BOHATEROWIE:

Tetyda - nereida, nimfa morska (matka Achillesa)
Książę tesalski Peleus (mąż Tetydy)
centaur Chiron w prezencie ślubnym dał młodej parze strzałę z jesionowego drzewa
Hefajstos - miecz hartowany, (bóg ognia)
Afrodyta - puchar złoty
Hera - cudną szatę
Atena - flet
Posejdon - parę koni
teść Nereus - puszkę cudownej soli
Eris - rzuciła jabłko niezgody
Parys - młody pasterz, syn Priama, król Troi
Hekabe - matka Parysa, żona Priama

Agamemnon - dowodził wojną trojańską
Myken - brat Menelaosa
Ajaks - syn Telamona
Teukrem - brat Ajaksa
Ajaks (II) - syn Oileusa
Diomedes - dowodził młodzieżą egejską
Nastor - stary, dzielny wojownik
Idomeneosz - dowodził Kreteńczykami
Achilles - syn Peleusa i Tetydy
Odyseusz - najchytrzejszy z wodzów
Kalchos - wróżbita, poprowadził flotę Achajów pod Troję
Ifigenia - córka Agamemnona
Klitajmestra - matka Ifigenii
Antenora - mądry człowiek
Hektor - najtężniejszy z bogów trojańskich
Cgryzesa - kapłanka, córka Apollina
Bryzejda - niewolnica Agamemnona
Patroklos - najdroższy przyjaciel Achillesa
Boreasz - wiatr północny
Hektor - syn Hermesa
Difoba - brat Parysa
Leotop - kapłan
Kasandra - jasnowidząca
koń - ofiara dla bogini Ateny
Astiana - niemowle
Laokon – kapłan

Wojna trojańska – plan.

1. Małżeństwo Tetydy, bogini morskiej i króla Tesalii Peleusa:

1. Wizyta Eros - Niezgody,

2. Pojawienie się złotego jabłka z napisem: "Dla najpiękniejszej",

3. Spór trzech bogiń: Atent, Afrodyty i Hery,

4. Rozwiązanie sporu na korzyść Afrodyty przez Parysa, syna króla Troi;

5. Obiecana nagroda dla Parysa - najpiękniejsza kobieta świata, Helena.

2. Igrzyska w Troi, zakończone zwycięstwem Parysa.

3. Wizyta Parysa w Sparcie:

1. Dziesięciodniowa gościna u Menelaosa,

2. Porwanie Heleny, żony gospodarza;

4. Wypowiedzenie wojny Trojanom i przygotowania greckie:

a) Achilles, syn Tetydy i Peleusa, przebrany za dziewczynę w celu uniknięcia wojny,

b) Chytry plan Odyseusza i namówienie Achillesa na udział w walkach,

c) Ifigenia - ofiara złożona przez Agamemnona, brata Menelaosa;

5. Przepowiednia upadku Troi.

6. Początek wojny:

a) turnieje rycerskie.

7. Dziesiąty, ostatni rok wojny:

1. zaraza - wynik gniewu Apollina,

2. kłótnia między Agamemnonem i Achillesem:

   • utrata branki Agamemnona,

   • porwanie branki Achillesa,

   • gniew herosa;

3. śmierć Patroklosa, przyjaciela Achillesa, z rąk Hektora,

4. pomsta na Hektorze,

5. wykupienie od Achillesa zwłok syna przez króla Priama,

6. zabicie Achillesa poprzez strzał w piętę,

7. podstęp Greków:

   • pozorny odjazd,

   • ukrycie się w drewnianym koniu i dotarcie do środka Troi,

   • ucieczka w nocy i rzeź wśród mieszkańców;

8. Wygrana Greków i pogrom Trojan.

Streszczenie Wojny Trojańskiej:

