I PROCES INNOWACJI

Proces innowacji jest określany jako zespół działań składających się na powstanie oraz pierwsze wprowadzenie do praktyki nowych rozwiązań technicznych, technologicznych
i organizacyjnych

Proces ten można uważać za przekształcenie idei w nowy lub ulepszony produkt wprowadzany na rynek w nowy lub ulepszony proces operacyjny stosowany w przemyśle i handlu albo też w nowe podejście do usługi społecznej

zPROCES INNOWACJI

Istotne znaczenie ma szybkość akceptacji innowacji przez rynek. Dlatego też firmy muszą o nią zabiegać odpowiednio dobierając cechy innowacji:

• pierwsza z nich - to relatywna korzyść dla klienta (przewaga nad innymi produktami i usługami etc.)

• druga - kompatybilność innowacji (stopień) w jakim spełnia ona
  oczekiwania i wymagania odbiorców

• trzecia to złożoność innowacji (relatywna trudność w rozumieniu i stosowaniu innowacji

• czwarta - podzielność innowacji (stopień) w jakim innowacja może być wypróbowana na ograniczonych zasadach)}

• piąta - komunikatywność innowacji (stopień) w jakim efekty użycia innowacji są możliwe do zaobserwowania oraz do opisania).

II REGIONALNA STRATEGIA INNOWACJI

STRATEGIA WZROSTU INNOWACYJNOŚCI:

• Strategię wzrostu innowacyjności w gospodarce czy regionie można rozumieć jako kompleksową wizję celów, ocenę dostępnych środków i moż­liwości ich wykorzystania oraz proponowany sposób i sekwencję działań dla wzrostu poziomu innowacyjności i rozwiązania dzięki nim kluczowych problemów danego regionu, kraju lub grupy krajów zapewniającą dobrą pozycję na mapie konkurencji.

METODOLOGIA I FAZY BUDOWANIA STRATEGII ROZWOJU INNOWACJI W REGIONIE PRZYJĘTA W KRAJACH CZŁONKOWSKICH UE

Kierunek działania wskazuje na decentralizację decyzji w regionie, ale wg. priorytetów UE i dostosowanych do tego założeń NPPC. Metodologia ta stanowi podstawę dla budowania własnych zasad metodologicznych w danym regionie, jednak zgodnych
z głównymi ideami ogólnej metodologii UE.

Regionalna Strategia Innowacyjna dla krajów nowo przyjmowanych będzie podzielona na 3 fazy:

• faza pierwsza — zdefiniowanie projektu,

• faza druga — implementacja,

• faza trzecia - ocena i monitorowanie.

FAZA I: TWORZENIA REGIONALNYCH STRATEGII INNOWACYJNYCH

Przyjmuje się (na podstawie doświadczeń krajów UE), że faza pierwsza będzie trwała około 12 miesięcy i obejmie następujące działania i czynności:

• opracowanie struktury zarządzania projektem,

• wybór krajowych i zagranicznych ekspertów do udziału w implementacji projektu,

• budowanie konsensusu w regionie kraju członkowskiego dla nadzoru nad projektem i dla powstania regionalnej strategii innowacji,

• wzrost świadomości wśród udziałowców projektu na temat jego roli w regionie.

FAZA II: TWORZENIA REGIONALNYCH STRATEGII INNOWACYJNYCH

Określono, (na podstawie doświadczeń krajów UE), że faza druga powinna trwać około 12 miesięcy i obejmować zakres działań:

• implementację zadań rozpatrywanych w fazie pierwszej,

• analizę potrzeb regionalnych: identyfikację oczekiwań firm
  w regionie,

• analizę stanu posiadania regionu: identyfikację infrastruktury regionalnej (fizycznej instytucjonalnej, osobowej) i stanu innowacyjności w regionie,

• analizę SWOT oraz analizę przyszłego wzrostu regionu,

• pierwsze wnioski dla określenia ram działania i biznes planu.

FAZA III: TWORZENIA REGIONALNYCH STRATEGII INNOWACYJNYCH

W fazie trzeciej powinny zostać zakończone wyniki analiz, opracowane strategii i powinna rozpocząć się realizacja projektu. Faza ta została zaplanowana na 8 miesięcy) i zawiera następujące rodzaje działań:

• wyszczególnienie i sposoby wdrożenia konkretnych działań do realizacji,

• przygotowanie systemu monitorowania dla oceny przyszłych działań,

• opracowanie struktur współpracy międzyregionalnej z partnerskimi regionami Europy.

