III etap biosyntezy ściany komórkowej.
Jednostki prekursora przyłączane są do łańcucha mureiny w miejscu wydłużania istniejącej cząsteczki. Wydłużane są łańcuchy cukrowe w reakcji transglikozylacji oraz tworzone są wiązania i mostki peptydowe (transpeptydacja) odpowiedzialne za usieciowanie, co prowadzi do usztywnienia mureiny. Reakcje te katalizowane są przez białka potrafiące wiązać penicylinę. Towarzyszy temu wzrost komórki i wytworzenie przegrody wewnątrzkomórkowej (niezbędnej do podziału komórki). Powstaje jedna duża cząsteczka – sacculus. U bakterii Gram+ taki woreczek może składać się z kilkudziesięciu takich warstw. Sakulus raz utworzony nie jest strukturą stałą, podczas cyklu życiowego komórki następuje ciągłe zrywanie powstałych wiązań i włącznie nowych prekursorów.
Bakterie posiadają zespoły enzymów pomagające w usieciowaniu mureiny, np. w wyniku działania DD-karboksypeptydazy i transpeptydaz usuwana jest ostatnia D-alanina pentapeptydu i tworzy się wiązanie peptydowe z drugim łańcuchem.
Długość łańcuchów bocznych w mureinie zmienia się w czasie wzrostu komórki, powstają di peptydy oraz trój peptydy, skróceniu ulega długość łańcucha cukrowego, wzrasta natomiast stopień usieciowania mureiny. Towarzyszą temu zmiany w składzie białek wiążących penicylinę.
INHIBITORY III ETAPU BIOSYNTEZY
Wankomycyna tak jak inne antybiotyki glikopeptydowe (tejkoplanina) hamuje syntezę mureiny wyłącznie u bakterii Gram+, gdyż w przypadku bakterii Gram- napotyka na zewnętrzną osłonkę. Wankomycyna wiąże się do wczesnego prekursora mureiny – UDP-N-acetylomuramoilupentapeptydu. Wankomycyna wiąże się z końcową D-alanylo-D-alaniną prekursora mureiny za pośrednictwem 5 wiązań wodorowych. Powstanie takiego kompleksu uniemożliwia interakcje pomiędzy substratem (prekursorem) a transpeptydazami i DD-karboksypeptydazą, które katalizują tworzenie wiązań poprzecznych pomiędzy peptydami bocznymi mureiny. Równocześnie zahamowane zostają reakcje transglikozylacji – wydłużania łańcucha cukrowego.
Mersacydyna (antybiotyk peptydowy z grupy antybiotyków) również wiąże się do prekursora, hamując reakcje transpeptydacji i transglikozylacji. Wykazano także wiązanie antybiotyku do tripeptydowej formy prekursora. Mutanty oporne na wankomycynę nie wykazują krzyżowej oporności na mersacydynę i odwrotnie.
Meonomycyna (antybiotyk glikolipidowy) hamuje biosyntezę mureiny na poziomie transglikozylacji. Wykazano jej wiązanie do glikotransferazy dwoinki zapalenia płuc oraz do PBP1b E. coli – białka wiążącego penicylinę, mającego aktywność transglikozylazy/trans peptydazy.
Bulgecyna specyficznie hamuje aktywność jednej z transglikozylaz bakterii Gram- poprzez wiązanie się z tym enzymem.
β-laktamy wykazują powinowactwo do białek wiążących penicylinę, inaktywując je i powodując w konsekwencji śmierć komórki