TEMAT: Omów klasyczne i nieklasyczne definicje prawdy.

Prawda jest cechą wypowiadanych zdań, która określa ich zgodność z rzeczywistością. Już w starożytności filozofowie zajęli się problemem zdefiniowania tego pojęcia. Definicję słowa „prawda” dzielimy na klasyczną i nieklasyczną.

Klasyczną definicję prawdy jako pierwszy omówił Arystoteles i brzmi ona następująco: „Dane zdanie A jest prawdziwe wtedy i tylko wtedy kiedy stan faktyczny opisany przez zdanie A ma rzeczywiste miejsce”. Jeżeli przyjmiemy taka koncepcję, to zdanie „pada deszcz” jest prawdziwe wtedy i tylko wtedy, kiedy na dworze pada deszcz. Klasyczna definicja prawdy opiera się na realizmie. W Metafizyce Arystotelesa możemy znaleźć wiele określeń, które odnoszą się do pojęcia „prawda”. Przykładem tego może być zdanie: „Prawda albo fałsz z punktu widzenia rzeczy zależy od ich połączenia lub rozdzielenia. Kto więc myśli o rozdzielonym, że jest rozdzielone, a o połączonym, że jest połączone, mówi prawdę, natomiast głosi fałsz, gdy myśli przeciwnie o tym stanie rzeczy”. Klasyczna definicja prawdy jest bardzo dobrze wyjaśniona u św. Tomasza z Akwinu. Twierdził on, że prawda może być rozumiana na 3 sposoby. Pierwszym z nich jest rozumienie metafizyczne, oznacza to, że prawdziwe jest to, co istnieje, prawda jest zamienna z bytem oraz każda rzecz, o ile istnieje, jest prawdziwa. Drugi sposób rozumienia prawdy jest teoriopoznawczy, czyli prawda zachodzi wówczas, jeżeli to co jest w naszym intelekcie jest zgodne z rzeczywistością. Ostatnim sposobem wg św. Tomasza jest sposób logiczny, oznaczający, iż wszystko co wskazuje na prawdę, ukazuje ją, prowadzi do niej.

Nieklasyczne definicje prawdy odnoszą się do rozumu, naszych przeżyć i doświadczenia życiowego. Aby uznać coś za prawdziwe należy oprzeć się na doświadczeniu i zgodności twierdzenia z ogólnymi prawdami. W przeciwieństwie do klasycznej definicji, nieklasycznych jest kilka. Pragmatyczna mówi nam, że „zdanie jest prawdziwe, wtedy i tylko wtedy kiedy zastosowanie w praktyce przynosi korzyść.” Twórcą tej teorii był William James. Koherencyjna definicja mówi, że „zdanie jest prawdziwe, wtedy i tylko wtedy, gdy jest zgodne z innymi, przyjętymi już zdaniami teorii.” Słowo koherencja znaczy zawieranie. Kolejną definicją nieklasyczną jest definicja oczywistościowa, mówiąca, że, „zdanie jest prawdziwe, wtedy i tylko wtedy, gdy jego treść jest oczywista. Tę formułę omówił Kartezjusz. Twierdził on, że zarówno prawda, jak i fałsz są sprawą uznania lub odrzucenia . Wyróżniamy jeszcze prawdę w sensie zgody powszechnej, mówiącą, że „zdanie jest prawdziwe, wtedy i tylko wtedy, kiedy jest przyjęte przez wszystkich ekspertów w danej dziedzinie.”

Dziś znamy wiele interpretacji odnoszących się do pojęcia „prawdy”. Te klasyczne i nieklasyczne poznaliśmy dzięki wielkim filozofom, którzy przez lata próbowali odnaleźć tę nieprostą definicję. Swój wkład w wyjaśnienie pojęcia „prawdy” ma polski filozof prof. Alfred Tarski, który zajął się wyjaśnieniem tego słowa, ale tylko w odniesieniu do języków formalnych.