BIOLOGIA 13.01.14
PERYFITON – zespół drobnych organizmów roślinnych , glonów, zwierząt bezkręgowych i bakterii zasiedlających różnego rodzaju podłoża stałe w środowisku wodnym : budowle wodne, kamienie, rośliny.
PERYFITON UCZESTNICZY W USUWANIU ZANIECZYSZCZEŃ W ZBIORNIKACH WODNYCH.
MAKROFITY – rośliny naczyniowe, pierwotnie lądowe, które przystosowały się do życia w środowisku wodnym.
Rola makrolitów w ekosystemie wodnym polega głównie na tym, że :
Są producentami materii organicznej i tlenu
Kumulują związki biogenne
Stanowią podłoże do peryfitonu
Są wraz z strefą przybrzeżną miejscem tarła wielu gatunków ryb
Pełnia rolę siedlisko twórczą
Strefa Makrofitów wraz porastającym je Peryfitonem to’’ wewnętrzna oczyszczalnia” tego co ze zlewni spływa do zbiornika lub rzeki.
NEKTON – większe organizmy zwierzęce poruszające się w wodzie w sposób czynny, głównie ryby.
PLEUSTON – zespół stosunkowo dużych organizmów pływających po powierzchni wody. Są to głównie rośliny wodne o łodygach i liściach pływających po powierzchni wody, np. gatunki rzęsy żabiściek, kożuchy glonów.
NEUSTON – specyficzne skupienia drobnych organizmów utrzymujących się na powierzchni wykorzystując napięcie powierzchniowe wody.
PSAMMON – zespół mikroskopijnych organizmów żyjących w piaskach wilgotnych albo zalewanych przez wodę .
FITOBENTOS – jest producentem materii organicznej i tlenu.
BAKTERIOBENTOS – składa się z tych samych grup drobnoustrojów które występują w bakterio planktonie :
Rozkładają one praktycznie wszystkie rodzaje materii organicznej docierającej do dna w procesie sedymentacji zawiesin
Przywracają biogeny fotoautotrofom
Są głównym konsumentem tlenu
Przyczyniają się do powstawania H2Si CH4
Aktywnie uczestniczą w formowaniu się osadów dennych
ZOOBENTON :
Jest konsumentem materii organicznej,
Jest ważnym elementem pokarmu ryb,
Zmniejsza ilość zawiesiny w wodzie
Przy większych zagęszczeniach przyczynia się do zmiany struktury powierzchniowej warstwy osadów dennych (mikroruchy)
Makrofauna bezkręgowa służy do oceny jakości wody
BIOLOGICZNE METODY OCZYSZCZANIA ŚCIEKÓW – polegają na mikrobiologicznym rozkładzie substancji organicznych występujących w ściekach, a także na usunięciu ze ścieków związków azotu i fosforu (związków biogennych) oraz zawiesin do poziomu określonego w rozporządzeniu Ministra Środowiska z 14 lipca 2006 r. w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego .
OCZYSZCZANIE BIOLOGICZNE ŚCIEKÓW – polega na wykorzystaniu fizjologicznej aktywności wyselekcjonowanego zespołu żywych mikroorganizmów . Proces ten jest naśladownictwem procesów samooczyszczania występujących w przyrodzie . Intensyfikacje tych procesów osiąga się przez stworzenie w urządzeniach technologicznych optymalnych warunków do rozwoju mikroorganizmów przez właściwy dobór parametrów technologicznych.
Przed oczyszczeniem biologicznym ścieki surowe musza być podczyszczone metodami fizycznymi lub chemicznymi. Najczęściej stosowane biologiczne metody oczyszczania ścieków to metoda osadu czynnego i złoża biologicznego.
Wysokoefektywne wielofazowe reaktory z osadem czynnym do zintegrowanego usuwania związków C, N , P
UKŁAD TECHNOLOGICZNY - SYSTEM BARDENPHO
Charakterystyczną cechą układów zintegrowanych jest występowanie w układzie oczyszczania następujących stref : beztlenowej, niedotlenionej, tlenowej
W strefie beztlenowej : fermentacja związków organicznych . Produktami fermentacji są lotne kwasy tłuszczowe stanowiące łatwo przyswajalne substraty węglowe dla bakterii fosforowych i denitryfikacyjny
W strefie niedotlenionej (anoksycznej) przebiega proces denitryfikacji.
W strefie tlenowej przebiega proces nitryfikacji i mineralizacja zanieczyszczeń organicznych.
Podczas usuwania fosforu występuje sekwencja faz : beztlenowej i tlenowej.
SCHEMAT TECHNOLOGICZNY 3 STOPNIOWEGO SYSTEMU BARDENPHO
RECYRKULACJA WEWNĘTRZNA
DOPŁYW ODPŁYW
RECYRKULACJA OSADU NADMIAR OSADU
KB- KOMORA BEZTLENOWA KA – KOMORAANOKSYCZNA KT- KOMORA LENOWA
OWT – OSADNIK WTÓRNY
BIOLOGICZNE USÓWANIE FOSFORU ZE ŚCIEKÓW W WYNIKU ,,NADMIERNEGO POBIERANIA” – BIOLOGICZNA DEFOSFATACJA
Proces ten zachodzi przy udziale bakterii , które są zdolne do gromadzenia w swoich komórkach znacznych ilości fosforu w postaci polifosforanów, nawet do kilkunastu procent swojej suchej masy komórkowej:
ACINETOBACTER sp.
PSEUDOMONAS sp.
ARTHROBACTER GLOBIFORMIS
Zwiększone ( nadmiarowe) , w stosunku do potrzeb fizjologicznych pobieranie fosforu przez te bakterie osiąga się utrzymując w układzie oczyszczania warunki beztlenowe i tlenowe, przy zachowaniu w ściekach odpowiednich proporcji substratów węglowych do fosforu. Najkorzystniejsze substraty węglowe dla tych bakterii to produkty fermentacji – lotne kwasy tłuszczowe.
Fosfor gromadzony jest w biomasie bakterii i usuwany z osadem nadmiernym.