Idea Foresight

• Foresight to systematyczny sposób budowania średnio- lub długookresowej wizji rozwoju polityki naukowo-technicznej, jej kierunków i priorytetów, służący jako narzędzie podejmowania bieżących decyzji i mobilizowania wspólnych działań.

• Foresight po raz pierwszy zastosowano w Japonii w roku 1970
  i upowszechniono na świecie na przełomie XX i XXI wieku w takich krajach, jak: USA, Holandia, Niemcy, Wielka Brytania, Nowa Zelandia, Szwecja,
  a także na Węgrzech i w Czechach.

• Pojęcie foresight nie ma polskiego odpowiednika. Można je rozumieć jako spojrzenie lub sięgnięcie w przyszłość, przy czym chodzi tu zarówno
  o prognozę, jak i o możliwość wpływu na bieg wydarzeń. Foresight ma na celu wskazanie przyszłych potrzeb, szans i zagrożeń związanych z rozwojem społecznym i gospodarczym oraz zaplanowanie odpowiednich działań
  z dziedziny nauki i techniki. W realizacji projektu typu  foresight wykorzystuje się dyskusje panelowe, warsztaty celowe, metodę Delphi, scenariusze rozwoju dziedzin, seminaria itp.

METODYKA Foresight – wybrane

• Dyskusje panelowe;

• Analiza SWOT;

• Badanie eksperckie metodą Delphi;

• Analiza PEST (Polityczno-Ekonomiczno-Społeczno-Technologiczna);

• Krzyżowa analiza wpływów;

• Budowa scenariuszy.

III STRATEGIE INNOWACJI - 1-

WPROWADZENIE

• Strategie innowacji określają, w jakim stopniu i w jaki sposób należy wykorzystywać innowacje dla celów osiągania przewagi strategicznej. Włączenie strategii innowacji do strategii firmy ma pomóc w skoncentrowaniu wysiłków na tworzeniu podwalin pod przyszłą pozycję firmy (1).

• Dominującym celem innowacji powinno być równoważenie portfela produktów oraz utrzymywanie przewag konkurencyjnych, prowadzące do zabezpieczenia wpływów finansowych firmy i budowania wartości dla akcjonariuszy w długim okresie.

• Myślenie o innowacji nie ogranicza się do badań i rozwoju nowych produktów, ale coraz częściej staje się sposobem patrzenia na całą organizację.

• Jest kilka dróg, które można wybrać, aby czerpać korzyści z innowacji: innowacje produktowe, procesowe i model biznesu.

POSZUKIWANIE OPCJI STRATEGII INNOWACJI

• Każda firma poszukuje własnej opcji strategii, która wyjaśnia jego konkretną politykę.

• Strategia innowacji jest długoterminowym planem przygotowawczym dla zarządzania innowacjami.

• Strategia innowacji może przyjmować różny zakres agregacji. Strategie innowacji mogą tworzyć:

  • poszczególne państwa,

  • regiony,

  • firmy, konsorcja firm, jednostki biznesowe firm itp.

• Strategia innowacji wyjaśnia odpowiednią politykę. W podejściu tym wyróżnia się:

  • politykę nauki, która obejmuję edukację i badania,

  • politykę technologii, która skupia się na strategii i generowaniu technologii zwykle na poziomie firmy,

  • politykę innowacyjną, która obejmuje transfer technologii zwykle na poziomie jednostek biznesu, czy produktu.

Z punktu widzenia strategii konkurencji strategia innowacji może być zastosowana w sposób defensywny lub ofensywny.

• Strategia defensywna służy do podtrzymania już osiągniętej przewagi konkurencyjnej w zakresie różnicowania produktów lub redukcji kosztów.

• Strategia ofensywna jest postrzegana jako instrument kreowania nowej przewagi rynkowej, a więc ustanawia nowe linie biznesowe czy nowe produkty czy rynki. Rozwój firmy może oznaczać drobne usprawnienia ale i też wdrażanie zupełnie nowych produktów, procesów itp.

