NIEPOWODZENIA PRZY BARWIENIU
BARWIENIE TŁUSZCZU- Sudanem III
Tłuszcze są wykrywane barwnikami nierozpuszczalnymi w wodzie na zasadzie rozpuszczalności fizycznej w środowisku hydrofobowym. Najczęściej stosuje się Sudan III, Sudan czarny, Purpurę R, Czerwień oleistą. Nasycone alkoholowe roztwory tych barwników w kontakcie z lipidami rozpuszczają się znacznie lepiej w tkance przechodząc do substancji o wyższym współczynniku rozpuszczalności.
Niepowodzenia:
- słabe zabarwienie tłuszczy
– za krótko w Sudanie III lub zbyt długie różnicowanie w alkoholu 70%, lub źle przygotowany Sudan III
- pomarańczowe rozlane zabarwienie preparatu
– krótkie różnicowanie w alkoholu
BARWIENIE KWAŚNYCH MUKOPOLISACHARYDÓW- Błękitem alcjanu
Kwaśne mukopolisacharydy występują w śluzie produkowanym przez komórki kubkowe jelita. W histopatologii kwaśne śluzowielocukry występują w mukowiscydozie – chorobie genetycznej, polegającej na produkcji bardzo gęstego śluzu, który powoduje powstawanie czopów śluzowych zatykających najmniejsze przewody wyprowadzające gruczołów wielu narządów. Najczęściej występuje postać oskrzelowo-płucna i trzustkowa. Pierwsza utrudnia wentylację płuc i ogranicza dostęp powietrza do oskrzelików – niedotlenienie organizmu,duszność,druga prowadzi do torbielowatości trzustki i ciężkiego upośledzenia trawienia. W materiale z biopsji tych narządów wykrywa się duże ilości kwaśnych mukopolisacharydów, które mają duże powinowadztwo do barwników ftalocjaninowych(błękit alcjanu) dając niebieskie zabarwienie komórek zawierających te związki. Metodę stosuje się również w badaniu gruczolaków o .śluzowym charakterze.
Niepowodzenia:
- słabe zabarwienie jąder czerwienią jądrową
– za krótko w czerwieni, lub za niska temperatura inkubacji
- rozlane zabarwienie purpurowe całych komórek
– za długo w czerwieni jądrowej lub za wysoka temp. inkubacji(skrócić czas barwienia, sprawdzić temperaturę)
- słabe zabarwienie komórek z kwaśnymi śluzowielocukrami
– za krótko w błękicie alcjanu lub zużyty barwnik(wymienić barwnik)
WYKRYWANIE DNA – metodą Feulgena
Kwasy nukleinowe obecne w jądrach komórek są składnikiem materiału genetycznego. DNA może być wykrywany w sposób bezpośredni i pośredni.
Metoda Feulgena jest metodą pośrednią, ponieważ wykrywa jeden ze składników DNA, tj.dezoksyrybozy.
Zasada metody polega na odszczepieniu puryn drogą łagodnej hydrolizy 1M HCl na gorąco(600), następnie na przejściu znacznej części dezoksyrybozy z formy cyklicznej(furanozowej) w aldehydową (łańcuchową) i reakcji uwolnionych w ten sposób grup aldehydowych z fuksyną zasadową dając czerwono-fioletowe kompleksy w jądrach komórkowych.
UWAGI:
1. Hydrolizę przeprowadza się na gorąco w temp. 600C w termostacie
2. Czas trwania hydrolizy zależy od zastosowanego utrwalacza i został opracowany w tablicach Bauera(w podręcznikach), dla formaliny wynosi 7 min.
3. Fuksyna zasadowa jest nietrwała i trzeba często ją wymieniać.
Niepowodzenia:
- słabe zabarwienie zawartości jądra
- zredukowana fuksyna, niska temp. hydrolizy, zbyt długie różnicowanie w alkoholu absolutnym
- różowe rozlane zabarwienie całego preparatu
– różnicowanie nieodpowiednie(za krótkie)
BARWIENIE KOŚCI – met. Schmoorla
Do laboratorium histopatologicznego materiały kostne są dostarczane w największej ilości z chirurgii szczękowej( wycinki szczęki, żuchwy, podniebienia) rzadziej są to wycinki z talerza biodrowego, kości udowej, kości piszczelowej, ramiennej.
Wycinki kości pobiera się przez piłowanie kości, nie wolno kości łupać, wyłamywać, ponieważ ulega zniszczeniu jej blaszkowata struktura. Fragmenty odwapnione i utrwalone opracowane w bardzo twardej parafinie, krojone w sposób punktowy po naklejeniu na szkiełka podstawowe można barwić różnymi metodami.
W metodzie Schmoorla wykorzystujemy kwas pikrynowy i tioninę.
Niepowodzenia:
- słabe zabarwienie osteocytów
– zużyta tionina lub zbyt długie różnicowanie w alkoholu
- substancja międzykomórkowa brązowa(powinna być żółta)
– różnicowanie za krótkie