IMMUNY PROFESOR - EGZAMIN 2016

ZESTAW 10._______________________________________________________________________________________

1. Komórka APC

APC (Antigen Presenting Cells) - komórki prezentujące antygen

są nimi: makrofagi
limfocyty B
komórki dendrytyczne: komórki dendrytyczne grudek chłonnych
komórki dendrytyczne splatające (IDCs)
komórki Langerharnsa

mogą prezentować antygen limfocytom B lub T

limfocytom B prezentują: komórki dendrytyczne grudek chłonnych, komórki Langerhansa
limfocytom T prezentują: komórki dendrytyczne splatające, komórki Langerhansa, limfocyty B

makrofagi - brak cząsteczek MHC II (ale w trakcie aktywacji syntetyzują je pod wpływem IFN-γ), MHC I
- w odróżnieniu od innych komórek są zdolne do prezentowania antygenów pochodzących z np.
dużych fagocytowanych cząsteczek

limfocyty B - prezentują antygen przede wszystkim po to, aby uzyskać pomoc od limfocytów T w
wytwarzaniu przeciwciał (poprzez wydzielanie cytokin)
- ich zdolność do prezentacji wybitnie usprawnia odpowiedź humoralną
- ważne są również sygnały pomocnicze, otrzymywane od cząsteczek kostymulujących (CD40,
CD154)
- dany limfocyt B najskuteczniej prezentuje antygeny, które rozpoznawane są przez jego
immunoglobuliny powierzchniowe (BCR), czyli antygeny swoiste
- pobudzony limfocyt prezentuje antygen około 10x sprawniej niż niepobudzony
- związane jest to z większą ekspresją cząsteczek MHC II

Komórki dendrytyczne - są tak nazywane z powodu długich wypustek przypominających dendryty
- charakterystycznymi cechami dojrzałych komórek dendrytycznych są dendrytyczne
wypustki, ziarna Birbecka w cytoplazmie, markery powierzchniowe (CD1a, CD4,
CD11c, CD40, CD54, CD58, CD80, CD83, CD86, CD205, CD207, CD209, CCR7), duża
ekspresja cząsteczek MHC klasy I i II, słabe zdolności fagocytarne

komórki dendrytyczne grudek chłonnych (FDCs) - obecne w strefach B-zależnych
- prezentują antygen komórkom B
- komórki osiadłe (nie migrują)
- brak MHC klasy II
- zatrzymują długo na swojej powierzchni antygen w formie
kompleksów immunologicznych (Ag-Ab) - iccosomy
- wiążą Ag przez receptory dla dopełniacza CR1 (CD35) i
CR2 (CD21)
- posiadają receptory dla Fc

komórki dendrytyczne Langerhansa - struktury MHC I i II klasy, receptor dla Fc, wchodzi w reakcję z B i T
(„prostytutka immunologiczna”)
- główna grupa komórek w skórze
- gdy wejdą do krążenia stają się zupełnie niewrażliwe na nic, traci
potencjał
wchodzenia w interakcje z limf. B
- kiedy przekształcają się w kom. welonowate tracą receptory dla Fc
- jak dotrą do węzła chłonnego wchodzą przez śródbłonek wysoki żyłek

komórki dendrytyczne splatające (IDCs) - rodzaj komórek dendrytycznych
- obecne w strefach T-zależnych
- prezentują antygen komórkom T
- komórki migrujące (mogą w różnych miejscach się osiedlić)
- struktura MHC klasy II
- prezentują antygen przetworzony (fragment Ag związany z MHC)

2. Jak zabija komórka NK

a. cytotoksyczność z udziałem ziarnistości (bezpośrednio, rozpoznanie - KIR):

cytotoksyczność może być realizowana wg trzech schematów: - bezpośrednia interakcja komórkowa
- przez cytokiny
- przez egzocytozę ziarnistości

przebieg: - rozpoznanie komórki, związanie
- kierowanie ziarnistości w stronę błony komórkowej komórki docelowej
- uwalnianie ziarnistości do szczeliny międzykomórkowej (etap zależny od Ca2+)
- monomery perforyny wiążą się z błoną komórkową komórki docelowej i w niej polimeryzują
- tworzą się kanały przezbłonowe
- granzymy (estrazy serynowe) aktywowane po uwolnieniu -> degradacja DNA komórki docelowej, indukcja
apoptozy
- granulizyna - wiąże lipidy błony komórki docelowej
- kaskada kaspaz -> apoptoza komórki

- komórka efektorowa przeżywa prawdopodobnie dlatego, że w ziarnistościach jest siarczan chondroityny A, który
zapewnia swego rodzaju autoprotekcję

b. ADCC

- przeciwciała IgG1 i IgG3
- receptor CD16 (FcγRIII)


3. Receptory rozpoznające wzorce PRR

receptory rozpoznania nieswoistego:
- PRR: - TLR
- NOD
- CTLRs
- -RLRs
- Scavenger receptors
- inne (kolektyny , pentraxyny, składowe dopełniacza, defensyny)

- rozpoznają PAMP - wzorce molekularne związane z patogenami

- należą do nich receptory związane z komórkami, czyli błonowe (z reguły na pow. błony kom. odporności nieswoistej) i
takie, które są produkowane przez komórki i uwalniane do środowiska (rozpuszczalne)


błonowe: - TLR , NLR, CTLR, -RLRs, Scavenger receptors
rozpuszczalne: - kolektyny (białka surfaktantu, MBL), składowe dopełniacza, pentraxyny (białko C-
reaktywne, surowiczy amyloid P), LBP

- receptory, które znajdują się na komórkach mogą mieć różne funkcje, np. opsonizacji (ułatwianie
fagocytozy), inicjują fagocytozę lub regulują odpowiedź odpornościową
- regulacja jest ważna, ponieważ od samego rozpoznania przez receptor odpowiedź odpornościowa
utrzymuje pewien kierunek
- ten kierunek jest utrzymywany dopóki nie pojawi się odpowiedź swoista
- rozpoznanie nieswoiste jest zatem ważnym momentem całego procesu odpowiedzi odpornościowej

	opsonizacja	fagocytoza	regulacja
rodzaj	kolektyny, pentraxyny	lektyny typu C, integryny, receptory zmiatacze	TLRs, NLRs, RLRs
występowanie na APC	Mo, MF, DCs	Mo, MF, DCs	limf. B, Mo, MF, DCs

TLR (toll-like receptors)

- wszystkie TLR występują na komórkach dendrytycznych (jedne z najważniejszych komórek
rozpoznania, mają na sobie wszystkie TLR)
- występują przede wszystkim na komórkach odpowiedzi nieswoistej

- są receptorami zewnątrz- i wewnątrzkomórkowymi (na powierzchni komórki lub w endosomach)
- są odpowiedzialne za regulację odpowiedzi immunologicznej
- toll-like, dlatego, że są strukturalnie bardzo zbliżone do białek odpowiedzialnych za segmentację
ciała muszki

- kilkanaście rodzajów, rozpoznanych ok. 10
- większość poznanych TLR jest homologiczna u zwierząt domowych i człowieka (u ptaków jest inaczej)
- każdy rozpoznaje trochę inny PAMP
- występują z reguły jako dimery (homodimery lub heterodimery)

budowa:
TLR 1 i 2 zawsze heterodimery
TLR 4 i 5 zawsze homodimery

występowanie:
TLR 1,2,4,5,6- na powierzchni komórki
TLR 3,7,8,9 - w endosomach (bo 3,7 rozpoznają RNA a 9 DNA)

co rozpoznają:
TLR 1,2 - diacylowane lub triacylowane glikopeptydy charakterystyczne dla bakterii gram+
TLR 5 - białko (flagelina)
TLR 4 - LPS
TLR 3,7 - dwuniciowe lub jednoniciowe RNA
TLR 9 - rozpoznaje DNA

