13.11.2012

Polityka zdrowotna jako podzakres polityki społecznej

Polityka społeczna (polityka socjalna) rozumiana jako:

• Celowa działalność państwa i innych organizacji w dziedzinie kształtowania warunków życia i pracy ludzi oraz stosunków społecznych ma na celu m.in. zapewnienie bezpieczeństwa socjalnego

• Nauka o celowym oddziaływaniu na istniejący układ stosunków społecznych i przekształcaniu warunków życia ludności.

W zakres polityki społecznej wchodzą:

• Polityka ludnościowa i rodzinna

• Zatrudnienia i kształcenia

• Dochodów i wydatków

• Mieszkaniowa

• Ochrony pracy

• Ochrony zdrowia – polityka zdrowotna walki z patologiami społecznymi

• A także problemy planowania społecznego

Definiowanie polityki zdrowotnej:

• W kategoriach celu jest działalnością, która ma spowodować poprawę stanu zdrowia, zaspokajanie potrzeb zdrowotnych lub udzielanie świadczeń zdrowotnych

• W nurcie etycznym jest wg. Pellegrino przyjmowaną strategią kraju lub społeczności dla optymalizowania wykorzystania wiedzy i dostępnych zasobów w rozwiązywaniu problemów zdrowotnych.

• Wg WHO to artykulacja celów prowadzących do poprawy sytuacji zdrowotnej, wśród nich celów priorytetowych a także to formalna deklaracja przyznająca priorytet sprawom zdrowia i określająca cele zdrowotne, która tworzy określone zobowiązania dla różnych instytucji, także rządowych.

Polityka zdrowotna – dający się wyodrębnić proces intencjonalnie wywołanych zdarzeń odnoszących się do spraw zdrowia w skali ponad jednostkowej, w którym to procesie obecne są rozstrzygnięcia o charakterze władczym.

Zakresy i poziomy polityki zdrowotnej

• W oparciu o koncepcję pól zdrowia Lalonda określa się specyficzne polityki zdrowotne (polityka edukacyjna, promująca rozwój genetyki, ochronę środowiska, polityka reformy ochrony zdrowia)

• Orientacja ekologiczna – polityka ochrony środowiska przyrodniczego (kopenhaski szczyt klimatyczny)

• Organizacja systemu ochrony zdrowia podporządkowana koncepcji polityki zdrowotnej (strategii poprawy zdrowia)

• Polityka wskazująca adresatów (polityka wobec dzieci., polityka wobec niepełnosprawnych, wobec mężczyzn po 40 roku życia, wobec ludzi starszych itp.) nie ma polityki uniwersalnej

• Treść polityki zdrowotnej (polityka nastawiona na kontrolę kosztu i osiąganie oszczędności, zmniejszenie ‘ostrych’ łóżek szpitalnych, rozwój opieki długoterminowej)

• Polityki w wymiarze przestrzenno-czasowym (polska polityka zdrowotna okresu transformacji, polityka regionu dolnego śląska, polityki UE itp.)

Rola celów polityki zdrowotnej:

1. Rację polityki zdrowotnej jest realizowanie celów zdrowotnych

2. Funkcja celu polega na:

- wskazaniu podmiotom zainteresowanym kierunku przyszłych działań

-mobilizowaniu wysiłków członków systemu organizacyjnego

- ustanawianie kryteriów dla oceny stopnia osiąganego postępu.

Perspektywy ustanawia celów zdrowotnych:

1. Epidemiolodzy – cele zdrowotne dotyczą tych zakresów, które stanowią najpoważniejszy problem -> wysoka zachorowalność/umieralność

2. Socjolodzy – celami zdrowotnymi są najpoważniejsze problemy społeczne

3. Ekonomiści – cele zdrowotne ustanawia się wg analizy ponoszonych kosztów.

Efektywność polityki zdrowotnej jako cel:

• Efektywność jest celem reformatorskim współczesnych systemów zabezpieczenia społecznego na całym świecie

• Punktem wyjścia do rozważań o efektywności jest teza o ograniczoności lub skończoności zasobów

• Zagrożenie dla zaspokajania potrzeb społeczeństwa starzejących się, przeżywających długie lata w chorobie przewlekłej, zwiększa popyt

• Powstaje konkurencyjność pomiędzy potrzebami zdrowotnymi ludzi, celami zdrowotnymi a zasobami finansowymi (zasobami systemu)

• Działania na wyższym poziomie standardów są coraz bardziej kosztowne

• Konkurowanie celów zdrowotnych z innymi politykami (wojsko, bezpieczeństwo, mieszkalnictwo, transport, euro 2012 itp.)