PODSTAWOWE ZAKRESY STRATEGII INNOWACJI

• Cztery podstawowe zakresy strategii innowacji polegają na (1):

  • umieszczeniu rozwoju cech produktu i technologii w strategii firmy produkt-rynek (model Ansoffa) poprzez ustalenie warunków dyferencjacji (postrzegania wartości i jakości) i wiodącej pozycji pod względem kosztów oraz przewodnictwa technologicznego, bazującego na konkurencyjnych korzyściach,

  • Szerszym wykorzystaniu technologii, co oznacza umieszczenie różnych działalności w łańcuchu wartości firmy,

  • Wykorzystaniu zasobów firmy w różnych obszarach technologii,

  • Zastosowaniu struktury organizacyjnej i technik zarządzania
    w zarządzaniu innowacjami

GŁÓWNE ELEMENTY POTENCJAŁU STRATEGII INNOWACJI

Strategia innowacji: Zasoby dostępne i ich alokacja

Zrozumienie technologicznego otoczenia firmy

Zdolność do zarządzania strategicznego

Struktura i kulturowy kontekst

Zrozumienie strategii innowacji firmy konkurencyjnej

POZIOMY STRATEGII A STRATEGIA INNOWACJI

Poziomy strategii przedsiębiorstwa wyróżniają trzy hierarchicznie uporządkowane elementy:

1. Globalna strategia przedsiębiorstwa – polega na:

   • wyborze celów firmy, w których firma chce oraz nie chce uczestniczyć

   • pozyskaniu zasobów i ich alokacji pomiędzy poszczególne rodzaje działalności

2. Strategie poszczególnych obszarów działalności przedsiębiorstwa.

   • Duże firmy składają się z pewnej liczby jednostek strategicznych (SJB- autonomiczne centra przynoszące zysk), które traktowane są jako odrębna jednostka strategiczna.

   • Centra zysku mogą być tworzone wg. grupy produktów, klientów, kanałów dystrybucji, obszarów sprzedaży.

3. Strategie funkcjonalne – polegają głównie na:

   • Określeniu w jaki sposób dana funkcja (np. B+R, marketing, finanse, kadry) ma sprzyjać uzyskaniu pożądanej przewagi konkurencyjnej, czyli ustaleniu zasad realizacji tej funkcji,

   • Integracji i koordynacji danej funkcji z innymi funkcjami.

Do strategii funkcjonalnych zalicza się głównie strategie B+R, strategie marketingowe, zarządzania finansami, strategie produkcji, strategie zarządzania zasobami ludzkimi.

RODZAJE STRATEGII INNOWACJI -2-

OSIEM STRATEGII PROMOWANIA INNOWACJI wg. B.TWISS ( 1 )

Rodzaj strategii:

• Ofensywna

• Defensywna

• Zakupu licencji

• Unikania

• Kreowania rynku

• Niezależna

• Pozyskiwania wysoko wykwalifikowanych kadr

• Pozyskiwania innych firm

CZYNNIKI WYBORU STRATEGII INNOWACJI:

• Zamierzenia innowacyjne konkurentów

• Potencjał kadrowy, rzeczowy

• Własne zaplecze naukowo-techniczne

• Dotychczasowy poziom rozwoju technicznego

• Potencjał finansowy

• Istniejące
  i przyszłe możliwości zbytu

CZTERY STRATEGIE O SZCZEGÓLNIE PSIEDSIĘBIORCZYM CHARAKTERZE (P.F.DRUCKERA):

1. „Być najpierwszym i najsilniejszym”.

2. „Uderzać w nich tam, gdzie ich nie ma”.

3. Wyszukać i zająć wyspecjalizowaną niszę ekologiczną.

4. Zmienić ekonomiczne właściwości wyrobu, rynku lub przemysłu.

Strategie te wzajemnie się nie wykluczają i można realizować jednocześnie dwa lub trzy elementy wymienionych strategii.

SZEŚĆ TYPÓW STRATEGII W SFERZE DZIAŁALNOŚCI BADAWCZO-INNOWACYJNEJ (CH. FREEMANA):

• Ofensywna- Strategia ta ma na celu osiągnięcie pozycji lidera poprzez innowacje polegające na wprowadzaniu nowego produktu i doskonaleniu cech użytkowych wyrobów istniejących. Strategia musi być oparta na którymś z następujących czynników lub ich kombinacji: kontaktach z przedstawicielami specjalnej wiedzy lub posiadaniu własnego zaplecza badawczego.