- te TLR które znajdują się wewnątrz komórek rozpoznają produkty degradacji, lub uwolnienia
materiału genetycznego wirusów

Ekspresja TLR na mysich komórkach układu odpornościowego:

typ kom.	TLR1	TLR2	TLR3	TLR4	TLR5	TLR6	TLR7	TLR8	TLR9
DC	+	+	+	+	+	+	+	+	+
MF	+	+	+	+	+	+	+		+
Mas/Bas	+	+		+		+			+
N		+	+	+		+	+		+
LB	+	+	+	+	+
Treg				+	+		+	+
NKT		+		+

TLR 4
- dimer
- wszystkie drobnoustroje gramujemne posiadają lipid A (część endotoksyny) LPS, dlatego TLR 4 rozpoznaje w ten sam
sposób wszystkie gramujemne drobnoustroje (dlatego mówi się o rozpoznaniu nieswoistym)
- później aktywowane limfocyty B będą rozpoznawać pozostałą część LPS
- występuje na makrofagach, mastocytach, neutrofilach, kom. dendrytycznych, limfocytach Treg, NKT, limfocytach B

LPS bakterii gram- - bardzo groźna endotoksyna
- bardzo dużo komórek odpornościowych chroni przed LPS
- dobrze rozpoznawana przez organizm
- wynikiem jej działania jest umieranie ludzi i zwierząt z powodu posocznicy

TLR 3
- posiada część śródbłonową i domenę cytoplazmatyczną, posiadająca białka receptorowe, odpowiedzialną za
przekazywanie sygnału do wnętrza komórki
- każdy z receptorów TLR ma domenę cytoplazmatyczną, która jest zaopatrzona w odpowiednie białka adaptorowe, do
których przyłączają się kolejne białka, które przekazują sygnał przez komórkę do jądra a ten sygnał skutkuje produkcją
cytokin (białka, dzięki którym komórki układu odpornościowego się między sobą porozumiewają)
- sygnał który jest przekazywany od receptorów błony komórkowej skutkuje tym, ze komórka podejmuje syntezę tzw.
cytokin pro-zapalnych (indukujących zapalenie), np. IL-1, 6 i TNF-α
- receptory które znajdują się w endosomach, ich sygnał prowadzi do inicjacji syntezy cytokin prozapalnych i
interferonów typu 1 (alfa i beta)

Rozpoznanie antygenu przez PRR prowadzi do aktywacji komórki i sekrecji cytokin prozapalnych

interakcja PAMP-PRR -> przekazanie sygnału -> aktywacja i rekrutacja czynników transkrypcyjnych -> produkcja i sekrecja cytokin (IL-1β, TNF-α, IL-6, IL-12, IL-18, IL-8, interferony IFNα i β)

NOD-like receptory

- znajdują się wewnątrz cytoplazmy
- są to białka niezwiązane występujące w cytoplazmie
- mają domeny lektynowe (lektyny - białka, które swoiście rozpoznają cukry)
- rozpoznają peptydoglikany bakterii gram-
- rozpoznają antygeny wewnątrzkomórkowe





4. Cytokiny biorące udział w odpowiedzi zapalnej

prozapalne	regulatorowe	przeciwzapalne
TNF monocyty, makrofagi, fibroblasty, limfocyty T	IL-2 komórki T	IL-4 mastocyty, limfocyty T
IL-1 monocyty, makrofagi, fibroblasty, komórki nabłonkowe i śródbłonkowe, keratynocyty (każda komórka prezentująca antygen - APC)	INF-γ komórki T, NK	IL-1RA mastocyty, makrofagi, fibroblasty, komórki T
IL-6 monocyty, makrofagi, fibroblasty, komórki T, komórki nabłonkowe - pojawia się później, ale długo utrzymuje swój poziom		TGF-β trombocyty, monocyty, makrofagi, komórki T, fibroblasty, komórki śródbłonka
IL-8 (chemokina) monocyty, makrofagi, komórki nabłonkowe, keratynocyty, chondrocyty		IL-10 komórki T i B, monocyty
IL-17

5. Wyjaśnić: kompleks immunologiczny, błękit trypanu, mechanizm zabijania RFT

kompleks immunologiczny - kompleks powstały po związaniu antygenu przez swoiste przeciwciało
- może ulegać opsonizacji, fagocytozie..

błękit trypanu - służy do określania żywotności komórek
- zabarwia na niebiesko jądra martwych komórek
- (bromek etydyny - martwe czerwone jądra, jodek propydyny - martwe czerwone jądra, dwuoctan
fluoresceiny - żywe zabarwione na zielono)


mechanizm zabijania RFT - do najważniejszych reaktywnych form tlenu należy rodnik hydroksylowy (·OH) i tlen
singletowy
- wytwarzają je makrofagi, fagocyty, neutrofile
- reakcje tlenu singletowego i rodnika hydroksylowego z kwasami nukleinowymi prowadzi do
uszkodzenia zasad purynowych i pirymidynowych, reszt cukrowych lub rozerwania wiązań
łączących nukleotydy
- w skrócie dochodzi do pęknięć nici aminokwasów

a. oksydaza NADPH indukuje powstawanie anionorodnika ponadtlenkowego
b. spontaniczna dysmutacja przekształca go w H2O2
c. katalaza rozkłada H2O2 do rodnika hydroksylowego i tlenu singletowego

- ponadtlenki są generowane przez enzym oksydazę NADPH, która w niezaktywowanych fagocytach jest nieaktywna
- jeden z kompleksów (cytochrom b588) jest zlokalizowany w błonie a reszta znajduje się w cytozolu
- po aktywacji dochodzi do połączenia kompleksów i powstaje w pełni funkcjonalny enzym
- reakcja prowadzona przez oksydazę NADPH prowadzi do zwiększonej konsumpcji tlenu przez komórki odpornościowe,
tzw. wybuch tlenowy
ZESTAW 6. ______________________________________________________________________________________

1. Rola cytokin w regulacji odpowiedzi immunologicznej

prozapalne	regulatorowe	przeciwzapalne
TNF monocyty, makrofagi, fibroblasty, limfocyty T	IL-2 komórki T	IL-4 mastocyty, limfocyty T
IL-1 monocyty, makrofagi, fibroblasty, komórki nabłonkowe i śródbłonkowe, keratynocyty (każda komórka prezentująca antygen - APC)	INF-γ komórki T, NK	IL-1RA mastocyty, makrofagi, fibroblasty, komórki T
IL-6 monocyty, makrofagi, fibroblasty, komórki T, komórki nabłonkowe - pojawia się później, ale długo utrzymuje swój poziom		TGF-β trombocyty, monocyty, makrofagi, komórki T, fibroblasty, komórki śródbłonka
IL-8 (chemokina) monocyty, makrofagi, komórki nabłonkowe, keratynocyty, chondrocyty		IL-10 komórki T i B, monocyty
IL-17

interleukiny - umożliwiają komunikację leukocytów ze sobą i pozwalają na wływ jednych populacji
leukocytów na inne

cytokiny hemopoetyczne - wpływają na różnicowanie komórek szlaku krwiotwórczego

interferony - obrona przeciwwirusowa

chemokiny - pobudzają leukocyty i wyznaczają gradient chemotaktyczny (IL-8 pobudza neutrofile)

- cytokiny mogą pobudzać odpowiedź komórkową i humoralną, co w połączeniu z ich ilością powoduje, że
powstaje niezwykle skuteczny, bardzo skomplkowany i czuły system powiązań między komórkami, tzw. sieć
cytokin

