Prawo odbicia-Kąt odbicia β jest równy kątowi £.Promień padający, promień odbity i prosta prostopadła leżą w jednej płaszczyźnie. Prawo załamania-stosunek sinusa kąta padania £ do sinusa kąta załamania β jest dla dwóch danych ośrodków wielkością stałą, równą stosunkowi szybkości światła w tych ośrodkach i zwaną względnym współczynnikiem załamania światła ośrodka drugiego względem pierwszego. Przechodząc z jednego ośrodka do drugiego nie zmienia częstotliwości, natomiast zmienia się długość i prędkość. $x = \frac{V}{f}$ . Całkowite wewnętrzne odbicie-dla danego kąta padania zwanego kątem granicznym kąt załamania jest równy 90 stopni. $\frac{sin\pounds gr}{\sin 90}$=$\frac{n2}{n1}$=$\frac{v1}{v2}$ sin£gr=$\frac{n2}{n1}$ Jeśli światło przechodzi z ośrodka o współczynniku załamania n do powietrza(np.=1) to sin£gr=$\frac{1}{n}$Dla kątów padania większych od £gr na granicy dwóch ośrodków następuje tylko odbicie-światło nie przedostaje się do drugiego ośrodka. Zjawisko to nazywamy całkowitym wewnętrznym odbiciem. Zwierciadła zwane potocznie lustrami to bardzo dobrze wypolerowane powierzchnie odbijające promienie świetlne. Obraz pozorny prosty to obraz powstały w wyniku przecięcia się przedłużeń promieni odbitych od zwierciadła. Obraz rzeczywisty odwrócony to obraz powstały w wyniku przecięcia się promieni odbitych od zwierciadła. Krótkowzroczność (myopia) jest jedną z najczęściej spotykanych wad refrakcyjnych oka ludzkiego. Jest wynikiem zbyt dużych rozmiarów przednio - tylnych oka lub zbyt dużą siłą łamiącą układu optycznego oka. Poniższe rysunki przedstawiają bieg promieni świetlnych w oku zdrowym i krótkowzrocznym. W celu poprawy ostrości widzenia krótkowidza stosuje się okulary korekcyjne lub soczewki kontaktowe. Są to soczewki rozpraszające. Ich moc optyczną podaje się w dioptriach dodając znak minus (np. minus 3 dioptrie). Poniższy rysunek przedstawia bieg promieni świetlnych w oku krótkowzrocznym skorygowanym soczewką rozpraszającą. Wyróżnia się trzy stopnie krótkowzroczności: *małą - w zakresie do -3dpt. *średnią - poniżej -6dpt. *wysoką - powyżej -6dpt. Nadwzroczność (hyperopia) jest drugą obok krótkowzroczności najczęściej spotykaną wadą refrakcyjną oka ludzkiego. Jest wynikiem zbyt małych rozmiarów przednio - tylnych oka lub niewystarczającą siłą łamiącą układu optycznego oka. Nadwzroczność wzrasta z wiekiem (starczowzroczność, prezbiopia) wskutek postępującego osłabienia aparatu nastawczego oka, w wyniku zmniejszenia sprawności mięśnia rzęskowego i elastyczności soczewki. Poniższe rysunki przedstawiają bieg promieni świetlnych w oku zdrowym i nadwzrocznym. W celu poprawy ostrości widzenia dalekowidza stosuje się okulary korekcyjne lub soczewki kontaktowe. Są to soczewki skupiające. Ich moc optyczną podaje się w dioptriach dodając znak plus (np. plus 3 dioptrie). Poniższy rysunek przedstawia bieg promieni świetlnych w oku dalekowzrocznym skorygowanym soczewką skupiającą.