• Defensywna- Firma stosująca strategię defensywną nie dąży do zdobycia pierwszeństwa w produkcji nowego produktu lub zastosowaniu nowej metody ale jednocześnie nie pozostaje daleko w tyle za falą technicznych innowacji. Strategia defensywna podobnie jak ofensywna, ma aktywny stosunek do innowacji. Firma stosująca ta strategię podąża za liderem z pewnym opóźnieniem, gdyż uważa, że ustrzeże to go od błędów i pozwoli mu skorzystać z otwarcia rynku dla nowych produktów, a nawet przejąć część rynku przez wprowadzenie substytutu nowego produktu (co najmniej tak dobrego jak inicjującego produkt).

• Imitująca- Strategia polega na podążaniu za producentem stosującym strategię ofensywną , i to często z dużym opóźnieniem, zależnie od konkretnych warunków, w jakich działa przedsiębiorstwo imitujące lub cała branża. Aktywność polega na w miarę szybkim wdrażaniu cudzych rozwiązań. Patenty nie stanowią ważnego elementu, jak w poprzednich strategiach. Przewagę imitator może osiągać w niższych kosztach.

• Zależna- Strategia ta zwana również strategią satelity polega na przyjęciu przez firmę funkcji czynnego kooperanta lub w jakiś inny sposób podporządkowanej (satelitarnej) roli względem silniejszego producenta. Prace badawcze własne mają tutaj b. małe znaczenie. Firma stosująca tą strategie nie próbuje również ani naśladować ani inicjować zmian dokonanych przez innych. Kooperant będzie korzystał z usług technicznych, planowania produkcji swego partnera.

• Tradycyjna- Produkt wytwarzany w ramach strategii tradycyjnej zmienia się w małym stopniu lub wcale. Firma przyjmuje zwykle tę strategię, wtedy, gdy według niego nie ma powodu do zmiany produktu, ponieważ nie domagają się tego klienci, ani nie wymaga tego konkurencja. Taka sytuacja może prowadzić jedynie do doskonalenia produktu poprzez innowacje , które lepiej zaspokajają potrzeby klientów.

• Okazyjna- Strategia ta polega na umiejętnym wykorzystaniu przez podmiot pewnej luki powstałej w stale zmieniającej się sferze produkcji, której nikt inny przed nią nie dostrzegł i nie wypełnił, a która pozwala temu, kto pierwszy dobrze i długo prosperować. Strategia opiera się na intensywnych pracach badawczo-rozwojowych i dążeniu do produktu lub metody jego wytwarzania, ale przede wszystkim na dobrej informacji naukowej i gospodarczej, długookresowym planowaniu oraz przedsiębiorczości.

IV ZNACZENIE I RODZAJE INNOWACJI

KONKURENCYJNOŚĆ

Dotychczasowe doświadczenia w zakresie wspierania rozwoju na świecie oraz w krajach UE pokazują, że o konkurencyjności regionów rozumianej jako zdolność do generowania wysokich dochodów, zarówno dzięki wzrostowi efektywności jak i zatrudnienia świadczy rozwój przedsiębiorczości oparty na sektorze MSP jak i postępowi technologicznemu oraz innowacyjności regionu.

Innowacyjność stała się w ostatnich latach miernikiem globalnej konkurencyjności. Efektywne zarządzanie innowacyjną firmą jest uzależnione od umiejętności wprzęgnięcia do zarządzania firmą jako czynnika sukcesu dobrej lokalizacji i komercjalizowania nowych pomysłów.

POJĘCIE INNOWACYJNOŚCI

• Innowacyjność – jest to zdolność przedsiębiorstw do tworzenia i wdrażania innowacji, umiejętność wprowadzania nowych i zmodernizowanych wyrobów, procesów technologicznych, procesów organizacyjno-technicznych,

• Innowacyjność firm - jest to „zdolność przedsiębiorstw do ustawicznego poszukiwania i wykorzystania w praktyce nowych wyników badań naukowych, prac badawczo-rozwojowych, nowych koncepcji, pomysłów i wynalazków.”

• Innowacyjność wpływa na poziom nowoczesności i zdolność konkurencyjną przedsiębiorstw. Firmy budują specyficzne, unikalne i wyróżniające je umiejętności czerpiąc ze źródeł wewnętrznych, czyli zasobów własnej firmy, oraz zewnętrznych – zasobów otoczenia firmy.

