Strategie innowacyjne

przedsiębiorstwa

Dąży do osiągnięcia przez przedsiębiorstwo
pierwszeństwa naukowo – technicznego i
handlowego w wytwarzaniu i wprowadzaniu
do obrotu nowego produktu lub zastosowaniu
nowej technologii. Jest to strategia
najbardziej ryzykowna i ambitna. Aby odnieść
sukces, trzeba osiągnąć dokładnie
zaplanowany cel, gdyż zwykle nie umożliwia
ona zachowania marginesu błędu ani nie daje
drugiej szansy. Jeśli natomiast zakończy się
powodzeniem, to daje zwykle duże efekty.

Strategia ofensywna

Strategia ta opiera się na następujących
czynnikach lub ich kombinacji:

-na specjalnych kontach z wybitymi
przedstawicielami określonej wiedzy,

-własnej placówce badawczo – rozwojowej
- znacznie szybszym od innych dostrzeganiu i
wykorzystaniu nowych możliwości.

Wysiłek twórczy przedsiębiorstwa
realizującego tę strategię skupia się na
badaniach stosowanych i rozwoju
eksperymentalnym.

Strategia ofensywna

Przedsiębiorstwo, w które ją stosuje nie
decyduje się na ponoszenie pionierskich
kosztów i ryzyka, gdyż uważa, że podążanie
za pionierem i śledzenie jego wyników
pozwala uniknąć jego błędów oraz znacznej
części kosztów i skorzystać z jego efektów.
Dąży

ono

do

innowacji

i

objęcia

przewodnictwa, ale chce to osiągnąć na koszt
stosującego strategię ofensywną, starając się
poznać jak najwcześniej wyniki jego prac
badawczo-rozwojowych. Zarówno w strategii
ofensywnej jak i defensywnej istotną rolę
odgrywa system patentowy.

Strategia defensywna

Producent, który pierwszy wytworzył nowy
produkt lub wprowadził nową metodę, będzie
się ubiegał o patent, aby zapewnić sobie
pozycję monopolistyczną. Stosujący strategię
defensywną będzie się starał podważyć
monopol

pioniera

przez

opatentowanie

własnej

wersji

produktu

lub

metody

wytwarzania.

Stosowanie

tej

strategii

wymaga wysokich umiejętności zwłaszcza w
dziedzinach

prac

rozwojowych

i

projektowania,

pozyskiwania

informacji

naukowo-technicznych oraz marketingu.

Strategia defensywna

Polega na podążaniu za producentem
stosującym strategię ofensywną czasem
nawet z dużym opóźnieniem, zależnie od
konkretnych warunków, w jakich działa
imitator i celów, które sobie stawia. Jeśli to
podążanie jest w miarę szybkie, to imitator
może korzystać z licencji. Może też nabywać
patenty, ale nie stanowią one podstawowego
elementu tej strategii. Jeżeli ta strategia ma
być skuteczna, to imitator musi uzyskać jakąś
przewagę nad pionierem.

Strategia naśladowcza albo imitująca

W zależności od charakteru tej przewagi możemy
wyróżnić trzy rodzaje strategii imitującej:

• twórcze naśladownictwo - polega na tym, że imitator
nie wynajduje wyrobu czy usługi, lecz je doskonali i
odpowiednio lokuje na rynku. Jest ono zwykle silnie
ukierunkowane i inspirowane przez rynek;

• przedsiębiorcze judo - polega na zręcznym
wykorzystaniu

przez

naśladowcę

błędu

lub

zaniedbania popełnionego przez pioniera w ocenie i
wykorzystaniu wynalazku. Źródłami takiej błędnej
oceny są zwykle nie docenienie znaczenia wynalazku,
koncentrowanie się tylko na najbardziej rentownym
jego wykorzystaniu, ocena jakości wyrobu w
kategoriach technicznego poziomu rozwiązań, pogoń
za zyskiem nadzwyczajnym;

Strategia naśladowcza albo imitująca

• uzyskanie przewagi w zakresie kosztów, jakości lub
dostępu do rynku. Niższe koszty można uzyskać dzięki
niskim płacom, niższym kosztom inwestycyjnym,
materiałowym, energii lub ochrony środowiska.
Imitator też będzie miał niższe koszty ogólne, gdyż nie
musi ponosić wydatków na badania i rozwój, usługi
techniczne, szkolenie załogi. - Zrobili to już inni-

Strategia naśladowcza albo imitująca

Polega na dostrzeżeniu przed innymi i
wykorzystaniu pewnych nie zaspokojonych
potrzeb, dzięki którym może powstać wąski,
wyspecjalizowany rynek. Musi on być
ograniczony, aby ktoś, kto go pierwszy
zajmie, panował na nim niepodzielnie.
Strategia

niszy

polega

na

jego

monopolistycznym opanowaniu. Istnieją trzy
odmiany strategii niszy:

• strategia rogatki polega na dostarczeniu na
rynek takiego wyrobu, który ma zasadnicze
znaczenie dla jakiegoś innego wielkiego
procesu i nie ma na rynku innego
odpowiednika;

Strategia niszy albo luki rynkowej

• strategia wyspecjalizowanej umiejętności
polega

na

uzyskaniu

tak

wysokiej

umiejętności w zaspokajaniu określonego,
wąskiego rodzaju potrzeb, że potencjalnym
konkurentom nie opłaca się tą dziedziną
zajmować;

• strategia wyspecjalizowanego rynku różni
się tym od poprzedniej, że specjalistyczne
umiejętności

dotyczą,

nie

wytwarzania

wyrobu lub usługi, ale znajomości i obsługi
określonego rynku

Strategia niszy albo luki rynkowej

Polega na przekształceniu istniejącego już
wyrobu w coś nowego, nie w sensie
fizycznym, lecz przez zmianę sposobu jego
użytkowania, dzięki czemu kreuje nową
klientelę. Odbywa się to dzięki:

• tworzeniu użyteczności dla klienta,

• sposobowi ustalania ceny,

• dostosowania się do realiów społecznych i
ekonomicznych klienta,

• dostarczenia klientowi tego, co stanowi dla
niego rzeczywistą wartość.

Strategia zmiany użyteczności i cech
produktu

Polega na przyjęciu przez przedsiębiorstwo
funkcji czynnego kooperatora lub w jakiś inny
sposób

podporządkowanej

głównemu

producentowi.

Przedsiębiorstwo,

które

stosuje tę strategię nie próbuje inicjować ani
naśladować dokonanych przez inne jednostki
zmian produktu, z wyjątkiem gdy czyni to na
życzenie

swego

nadrzędnego

partnera.

Własne prace badawcze mają w tej strategii
bardzo małe znaczenie. Kooperant będzie
także korzystał z usług technicznych,
informacji

naukowo-technicznej

oraz

planowania produktu u swego partnera.

Strategia zależna

Zakłada

że

wytworzony

produkt

lub

stosowana technika zmieniają się mało lub
nie zmieniają się wcale. Taka sytuacja nie
sprzyja zasadniczym zmianom w produkcji,
ale prowadzi do innowacji drugorzędnych
albo

pozornych,

dotyczących

zmian

zewnętrznych, aby w ten sposób pobudzić
popyt albo uzyskać korzystną cenę. Strategia
ta może być stosowana w różnych warunkach
produkcyjnych i rynkowych. Technologia
stosujących ją przedsiębiorstw opiera się na
wysokich

kwalifikacjach

rzemieślniczych.

Zagrożeniem dla przedsiębiorstw stosujących
strategię tradycyjną jest rozwój techniki w
danej dziedzinie produkcji

Strategia tradycyjna