Pedeutologia i deontologia zawodu pedagoga specjalnego Prof. Wojciechowski.
Wykład 1-11.10.13r
Pedeutologia- jest to nauka o nauce pedagogiki,praktyka.
Deontologia- Etyka badań,działań(estetyka działań,badań).
Nauka budzi się w mózgu pojedynczego człowieka,a wiedza to wiedza człwieka.
Wiedza,żeby stać się nauką musi przejść weryfikację pytań.
Pytanie jakie człowiek musi sobie zadać to „dlaczego”(pytanie Arystotelesa) „dzięki czemu”- Dia Ti. Nie ma człowieka bez światopogłądu,poglądy się konfrontują,każdy wchodzi w świat nauki ze swojego światopoglądu nie można zamazywać światopoglądu.
SILVERMAN- model wyjściowy każdego działania.
Pedagog- prowadzący chłopaca,
Pedagogika jest to droga(powstała z tej drogi,gdy pedagogo(niewolnik) prowadził chłopaca ta droga była bardzo ważna.
Pedagogika- to nie jest zależność mocniejszy słabszy.
Prof. Józef Tischner-wprowadził poglądy EMMANUELA LEVINA(filozof fran,który był Żydem wpadł w tryb cholokaustu byli wychowani w filozofii Niemieckiej. Widział jak Niemcy mordują z zimną krwią.
Stworzył Agatologię od greckiego słowa Agaton= dobro.Opart o dom.
Dobro znaczy prawda.Prawda o sobie.Prawda o mnie jest prawdą dramatyczną,np. Raz jestem pracowity,raz jestem leniwy. „Nie ważne czy tańczysz wspaniale,ale ważne na jakim balu tańczysz”.
Przestrzeń Agatologiczna-przestrzeń oparta na shierarchizowaniu.
Pedagogika- przestrzeń oparta na przedmiocie miłości.
Oligofrenia-czyli mała dusza.
Wykład 2- 25.10.13r
Horyzont aksjologiczny- słuszny sposób postępowania.
Prof. Tatarkiewicz -”opowiadanie jego uczennicy”.
Żyjemy w dramacie tego co jest dobre,a co złe. Wyklucza to dzielenie ludzkości.
Pedagogika specjalna narodziła się z tego oto postępowania. Celem pedagogiki specjalnej jest zrównanie przedmiotów z nami jeżeli to zrobimy uczciwie zetkniemy się z pytaniem „jaki Ja jestem”.? Muszę wiedzieć jaki ja jestem,aby zrozumiec innych i z nimi współpracować.
Jean Vanier-pedagog specjalny powiedział,”każdy ma prawo być byle jaki”nie trzeba bać się tego,że jest się byle jakim. Żeby móc wzrosnąć muszę poznać swój poziom i uznać swoją byle jakość jak moje marzenia mają się do rzeczywistości. Byle jakość zaczyna się od zniżenia,aby zrozumieć innych.
Korczak- rozmawiasz z dzieckiem to kucnij. Chodzi tu o zrównanie poziomu.
Rekolekcje Ignacjańskie- polegają na milczeniu,odkryciu dobra i tego kim jestem(wewnętrznie).
Jeróme Lejeune-genetyk. Niepełnosprawność to syndrom nie choroba.
Max Scheler- możliwość tragedii pojawia się w ludzkich wartościach.
Intryga zła-ustawienie się dobrych osób.
Zło subiektywne- niewiedza,brak siły,zło,ludzie chcą zle traktować dzieci chore jak tzw”śmieci”.
Mongolizm-zespół Downa
Zło estetyczne-zagazowanie podczas wojny 300 osób z zespołem Downa.
Naturalność dobra- chęć życia bycia i kochania. Pozwolić dobru być oddać mu sprawiedliwość.
Dobro heroiczne- to dobro,które zaistniało wbrew złu.
Deontologia- nauka o estetyce. Estetyka to ja sam,a etyka jest wtedy,kiedy zrozumiem fundamenty etyki.