UWARUNKOWANIA INNOWACYJNOŚCI

Uwarunkowania innowacyjności przedsiębiorstwa są różnorodne. Najogólniej można je podzielić na:

• czynniki zewnętrzne – należące do otoczenia firmy,
  a więc niezależne bądź słabo od niej zależne

• czynniki wewnętrzne poddające się procesowi zarządzania firmą, tworzące jej wewnętrzne zasoby.

INNOWACJA

O innowacyjności często myśli się jak o kreatywności. Innowacja jest różnicą pomiędzy myśleniem o zrobieniu rzeczy, a zrobieniem rzeczy.

Kreatywność wymyśla nowe rzeczy.

Innowacja robi nowe rzeczy.

POJĘCIE INNOWACJI

• Określenie "innowacja" pochodzi od późnołacińskiego słowa innovatio "odnowienie" od łacińskiego innovare "odnawiać". Pojęcie innowacji do światowej literatury ekonomicznej wprowadził J. Schumpeter.

• Innowacja – to zmiana wprowadzona celowo, która polega na zastępowaniu dotychczasowych stanów rzeczy innymi.

• Innowacje - można traktować jako „proces przekształcania danej koncepcji w nowy lub udoskonalony produkt wprowadzany na rynek, w nowy lub udoskonalony proces operacyjny wykorzystywany w przemyśle i handlu lub też w nowe podejście do świadczenia usług na rzecz społeczeństwa.”

INNOWACJA

Dwa podejścia do innowacji: ujęcia innowacji jako rezultatu lub procesu:

• W ujęciu pierwszym innowacje to zmiany w sferze produkcji, które prowadzą w konsekwencji do nowych produktów.

• W ujęciu drugim innowacje to wszelkie procesy twórczego myślenia zmierzające do zastosowania i użytkowania ulepszonych rozwiązań
  w technice, technologii, organizacji, życiu społecznym.

To drugie ujęcie reprezentuje Ph. Kotler, według którego innowacja odnosi się do jakiegokolwiek dobra, usługi lub pomysłu, który jest postrzegany przez kogoś jako nowy.

Innowacja = koncepcja teoretyczna + wynalazek techniczny + eksploatacja komercyjna (wdrożenie i dyfuzja)

INNOWACJA

A. Pomykalski przyjmuje, że innowacje są rezultatem procesów technicznych, społecznych, ekonomicznych, prawnych, kulturowych oraz organizacyjnych, które można kształtować.

Interpretacja taka stwarza jednocześnie możliwość analizy związków ekonomiczno-społecznych charakteryzujących innowacje zarówno
w ujęciu podmiotowym (państwo, region, przedsiębiorstwo),
jak i przedmiotowym (instrumenty oddziaływania na wymienione organizacje: otoczenie, procesy, finanse, decyzje, strategie).

INNOWACJA

„… to kompleks zjawisk i procesów obejmujących zarówno powstawanie i wdrażanie innowacji jak i jej efektywność ekonomiczno-społeczną” (współczesne rozumienie).

Jak stwierdza P. F. Drucker, „innowacja jest zatem raczej pojęciem ekonomicznym lub społecznym niż technicznym”.

INNOWACJA

Zgodnie z Oslo Manual przez innowacje rozumie się wprowadzenie do praktyki w przedsiębiorstwie nowego lub znacząco ulepszonego rozwiązania w odniesieniu do produktu (towaru lub usługi), procesu, marketingu lub organizacji.

Istotą innowacji jest wdrożenie nowości do praktyki. Wdrożenie nowego produktu (towaru lub usługi) polega na zaoferowaniu go na rynku. Wdrożenie nowego procesu, nowych metod marketingowych lub nowej organizacji polega na ich zastosowaniu w bieżącym funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.

RODZAJE INNOWACJI- INNOWACJA PRODUKTOWA

Innowacja produktowa oznacza wprowadzenie na rynek przez dane przedsiębiorstwo nowego towaru lub usługi, lub znaczące ulepszenie oferowanych uprzednio towarów lub usług w odniesieniu do ich charakterystyk lub przeznaczenia. Ulepszenie może dotyczyć charakterystyk technicznych, komponentów, materiałów, wbudowanego oprogramowania, bardziej przyjaznej obsługi przez użytkownika oraz innych cech funkcjonalnych.