IL10 i TGF-β - odpowiadają za wyciszanie odpowiedzi immunologicznej

cytokiny pobudzające odpowiedź humoralną:
IL4, IL-13 -> syntetyzowanie IgG4 i IgE
TGF-β, IL-10 -> syntetyzowanie IgA

IL-4 aktywuje Th1
IL-12 aktywuje Th2





2. Sposób zabijania komórki przez NK i Tc

a. cytotoksyczność z udziałem ziarnistości:

- są do niej zdolne komórki NK i Tc

cytotoksyczność może być realizowana wg trzech schematów: - bezpośrednia interakcja komórkowa
- przez cytokiny
- przez egzocytozę ziarnistości

przebieg: - rozpoznanie komórki, związanie
- kierowanie ziarnistości w stronę błony komórkowej komórki docelowej
- uwalnianie ziarnistości do szczeliny międzykomórkowej (etap zależny od Ca2+)
- monomery perforyny wiążą się z błoną komórkową komórki docelowej i w niej polimeryzują
- tworzą się kanały przezbłonowe
- granzymy (estrazy serynowe) aktywowane po uwolnieniu -> degradacja DNA komórki docelowej, indukcja
apoptozy
- granulizyna - wiąże lipidy błony komórki docelowej
- kaskada kaspaz -> apoptoza komórki

- komórka efektorowa przeżywa prawdopodobnie dlatego, że w ziarnistościach jest siarczan chondroityny A, który
zapewnia swego rodzaju autoprotekcję

b. droga receptorowa

- receptor z nadrodziny TNF

- oparta na interakcji wytwarzanych przez komórki efektorowe ligandów CD95L z receptorami na komórce docelowej
CD95
- w wyniku tej interakcji następuje przekazanie do komórki sygnału indukującego apoptozę

- receptory cząsteczek TNF mają w komórkach docelowych tzw. „domeny śmierci” - FASL (CD178), TRAIL, TNF-α i LT-α
- na komórkach docelowych są cząsteczki FAS i RTRAIL

- pierwsza faza jest zbieżna z reakcją cytotoksyczną zależną od ziarnistości
- druga faza zachodzi po silnej aktywacji CTL (Tc z TCRαβ)

- ekspresja FASL (CD178) na limfocytach CTL jest indukowana za pośrednictwem TCR (pomaga IL-2, IL12, IFN-γ)
- dochodzi do aktywacji przynajmniej dwóch kaspaz inicjatorowych (8,9), które prowadzą do aktywacji kaspazy
efektorowej (3), która prowadzi do fragmentacji DNA i apoptozy

3. Sposób aktywacji limf. T in vivo i in vitro

in vivo:

kontakt z antygenem

in vitro:

test stymulacji limfocytów metodą izotypową:

- proliferację ocenia się poprzez pomiar włączania tymidyny znakowanej trytem do DNA jąder dzielących się
intensywnie komórek blastycznych, po stymulacji mitogenem lub antygenem


mitogeny - związki chemiczne lub inne czynniki indukujące mitozę komórek, w tym zwłaszcza komórek układu
odpornościowego
- często nazywane aktywatorami poliklonalnymi
- każdy antygen pobudza do proliferacji na ogół bardzo mały odsetek (mniej niż 1%) spośród danej populacji
limfocytów
- mitogeny znacznie ten odsetek zwiększają

- dla limfocytów T: fitohemaglutynina (PHA)
konkanawalina A (ConA)
szczepionka BCG
Mitogen szkarłatki (PWM)
przeciwciało anty-CD3

- dla limfocytów B: mitogen szkarłatki (PWM)
LPS
przeciwciało anty-Ig

badanie proliferacji komórek metodą przyżyciową z CFSE:

- rozcieńczanie CFSE (ester bursztynylowy karboksyfluoresceiny) wraz z kolejnymi podziałami komórek


4. Nadwrażliwość kontaktowa

- pojawia się po 48-72h

- zawsze manifestuje się powstaniem pęcherzyków obrzękowych, które pękają
- dotyczy warstwy skóry żywej tuż pod naskórkiem
- wyczuwamy to jako guzek

- w klinice jest najczęściej spotykaną formą nadwrażliwości typu IV
- drobnocząsteczkowe związki (często hapteny) o masie poniżej 1kDa oddziałując przez długi okres, prowadzą do
wystąpienia alergicznego wyprysku kontaktowego
- najczęstsze induktory reakcji kontaktowej to chrom, nikiel, żywice epoksydowe, trójetylenoczteroamina,
gumy, terpentyna, bluszcz oraz niektóre leki


5. Pojęcia: redundancja, TNF, test NBT

redundancja - jednakowe działanie grupy cytokin (jedna cytokina może zostać zastąpiona drugą z danej grupy)
- np. IL-2 może zostać zastąpionka IL-4 przy proliferacji limfocytów B

TNF-α (tumor necrossis factor) - czynnik martwicy nowotworu
- cytokina prozapalna
- produkowany głównie przez monocyty i makrofagi
- bierze udział w zabijaniu komórek przez Tc i NK zależnym od receptora
- przyciąga neutrofile

test NBT - test wykrywający zdolność granulocytów do wewnątrzkomórkowego zabijania drobnoustrojów
- takie komórki wykazują wysoki potencjał oksydo-redukcyjny i są w stanie zredukować żółty błękit
nitrotetrazolowy (NBT) do ciemnogranatowego formazanu
- test spontaniczny (komórki + barwnik) lub pobudzony (komórki + czynniki pobudzające)
- w teście spontanicznym prawidłowa wartość to 0-14% komórek NBT+ (niebieskich)
- jeżeli jest ich mniej, należy wykonać test pobudzony
- jeżeli w teście pobudzonym mniej niż 80% jest NBT+, świadczy to o defektach leukocytów

ZESTAW__________________________________________________________________________________________

1. Ostra faza zapalenia

- reakcja ostrej fazy jest elementem odporności nieswoistej
- obejmuje zmiany zachodzące najwcześniej w odpowiedzi na uszkodzenie tkanek
- przejawia się m. in. gwałtownym wzrostem wytwarzania wielu białek ostrej fazy zapalnej

funkcje białek ostrej fazy zapalnej: - wzmaganie aktywacji dopełniacza
- opsonizacja mikroorganizmów
- ograniczenie uszkodzonych tkanek

BOFZ: - CRP, SAA, Haptoglobina, Fibrynogen, Albumina, Transferyna…

- celem ostrej odpowiedzi zapalnej jest stworzenie warunków do rozwoju specyficznej odpowiedzi immunologicznej

- przedostanie się bakterii do wnętrza organizmu prawie natychmiast indukuje ostrą reakcję zapalną, poprzez aktywację
cząsteczek PMR (cząsteczki rozpoznające wzorce) takich jak: TLR, receptory lektynowe, zmiataczy, dla składników
dopełniacza

- receptory te znajdują się na wielu komórkach, w tym nabłonkowych

- pobudzenie ich skutkuje uwalnianiem mediatorów prozapalnych (chemokin, defensyn i in.)
- przedostanie się bakterii przez błonę podstawną skutkuje również aktywacją dopełniacza na drodze klasycznej

- aktywacja tych dwóch szlaków wspomagana jest przez alternatywną drogę aktywacji dopełniacza

efekt: - bezpośrednie niszczenie drobnoustrojów
- przyciągnięcie granulocytów, makrofagów i komórek dendrytycznych do miejsca objętego procesem
zapalnym (jako pierwsze ściągane są neutrofile, kilkanaście godzin później makrofagi i komórki dendrytyczne)