Istnienie-jest nieusuwalne to perspektywa tragedii.
Rollo May-nazwał dobro wielkim uproszczeniem.
Karpiński-w ludzkiej naturze jest dobro,ale nie uproszczenie sytuacji trudnych.
Resentyment- to co dla mnie za trudne redukuje(Karol Wojtyła).
Wykład 15.11.13r
Temat: Mity w terapii.
Dlaczego to co widzę jest takie jakie widzę? Opieranie terapii na mitach.
Iluzją może być nie tylko to co widzę,ale również sąd. Byt to wszystko co jest.Sądy są w jakiś sposób wygodne,a nie bo tak jest. Iluzją może być to jak postępujemy my sami.Im bardziej pole skomplikowane tym bardziej upraszczamy. My sami jesteśmy przedmiotami poznania. Pedagogika specjalna staje się trudami przedmiotów. Trzeba zadać samemu sobie pytania:
-Co to jest normalna rodzina?
-Co to jest normalna seksualność?
-Jaki/Jaka jestem?
Życie jest łatwe dlatego mitologizujemy je chcemy upraszczać życie i niepełnosprawność. Każdy jest dobry,ale narażony jest na zło.
Dysfunkcja(osoby niepełnosprawne) są osobami dobrymi,ale dotkniętymi złem. U osób omijanych nie powstaje pustka powstaje napięcie poznania. Społeczny wpływ ma znaczenie na wychowanie na to co go interesuje itp.
Kazdy jest sobą i ma swoją determinację.
Wykład 6.12.13 r
Wykład dotyczył pedagogiki Ignacjańskiej możecie znaleźć to w internecie lub z wykładów z dr. Wałęgą.
Wykład 10.01.14 r
Doświadczenie,refleksja,działanie.
Dwa kroki:
kontekst
na końcu ocena.
Powstaje: Pentada(pięciokrok) Ignacjańska.
Nic nie dzieje się w izolowanej abstrakcji. Wszystko dzieje się w jakimś kontekście.
Dawid Silverman-teoretyk badań jakościowych w pedagogice podkreśla,że punkt wyjścia,każdeo badania zaczyna się od modelu wyjściowego(kontekst,w którym tkwi badacz).
Musimy zdać sobię sprawę z kontekstu jeśli mamy kontekst równości przedmiotowej to wówczas możemy budować bogate przestrzenie pedagogiki jako celów uzdrowiskowych.
Doświadczenie: Pierwszy krok powinien być krokiem poznania naszego podopiecznego,aby wiedzić co dalej robić. Nie patrzy on nam w oczy,ponieważ odczuwa lęk. To doświadczenie trzeba poznać. Musimy uświadomić sobie swoje doswiadczenia. Rytm życia wg (Jean Vamer). Małe dziecko żyje miłością obecności,ufa otoczniu,mamie i tacie. Krok adolescencji. Przed etapem dojrzewania płciowego jest okresem czarno-białym (zwłaszcza dziewczynki) ich wybory są radykalne najwspanialsze marzenia,idee.
Później okres dorosłości(odpowiedzialności) trzeba unieść ten świat,pojawienie się własnej rodziny.
Starość powrót do świata ufności lecz towarzyszy temu mądrość. Trzeba powrócić do tego co było czarno-białe i tam odnaleźć swoje siły. Refleksja(jak to zrozumieć,czy dam radę,warto coś zmienić zmiany systemowe). Każdy powienien oddać się refleksji inaczej będziemy jak „indyk bez głowy”.
Scjenta- nauka,
Scjentyzm-karykatura nauki,
Nie wolno robić karykatury z tego co jest normalne.Nie wolno być niewolnikiem założeń. Reflesja to też modyfikacja działań. Ważne by co jakiś czas zastanowić się co osiągneliśmy,a co zakładaliśmy,ponieważ może się okazać,że zboczyliśmy z tego kursu. Dobre są tu i przydatne spotkania sformalizowane(oceny życzliwe i wzajemne)na temat czy wykroczyliśmy słusznie i co zrobić z tym dalej.