Przykłady: nowy model samochodu, nowy system kina domowego, nowy typ polisy ubezpieczeniowej

RODZAJE INNOWACJI- INNOWACJA PROCESOWA

Innowacja procesowa oznacza wprowadzenie do praktyki w przedsiębiorstwie nowych, lub znacząco ulepszonych, metod produkcji lub dostaw

Przykłady: zmiana metody wytwarzania i maszyn wykorzystywanych
w procesie produkcji samochodu lub w systemie kina domowego, czy zmiana procedur biurowych w przypadku ubezpieczeń

RODZAJE INNOWACJI- INNOWACJA MARKETINGOWA

Innowacja marketingowa oznacza zastosowanie nowej metody marketingowej obejmującej znaczące zmiany w wyglądzie produktu, jego opakowaniu, pozycjonowaniu, promocji, polityce cenowej lub modelu biznesowym, wynikającej z nowej strategii marketingowej przedsiębiorstwa.

RODZAJE INNOWACJI- INNOWACJA ORGANIZACYJNA

Innowacja organizacyjna oznacza zastosowanie w przedsiębiorstwie nowej metody organizacji jego działalności biznesowej, nowej organizacji miejsc pracy lub nowej organizacji relacji zewnętrznych.

NOWY PRODUKT

W zależności od stopni, innowacji wyróżnia się kilka kategorii nowego produktu dla rynku czy dla przedsiębiorstwa:

• nowy produkt na nowym rynku (10% wszystkich innowacji produktu);

• nowy produkt na istniejącym rynku: uzupełniający linię oferowaną na rynku, nowy dla firmy, "stary" dla klientów (80% udziału w innowacji produktu);

• ulepszenie istniejącego produktu: zastąpienie przez produkt sprawniejszy, zastąpienie przez podobny produkt o niższych kosztach (10% udziału w innowacji produktu).

RODZAJE INNOWACJI

Zdaniem A. Robertson, z punktu widzenia rynku (konsumenta) wyróżnia się trzy rodzaje innowacji:

• innowacje ciągłe, mające jedynie niewielki wpływ na wzory konsumpcji, gdyż przeważnie polegają na małej modyfikacji istniejących produktów (np. na dodaniu fluoru do pasty do zębów czy określonego składnika do produktu żywnościowego; przy innowacji ciągłej nie trzeba się uczyć nowych zachowań.

• innowacje dynamicznie ciągłe, przy wprowadzeniu tego typu innowacji niezbędne są jedynie niewielkie zmiany zachowań; przykładem są aparaty telefoniczne na karty magnetyczne, gdyż ich użytkowanie wymaga niewielkiej wiedzy
  i minimalnych zmian w postępowania konsumentów;

• innowacje nieciągłe to produkty całkowicie nowe (takie jak telewizor, komputer osobisty, radiotelefon); wprowadzanie na rynek tego rodzaju artykułów wiąże się
  z nauczeniem konsumenta całkowicie nowych wzorców konsumpcji. Najlepszym przykładem innowacji nieciągłej jest telewizja, z której wywodzą się innowacje ciągłe, dynamicznie ciągłe, a nawet nieciągłe.

PRZEDSIĘBIORSTWO INNOWACYJNE

Przedsiębiorstwem Innowacyjnym jest takie przedsiębiorstwo,
w którym w przyjętym okresie obserwacji (np. w ostatnich trzech latach) dokonano innowacji, czyli wprowadzono pewną nowość do praktyki w odniesieniu do produktu (towaru lub usługi), procesu, marketingu lub organizacji. Zgodnie z powyższą definicją, nie jest przedsiębiorstwem innowacyjnym takie przedsiębiorstwo, które dysponuje pewną wysoką technologią i sprzedaje ją innym przedsiębiorstwom, ale nie rozwija jej.

Wskaźnik innowacyjności określa udział w badanej populacji przedsiebiorstw przemysłowych tych przedsiębiorstw, które
w okresie 3-letnim wprowadziły innowacje.

