32. Zasady projektowania wiejskich terenów publicznych

Rolą instrumentów planowania przestrzennego jest harmonijne i bezkonfliktowe rozlokowanie różnych podsystemów i funkcji w przestrzeni.

Dla terenów wiejskich można Wyróżnić 3 grupy funkcji wymagających przypisania

im określonych obszarów w przestrzeni i tworzących różne podsystemy:

1. Pierwsza obejmuje grupę funkcji gospodarczych wymagających zabudowy, W tym budownictwo mieszkaniowe, rolnictwo (produkcja zwierzęca i zaplecze techniczne produkcji rolnej), przemysł i górnictwo. handel i usługi, turystyka (bazy turystycznej), szkolnictwo, administracja, opieka zdrowotna, infrastruktura techniczna. komunikacja. Realizacja tych

funkcji wymaga zainwestowania przestrzeni, które w mniejszym lub większym stopniu

wiąże się z czasową lub trwałą degradacją struktury ekologicznej terenów wiejskich. Grupa ta związana jest z ochroną unikalnych walorów przyrodniczych. Jej celem jest zachowanie równowagi ekologicznej' różnorodności biologicznej i ciągłości procesów

ekologicznych.

2. Druga grupa funkcji obejmuje funkcje produkcyjne niewymagające zabudowy przestrzeni, w tym produkcję roślinną, rybołówstwo, leśnictwo, turystykę. Realizacja tych funkcji wymaga zazwyczaj dużych przestrzeni, produkcja odbywa się bez trwałej degradacji zasobów ją warunkujących (gleb wód powierzchniowych, szaty roślinnej i in.). Niewykluczone jest czasowe zainwestowanie terenów produkcyjnych.

3. ostatnia grupa obejmuje funkcje biocenotyczno-ochronną i środowiskotwórczą.

PLANOWANIE MIEJSC WYPOCZ. CZYNN. – pożądana oś N-S

-zadrzewienie i pow. Trawiaste 40-50% dające ramy przestrzenne ‘wnetrz’ łączące poszczególne elem. w całość i chroniące od nieporządanych wiatrów powinne być zlokalizowane w sąsiedzi.parków, ogrodów działk, lub ter.przyszkolnych

-urządzenia sportowe mogąbyć powiązane z kąpieliskami otwartymi, plażami trawiastymi czy urządź.dla sportów wodnych.