- dopełniacz opłaszcza bakterie (opsonizacja)
- aktywowane makrofagi produkują kolejne opsoniny
- razem z neutrofilami wytwarzają cytokiny
2. Chemokiny konstytutywne

cytokiny konstytutywne - cytokiny, które muszą być (i są) wytwarzane w sposób ciągły

a. hematopoetyny

b. chemokiny limfoidalne - regulują krążenie populacji limfocytów
- sterują migracją komórek dendrytycznych
- uczestniczą w przemieszczaniu się dojrzewających tymocytów do odpowiednich rejonów
grasicy


3. Mycobacterium in vivo i in vitro (próba tuberkulinowa i test gamma interferonowy)

Próba tuberkulinowa:

- zasadą testu jest ocena odporności komórkowej gospodarza, będącą odpowiedzią na zakażenie M. Bovis
- reakcja nadwrażliwości typu późnego (IV)
- przykład wtórnej odpowiedzi na rozpuszczalny antygen napotkany uprzednio w infekcji
- po śródskórnym podaniu antygenu (tuberkuliny), zostaje ona rozpoznana przez komórki Langerhansa i w restrukcji
MHC prezentuje ją limfocytom T
- rozwija się reakcja wywołana przez uczulone Th1, wytwarzające po rozpoznaniu antygenu IFN-γ i TNF-α
- prowadzą one do wzrostu ekspresji cząsteczek adhezyjnych (selektyny E, ICAM-1, VCAM1)
- cząsteczki adhezyjne wiążą leukocyty, które przyciągają komórki
- najpierw neutrofile, które zostają zastąpione później przez monocyty i limfocyty T

z wykładu:
- jak podaje się tuberkulinę, to komórką pierwszą, która się styka to komórka Langerhansa
- pokazuje w restrykcji MHC limfocytom T
- pokazuje się TNF, uwalniają się inne cytokiny
- masowy napływ granulocytów
- po 12h swoje zrobiły, powoli umierają
- na polu akcji zostają limfocyty T i makrofagi (w 48-72h kiedy badamy to mamy już tylko odczyn spowodowany
naciekiem makrofagów i limfocytów)

Test gamma interferonowy:

- in vitro
- badana jest pełna krew
- test polega na swoistej stymulacji leukocytów krwi tuberkuliną, do syntezy IFN-γ
- krew pobierana na heparynę
- test powinien być wykonany najpóźniej w ciągu 28h
- próbki pełnej krwi inkubujemy w obecności tuberkuliny PDD bydlęcej, tuberkuliny ptasiej i antygenu kontrolnego
(ujemnego)
- po 16-24h osocze jest oddzielane i przechowywane do drugiego etapu
- w drugim etapie wykonujemy test ELISA w celu oznaczenia koncentracji IFN-γ

- zasadą testu jest ocena odporności komórkowej gospodarza, będącą odpowiedzią na zakażenie M. Bovis (IFN-γ w
odpowiedzi na zakażenie aktywuje makrofagi)

4. ? - nie zapamiętała


5. Definicja Integryny

integryna - glikoproteina (immunoglobulinopodobna) zaliczana do białek adhezyjnych
- pośredniczą w adhezji leukocytów do śródbłonka (ścisła adhezja)
- każda integryna jest zbudowana z 2 podjednostek (α i β), wspólnym elementem budowy jest domena
immunoglobulinowa

- do tej pory poznano 5 cząsteczek biorących udział w ścisłej adhezji leukocytów do komórek śródbłonka

integryna	ligand
integryny β2 integryna CD11a/CD18 (LFA - 1) integryna CD11b/CD18 (Mac-1, CR3) integryna CD11c/CD18 (CR-4) integryna α4β1 (VLA-4) integryna α4β7 (LPAM-1)	ICAM -1, 2, 3, 4 ICAM - 1, 2, 3, 4, C3bi ICAM-1, fibrynogen VCAM-1, fibronektyna MadCAM-1, fibronektyna, VCAM-1

ZESTAW__________________________________________________________________________________________

1. Funkcja grasicy w dojrzewaniu limfocytów

Dojrzewanie limfocytów w grasicy

a. faza proliferacji i różnicowania - zaraz na początku, gdy limfocyty T (powstające w wątrobie płodowej i
szpiku kostnym) zasiedlają grasicę
b. selekcja pozytywna
c. selekcja negatywna
d. faza limfocytów dojrzałych - gdy opuszczają grasicę i przedostają się na zewnątrz

- limfocyty T zasiedlające grasicę, przedostają się do niej przez żyłki z wysokim śródbłonkiem i następnie przechodzą
taką „ wędrówkę” od kory grasicy do rdzenia
- w trakcie dojrzewania limfocytów w grasicy, charakterystycznymi punktami odniesienia tego, w jakiej fazie rozwoju
jest limfocyt, jest obecność markerów na powierzchni tych limfocytów

- ważnym markerem jest CD3 (koreceptor TCR), który pojawia się bardzo wcześnie, bo dzięki temu komórka
może sprawdzić, czy receptor TCR jest funkcjonalny a następnie pojawiają się CD4 i CD8
- mamy taką sytuację, że w pewnym momencie mamy pulę limfocytów podwójnie dodatnich (CD4+CD8+)
- następnie wskutek pewnych zjawisk limfocyty zaczynają tracić jeden z tych markerów i tworzą się tylko CD4 dodatnie
czy CD8 i dopiero potem opuszczają grasicę (tak więc decyzja o tym czy wytworzy się Tc czy Th zapada już w grasicy)
- zależy to od częstości kontaktu z MHC klasy I lub II

- najważniejszym elementem dojrzewania limfocytów w grasicy jest ich selekcja
- są selekcjonowane i jest sprawdzane czy mają funkcjonalny receptor i czy rozpoznają antygeny własne


Selekcja pozytywna

- limfocyty w trakcie dojrzewania sprawdzają czy mają dobrze funkcjonalny receptor
- przeżywają tylko te limfocyty T, które potrafią rozpoznawać własne MHC
- wszystkie limfocyty, które z jakichkolwiek powodów nie potrafią wykształcić receptora i w momencie w
którym ten receptor nie potrafi rozpoznać swojego MHC (nie ma sygnału do przeżycia), giną w procesie
apoptozy

Selekcja negatywna

- giną te limfocyty T, które rozpoznają antygeny własne z bardzo wysokim powinowactwem
- przeżywają tylko te limfocyty T, które nie rozpoznają antygenów własnych lub rozpoznają je „słabo”
- zachodzi w rdzeniu
- za selekcję negatywną są odpowiedzialne komórki nabłonkowe rdzenia

- okazuje się, że komórki nabłonkowe rdzenia grasicy mają zdolność ekspresji antygenów tkankowych
innych tkanek

- komórki nabłonkowe rdzenia grasicy pokazują na swojej powierzchni (w kontekście MHC) bardzo różne
antygeny takie jak : BOFz, tyreoglobulinę, insulinę, amylazy
- w tych komórkach nabłonkowych działa czynnik transkrypcyjny AIRE (autoimmune regulator)
występujący w grasicy i on jest odpowiedzialny za ekspresję antygenów tkankowych
- o jego istnieniu wiemy, bo stwierdzono u ludzi i myszy mutację, która uniemożliwia jego ekspresję i u nich
dochodzi do bardzo silnych zespołów autoimmunizacyjnych prowadzących do śmierci

- dzięki temu limfocyty T mogą się nauczyć co jest własnym antygenem
- wszystkie które będą te pokazywane antygeny rozpoznawać, zostają zabite

- zjawisko selekcji negatywnej zależy od powinowactwa receptora do tego antygenu, czyli zależy to od siły
tego wiązania
- to oznacza, że przeżywają też limfocyty, które rozpoznają je ze słabym powinowactwem

Faza limfocytów dojrzałych

- tak więc w momencie kiedy limfocyty T opuszczają grasicę, to mają one funkcjonalny receptor, który potrafi
rozpoznawać własne MHC, ale nie rozpoznaje antygenów własnych z wysokim powinowactwem