ZARZĄDZANIE INNOWACJAMI

Zarządzanie innowacjami jest poszukiwaniem, opartym na posiadanych zasobach, takich rodzajów innowacji, które powodują, że proces innowacji staje się bardziej efektywny
w konfrontacji z wyzwaniami, jakie stawiają przed organizacją rynek, konkurencja, klient

Współczesne zarządzanie innowacjami charakteryzuje się:

• Orientacją rynkową uwzględniającą oczekiwania klienta oraz konkurencję;

• rozwiniętymi relacjami występującymi między nauką, innowacjami a gospodarką;

• wysoką innowacyjnością organizacji zarówno przedsiębiorstwa, regionu, jak i państwa. Jest to system dynamiczny uwzględniający w swoim działaniu elastyczność, adaptacyjność, efektywność i szybkość;

• ujmowaniem procesu innowacji jako złożonego mechanizmu społecznego, ekonomicznego, technologicznego, którego rezultatem są określone rodzaje innowacji;

• rozwiniętymi powiązaniami układu podmiotowego (przedsiębiorstwo, region, państwo, nauka, zagranica) z układem przedmiotowym (otoczenie, informacje, decyzje, procesy, strategie);

• kreowaniem modelu sieci uwzględniającej trzy wzajemnie powiązane elementy: podmioty, działania i zasoby;

• tworzeniem systemu informacji dla potrzeb organizacji dla wszystkich faz procesu innowacji oraz organizacji realizujących i wdrażających innowacje;

• kreowaniem w organizacjach czynników stymulujących rozwój innowacji, takich jak informacja i wiedza. Przejawem ich rozwoju jest powstawanie nowych pomysłów oraz efektywność przetwarzania ich w innowacje produktów, procesowe, usługowe.

V ŹRÓDŁA INNOWACJI I TRANSFER TECHNOLOGII

ŹRÓDŁA INNOWACJI

Źródłem innowacji jest wszystko to, co inspiruje człowieka do procesu zmian.

A zatem źródłem innowacji jest środowisko stymulujące procesy zmian, pozwalające człowiekowi w sposób kreatywny reagować na zmieniające się otoczenie.

Zdaniem Ph. Kodera, "pomysły na nowy produkt mogą pochodzić z wielu źródeł: od klientów, naukowców, konkurentów, pracowników, uczestników kanałów dystrybucji i zarządu". Właśnie dlatego współczesna organizacja powinna posiadać odpowiednie, pochodzące z różnych źródeł zasoby wiedzy i informacji.

ŹRÓDŁA NOWYCH IDEI

R.D. Hisrich i M.P. Peters wymieniają pięć źródeł nowych idei:

• Konsumenci. Przedsiębiorca powinien permanentnie monitorować rynek i "nasłuchiwać" wygłaszanych na nim opinii klientów.

• Istniejące przedsiębiorstwa. Stała ocena produktów i porównywanie z towarami konkurencyjnymi, komplementarnymi i substytucyjnymi.

• Kanały dystrybucji. Ludzie pracujący bezpośrednio przy dystrybucji towarów i usług są zazwyczaj najlepiej poinformowani o aktualnych opiniach i oczekiwaniach rynku.

• Decyzje rządowe. Decyzje rządowe wprowadzające nowe wymagania wobec nie przygotowanych do tego członków społeczności stanowią często źródło wielu pomysłów ułatwiających wywiązanie się z nowych obowiązków narzuconych przez rząd.

• Badania i rozwój to źródło największej liczby nowych idei, pomysłów i wynalazków. Powstałe często w wielkich ośrodkach badawczych realizowane są jednak przez drobnych przedsiębiorców, gdyż wielkie firmy uznały je za nietrafione.

• "Nieoczekiwane" - nieoczekiwane powodzenie, nieoczekiwane zdarzenie zewnętrzne stwarza najwięcej okazji do innowacji i nie jest bardziej ryzykowne od innych źródeł.

• Niezgodność między rzeczywistością a wyobrażeniami o niej.

• Innowacja wynikająca z potrzeb procesu. Potrzebę trzeba sprawdzić pod kątem takich kryteriów, jak: stopień zwartości procesu, występowanie jednego słabego lub brakującego ogniwa, wyraźne zdefiniowanie celu, istoty rozwiązania, powszechna świadomość tego, że "musi być jakiś lepszy sposób".

• Zmiany w strukturze przemysłu lub strukturze rynku, które wszystkich zaskakują - mogą być nie tylko zagrożeniem, ale i poważną okazją do innowacji.

• Demografia (zmiany w populacji). Są najwyraźniej widoczne i można z wyprzedzeniem określić ich skutki.

