Wydział Górnictwa i Geoinżynierii

Górnictwo i Geologia

Rok : II A

Grupa : A1 lab. 1/1

SPRAWOZDANIE GEODEZJA

Labolatorium 3: Wyznaczanie osi wyrobiska tzw. „zadanie godzin”

Data wykonania ćwiczenia: 13.11.2012 r.

Wykonanie:

Marta Baszkiewicz

Justyna Biernat

Błach Katarzyna

Brzdęk Mateusz

1. Cel i opis ćwiczenia

Wyznaczanie osi wyrobiska za pomocą pomiarów geodezyjnych tzw. „zadanie godzin”.

Zadawanie kierunku polega na wyznaczaniu , za pomocą pomiarów geodezyjnych nawiązanych do osnowy kopalnianej, zaprojektowanego kierunku osi wyrobiska, utrwaleniu tego kierunku i określeniu domiaru do jednego z ociosów.

Dane niezbędne do zadawania kierunków określa się na podstawie projektu eksploatacji górniczej oraz danych i pomiarów geodezyjnych.

Prowadząc spąg chodnika po warstwie przewodniej, ograniczamy się do wyznaczania tzw. kierunków pionowych (mających na celu usytuowanie wyrobiska w rzucie poziomym). W innych przypadkach należy wyznaczać także tzw. kierunki poziome (mające na celu usytuowanie wyrobiska w rzucie pionowym).

1. Przebieg ćwiczenia oraz wyniki

Dnia 13.11.2012r. czteroosobowy zespół w skład którego wchodzili Marta Baszkiewicz, Justyna Biernat, Katarzyna Błach i Mateusz Brzdęk, odbył ćwiczenia laboratoryjne z przedmiotu geodezja, w podziemiach budynku C4. Zadanie polegało na wyznaczeniu osi wyrobiska, za pomocą przyrządów geodezyjnych tj. teodolitu i celownika, tzw. „zadanie godzin”.

Stanowisko pomiarowe zostało przedstawione na dołączonym do sprawozdania szkicu. Pomiary zostały wykonane teodolitem THEO 020B o numerze seryjnym 300420.
Aby zadać nowemu wyrobisku kierunek w płaszczyźnie poziomej najpierw zespół na stanowisko 116 ustawił na teodolicie podaną wartość azymutu- 24^g00^c00^cc. Następnie obliczył kąt 116/T2- tzn. kąt dla naszego stanowiska- 26^g64^c00^cc.
Na stanowisko T2 na teodolicie ustawialiśmy wartość kąta równą 24^g00^c00^cc zablokowaliśmy ją i wprowadziliśmy wartość kąta 116/T2 powiększoną o 200^g.
Na tak przygotowanym sprzęcie rozpoczęliśmy za pomocą calówki wyznaczać oś wyrobiska odmierzając przy pomocy teodolitu wcześniej obliczoną wartość równą:

1350mm - (1470-616) mm= 496 mm

(od podanego trzymania od ociosu odjęto odległość stanowiska).
Po odpowiednich pomiarach zawiesiliśmy trzy równoległe piony. Po zawieszeniu trzech pionów jeden z obserwatorów miał za zadanie określić miejsce ich pokrycia i pokierować innego obserwatora do jego zaznaczenia na ścianie znajdującej się wgłąb korytarza. Po zmierzeniu odległości pionów w obliczeniach wyszło, że błąd równy jest:

1370 mm – 1350 mm = 20mm.

1. Wnioski

Wyznaczenie osi wyrobiska 1,35 m od ociosu w naszym przypadku zgadza się niemalże co do centymetra. Wystepują minimalne odchylenia (+- 2 cm). Najprawdopodobniej są spowodowane błędami obserwatorów przy posługiwaniu się teodolitem (niepoprawne scentrowanie przyrządu bądź pionowanie), niedokładnych pomiarów na stanowisku 116 czy niepoprawne ustalenie pomiarów calówką lub metrem. Odległość trzymania od ociosu po zmierzeniu wynosiła 1370mm, a nie 1350mm.