Hipoterapia dzieci z Zespołem Downa
Każdy z nas wyznacza sobie jakieś cele i dąży do ich osiągnięcia. Jak pisał Hermann Hesse : „Kiedy ktoś szuka […] wówczas łatwo może się zdarzyć, że oczy jego widza już tylko to, czego szukają, że nie jest w stanie niczego znaleźć, nic do siebie dopuścić, bo myśli tylko o tym, czego szuka, bo ma przed sobą cel, bo jest opętany myślą o celu. Zaś znajdować, to być wolnym, być otwartym, nie mieć żadnego celu.”1
Każde badanie naukowe posiada ściśle określony cel .Na początek należy określić czym tak naprawdę jest cel. Według T. Pilcha: celem badań jest dążenie do wzbogacenia wiedzy o osobach, rzeczach lub zjawiskach będących zespołem badań.2 Natomiast przedmiotem badań jest to, co stanowi podstawowe myśli, założenia czegoś, temat, treść, problem lub zagadnienie do rozwiązania.3
Przedmiotem tej pracy jest hipoterapia .Celem opracowania jest obserwacja jak hipoterapia działa na dzieci z Zespołem Downa. Terapia powinna między innymi osiągnąć zatrzymanie przetrwałych odruchów patologicznych, poprawić koordynację ruchową, napięcie mięśniowe. Celem hospitalizacji jest również stymulacja rozwoju psychicznego i społecznego pacjenta. Koń odgrywa bardzo ważną rolę w hipoterapii, posiada on wiele cech, które nie występują w żadnej innej metodzie terapeutycznej.
Dziecko jadąc na grzbiecie konia bombardowane jest różnymi bodźcami równoważnymi, dotykowymi czy proprioceptywnymi. Miednica, tułów i obręcz barkowa są w nieustannym ruchu, który jest zgodny z fizjologicznym wzorcem chodu człowieka. Koń wymaga od jeźdźca utrzymania równowagi. Przez to możemy osiągnąć napięcie mięśni potrzebnych do chodzenia. Poprzez ułożenie kończyn dolnych w trójzgięciu i odwiedzeniu, rozgrzaniu mięśni i przeciwstawnym skrętom biodra-barki, możemy osiągnąć zmniejszenie spastyczności poszczególnych części ciała. Terapia koniem pozwala uzyskać regulację napięcia mięśniowego, hamuje przetrwałe odruchy toniczne, koryguje wady postawy. Hipoterapia pozwala poznać czym jest samodzielność, uczucie sukcesu, daje szansę przeżycia uczuć radości, satysfakcji. Ruch konia, jego ciepło i spokój pozwala opanować niepożądane emocje i zachowania dziecka. Przez hipoterapię wzmożone zostaje wydzielanie hormonów, głównie adrenaliny, stymulujących układ wegetatywny, osiągamy wtedy wzrost aktywności ruchowej i koncentrację.
Celem pracy jest obserwacja dziecka i sprawdzenie, jak tego typu terapia oddziaływuje na osoby z Zespołem Downa. Hipoterapia ma wiele właściwości, pytaniem jest które właściwości będą oddziaływać na danego pacjenta. Należy zbadać jak pacjent będzie reagował na konia i czy w ogóle się do niego przekona, a kiedy już to uczyni będziemy obserwować jego zachowanie i poprawę ograniczeń we wszystkich obszarach biologicznego funkcjonowania badanego.