WMN Metalurgia rok III data wykonania ćwiczenia: 23.10.2014
data oddania sprawozdania: 6.11.2014
Ćwiczenie 1
Otrzymywanie tlenku glinowego metodą Grzymka
Grupa I, Zespół 2
Kacper Bojda
Jarosław Kasprzyk
Robert Janica
Wstęp teoretyczny
Wyróżniamy dwie metody otrzymywania tlenku glinu:
Metoda Grzymka – otrzymywanie tlenku glinowego z boksytów niskiej jakości z dużą zawartością krzemionki i żelaza.
Etapy: spiekanie, ługowanie, odkrzemianie, karbonizacja
I Spiekanie (temp. 1375-1400⁰C) związków z Al2O3 : 5CaO 3Al2O3, CaO Al2O3, związków z SiO2 : CaO SiO2, związków z Fe2O3, związków z TiO2 . Następuje ochłodzenie. Powstaje spiek samorozpadowy (w temperaturze mniejszej od 675⁰C faza ɣ 2CaO SiO2 ,a w temperaturze 675-1420⁰C faza β 2CaO SiO2). Nastepuje przebudowa sieci krystalicznej i wzrost objętości o 10% co powoduje rozpad spieku. Jest to istotne, gdyż nie ma procesu rozdrobnienia.
II ługowanie (Na2CO3 o stężeniu 3-30g Na2O/l)
5CaO 3Al2O3 + 5Na2CO3 + 2 H2O=> 6NaAlO2 + 5 CaCO3↓+ 4 NaOH
Szkodliwymi reakcjami są reakcje wtórne wiążące Al. W związki nierozpuszczalne. Aby zapobiec reakcjom niepożądanym stosuje się proces ługowania w temperaturze ok. 70⁰C w czasie 30-60 min. i szybkim oddzieleniu roztworu od osadu.
CaO 3Al2O3 + 2NaOH + H2O=>Ca(OH)2+2NaAlO2 + H2O
2NaAlO2 + Ca(OH)2 + H2O=> 3CaO 3Al2O3 6H2O↓ +2NaOH + H2O
III odkrzemianie
W ługowaniu część krzemionki przechodzi do roztworu jako Na2SiO3 dlatego stosuje się proces odkrzemiania poprzez dodanie mleka wapiennego (Ca(OH)2)
Na2SiO3 + Ca(OH)2 + 2 H2O=> CaO Al2O3 2SiO2 2H2O+2NaOH
IV karbonizacja to przepuszczenie gazowego CO2 w celu wytrącenia czystego wodorotlenku glinkowego
Etap I (neutralizacja) 2NaOH + CO2 => Na2CO3 + H2O
Etap II (hydroliza) NaAlO2 + H2O=> Al(OH)3↓+ NaOH
Osad powstały po ługowaniu zawiera 2CaO SiO2 i CaCO3 przemywa się i otrzymujemy surowiec do produkcji cementu
Metoda Bayera
Jest to najbardziej rozpowszechniona metoda dla boksytów dobrej jakości. Uwodniony tlenek glinu rozpuszcza się selektywnie w stężonym roztworze NaOH
Al2O3 xH2O + 2NaOH=> 2NaAlO2 + (x+1)H2O
Krzemiona zawarta w boksycie reaguje z wodorotlenkiem tworząc krzemian sodowy, który przechodzi do roztworu. W wyniku reakcji z rozpuszczonym glinianem sodowym powstanie nierozpuszczalny uwodniony glinokrzemian sodowo-glinowy – Na2O Al2O3 2SiO2 2H2O.
Oczyszczanie roztworu z tego związku powoduje stratę Al2O3 oraz NaOH. Powinno być zatem w rudzie mało krzemionki. Większość tlenków obecnych w boksycie pozostaje nierozpuszczona przy ługowaniu. Ługowanie prowadzi się w serii autoklawów podgrzewanych bezpośrednio parą o ciśnieniu do 3MPa oraz w temperaturze 220-230⁰C. Po oddzieleniu części nierozpuszczalnych roztwór jest chłodzony, co powoduje jego rozpad na NaOH i Al(OH)3.Dla zwiększenia szybkości rozpadu dodaje się kryształy Al(OH)3.
Stosuje się również ługowanie w temperaturze 280⁰C, przy ciśnieniu 12-15 MPa. Uzysk jest wtedy wyższy i można przerabiać gorsze gatunki boksytów.