- jest taka populacja limfocytów, które opierają się selekcji negatywnej i są nimi limfocyty Treg
- są to limfocyty T CD4+CD25+ z ekspresją czynnika transkrypcyjnego Foxp3 i to są naturalne komórki regulatorowe
- one opuszczają grasicę, zasiedlają organizm i są odpowiedzialne za zjawiska tolerancji

- zatem w grasicy mamy dwa ważne zjawiska, które kształtują tolerancję centralną

- jedno zjawisko polega na tym, że grasicy nie opuszczają limfocyty autoreaktywne (dochodzi do delecji
klonalnej limfocytów reaktywnych)
- drugim zjawiskiem jest wykształcenie naturalnych komórek Treg

2.Defensyny

- kationowane białka określane jako peptydowe antybiotyki
- mechanizm defensyn polega na uszkadzaniu i wytwarzaniu kanabłów w błonie komórkowej zabijanych
mikroorganizmów (wynika to z ich dodatniego ładunku, umożliwiającego interakcję z ujemnie naładowaną błoną)
- stanowią aż 30% zawartości ziaren azurofilnych

funkcje defensyn: - działanie przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwpasożytnicze
- działanie chemotaktyczne (dla komórek dendrytycznych i limfocytów T)
- indukcja wydzielania chmokin (np. CXCL8)
- regulacja aktywacji dopełniacza
- hamowanie wytwarzania glikokortykosteroidów
- wzmaganie proliferacji limfocytów
- wiązanie i neutralizacja LPS
- hamowanie fibrynolizyny
- degranulacja komórek tucznych

w zależności od różnic w budowie, u ludzi defensyny dzielimy na:

- ludzkie białka neutrofilowe HNP (1/2/3/4)
- human defensins HD (kryptydyny)
- human β defensins HBD (wytwarzane przez komórki nabłonkowe wielu narządów)

3 Diapedeza granulocytów

- proces przechodzenia leukocytu przez barierę śródbłonka oraz tkankę do miejsca występowania antygenu

- transmigracja to proces w którym granulocyty przeciskają się między komórkami śródbłonka do tkanek
- komórki śródbłonka łączą się ze sobą za pomocą połączeń zamykających oraz obwódek zwierających,
odpowiadających za szczelność naczynia w ich tworzeniu uczestniczą cząsteczki JAM
- w trakcie diapedezy nie może dojść do ich rozszczelnienia
- stąd też integryny łączą się z cząsteczkami JAM, które mają domeny Ig-podobne
- w trakcie diapedezy dochodzi do rozłączenia się kadheryn VE obecnych w obwódkach zwierających -> w tym etapie
uczestniczą cz. PECAM-1 oraz CD99
- białka błony podstawowej i macierzy pozakomórkowej są rozkładane za pomocą enzymów proteolitycznych
(proteazy serynowe, metaloproteinazy)
- podczas diapedezy aktywowany leukocyt rozpoczyna wydzielanie licznych enzymów, trawiących tkankę i torujących
mu drogę

4. Alergie

- I typ reakcji nadwrażliwości
- zachodzą z udziałem przeciwciał
- u ich podłoża leżą reakcje antygenu (alergenu) z IgE
- IgE są związane z receptorami FcεR na komórkach tucznych i bazofilach i prowadzą do wydzielania przez te komórki
mediatorów (histamina, leukotrieny..)

- kiedy pojawia się alergen, kluczową aktywacją komórki tucznej jest zmostkowanie sąsiadujących
receptorów, do których przykleiły się przeciwciała a to powoduje całą kaskadę zdarzeń związaną z
degranulacją komórki tucznej


- pojawiający alergen mostkuje sąsiadujące struktury na powierzchni komórki tucznej
- po tym zmostkowaniu dochodzi do wzmożonej syntezy cytokin (głównie prozapalnych), uwalniania zawartości
ziarnistości (są ziarnistości które są od razu gotowe do uwalniania, ale pobudzony mastocyt zaczyna produkować nowe
„dozbraja się” i są to pochodne kwasu arachidonowego - prostaglandyny, leukotrieny)
- część prostaglandyn i leukotrienów najpierw amplifikuje reakcję, ale między nimi następuje również regulacja procesu,
ponieważ część z nich działa regulująco
- mastocyt zaczyna uwalniać ziarnistości w całości
- na pewnym etapie eozynofil, który normalnie nigdy praktycznie nie fagocytuje, nagle nabiera apetytu i
usuwa te ziarnistości (nie dochodzi do dalszego działania)

Powszechnie występujące alergeny:

a. pyłki drzew, traw, chwastów (pojawiają się okresowo)
b. jad owadów (pojawia się okresowo)
- wśród nas żyje cała masa mikroorganizmów, małych pajęczaków itd, same nie stanowią zagrożenia,
natomiast ich odchody (białka w nich) już tak
c. naskórek i sierść
d. pokarmowe
e. niektóre leki

czynniki sprzyjające wystąpieniu alergii:

czynniki genetyczne - jeżeli żaden z rodziców nie miał alergii, to ryzyko jej wystąpienia u dziecka jest ok 15%
- jeśli jeden rodzic to ryzyko 30%
- jeżeli oboje rodziców było alergikami, to ryzyko 50%
- jeżeli są bliźnięta, dla monozygot (ryzyko wzrasta do 60%) i dla dizygot (ok. 30-40%)

czynniki środowiskowe: a. wczesne uaktywnienie w okresie postantalnym odpowiedzi Th1
- większość przebadanych procesów immunologicznych procesów u ssaków wskazuje, że w
trakcie życia płodowego dominuje odpowiedź, którą nadzorują Th2 (większość ssaków rodzi
się z przewagą odpowiedzi humoralnej)
- organizm zawsze dąży do równowagi między odpowiedzią komórkową i humoralną, ale ludzie
to zaburzyli w pewien sposób i to sprzyja wzrostowi reakcji alergicznych (nadmierna
higienizacja)

b. znaczenie pełnowartościowej diety

c. pasożyty (IgE + mastocyt + eozynofil)

- im większa higienizacja (odrobaczanie), tym większe ryzyko wystąpienia alergii u dzieci

objawy kliniczne: miejscowe: - nieżyt błon śluzowych, pokrzywka, astma
systemowe - wstrząs anafilaktyczny (obrzęk krtani, skurcz oskrzeli, zapaść sercowo-naczyniowa..)

5. Alotypowe Ig, elispot, wrodzone niedobory odporności

zmienność alotypowa - ta sama klasa
- różnice pomiędzy przeciwciałami różnych osobników tego samego gatunku
- są to drobne zmiany w obrębie danego izotypu, warunkowane zmiennością genetyczną
- przeważnie chodzi tutaj o występowanie takiego czy innego aminokwasu w określonej pozycji
łańcucha


Elispot -„punktowy” test immunoenzymatyczny, w którym można wykryć pojedyncze limfocyty B produkujące
przeciwciała lub pojedyncze limfocyty T produkujące cytokiny
- aby wykryć komórki produkujące przeciwciała, limfocyty umieszcza się na płytkach opłaszczonych antygenem
- wydzielane przeciwciało wiąże się z antygenem w najbliższym otoczeniu komórki produkującej
- miejsca (spots), gdzie do takiego wiązania doszło, można wykryć reakcją barwną używając przeciwciał
anty-Ig sprzęgniętych z antygenem i chromogenu

