Dzisiaj postaram się omówić hiszpańskie parki narodowe.
Hiszpania ta piękny kraj, warto pamiętać o tym, że oprócz zniewalającej linii wybrzeża, wspaniałych plaż i miast, posiada również warte uwagi Parki Narodowe. Jest ich 15, w tym kilka z nich leży na wyspach hiszpańskich.
Największym Parkiem narodowym w tym kraju jest De Sierra Nevada, ma ponad 80 tysięcy hektarów powierzchni, natomiast najmniejszy to Dunas de corrubedo o powierzchni mniejszej niż 1000 ha.
Ten Park Narodowy jest obszarem wchodzącym w skład sieci Natura 2000 na podstawie Dyrektywy Ptasiej Unii Europejskiej. Leży na terenie Estremadury. Status parku narodowego przyznano mu w 1995 r. ma on powierzchnię ponad 40000 ha.
Góry pochodzenia paleozoicznego sąsiadują z rozległymi równinami i obszarami pokrytymi niską roślinnością. W Cabanieros koncentruje się największa i najlepiej zachowana część lasów iberyjskich strefy śródziemnomorskiej.
Jest to park głównie botaniczny z gatunkami roślin zagrożonych wyginięciem lub reliktowymi jak podgatunek brzozy brodawkowatej lub Cis pospolity .
Mimo wielu cennych gatunków zwierząt, ważniejszy jest świat roślinny parku, który obejmuje wiele nisz ekologicznych, które umożliwiają rozwój roślinności o różnych wymaganiach życiowych, z różnych ekosystemów, np.: step, torfowiska, nagie skały, wody płynące.
Wśród świata zwierzęcego Parku Narodowego Cabañeros należy zwrócić uwagę na kilka gatunków zagrożonych wyginięciem, czyli iberyjskiego orła cesarskiego, którego rozpiętość skrzydeł dochodzi do dwóch metrów, żywi się głównie małymi ssakami i padliną
Oraz drugi gatunek zagrożonego ptaka czyli sęp kasztanowaty, jego rozpiętość skrzydeł może mieć około 3 metrów, jego pożywieniem jest padlina i kości dużych ssaków.
Bardzo popularne są również jelenie, które zamieszkują płaskie obszary podgórskie, i które razem z rzadko rosnącymi drzewami dały temu parkowi nieformalną nazwę Hiszpańskie Serengeti.
Cabañeros posiada wyjątkową budowę geologiczną. Niektóre miejscowości takie jak Navas de Estena pokazują przekroje geologiczne, które pozwalają zwiedzającym zagłębić się w wydarzenia z odległej przeszłości: ponad 400 milionów lat temu, w ordowiku, kiedy na obecnym terytorium parku znajdowało się morze.
Park Narodowy GaraHonaj znajduje się na wyspie La Gomera, wchodzącej w skład Wysp Kanaryjskich. Zajmuje obszar około 4000 ha, co stanowi 10% powierzchni wyspy, usytuowany jest w części centralno – północnej.
Najniższy punkt parku znajduje się na wysokości 650 m n.p.m., najwyższy zaś stanowi góra Garajonay. Park Narodowy utworzono w marcu 1981 r., natomiast już w 1986 r. został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Park słynie z największego na świecie lasu wawrzynowego – formacji leśnej, która w trzeciorzędzie pokrywała prawie całą Europę. Las przetrwał dzięki wyjątkowym warunkom klimatycznym panującym na Wyspach Kanaryjskich.
Lasy wawrzynowe, wraz z lasami wrzoścowo-woskownicowymi zajmują ok. 90 proc. powierzchni parku. Pozostałe 10 proc. to skupiające się na południu lasy sosny kanaryjskiej i gatunków egzotycznych.
Park jest również obszarem o zróżnicowanej faunie. Żyje tu ponad 1000 gatunków bezkręgowców, z czego 150 gatunków to endemity. Badacze naliczyli 38 gatunków kręgowców, głównie gadów i ptaków, spośród których warto wymienić gołębia laurowego z charakterystycznym ogonem i gołębia kanaryjskiego. Są to gatunki endemiczne.
Oprócz gołębi spotyka się tu także krogulca, mysikrólika kanaryjskiego, ziębę czy słonkę,
a spośród gadów i płazów jaszczurkę gomerską, scynkę gomerską i rzekotkę śródziemnomorską.
Na terenie parku nie ma osiedli ludzkich, choć istnieją takie na jego granicach. Las przecinają liczne szlaki turystyczne. Na obszarze parku jest rejon wypoczynkowy, zwany Laguna Grande, zaś na terenie gminy Agulo usytuowano centrum turystyczne.