ZACHOWANIA OSÓB STARSZYCH

• Tendencja do uporu /upór starczy/

Trzymanie się własnych

przyzwyczajeń, odrzucanie

wszelkich nowości ma na

celu:

1. Unikanie niepewności

• Zachowania cd.

• działając zgodnie z dotychczasowymi przyzwyczajeniami czujemy się

pewnie i bezpiecznie, możemy

liczyć na sukces, co nie zawsze

może nastąpić.

2. Oszczędzanie wysiłku myślowego i decyzyjnego

• czynności są wykonywane

mechanicznie, nie wymagają

szczególnego zaangażowania

3. Unikanie zapominania szczegółów

• w zmienionym porządku,

niektóre czynności mogą być

przeoczone,

4. Unikanie opieki osób obcych

• trudności ze sprawnym

przyporządkowaniem się argumentom osób obcych,

• osoba starsza czuje się przytłoczona, szczególnie jeśli kilka osób naraz próbuje ją do czegoś nakłonić,

Uwypuklenie się określonych

cech charakteru u osób w

podeszłym wieku jest

bezpośrednio związane z:

1. cechami

które już poprzednio się utrwaliły i

były starannie pielęgnowane przez

całe życie

2. z zawodowymi i prywatnymi priorytetami /nauczyciel/,

3. z skłonnościami , motywami, celami

które działały stymulująca lub hamującą na utrwalenie się pewnych cech

4. z korekcją zachowań

wynikającą ze współżycia z innymi

lub brakiem w przypadku osób

samotnych

5. z odhamowaniem

w następstwie uszkodzeń

miażdżycowych powodujących, że

człowiek przekracza nabyte zasady

dobrego wychowania,

6. Obniżona zdolność do sterowania uczuciami

reakcje nieadekwatne do siły bodźca,

nagłe wybuchy płaczu, gniewu, które

też szybko znikają – obj. miażdżycy

tętnic,

7. Zahamowanie napędu

dotyczy obszaru zainteresowań i

kontaktów towarzyskich, może być

wywołane uczuciem znużenia,

utrudnionej orientacji, depresji,

demencji starczej itp./

• przy pozytywnej motywacji – mogą przejawiać ożywioną przedsiębiorczość,

8. Obniżenie intensywności przeżyć

stan ten jest często odbierany jako

stępienie, zobojętnienie emocjonalne,

• Zachowania te w dużej mierze zależą od sposobu przyjmowania doświadczeń życiowych i jak sobie ta osoba radziła w sytuacjach życiowych

• POSTAWA WOBEC UCZUĆ I ZACHOWAŃ OSOBY PIELĘGNOWANEJ

• negatywne uczucia lub działania prezentowane przez starych ludzi będące formą reakcji obronnych / często nieuświadamiane/ są dla personelu pielęgnującego trudne do zrozumienia,

• Tendencje do nieustępliwości

  • unikać wrażenia przymusu lub nadopiekuńczości,

  • w miarę możliwości zrezygnować z wydawania nakazów i zakazów – zastępować je motywowaniem, ofertami,

  • dawać szansę stawiania pytań i wspólnego naradzania

  • uszanować samodzielność i pozostawić obszar swobody,

  • unikać bezpośredniej negacji,

• Życzenia niemożliwe do spełnienia

• odwracać uwagę chorego od tematu,

• spróbować zmienić życzenia,

Agresja

• poznać przyczyny, nie odbierać ataków personalnie,

• proponować zajęcia, które będą odwodzić od problemów,

• włączyć farmakoterapię,

• nie unikać człowieka, który jest w stanie wzburzenia,

• okazywać cierpliwość,

• Zazdrość

• umacniać poczucie własnej wartości,

• dążyć do zmiany punktu odniesienia podopiecznego, z własnego ja na inne osoby,

• włączać człowieka zazdrosnego do opieki nad innymi,