- aby wykryć komórki produkujące cytokiny, płytki pokrywa się przeciwciałami przeciwko danej cytokinie, a
związany produkt wykrywa się przeciwciałem (przeciwko innemu epitopowi cytokiny) sprzęgniętym z enzymem


wrodzone (pierwotne) niedobory odporności: - związane z defektem/brakiem: Limfocytów T, B, NK, kom. żernych i
składowych dopełniacza

a. BLAD - letalna choroba genetyczna, o charakterze recesywnym,
występująca u bydła
- zespół zaburzonej adhezji leukocytów (i diapedezy) - niedobór
leukocytarnych cząsteczek adhezyjnych

- nosiciele wykazują pełną sprawność immunologiczną
- homozygotyczne cielęta natomiast padają w pierwszych
miesiącach po urodzeniu wskutek nawracających,
wyniszczających organizm infekcji

- rozpowszechnianie mutacji BLAD następuje przez kojarzenie ze
sobą heterozygotycznych nosicieli zmutowanego allelu, u
których nie obserwuje się fenotypowych objawów
upośledzenia funkcji immunologicznych

- w gruncie rzeczy dochodzi do defektu biosyntezy łańcucha β
integryn, co prowadzi do niedoboru integryny CD11b/CD18 u
bydła
- powodem jest punktowa mutacja w genie kodującym łańcuch
β integryny (zamiana Asp na Gly)

objawy: - leukocytoza, infekcje bakteryjne, owrzodzenia
wewnątrz i wokół jamy ustnej, zapalenia
przewodu pokarmowego uniemożliwiające
właściwe pobieranie pokarmu, biegunki, infekcje
układu oddechowego, powiększone węzły
chłonne obwodowe

b. CLAD
c. zespół Chediaka-Higashiego
d. przewlekła choroba ziarniniakowa
e. SCID - ciężki złożony niedobór odporności
- najczęściej spotykaną postacią jest zespół dziedziczony z płcią
- brak dojrzałych limfocytów T i NK
- niedorozwój grasicy
- hipoplazja obwodowych narządów limfatycznych
- małe stężenie przeciwciał

wtórne niedobory odporności: - gdy odporność jest obniżona nie przez wrodzony defekt genetyczny, a przez czynniki
zewnętrzne

a. AIDS - przewlekła choroba charakteryzująca się głębokim upośledzeniem czynności
układu odpornościowego
- czynnikiem wywołującym jest HIV
a. kontakt z HIV
b. zakażenie (lub jego brak)
c. ostra infekcja pierwotna (kilka tygodni)
d. okres zakażenia bezobjawowego (kilka/kilkadziesiąt lat)
e. zespół związany z AIDS (ARC)
f. pełnoobjawowy AIDS

b. niedobór odporności spowodowany niedożywieniem


ZESTAW__________________________________________________________________________________________

1. Rozpoznanie Ag przez BCR (porównanie z TCR, komórka dendrytyczna grudek chłonnych, iccosomy)

- limfocyty B za pomocą swojego receptora rozpoznaje antygeny w postaci natywnej, czyli takie, jakie są (TCR natomiast
rozpoznają w restrykcji MHC)
- w większości jednak wymagają ścisłej współpracy z limfocytami T

- receptor BCR de facto jest immunoglobuliną
- ma część śródbłonową i krótki odcinek cytoplazmatyczny, dlatego sama nie może przekazywać sygnału, tylko
potrzebuje pomocy ze strony koreceptorów (heterodimery Ig-α i Ig-β) a one mają długie odcinki cytoplazmatyczne, z
motywami ITAM, które mogą zainicjować przekazanie sygnału
- jest bardzo dużo różnych limfocytów B, które mają różne receptory BCR, czyli potencjalnie mogą
rozpoznać każdy antygen
- skutkiem rozpoznania przez tę komórkę jest podział komórki i powstanie klonu limfocytu
- następnie te limfocyty przekształcają się w komórkę plazmatyczną
- ta komórka plazmatyczna produkuje receptor dla antygenu w postaci wydzielniczej
- to co nazywamy przeciwciałami jest tak naprawdę rozpuszczalną formą receptora dla antygenów
limfocytów B

składa się z : - mlg - w części zewnątrzkomórkowej o budowie identycznej z Ig
- dwóch heterodimerów każdy składający się z łańcucha Igα i Igβ o długich odcinkach
cytoplazmatycznych na których znajdują się ITAM

- do aktywacji potrzebuje cząsteczek CD19 i CD21 (są one markerami limfocytów B, mają określone funkcje)

- CD21 - rozpoznaje fragment dopełniacza
- CD19 - koreceptor, posiada ITAM

- limfocyt B może zostać zaktywowany bezpośrednio przez antygeny, które określamy mianem antygenów
T-niezależnych (mogą zaktywować limfocyty B do proliferacji i produkcji przeciwciał (głównie IgM) w sposób
bezpośredni) - jest ich niewiele
- większość antygenów, na które odpowiadają limfocyty T-zależne (limfocyt B wymaga współpracy z limfocytem Th)

- limfocyt B z receptorem BCR, po rozpoznaniu antygenu T-zależnego ulega z nim internalizacji (endocytozie)
- antygen w pęcherzyku endocytarnym ulega proteolizie
- limfocyt B ma na swojej powierzchni i jest zdolny do syntezy MHC klasy II, bo jest komórką prezentującą antygen
- dochodzi do połączenia MHC II z antygenami z endosomu
- antygen jest pokazywane w kontekście MHC klasy III jest pokazywany limfocytowi Th
- limfocyt Th zaczyna produkować cytokiny
- dopiero cytokiny powodują, że limfocyty B zaczyna proliferować
- z jednego limfocytu B powstaje klon limfocytów i różnicuje się w plazmocyt
- plazmocyty produkują przeciwciała
- przeciwciała są rozpuszczalnymi receptorami antygenów limfocytów B (tan sam receptor co na limfocycie B
w formie błonowej

komórki dendrytyczne grudki pierwotnej: - obecne w strefach B-zależnych
- prezentują antygen komórkom B
- komórki osiadłe (nie migrują)
- brak MHC klasy II
- zatrzymują długo na swojej powierzchni antygen w formie kompleksów
immunologicznych (Ag-Ab) - iccosomy
- wiążą Ag przez receptory dla dopełniacza CR1 (CD35) i CR2 (CD21)
- posiadają receptory dla Fc

2. IgG
(w sumie wszystko, szczególnie procesy w jakich uczestniczy i gdzie w jaki sposób, że ADCC, opsonizacja itp, budowa, gdzie występują, jakie podklasy, u kogo najwięcej podklas (Eq), co robią)

- monomer
- dwuwartościowe
- najważniejsze przeciwciała odpowiedzi wtórnej
- jest ich najwięcej w surowicy i płynie komórkowym
- wszystkie wiążą białko G paciorkowca

4 podklasy: IgG1, IgG2, IgG3, IgG4 (u koni jest więcej)

- wiążą białko A gronkowca złocistego (oprócz IgG3)
- wiążą dopełniacz (z wyjątkiem IgG4)
- są najlepszymi precypitynami
- jako jedyne przechodzą przez łożysko
- biorą udział w ADCC (IgG2, IgG4)
- opsonizują

- odpowiednikiem u ptaków i gadów są IgY

3. Transfuzje krwi u kotów, konflikt serologiczny u kotów, anemia hemolityczna

3 główne grupy krwi: A, AB, B

- są bardzo wrażliwe na szok/wstrząs (szybko prowadzi do zejścia)
- kiedyś koty miały tylko grupę krwi A
- wzrost kotów z grupą B jest wynikiem wprowadzania kotów ras egzotycznych
- koty z grupą krwi B mają naturalnie występujące przeciwciała anty-A
- są to głównie przeciwciała klasy IgM (silna reakcja aglutynacji), rzadko IgG