Do wiązania tlenku tytanu używa się CaO –zamiast tytanianu sodu powstaje słabiej rozpuszczalny tytanian wapnia. Odfiltrowany i przemyty gorącą wodą osad suszy się, a następnie wypala się w piecu obrotowym przy temperaturze 1200⁰C. Produkt zawiera 99,3-99,6% Al2O3, 0,4-0,55% Na2O, 0,005-0,04% Fe2O3 i 0,01-0,05 % SiO2.
Cel ćwiczenia:
Celem ćwiczenia jest zapoznanie się procesem otrzymywania tlenku glinowego metodą prof. J.Grzymka.
Przebieg ćwiczenia
Należy odmierzyć 60 ml r-ru wodnego sody (Na2CO3-2,8g/l ) i ługu sodowego (NaOH-2g/l) i przelać do zlewki 250 ml. Następnie podgrzać zlewke na palniku gazowym do 75 ⁰C. Odważyć 3 próbki po około 10 g spieku samo-rozpadowego (o zawartości Al2O3 14,5% wag.), wsypać do zlewki i poddać procesowi ługowania, używając mieszadła mechanicznego i utrzymując temperaturę 75⁰C. Ługować należy przez odpowiednio 15, 25 i 35 min, kolejno przesączyć gęstwę przez sączek do kolby próżniowej Erlenmayera przy użyciu pompki wodnej (na sączku pozostanie nierozpuszczalny ortokrzemian wapniowy 2CaO SiO2). Należy ostudzić przesączony roztwór (NaAlO2) do temperatury pokojowej po czym przeprowadzić proces karbonizacji za pomocą CO2 z butli, przepuszczając gaz przez roztwór umieszczony w kolbie przez 5 minut. Kolejnym etapem jest przesączenie roztworu przez sączek do próżniowej kolby Erlenmayera za pomocą pompki wodnej (osad na sączku to wydzielony Al(OH)3), przepłukanie pozostałości na sączku wodą destylowaną, a dalej wyjąć sączek z lejka i osuszenie go w suszarce w temperaturze poniżej 100⁰C. Na koniec zważyć ilość otrzymanego Al(OH)3 .
Opracowanie wyników
zawartość Al2O3 w spieku = 14,5 %
MAl2O3=102g
MAl(OH)3=78g
M1= 10,641g t1= 15min m1=1,486g
M2 =10,891 g t2= 25 min m2=1,499g
M3=10,214g t3= 35min m3=1,494g
10,641g*0,145=1,54g- tyle Al2O3 zawiera się w 10,641g spieku
10,891g*0,145=1,58g- tyle Al2O3 zawiera się w 10,891g spieku
10,214g*0,145=1,48g- tyle Al2O3 zawiera się w 10,214g spieku
2Al(OH)3=Al2O3+3H2O
2*78g=156g
Zawartość Al2O3 w Al(OH)3 otrzymanego po procesie ługowania
156g - 102g
1,486g - X
X=0,971g
156g - 102g
1,499g - Y
Y= 0,98g
156g - 102g
1,494g - Z
Z= 0,977g
Wydajność procesu:
η=$\frac{0,971}{1,54}*100\% = \ $63%
η=$\frac{0,98}{1,56}*100\% =$ 62,8%
η=$\frac{0,977}{1,48}*100\% =$66%
Tabela 1. przedstawiająca zestawienie wyników
Czas ługowania [min] | 15 | 25 | 35 |
---|---|---|---|
Masa próbki spieku [g] | 10,641 | 10,891 | 10,214 |
Masa otrzymanego po ługowaniu Al(OH)3 [g] | 1,486 | 1,499 | 1,494 |
Zawartość Al2O3 w Al(OH)3 po procesie ługowania [g] | 0,971 | 0,98 | 0,977 |
Zawartość Al2O3 w próbce [g] | 1,54 | 1,58 | 1,48 |
Wydajność procesu η [%] | 63 | 62,8 | 66 |
Wykres 1. Przedstawiający wydajność procesu.
Wnioski
Otrzymane wyniki uniemożliwiły poprawne wykonanie wykresu wydajności ługowania (wykres 1.). Wydajność powinna wzrastać, ale tylko do pewnego momentu, po ok. 25min powinna spadać. Spadek wydajności związany byłby jest z reakcją glinianu sodu z np. ortokrzemianem wapnia w wyniku czego powstałby osad 3CaO 3Al2O3 6H2O. Aby osiągnąć najlepszą wydajność procesu należy ługować nie dłużej niż 25 min, utrzymując także odpowiednią temperaturę
Źródła
home.agh.edu.pl/~zmsz/pl/pliki/mmn/MMN_W11_ALU.pdf
notatki własne