Tradycja barbarzyńska zaważyła na losach Europy w największym stopniu. Za ludy barbarzyńskie uważano ludy nękające pogranicze Imperium Rzymskiego. Były nimi plemiona germańskie które ze Skandynawii zaczęły wędrować ku południowym terenom Europy. Największy ruch tych plemion przypada na IV/V w i jest to tzw. okres wędrówki ludów. Pierwsze państwa barbarzyńskie zaczęły tworzyć sie w okresie II - V w. Są to początkowo osobiste związki tzw. związki rodowe, które z czasem przeistaczały sie w plemiona, kolejno we wspólnoty przedplemienne oraz ponadszczepowe. Pierwszą barbarzyńską strukturą szczepową było państwo Franków. W państwach barbarzyńskich ludność dzieliła się na wolnych i niewolnych, panowała tam demokracja wojenna, a najważniejszym organem było zgromadzenie ludowe. Najważniejszą siła państw barbarzyńskich było wojsko. Do X w organy państw barbarzyńskich były bardzo prymitywne z zanikłą scentralizowaną administracją, słabym systemem fiskalnym, brakiem czysto technicznych urządzeń np. dróg, mostów. Brak zdolności czytania i pisania nawet wśród "elit", marna kultura prawna. Państwa barbarzyńskie opierają swoją gospodarkę na wsiach. Jest to tzw. agraryzacja życia. Brak tu typowych miast, skupisk rzemieślników, typowego handlu. Upadek gospodarki pieniężnej. Regres kulturowy. Okres rozwoju państw barbarzyńskich jest okresem przeobrażeń struktury społecznej, gdyż gdy ludy barbarzyńskie zaczęły osiedlać się pojawiły się różnice i podziały na tych którzy pracują, modlą się, walczą czy rządzą. Tradycja barbarzyńska miała ogromne znaczenie dla Europy [największe spośród wszystkich wpływowych czynników].Wędrówka ludów zaowocowała powstaniem różnorodności językowo - etnicznej, grupy języków romańskich, germańskich czy słowiańskich. Ukształtowała wiele państw i narodów m. in. Francję czy Niemcy, które powstały w wyniku rozbicia pierwszego w Europie państwa feudalnego, wzoru do naśladowania mianowicie państwa Franków.