- ok. 35% kotów z grupą krwi A ma słabo aglutynujące (do 1:16) lub hemolizujące (4%) (do 1:8) przeciwciała
anty-B
- koty z grupą AB nie wykazują obecności alloprzeciwciał (idealny biorca grup: A i AB)

RASA	A	B	AB
Abyssinian	79,9%	20,1%
Bengal	50%		50%
British short hair	41,2%	58,8%
Devon Rex	57%	43%
Norwegian Forest	100%
Ragdoll	100%
Scottish Fold	85,2%	14,8%

- brak idealnego dawcy



Choroba hemolityczna noworodków kocich (HDN)

objawy: - słabnięcie silnych kociąt w pierwszych godzinach (max dniach) po porodzie
- żółtaczka
- ciemne zabarwienie moczu
- przyspieszone oddechy
- duszność
- zaczerwienienie opuszek i noska

- czasem śmierć bez wcześniejszych objawów, lub łagodny przebieg (objawy późne związane z zimnymi
aglutyninami - martwica uszu, końcówki ogona w 2-3 tygodniu życia)

postępowanie: - oddzielenie od matki (najistotniejsze w pierwszej dobie życia)
- karmienie preparatem mlekozastępczym lub wykorzystanie matki zastępczej z grupą krwi A
- podanie preparatu czerwonokrwinkowego, najlepiej od matki (jedyne obecne w krwi
noworodka przeciwciała to przeciwciała anty-A)
- w późniejszych dniach (jeśli konieczność powtórnej transfuzji po kilku dniach) już własne
przeciwciała płodu anty-B (lepiej zastosować krew grup A)





4. Bójczość granulocytów in vivo, jakie testy, antybiotykogram, (ADCC test, NBT, cytometria przepływowa)




5. Pojęcia: komórka Langerhansa, idiotyp, hybrydoma

komórka Langerhansa - komórki dendrytyczne
- posiadają struktury MHC I i II klasy, receptor dla Fc, wchodzi w reakcję z B i T
(„prostytutka immunologiczna”)
- główna grupa komórek w skórze
- gdy wejdą do krążenia stają się zupełnie niewrażliwe na nic, traci potencjał
wchodzenia w interakcje z limf. B
- kiedy przekształcają się w tzw. kom. welonowate tracą receptory dla Fc
- jak dotrą do węzła chłonnego wchodzą przez śródbłonek wysoki żyłek

idiotyp - budowa Fab przeciwciał (część zmienna)

hybrydoma - komórka uzyskana po fuzji limfocytów B ze śledziony myszy z komórkami szpiczaka


ZESTAW 3.________________________________________________________________________________________

1. Ag konwencjonalne

- antygeny nie własne, obce
- każdy antygen pochodzący z zewnątrz organizmu

podział: wg. cech biologicznych - bakteryjne, wirusowe, grzybicze
wg. cech chemicznych - białka, tłuszcze, LPS, kwasy nukleinowe
wg. cech fizycznych - rozpuszczalne, korpuskularne
na antygeny egzogenne i endogenne
wg. grasicozależności - T zależne i T niezależne

antygeny reagujące krzyżowo
antygeny heterofilne - występujące u wielu filogenetycznie odrębnych gatunków
antygeny homologiczne - antygen, który wywołał daną odpowiedź immunologiczną
antygeny heterologiczne - antygen, który nie brał udziału w danej odpowiedzi immunologicznej


2. Rozpoznanie przez układ immunologiczny


3. Testy klas izotypowych przeciwciał


4. Nadwrażliwość typu I

(już opisane alergie na górze)




5. Pojęcia: powinowactwo Ig, komórka immunologiczne kompetentna, fenotypozowanie komórek, IgM (właściwości,
budowa, funkcje, w jakich reakcjach i gdzie występuje)

powinowactwo przeciwciała - siła wiązania pojedynczego epitopu z paratopem (cz. zmienna przeciwciała)

komórka immunologicznie kompetentna - każda komórka układu odpornościowego, która może swoiście rozpoznawać
antygen
- dotyczy limfocytów, które nie są aktualnie zaangażowane w odpowiedź
immunologiczną

a. dziewicze T i B
b. efektorowe Th, Tc, Treg, B (plazmocyt)
c. limfocyty T i B pamięci

fenotypizowanie komórek - system CD jest powszechnie wykorzystywany do oznaczania markerów komórkowych
umożliwiających rozpoznanie rodzaju komórki na podstawie cząstek obecnych na jej
powierzchni
- markery te są często używane do przypisania komórkom właściwych im funkcji
immunologicznych
- podczas gdy używanie pojedynczej cząstki CD do identyfikacji subpopulacji komórek jest
rzadkością, to już łącząc kilka konkretnych CD w zbiór pozwala nam dokładnie określić z jaką
kom. mamy do czynienia
- cząstki CD używane są również przy sortowaniu komórek z zastosowaniem różnych metod
(między innymi cytometrię przepływową - FACS)

IgM - pentamer (płatek śniegu - forma wolna; krab - forma po związaniu Ag)
- X-wartościowe
- najważniejsze przeciwciało pierwotnej odpowiedzi immunologicznej
- wiążą dopełniacz
- najlepsza aglutynina
- małe powinowactwo, duża awidność



ZESTAW 9.________________________________________________________________________________________

1. Rola Ag w odpowiedzi w przewodzie pokarmowym czy coś w ten deseń

2. Rola eozynofila w odpowiedzi na zapalenie i alergie

- są odpowiedzialne za generowanie procesu zapalnego
- najistotniejszą rolę w ich działaniu odgrywają mediatory ziarnistości - MBP, EPO (peroksydaza eozynofilowa), ECP

rola eozynofila w alergii: - amplifikacja reakcji (cytokiny IL-3, IL-5, TGF-α)
- supresja: histaminaza rozkładająca histaminę
fosfolipaza D rozkładająca PAF
MBP inaktywuje heparynę






3. Nadwrażliwości zależne od przeciwciał

I - alergie (wyżej)
II - typ cytotoksyczny
- granulocyt w normalnych warunkach spontanicznie fagocytuje patogen
- w przypadku nadwrażliwości, patogen przyczepia się do błony śluzowej
- granulocyt chce go sfagocytować, ale nie może, więc dostaje pierdolca i uwalnia ziarnistości, bo przecież nie może
być tak że jemu się nie uda zabić patogena, no i super, zabija patogena, ale ten egoista sobie nie uświadamia, że przy
tym też zniszczył trochę komórek gospodarza, bo kto by się tym przejmował
objawy kliniczne: - reakcja poprzetoczeniowa
- choroba hemolityczna noworodków
- anemia hemolityczna
- lekopochodne cytopenie: a. lek + erytrocyt tworzą jedność -> rozpoznają to Ab -> liza
b. wolny lek w krążeniu -> rozpoznają go Ab -> powstaje kompleks ->
kompleks przyłącza się do CR1 na erytrocycie -> dopełniacz -> liza
c. lek jest długo na erytrocycie i powoduje złamanie autotolerancji -> liza

- miastenie: a. wrodzona - niedobór receptorów acetylocholinowych AchR na błonach synaps
nerwowo-mięśniowych (jack russel terier, foxterier)
- maleje zdolność pobudzania -> nużliwość mięśniowa -> pies przysiada
b. nabyta - autoprzeciwciała swoiste dla AchR (pierwotna choroba autoimm.)
- przy nowotworach, niedoczynności tarczycy
- blokują receptor
- maleje zdolność pobudzania -> nużliwość mięśniowa -> pies przysiada