• Zmiany w postrzeganiu, nastrojach, wartościach.

• Nowa wiedza zarówno w dziedzinie nauk ścisłych, jak i innych.

TRANSFER TECHNOLOGII- ŹRÓDŁO INNOWACJI

Transfer technologii jest interpretowany w najprostszych ujęciach jako:

• "wielostronny przepływ informacji i techniki przez granice dzielące naukę, technikę i świat praktyczny”,

• "transfer nauki i techniki do ewentualnych użytkowników w praktycznie najkrótszym czasie i w języku, jaki dla nich jest zrozumiały’’

MIĘDZYNARODOWY TRANSFER TECHNOLOGII

• ujmowany jako proces przeniesienia z kraju dawcy określonej wiedzy technicznej oraz zastosowania jej, po koniecznych zabiegach adaptacyjnych, w kraju odbiorcy”.

Jest to więc świadomy akt wykorzystania w jednym kraju wiedzy technicznej, która jest lub była uprzednio wykorzystana w innym kraju.

• Wg. J. Monkiewicz - "proces przeniesienia z kraju dawcy określonej technologii oraz wykorzystania jej (po koniecznych zabiegach adaptacyjnych) w kraju odbiorcy technologii,,

Zdaniem W. Nasierowskiego i M. Nowakowskiego transfer technologii można interpretować jako " nabycie, rozwój i wykorzystanie wiedzy technologicznej w jakikolwiek formalny lub nieformalny sposób przez kraj, w którym dana technologia nie powstała.

TRANSFER TECHNOLOGII – formy wymiany

• Formy wymiany wiedzy niematerialnej:

- kooperacja w dziedzinie badań naukowych,

- kształcenie i doskonalenie kadr,

- współpraca z organizacjami międzynarodowymi,

- rozwój systemu wspierania przedsięwzięć innowacyjnych,

- wymiana informacji.

• Po drugie, rozwinęły się nowe formy wymiany wiedzy materialnej:

- licencje,

- know-how,

- usługi doradczo-inżynierskie,

- obrót maszynami i urządzeniami.

TRANSFER TECHNOLOGII – formy wymiany (1)

Analiza w której uwzględnia się wzajemne przyczynowo-skutkowe powiązania istniejących form transferu. Wyodrębnia się 3 grupy:

• formy rzeczowe (przedmiotowe) - klasyfikowane z punktu widzenia przedmiotu transferu,

• formy organizacyjne - ujmowane według stopnia zorganizowania transferu,

• formy instytucjonalno-prawne - rozpatrywane pod względem powiązań formalnych między podmiotami transferu.

W ramach poszczególnych grup możemy natomiast wyróżnić szczegółowe formy międzynarodowego transferu technologii

RÓŻNE PODZIAŁY TRANSFERU TECHNOLOGII (1)

• Transfer dwustronny i wielostronny

• Transfer oparty na więzi typu bezpośredniego i pośredniego

• Transfer pionowy i poziomy

BADANIA NAUKOWE I INNOWACJE – ŹRÓDŁO INNOWACJI

Podział badań naukowych (działalność B+R):

• Podstawowe - prowadzi się dla uzyskania nowych wiadomości, bez konieczności ich wdrożenia. Badania podstawowe można więc zdefiniować jako poszukiwanie (badanie), po którym powinna nastąpić wiadomość (wiedza podstawowa), która z kolei prowadzi do zastosowania rozwoju społeczno-gospodarczego.

• Stosowane - w badaniach stosowanych istnieją sprecyzowane, konkretne cele, które trzeba osiągnąć, i ustalony program badań. Badania te są prowadzone z nastawieniem na ich praktyczne wykorzystanie, z nadzieją, iż przyniosą gospodarcze korzyści.

• prace rozwojowe – celem tych prac jest praktyczne zastosowanie wyników badań naukowych. Są prowadzone przede wszystkim przez instytuty resortowe, centralne laboratoria, biura konstrukcyjne i projektowe. Cechami szczególnymi prac rozwojowych, w stosunku do badań podstawowych i stosowanych, są: większa integracja z działalnością gospodarczą, większa pewność realizacji celu, a także ściślejsze sprecyzowanie metod i celu prowadzonych badań.

KOMERCJALIZACJA

To część szeroko pojętego procesu transferu technologii, który generuje pieniądze