Kiedy Dzeus i Posejdon będąc jeszcze kawalerami, zabiegali o względy bogini morskiej Tetydy. Obydwaj zalotnicy zostali jednak ostrzeżeni przez Temidę, że syn Tetydy będzie potężniejszy od swego ojca. Ani Posejdon, ani Dzeus nie pragnęli mieć rywala w potomku, więc postanowili wydać Tetydę za śmiertelnika.
W tym czasie władca tesalski, Peleus, zakochał się w bogini. Miłość ta nie była odwzajemniona, a ilekroć książę zbliżył się do Tetydy, boginka przyjmowała wszelkie kształty - od najbardziej nieuchwytnych do najokropniejszych. Jednak książę nie zrażał się i wytrwale dążył do ślubu. Trud i staranie zostały wynagrodzone – wkrótce wyprawiono huczne wesele, na które zaproszono wielu bogów. W pewnym momencie zabawa została przerwana – pojawił się nieproszony gość – bogini niezgody, Eris. Bogini rzuciła na stół złote jabłko, z napisem „dla najpiękniejszej". W efekcie wybuchła wielka sprzeczka – wszystkie boginie uważały, że im należy się to jabłko.
Aby zażegnać spór, Dzeus kazał jednemu z biesiadników osądzić kto otrzyma jabłko. Wybrańcem Dzeusa był Parys, książę Troi. Przed narodzinami chłopca przepowiedziano, iż stanie się od zgubą państwa, a zrozpaczona matka kazała pasterzom porzucić noworodka w górach. Jednak jeden z pasterzy zabrał chłopca do swego domu i tam go wychował. Parys dorastał, nic nie wiedząc o swoim królewskim pochodzeniu. Teraz też wskazał na Afrodytę, która obiecała mu, że jeśli ją wybierze, to otrzyma od niej najcudniejszą kobietę na świecie – Helenę, mieszkającą w domu króla Menealosa, w Sparcie.
Niedługo potem w Troi urządzono publiczne igrzyska. Zwycięzcę – Parysa wzięto na królewski dwór. Tam w ciągu kilku dni, tajemnica jego pochodzenia wyszła na jaw. Już jako królewicz wybrał się po przyobiecaną Helenę. Wykradł ją z pałacu króla Menealosa, a wściekły król wypowiedział Troi wojnę.
Pod dowództwem Agamemnona, brata Menelaosa zebrała się wielka armia całej Hellady. Poszczególnymi oddziałami dowodzili znamienici wojownicy – przybył Nestor wiodąc wojowników z dolin Areny i Idomeus z Kretończykami. Na czele Megarejczyków podążał Ajaks, ze swym bratem Teukrem. Przybyli Diomes i Odyseusz. Brakowało tylko Achillesa, syna Paleusa, bez którego – w myśl przepowiedni – Troja nie mogła zostać zdobyta. Po niego Agamemnon wysłał przebiegłego Odyseusza. Gdy dotarł już i Achilles, wojska Spartańskie ruszyły do Troi. Tam wysłali do miasta Odyseusza i Menelaosa, którzy żądali wydania im Heleny. Trojanie odmówili wydania branki, i odprawili posłów. Rozpoczęła się wojna.
Zgodnie z przepowiednią walki miały trwać dziewięć lat i dopiero w dziesiątym roku miały skoczyć się zwycięstwem Spartan. I tak też było. Przez dziewięć lat rycerstwo walczyło mężnie i krwawo. To Trojanie atakowali Spartan, to znów ci drudzy przypuszczali szturm na miasto. Niekiedy odbywały się też jakby pojedynki poszczególnych rycerzy – walki te były zawsze na śmierć i życie. Wśród Greków na każdym polu triumfował Achilles, zaś po stronie Trojan zwyciężał Hektor. Któregoś dnia starli się i ci dwaj. Pojedynek wygrał Achilles. Widok padającego bohatera, Trojanie przyjęli jako znak klęski. Jednak Achilles niewiele przeżył wroga – padł wkrótce ugodzony strzałą, przez Parysa.
Wkrótce jednak Trojanie jeszcze bardziej upadli na duchu – pewnej nocy Diomedes i Odyseusz wkradli się do miasta i wynieśli stamtąd posąg bogini, który miał taką moc, że dopóki był w mieście, to nie mogło być ono zdobyte. W kilka dni później jednak, Trojanie zauważyli, iż Spartanie odpływają. Uradowani wysypali się z fortecy. Na przedpolu bitwy, zaraz za kurhanem Achillesa spostrzegli nowe dziwo – ogromnego, drewnianego konia. Ignorując sprzeciwy kapłana Laokoonu i wróżbitki Kasandry, konia – jako zdobycz – wprowadzono do miasta. Obawy jasnowidzącej okazały się słuszne – pod osłoną nocy, z drewnianego konia wyszło dwunastu wojowników na czele z Odyseuszem. Jednak Grecy wcale nie odpłynęli – schowali się jedynie za pobliską wyspą. Teraz wdarli się przez bramy otwarte przez śmiałków. Rozpoczęła się rzeź, którą zakończyło dopiero spotkanie Menelaosa z Heleną.