III - typ immunokompleksów
- problem powstaje gdy nadmiar immunokompleksów odkłada się w miejsca zmniejszonego przepływu lub organizm
nie potrafi ich usuwać

objawy kliniczne: a. Reakcja Arthusa - uczulamy zwierzę danym antygenem
- po 2-3 immunizacjach podajemy podskórnie ten antygen
- jeżeli zwierzę jest uczulone, w miejsce podania zaczynają napływać granulocyty
(miejscowy odczyn mikrozapalny)

b. choroba posurowicza - podanie surowicy z przeciwciałami (np. w przypadku tężca)
- zachodzi w nadmiarze Ag
- powstają średnie kompleksy Ag-Ab utrzymujące się w krążeniu
- ziarniste złogi Ag-Ab i C3 odkładają się w kłębuszkach i drobnych
naczyniach w innych miejscach (płuca, stawy)

zapalenie kłębuszkowe nerek

zapalenie pęcherzyków płucnych - odkładanie kompleksów w pęcherzykach
- granulocyty fagocytując kompleks niszczą komórki własne
- płuco farmera (Actinomyces), płuco praczki (środki piorące),
płuco hodowcy gołębi (kał ptaków)

c. amyloidoza - odkładanie się zewnątrzkomórkowe włókien amyloidu (część SAA)
- rodzinna amyloidoza u shar-pei




4. Test Coombsa i test hemolityczny

TEST COOMBSA

- umożliwia wykrycie IgG, IgM i czynnika C3 dopełniacza za pomocą surowicy antyglobulinowej
- wykrywamy na krwinkach przeciwciała, które opłaszczają ich powierzchnię, wiążąc się do antygenów obecnych na
erytrocytach
- opłaszczenie to może nastąpić np. po podaniu leków
- powstają przeciwciała przeciwko temu co się przyłączyło, ale dochodzi przy tym również do lizy erytrocyta

wskazania: - niedokrwistość, (hemolityczna), badanie potransfuzyjne, inwazje pasożytnicze (pasożyty krwi)

wynik dodatni: - dochodzi do lizy erytrocytów

wynik ujemny - erytrocyty opadają na dno - „guziczek”

TEST HEMOLITYCZNY



5. Pojęcia: hapten, Ag asocjatywny, MAC

hapten - niepełny antygen posiadający tylko właściwość antygenowości (czyli wiązania ze swoistym przeciwciałem)
- immunogenność zyskuje po połączeniu z nośnikiem

antygen asocjatywny - rozpoznawany asocjatywnie, czyli w restrykcji MHC (zgaduję)

MAC - kompleks ataku na błony
- C5b6789

ZESTAW 11._______________________________________________________________________________________

1. Wędrówka limfocytów [chodzi o wędrówkę po org.]

2. Prezentacja antygenu w restrykcji MHC kl. II

ROZPOZNANIE W RESTRYKCJI MHC I

- każda komórka, która produkuje białka, w jakiś sposób te białka przerabia
- część białek wykorzystuje, ale część białek, które już są zużyte bądź niepotrzebne są w komórce utylizowane i polega
to na tym, że te białka niepotrzebne są znakowane białkiem ubikwityną i następnie mogą być degradowane w
proteasomach
- w proteasomach białka są głównie degradowane do krótkich peptydów
- następnie są one transportowane do ER (przez białka TAP)
- w ER są produkowane cząsteczki MHC klasy I, bo każda komórka je ma i ta synteza trwa cały czas na równi z
degradacją białek
- w ER te krótkie peptydy łączą się z MHC klasy I i ten cały kompleks jest wynoszony na powierzchnię komórki
- tymi białkami są przede wszystkim białka endogenne, czyli komórki przerabiają swoje własne białka
- ale również w sytuacji, w której komórka może zostać zakażona wirusem, białka otoczki wirusa ulegają
degradacji tak samo jak białka własne
- w tym przypadku komórki na swojej powierzchni będą miały białka pochodzenia egzogenne peptydy
pochodzenia wirusowego, połączone z MHC klasy I
- jednak w pewnym momencie wirus przejmuje całą komórkę i komórka zaczyna produkować białka otoczki
wirusa tak jak własne białka i wtedy już te białka nazywamy endogennymi, ponieważ komórka, mimo że nie
dla siebie, sama je wyprodukowała
- takimi białkami endogennymi są również białka komórek nowotworowych (tak więc komórki nowotworowe
też są rozpoznawane w kontekście MHC klasy I
- reasumując, w kontekście MHC klasy I będą pokazywane antygeny endogenne: mogą to być antygeny
własnych komórek, ale również mogą to być antygeny wirusowe
- jeśli są to antygeny obce, i taka komórka wejdzie w kontakt z komórką, która jest obca i jej nie rozpoznaje,
to ten limfocyt zabija taką komórkę

ROZPOZNANIE W RESTRYKCJI MHC II

- dotyczy tylko komórek prezentujących antygen
- dość często fagocytują obce antygeny (lub endocytują)
- antygen zamykany jest w endosomie i w nim zostaje przetrawiony
- komórki prezentujące antygen syntetyzują w ER cząsteczki MHC klasy II, które układają między sobą i w ten
sposób tworzy się rowek
- aby do rowka MHC klasy II przypadkowo nie wpadały inne peptydy, to dołącza się do niego peptyd (łańcuch
niezmienny) tzw. CLIP i to temu zapobiega
- peptyd razem z MHC klasy II jest transportowany do Aparatu Golgiego i tam jest zamykany i następnie
transportowany do cytozolu, a tam łączy się z endosomem, w którym są przetrawione białka
- po połączeniu dwóch pęcherzyków następuje wymiana zawartości połączenie MHC klasy II z peptydem
egzogennym
- dopiero wtedy MHC klasy II wraz z peptydem egzogennym jest transportowany na powierzchnię komórki i
tam prezentowany limfocytom Th

W KONTEŚCIE MHC KLASY I PREZENTOWANE SĄ ANTYGENY POCHODZENIA ENDOGENNEGO
W KONTEKŚCIE MHC KLASY II PREZENTOWANY SĄ ANTYGENY POCHODZENIA EGZOGENNEGO (pochodzące z fagocytozy lub endocytozy)

3. Nadwrażliwość typu IV

- typu późnego (DTH)

- bez udziału przeciwciał!!

- udział biorą limfocyty T wydzielające cytokiny i pobudzone makrofagi wydzielające mediatory zapalenia

objawy kliniczne: a. nadwrażliwość/wyprysk kontaktowy - 48-72h
- diagnoza i choroba
- zawsze powstają pęcherzyki obrzękowe, które pękają
- dotyczy warstwy skóry żywej (tuż pod naskórkiem)
- najczęściej spotykana forma nadwrażliwości typu IV
- drobnocząsteczkowe związki oddziałujące przez długi okres
prowadzą do wystąpienia alergicznego wyprysku
kontaktowego (napływ Tc)
- chrom, nikiel, żywice epoksydowe, lateks, bluszcz

b. odczyn po podaniu tuberkuliny - 48-72h
- diagnoza
- po podaniu tuberkuliny jako pierwsza wyłapuje ją komórka
Langerhansa, która prezentuję ją w restrykcji MHC limf. T
- produkcja TNF-α i IFN-γ
- masowy napływ granulocytów (najpierw neutrofile, potem
limfocyty Th i monocyty)
c. ziarniniak - 21-28 dni
- choroba
- występuje przy gruźlicy, trądzie, chorobie Crohna, schistosomatozie, sarkoidozie

4. Tolerancja immunologiczna.

5. Wyjaśnij pojęcia: immunodyfuzja, adiuwant, przeciwciało monoklonalne

immunodyfuzja - typ testu precypitacyjnego
- radialna, podwójna

adjuwant

przeciwciało monoklonalne - są to przeciwciała rozpoznające jeden epitop na danym antygenie, a więc wykazują
jednakową swoistość
- nazwa wywodzi się stąd, że wszystkie pochodzą z jednego klonu limfocytów B
- nie precypitują