
Uczestnicy dobierają się w trójki. Każda grupa dostaje 3 cukierki i kładzie je na środku ławki. W ciągu około 10 minut uczniowie mają podjąć decyzję, jak podzielić te cukierki między dwie osoby. Tylko dwie z trzech osób mają je dostać. Żadne zdawanie się na los, jak ciągnięcie zapałek czy rzucanie monety, nie może decydować, które dwie osoby dostaną cukierki. Po podjęciu decyzji uczestnicy udzielają sobie nawzajem informacji zwrotnych dotyczących uczuć związanych z zachowaniami ujawnionymi w toku konfliktu.
Wnioski:
- przedstawiciele grup mówią, czego dowiedzieli się o sobie i o swoim stylu rozwiązywania konfliktu:
a) czy walczyli o swoje interesy , czy z nich rezygnowali ;
b) czy próbowali szukać kompromisowych rozwiązań, jak wiele rozwiązań zaproponowali;
c) jakie widzą zalety i wady różnych postaw w sytuacjach konfliktowej;
d) czy zaprezentowane w tym ćwiczeniu strategie rozwiązywania konfliktów są podobne do tych, jakie stosują w życiu;
e) czy negocjowali z użyciem konkretnej techniki
ĆWICZENIE 5. „Centrum Kryzysowe” (10 min.)
Jesteście grupą kierującą Centrum Kryzysowym w waszym mieście. Musicie podjąć bardzo ważną decyzję. W jednym z hoteli w waszym doszło do eksplozji gazu. Większość osób została uratowana, jednak pod gruzami pozostało jeszcze 5 żywych osób. Zespół ratunkowy dotrze do nich za 20 minut. Niestety, ze zniszczonej instalacji ulatnia się gaz, co grozi kolejną eksplozją. Nie wiadomo, czy zespół ratunkowy będzie mógł przebywać tak długo, by uratować wszystkich zasypanych.
Uwaga! Musicie jednomyślnie, w ciągu 20 minut, ustalić kolejność, w jakiej wydobywane będą spod gruzów osoby. Pamiętajcie, że być może uda się uratować tylko pierwszą osobę z waszej listy.
Uwięzieni:
- Słynny chirurg przeprowadzający operacje serca, będący u szczytu kariery, kawaler, 34 lata;
- Chłopiec, 13 lat, bardzo uzdolniony matematycznie;
- Nauczycielka, 38 lat, dwoje dzieci;
- Naukowiec, 38 lat, bliski odkrycia lekarstwa na raka, bezdzietny, sam choruje na raka;
- Dziewczyna, 18 lat, ucząca się, dorabiająca jako recepcjonistka w hotelu, co pozwala utrzymać
jej rodzinę: chorą matkę i młodszego brata.
Wnioski:
- trudność decydowania o ludzkim losie w sytuacji kryzysowej
- nauka szybkiego podejmowania decyzji w porozumieniu z innymi może uratować drugiego człowieka
- jakimi byliśmy negocjatorami? Czy taki styl negocjacji dominuje w naszym realnym życiu?