TŻ gr. 7
Oznaczanie cynku metodą ditizonową
Ćw. 1 Oznaczenie cynku metodą ditizonową.
Zasada metody: doświadczenie polega na reakcji jonów Zn2+ z ditizonem, w wyniku której powstaje związek kompleksowy o barwie czerwonoróżowej. Następnie zawartości cynku oznacza się metodą spektrofotometryczną przy długości fali λ=620 nm.
Wyniki:
Krzywa wzorcowa
| Zawartość jonów Zn2+ [mg/dm3] | Absorbancja |
|---|---|
| 0 | 0,901 |
| 1,2 | 1,065 |
| 2,4 | 1,465 |
| 3,6 | 1,635 |
| 5 | 1,814 |
| 6 | 2,127 |
Absorbancja próbek właściwych:
-woda kranowa odstana = 1,969
-woda kranowa = 1,671
Obliczenia:
-woda kranowa odstana
y= 0,2x + 0,8945
$$x = \frac{y - 0,8945}{0,2} = \frac{1,969 - 0,8945}{0,2} = 5,37\lbrack\frac{\text{mg}}{l}\rbrack$$
-woda kranowa
$$x = \frac{1,671 - 0,8945}{0,2} = 3,88\lbrack\frac{\text{mg}}{l}\rbrack$$
Wnioski: zawartość cynku w wodzie do picia powinna być nie większa niż 5 mg/l. Badane próbki miały zawartość cynku na poziomie 3,88mg/l oraz 5,37mg/l. Na tej podstawie możemy wnioskować, że wodą nadająca się do picia jest woda z kranu używanego.
Większa zawartość cynku w wodzie odstanej wynika z wypłukiwaniu przez wodę cynku z rur. Obecność cynku w wodzie do picia nie jest pożądana ze względu na metaliczny smak i mętnienie wody podczas gotowania.