ŻYŁY POWIERZCHOWNE, CZYLI SKÓRNE

Żyły kończyny górnej dzielimy na powierzchowne i głębokie.

Pierwsze biegną w tkance podskórnej, między skórą i powięzią końc/.yny.

Żyły głębokie leżą pod powięzią i towarzyszą tętnicom.

Układ żył skórnych jest na ogół bardzo zmienny.

Jednak na kończynie górnej znajdujemy zazwyczaj stale występujące duże pnie żylnc, przebiegające w spo sób podobny.

Znajomość tych pni jest potrzebna dla celów praktycznych, gdyż żyły te są zwykle wykorzystywane do zabiegów iniekcji dożylnych, upustów krwi i jej przetaczania.

Caput humeri

C3pitulum humeri Cspul radii

- Caput ulnac

Fractura radii loco typico

Ryć. 342.

Oś konstrukcyjna kończyny górnej.

Obciążenie kości przedramienia przy upadku.

a Masa ciała obciąża koniec górny kości łokciowej (obciążenie k.

promieniowej nie zaznaczone); b Przeniesienie obciążenia na kość promieniową za pośrednictwem błony międzykostnej; c Przeciwdziałanie podłoża dotyczy wyłącznie końca kości promieniowej f wg Lanza i Wachsmutha).

32 Anatomia człowieka

497 .

Żyły skórne kończyny powstają z sieci drobnych naczyń ręki.

Te sieci o ma łych oczkach leżą na powierzchni dłoni, jak również na powierzchni grzbietowej ręki.

Naczynia grzbietu ręki są grubsze.

Przyjmują one gałęzie odprowadzające krew z powierzchni dłoniowej, co ma uzasadnienie czynnościowe.

Uciskanie żył dłoni nie powoduje zastoju krwi, odpływającej swobodnie przez żyły grzbietowe.

Z żył dłoni jedynie łuk dłoniowy głęboki (arcus yenosus palmaris profundus) zabezpieczony przed uciskiem, jest dobrze wykształcony.

Stosunki unaczynienia tętniczego przedstawiają się odwrotnie, gdyż powierzchnia dłoniowa ręki kryje większą liczbę naczyń tętniczych o większym przekroju niż powierzchnia grzbietowa.

Z dłoniowej strony palców krew odpływa przez żyły palcowe d ł o n i o - w e (w.

digitales palmares) do łuku dłoniowego głębokiego, przebiegającego u podstawy palców.

Z tego łuku żyły międzygłówkowe (w.

intercapitaJes) prowadzą krew na stronę grzbietową ręki do żył grzbietowych śródręcza (w.

rnetacarpcae dorsales), które tworzą sieć żylną grzbie tową ręki (rete venosum dorsale manus).

Przy odwodzeniu palców następuje przysysanie krwi do przestrzeni między głowami kości śródręcza, przy zaciśnię ciu pięści zaś wypchnięcie krwi do żył grzbietowych dłoni i dalej do żył przed ramienia.

Jest to przykład wpływu ruchów na krążenie żylne, posiadającego bardzo ważne znaczenie również dla układu chłonnego.

Żyłom prowadzącym krew z dłoni na grzbiet ręki towarzyszą naczynia chłonne.

Przy sprawach zapalnych, przebiegających na dłoni, obrzęki nie mogą się rozwijać w zbitych tkankach strony dłoniowej.

Wysięk może więc opisaną drogą przechoV.

cephalica

N. cutaneus antebrachii iateratis

V. cephalica accessotia V.

cephalica

V. basilica

V. mediana cubiti

V. basilica

N. cutaneus antebrachii

medialis

V. mediana antebrachii

Ryć. 343.

Żyły powierzchowne kończyny górnej (wg Graya).

dzić na grzbiet ręki, gdzie w ten sposób mogą już wcześnie powstawać duże obrzę ki.

Od sieci żylnej grzbietowej odchodzi żyła odpromieniowa (v.

cephalica).

Po przejściu na stronę przednią przedramienia żyła wstępuje w kierunku dołu łokciowego, gdzie łączy się z żyłą odłokciową za pośrednictwem żyły pośrodkowej łokcia (v.

mediana cubiti) oraz przyjmuje żyłę odpromieniowa do datkową o zmiennym przebiegu.

Wstępując dalej ku górze żyła odpromieniowa biegnie w bruździe bocznej mięśnia dwugłowego, dochodząc do zagłębienia mię dzy mięśniami naramiennym i piersiowym większym.

Tuż pod obojczykiem prze bija powięź obojczyk owo-pier s iową (fascia clayipectoralis) i ucho dzi do żyły pachowej (ryć.

343).

żyła odłokciową (v.

basillca) odchodzi od sieci żylnej grzbietowej ręki po stronie łokciowej i wstępuje ku korze po powierzchni tylnej (grzbietowej) przedramienia.

W pobliżu stawu łokciowego łączy się z żyłą pośrodkową łokcia.

W dalszym przebiegu żyła ta układa się w bruździe przyśrodkowej mięśnia dwu głowego.

W połowie ramienia żyła przebija powięź biegnąc razem z nerwem skór nym przyśrodkowym przedramienia i uchodzi do jednej z żył ramiennych.

Żyła pośrodkową łokcia (v.

mediana cubiti) łączy żyłę odpromienio wa z żyłą odłokciową, przebiegając skośnie przez dół łokciowy.

Żyła ta ma połą czenie z żyłami głębokimi przedramienia.

Z sieci żył powierzchni przedniej przedramienia powstaje czasem pień, zwany żyłą pośrodkową przedramienia f v.

mediana antebrachil).

Żyła ta przebiega między żyłami odpromieniowa i łokciową i wpada do żyły odłokciowej lub pośrodkowej łokcia.

Czasami w pobliżu dołu łokciowego żyła rozwidla się na dwie gałęzie, odchodzące do żyły odłokciowej i odpromieniowej.

Otrzymują one nazwę żyły pośrodkowej odłokciowej i odpromieniowej (v.

mediana basilica et v.

mediana cephalica).

Wymienione żyły posiadają połącze nia z żyłami głębokimi.

Drobniejsze żyły skórne kończyny górnej uchodzą do żył wyżej opisanych.

Żyły głębokie kończyny towarzyszą tętnicom.

Często są to pnie podwójne, łą czące się ze sobą krótkimi pniami poprzecznymi.

Żyły te, podobnie jak żyły skórne, są zaopatrzone w zastawki.

Do żył głębokich kończyny górnej należą: żyły promieniowe (w.

radiales), żyły łokciowe (w.

ulnares) i żyły ramienne (w.

brachiales).

Żyły ramienne przechodzą w żyłę pachową (v.

axillaris).

Ciąg dalszy żyły pachowej stanowi żyła pod obojczykowa (v.

subclavia), łącząca się z żyłą szyjną wewnętrzną w kącie żylnym