Unia zniechęcona do dalszych rozszerzeń. Miedzy innymi ze względu nie dostosowywania się do zaleceń, a także przez potrzebę pomocy np. Grecji. Chorwacja ma szanse wejść w skłąd UE w 2013 roku, ale potem mówi się o konsolidacji działań wewnatrz UE i odwleczenie w czasie dalszych przyłączeń państw.

Bośnia i Hercegowina

Konflikt etniczny

1. Utworzenie Republiki Serbskiej i FBiH

2. 10 kantonów narodowościowych na terenie FbiH

3. Dzielnice w miastach

3 pezydentów reprezentujących swoje narody, tendencje nacjonalistyczne i cheć utrzymania takiego stanu rzeczy.

Układ w Dayton – układ pokojowy wynegocjowany w listopadzie 1995 w miejscowości Dayton, (Ohio, USA), kończący wojnę w Bośni.

Rokowania toczyły się od 1 do 21 listopada w bazie amerykańskich sił powietrznych Wright-Patterson. Prezydenci Serbii Bośnii i Chorwacji Porozumienie zostało formalnie podpisane w Paryżu 14 grudnia 1995 roku.

Układ z Dayton zobowiązywał strony konfliktu (Serbów, Chorwatów i Bośniaków) do zakończenia działań wojennych do wycofania swoich sił zbrojnych poza wyznaczoną strefę zdemilitaryzowaną. Od stycznia 1996 roku strefa ta była nadzorowana przez kierowane przez NATO siły IFOR (Implementation Force), przekształcone rok później w siły stabilizacyjne SFOR (Stabilization Force). W szczytowym okresie wojska IFOR liczyły ponad 60 000 żołnierzy z ponad 20 krajów (w tym z Polski).

Aneks 4 układu, zawierający konstytucję Bośni i Hercegowiny, określił ustrój polityczno-administracyjny Bośni jako państwa składającego się z dwóch części: Republiki Serbskiej (49% terytorium) i Federacji Bośni i Hercegowiny (federacji bośniacko-chorwackiej – 51% terytorium) oraz z autonomicznego dystryktu Brčko, podległemu bezpośrednio rządowi centralnemu. Obie części posiadają własne parlamenty, rządy i pełną autonomię w sprawach wewnętrznych. Nieliczne tylko kompetencje (w tym sprawy zagraniczne, polityka monetarna i celna) należą do rządu centralnego.

Tożsamośc czarnogórska – zwiazana z Serbami

BiH – 2010/2011

Nie udało się stworzyć rządu centralnego, zbyt duże rozbierzności między 3ma wspólnotami. Umacnianie się wspólnot narodowych.

Wyodrębnianie się 3ciej Chorwackiej jednostki politycznej. Umacnianie pozycji RS.

Nieefektywność polityki UE, prowadzona niekonsekwentnie – brak spójnego obrazu działań, brak jasności oczekiwań, obniżanie standardów, lub razygnacja z oczekiwań

Kosowo

Potrzeba przyznania międzynarodowo kontrolowanej niepodległości, co było nie w smak niektórym państwom UE. Albańczycy i Serbowie spierają się o Kosowo, odmiennie interpretując zdarzenia historyczne.

Albańczycy – potomkowie LUDNOŚCI ILIRYJSKIEJ.

Konferencja w Rambouillet – konferencja przeprowadzona pod auspicjami Grupy Kontaktowej w lutym i marcu 1999 roku, w celu zakończenia wojny w Kosowie i wynegocjowania planu pokojowego dla prowincji. W konferencji wzięły udział delegacja państwa Jugosławii oraz reprezentacja kosowskich Albańczyków

1. Respektowanie suwerenności i integralności FRJ. Kosowa na 3 lata międzynarodowy protektoratem. Powołany KFOR do nadzoru. Demilitaryzacja partyzantki UCK.

2. Zgromadzenie Kosowa 120 członków w czym 40 z niealbańskiej wspólnoty.

3. 3 lata po, konferencja o statusie Kosowa

UNMIK – misja tymczasowa ONZ

Odpowiada za gospodarkę, demokracje i bezpieczeństwo. ONZ ogarnia administracje, policje i wymiar sprawiedliwości.

Problemy:

Wysokie bezrobocie, niskie wykształcenie, przestępczość i słaby wymiar sprawiedliwości, nieuregulowany status, słaby system bankowu, niski poziom zatrudnienia kobiet.

Serbska edukacja w Kosowie, zupełnie oddzielna.

Serbia sprzeciwia się niepodległosci Kosowa jako oderwanie go jej siłą. Kosowa jako integralna część Serbii według konstytucji.

UE za niepodległością, Rosja przeciw.